ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    VongoLe Famiry!!

    ลำดับตอนที่ #2 : เช้าวันนี้!

    • อัปเดตล่าสุด 22 ส.ค. 54




     
    เอ๋~~~~~~~!!!
    เช้านี้ทุกคนทำอะไรกันมั้งนะ?............................
    .

    .

    .

    .

    .

           “นี่ สึคุงไม่รีบตื่นเดี๋ยวก็ไปโรงเรียนสายหรอก!!”นานะร้องเรียกลูกชายตัวเองขณะที่ทำกับข้าวอยู่ในครัว
     “นี่ สึคุงไม่รีบตื่นเดี๋ยวก็ไปโรงเรียนสายหรอก!!”นานะร้องเรียกลูกชายตัวเองขณะที่ทำกับข้าวอยู่ในครัว
     
          “.................”
         “ให้ตายสิลูกคนเนี่ย ต้องให้แม่ปลุกตลอดเลย!!”นานะเดินขึ้นบรรไดไปยะงห้องของลูกชายเพื่อจะปลุกอีกครั้ง
         “สึคุงตื่นได้แล้ว...............................เอ๋!!! สึคุง...หายไปไหนของเค้า???”แต่นานะกลับเหนเพียงความว่างเปล่าภายในห้องของสึนะ
         “หรือว่า จะไปรงเรียนแล้ว แหม~! เด็กคนนั้นตื่นเช้าจังเลยนะ^O^/” นานะไม่ติดใจสงสัยอะไรและลงไปทำงานบ้านต่อ
         

         ภูเขาหลังโรงเรียน (?)
         “นี่รีบอร์น! นายจะให้ฉันเดินไปถึงเกาหลีเลยหรือไง!”ชายร่างเล็กผมสีน้ำตาลอมส้มน่าตาห่วยๆ (?) ท่าทางปวกเปียกเอ่ยขึ้นพลางหันไปมองเด็ก 5 ขวบผู้ซึ่งขนานนามตัวเองว่าเป็นนักฆ่าที่เก่งที่สุดในโลก
         “อย่าบ่นมากเจ้าห่วยสึนะ!! ให้เดินแค่เนี่ยก็เหนื่อยหอบซะแล้วเหรอ ไม่ได้เรื่องเลย
     
    จริงๆ”รีบอร์นเอ่ยขึ้น
         “ก็ตัวเองเล่นอาศัยเค้ามาทั้งทางเลยนี่เฟ้ย!!!!”
         “เอาหละ ถึงแล้ว”
    รีบอร์นจบก็เดินไปข้างหน้าซึ่งเป็นคฤหาสน์ตั้งตะหง่านอยู่พื้นราบบนภูเขาหลังโรงเรียนนามิโมริ
         “ที่นี่มัน......”สึนะตะลึงตึงนังกับคฤหาสน์หลังโตที่ตั้งอยู่กลางเขา
         “เข้าไปสิเจ้าโง่สึนะ”รีบอร์นพูดพร้อมๆ กับถีบสึนะเข้าไปกระแทกกับประตูคฤหาสน์เสียงดังกึกก้องไปทั่ว
         ปัง!!!!
         “อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก มันเจ็บนะเฟ้ยทำอะไรของแกน่ะรีบอร์น!!!”สึนะนั่งน้ำหูน้ำตาไหลพลางลูบหน้าของถัวเองที่ผสานงากับประตูดังปัง
         แอด!!!!!
         “มากันเเล้วเหรอครับ คุณรีบอร์น คุณซาวาดะ สึนะโยชิ เชิญข้างในได้เลยครับ!!”หลังจากที่ประตูคฤหาสน์เปิดออกก็มีชายคนหนึ่งอายุน่าจะราวๆ 70+ ออกมาต้อนรับ

         ในห้องโถงใหญ่ สึนะกำลังยืนอึ่งกับของตกแต่งภายในห้องโถงแห่งนี้
         “(นี่มัน คฤหาสน์พระราชาหรือไงฟะ หรูชิบ!!)”
         “รอสักครู่นะครับ ผมจะไปเชิญคุณท่านมาให้”
         “อืม”
        
         .
         .
         .
         .
         .
         .
         89%.........(รอโหลดอยู่)

         “คุณรีบอร์นครับ คุณท่านเชิญที่ห้องทำงาน”หลังจากที่สึนะกับรีบอร์นรอจนรากงอก พ่อบ้านคนเก่าก็เดินมาเรียกสักที
         “แกรออยู่ตรงนี้แหละสึนะ เดี๋ยวฉันไปแป็บเดียว เดี๋ยวมา”จบประโยคของรีบอร์น เจ้าตัวก็กระโดไปยืนบนไหล่ของพ่อบ้านคนนั้นที่ยืนรอรับทันที
         “อ้าวเดี๋ยวรีบอร์น!!”
         ให้ตายสิไอ่เจ้ารีบอร์น ปล่อยเราไว้คนเดียวในที่ๆ ไม่รู้จักอย่างนี้ได้ยังไง เจ้าบ้าเอ้ย!!(_)()((&(*&(_)+_#*@+@)+ 
         “จะว่าไปแล้ว ห้องนี้มันกว้างจริงๆ แหะ”สึนะเดินไปดูของตกแต่งที่วางอย่างเป็นระเบียบและสวยงามอย่างชื่นชม
         “ลองจับจะเป็นอะไรมั้ยน่า~”
    สึนะว่าแล้วก็เอื้อมมือไปจับแจกันขึ้นมาดู
         “ทำอะไรน่ะ!!!”
    จึ๊ย!!!! ซวยแล้วOoO// 


         “ทำอะไรน่ะ!!!”
    จึ๊ย!!!! ซวยแล้วOoO//
    ด้วยความตกใจสึนะเลยเผลอปล่อยมือจากแจกันใบนั้น
         “ระวัง!!!”เสียงนั้นดูร้อนรน และสิ่งที่ตามมานั้นคือ...............
    .

    .

    .

    .

    ติดตามตอนต่อไปสิ!


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×