คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Please, Don't Go :: 1
“พี่ฮีซอลกินนี่สิ”
“คิบอม”
“ผมอุตส่าไปเข้าแถวรอซื้อให้พี่ตั้งนาน”
“คิบอม”
คิบอม นายหันมาสนใจฉันบ้างสิ ทำไมนายไม่ทำเหมือนแต่ก่อน ทำไมหลังจากเหตุการณ์วันนั้นนายถึงเปลี่ยนไป ทำไมนะ ทำไม.. นายให้คำตอบฉันบ้างสิ อย่ามาทำเป็นไม่เห็นฉัน เพราะมันจะทำให้ฉันและนายเจ็บ...เจ็บกันทั้งสองคนนั่นแหละ
“เดี๋ยวสิคิบอม”
“หืม? อะไรหรอพี่ฮีซอล”
“ดงเฮ เขาเรียกนายตั้งหลายรอบแล้วนะไปคุยกับเขาก่อนสิ”
“อ๊ะ..ลืมเลย ผมมีเรียนพอดี ผมไปก่อนนะ”
สุดท้ายนายก็คงลืมฉันได้สินะ นายคงตัดใจจากฉันได้แล้วสินะ .. หึ ฉันมันคงเป็นแค่ไอ้งี่เง่า ตามนายมาตลอด จนวันที่นายหันมาสนใจฉัน และ วันที่นายเลิกสนใจฉัน สุดท้าย..ฉันก็เจ็บคนเดียว สุดท้าย..ฉันก็เข้าใจผิดมาตลอด ว่าถ้าจากกันแล้ว จะเจ็บทั้งสองคน ไม่ใช่เลยสินะ สุดท้าย..ลี ดงเฮคนนี้ก็เจ็บ เจ็บคนเดียว...
“ดงเฮ เป็นอะไรมั้ย อ่าพี่ก็คงต้องไปเรียนแล้วหล่ะ งั้นพี่ไปก่อนนะ”
พี่ฮีซอล พี่อุตส่าทิ้งพี่ฮันคยองมาหาคิบอมเลยหนิ ใช่สิ..ทั้งสองคงรักกันมาก
คิบอม..ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้วหล่ะ ว่าความเจ็บ มันเป็นยังไง นายอย่าคิดว่าทำฉันเจ็บได้คนเดียว
ฉันเจ็บ... นายก็ต้องเจ็บด้วย!!!!
ความคิดเห็น