คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ขุ น ห ล ว ง - 04
KhunLuang
- 04 -
เช้าวันจันทร์แสนสดใสวันนี้ผมต้องไปเรียนอีกแล้วสินะ อาผมจะไม่ลำบากใจเลยถ้าไม่มีเขา
พี่ ม า ร์ ค
ผมยืนแต่งตัวอยู่หน้ากระจกพลางมองผ่านประตูที่เปิดอยู่เขานอนอยู่บนโซฟาสีแดงนอกห้องเพราะผมไมได้ใจง่ายขนาดนี้จะให้คนไม่รู้จักกันมานอนบนเตียงของผมหรอกนะ นี่ก็เป็นเวลาจะเจ็ดโมงกว่าแล้วแต่ผมยังไม่กล้าที่จะไปโรงเรียนเพราะวิตกกังวลกับคนที่นอนอยู่บนโซฟานั่นแหละยิ่งไม่ค่อยเป็นผู้เป็นคนอยู่ จะทำอะไรเองได้มั้ย แต่เมื่อเช้าผมก็สั่งโจ๊กจากทางคอนโดให้ขึ้นมาส่งแล้วล่ะ เขาคงกินโจ๊กเป็นใช่มั้ย?
อ่อแล้วอย่าคิดว่าพี่มาร์คเขาจะใส่ชุดแขนยาวทรงกระบอกกับโจงกระเบนเหมือนคุณหลวงสมัยก่อนอะไรนั่นแล้วนะครับเพราะผมสั่งให้เขาห้ามใส่ชุดนั้นอีกเป็นอันขาดสงสัยใช่มั้ยว่าเขาจะใส่ชุดอะไรอยู่ตอนนี้ ชุดของผมไงล่ะ-..- เมื่อคืนผมกว่าจะได้นอนก็ดึกเลยเพราะคุยกับพี่เขาให้แน่ใจว่าพี่เขาบ้าหรือเปล่า แต่เท่าที่ดูมาพี่เขาไม่ใช่คนบ้าอะไรนะคนปกตินี่แหละแต่จะดูเหมือนเอ๋อๆซื่อๆไปหน่อย
และเมื่อคืนผมก็บอกเขาว่าให้พูดยังไงเวลาอยู่กับผมเพราะผมไม่อยากจะได้ยินเขาเรียกแม่นางๆอะไรนั่นหรอกนะขยะแขยงที่สุด เออแต่จะว่าไปยังงงอยู่ว่าเรื่องที่ผมเจอกับพี่เขามาเกือบอาทิตย์นี้กับเรื่องในความฝันใช่เรื่องเดียวกันหรือเปล่า เพราะใบหน้าของพี่เขา…
เหมือนมาก….ชายที่อยู่ในความฝันของผม ทั้งการแต่งกายคำพูดและทุกอย่าง
แต่ผมก็ยังคิดว่ามันเป็นเรื่องที่ผมคิดไปเองนั่นแหละอะไรจะบังเอิญขนาดนั้นและผมก็ไม่รู้ด้วยว่าทำไมผมถึงชอบฝันถึงเรื่องแบบนั้นซ้ำไปซ้ำมาแต่พอมาเจอพี่มาร์คผมก็ไม่เคยฝันแบบนั้นอีกเลย
“อืมม หาวว” ผมไล่สายตาไปตามเสียงที่ได้ยิน พี่เขาตื่นแล้วนี่นา
“พี่มาร์คตื่นแล้วเหรอ”ผมพูดพลางกับเดินไปหยิบกระเป๋าเป้มาสะพานแล้วเดินไปหาเขาที่โซฟาต่อ
“ตื่นแล้วล่ะ ข้าเป็นคนตื่นเช้าอยู่แล้วล่ะ”ที่บอกไปเมื่อคืนได้จำบ้างมั้ย-..-
“บอกแล้วใช่มั้ยให้ใช่คำว่าพี่”
“นั่นสิข้าลืม..พี่ลืม”
“เดี๋ยวแบมจะไปเรียนก่อนนะอยู่ห้องดีๆนั่งเงียบๆถ้าเบื่อก็ดูโทรทัศน์ได้นะ”
“ไม่ดูหรอกพี่ไม่รู้จัก”
“ความจำเสื่อมหรือไงกันเดี๋ยวจะมาเตือนความจำให้ที่หลังนะ ไปเรียนก่อนนะ”
“ครับ^^”
“อ่อเดี๋ยวอีกสักพักจะมีคนเอาข้าวมาให้นะ ไปล่ะ”ผมก้าวเดินออกมานอกห้องแล้วปิดประตูแต่ยังไม่ไปไหนผมเอาตาดวงเล็กๆข้างนึงของผมสอดไปในช่องที่มีตรงประตูเขาเรียกว่าช่องอะไรนะ ไม่รู้สิช่องนั่นแหละ-O- เพื่อที่จะดูว่าพี่เขาจะทำอะไรตอนผมไม่อยู่
จากเท่าที่ผมเห็นแล้วพี่เขาไม่ได้ลุกไปไหนแต่นั่งขัตมาตอยู่บนโซฟานิ่งๆผมเห็นเขามองไปตรงระเบียงด้วยล่ะ คงไม่คิดอะไรเพี้ยนๆหรอกนะ มีแต่ผมนี่แหละที่เพี้ยนรีบไปโรงเรียนดีกว่าเดี๋ยวจะสายเอา
.
.
พูดไม่ทันขาดคำครับพี่น้องตอนนี้ผมโดนอาจารย์แกทำโทษด้วยวิธีเดิมอีกแล้วและหนีไปไหนไม่ได้ซะด้วยเพราะเจ๊แกให้ทำในห้องเรียนน่ะสิ พวกเพื่อนๆนี้ก็ขำซะจนผมไม่ได้ยินเลย อายนะเฟ้ย
“วันนี้แค่นี้อย่าลืมการบ้านที่สั่งนะนักเรียน ลงไปพักกันได้แล้ว”และเจ๊แกก็เดินออกไป…
“เฮ้ยมึงไม่เจอกันตั้งสองวันคิดถึงวะ”ไอยูควิ่งมากอดคอผมถ้าคนไม่รู้จักอาจจะคิดว่าเป็นพ่อลูก ไอยักษ์เอ้ยย!!!
“เว่อร์แค่สองวันไม่ได้ตลอดชีวิตนะมึง-..-”
“ไอเชี้ยกูคิดถึงไม่ได้อ่อวะ”นั่นไงงอแงอีกละมัน พวกคุณเคยเห็นร่างใหญ่แต่ใจมดมั้ยครับมันนี่ล่ะที่มาของคำคำนี้
“ได้ดิกูพูดไปงั้นแหละโดนทำโทษจนมึนไปหมดล่ะ ไปแดกข้าวกันมึงกูหิว”
ผมซื้อข้าวกันเสร็จเรียบร้อยแล้วผมนั่งอยู่กินข้าวอยู่กับมันแค่สองคนตั้งแต่เข้าเรียนมาไม่ใช่ผมไม่มีคนคบนะครับแต่ผมคิดว่าไม่มีใครเป็นเพื่อนที่ดีไปกว่าไอยูคแมร่งแล้วแหละ อยู่กันสองคนก็ใช่ว่าจะไม่สนุกไม่เฮฮาไม่มีอะไรให้ตื้นเต้นอะไรแบบนี้ซะหน่อย
“มึงคบกับพี่แจ็คสันแล้วอ่อว่ะไอแบม”
พรวดดด!!! นั่นไงเรื่องตื้นเต้นกับมันมีให้ผมเสมอแต่แค่ไม่ถูกเวลาเท่านั้นแหละเส้นก๋วยเตี๋ยวที่กำลังเคี้ยวอยู่ถูกบ้วนกระเด็นออกมาอย่บนโต๊ะอย่างไม่ได้ตั้งใจ
“เชี้ยแบมทำเหี้ยไรเนี่ย น่าเกลียดว่ะ”
“แล้วมึงถามเชี้ยไรตอนนี้วะ ผมนี่สะดุ้งเลยครัช-__-”
“ก็กูอยากรู้แล้วคำตอบคือไรวะๆๆ”
“เปล่าเว้ยยังไม่ได้คบกูไม่ได้ง่ายขนาดนั้นนะ ก็แค่คุยกันไปก่อนแบบรุ่นพี่รุ่นน้องอะไรแบบนี้อ่ะ”
“อ่อวะเชื่อได้มั้ยเนี่ย”
“ต้องเชื่อดิมึงต้องเชื่อกูแบมคนนี้ไม่เคยโกหก”
“วันนี้ไปเที่ยวหาไรแดกกันปะมึง”ผมกับไอยูคเดินคุยตลอดทางจนมาถึงหน้าโรงเรียน
“เอาดิที่ไหนวะ เราไม่ได้ไปเที่ยวเดี๋ยวกันนานล่ะ”
“แล้วมึงบอกพี่แจ็คสันไปยังเขาจะได้ไม่ต้องรอ ป่านนี้เขาเลิกเรียนยังหรอก”
“เดี๋ยวกูส่งไลน์บอกพี่เขาเองๆไปเหอะเรียกแท็กซี่เลยไอยูค”ระหว่างรอไอยูคโบกแท็กซี่ผมก็ส่งข้อความไลน์ไปบอกพี่หวังว่าให้กลับไปได้เลยไม่ต้องรอ
BAMbamEiEi : พี่หวังวันนี้พี่ไม่ต้องรอรับผมนะครับ พอดีผมจะไปทำงานบ้านไอยูคคงกลับดึกหน่อย ไม่ต้องเป็นหัวงนะครับ
ผมส่งข้อความไปยังไม่ถึงหนึ่งนาทีพี่เขาก็ตอบไลน์กลับมาอย่างรวดเร็ว
ตึ๊ง!
JackSon_wang : ได้เลยครับถ้าแบมต้องการแบบนั้น ตั้งใจทำงานนะสู้ๆ J
BAMbamEiEi : คร้าบบบบ
“แบมแท็กซี่มาแล้วเร็วเข้า” ผมเก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋ากางเกงนักเรียนแล้ววิ่งไปหาไอยูคที่กำลังก้าวขึ้นรถแท็กซี่
“มึงจะไปไหนวะ” หลังจากที่ผมขึ้นรถมาแล้วผมก็ถามมันว่ามันจะพาผมไปทัวร์ที่ไหนกัน
“เอาเหอะน่าเดี๋ยวก็รู้เอง” มันตอบแบบนี้ยิ่งทำให้ผมอยากรู้นะ เพราะปกติเราก็จะไม่ไปเที่ยวที่ไหนนอกจากช็อปเดินซื้อของที่ตลาดใหญ่ในตัวเมือง หรือว่าจะไปที่เดิม-..- น่าเบื่อจะตายไป ระหว่างอยู่บนรถไม่มีเสียงคุยอะไรกันเลยกันเลยทุกอย่างเป็นไปด้วยความเงียบสงบประหนึ่งกำลังแข่งขันนั่งสมาธิบนรถแท็กซี่ ผมจ้องไปที่มิตเตอร์ราคาที่ตอนนี้ปาไปเกือบสองร้อยแล้ว แต่ก็ยังไม่มีท่าทีว่าจะถึงจุดหมายสักที ผมไม่มีตังจ่ายหรอกนะ
.
.
.
ไม่นานนักเราก็มาถึงจุดหมายปลายทางด้วยราคาค่ารถสามร้อยกว่าบาท ผมยืนอยู่กลางผู้คนมากมายแสงสีไฟที่อยู่บนถนนและห้างสรรสินค้ามันสวยมาก ผมไม่รู้ว่ามันคือที่ไหนเพราะผมไม่ค่อยได้ออกมาเที่ยวที่ที่ไกลจากคอนโดสักเท่าไรแต่ถ้าให้เดาคงเป็นสถานที่เทียวของคนกลางคืนเขาเที่ยวกันเพราะมีทั้งห้างใหญ่ๆตลาดที่มีของขายเยอะแยะ ไหนจะร้านอาหารอะไรอีกเท่าที่ดูคงแพงแน่ๆแต่ละอย่างเนี่ย ช่วงนี้ม๊ายังไม่ได้ส่งเงินมาให้เลยด้วย
“ทำไมมึงถึงพากูมาเที่ยวที่นี้วะยูค”
“มีคนแนะนำมาเว้ยเหมาะสำหรับคนรวยๆอย่างมึง” รวยอะไรตอนนี้ผมจนมากที่สุดในสามโลก
“ใครวะ แต่ก็สวยดีนะไอเหี้ยกูชอบแสงสีแบบนี้จังยิ่งเวลามืดๆแบบนี้นะสวยชิบหาย”
“เห็นมั้ยกูว่าแล้วว่ามึงต้องชอบ ไปตรงตลาดกันมึงกูอยากหาของกิน” ไอยูคมันชี้ไปตรงตลาดข้างหน้าของเราที่ไม่ไกลมากนัก มีผู้คนมากมายที่กำลังเดินไปมาอยู่ในตลาดแห่งนั้น ส่วนมากจะมีคนที่เพิ่งเลิกงานและพวกนักศึกษามากกว่า
“เออไปดิกูก็หิว” ตอนนี้เป็นเวลาหกโมงเกือบครึ่งละเราใช้เวลานั่งรถมาที่นี่เกือบชั่วโมงเลยทีเดียวได้เวลาหาของกินแล้วแหละอิอิ
เราเดินช็อปกันนานพอสมควรแวะโน่นชิมนี่ซื้อนั่น คุยอะไรกันเยอะแยะไปหมดเพราะถ้าจำไม่ผิดที่เรามาเที่ยวด้วยกันครั้งล่าสุดนี่คือสี่เดือนที่แล้วเพราะช่วงนั้นงานเยอะมากเลยไม่ได้ไปเที่ยวไหนเลย เพราะฉะนั้นมาครั้งนี้ก็ต้องเม้าท์มอยซอยก้าวกับเพื่อนรักให้เต็มอิ่มศะหน่อย พอก้มมองนาฬิกาอีกทีเวลาก็ปาไปเกือบสองทุ่มแล้ว
“มึงนี่สองทุ่มแล้วกว่าจะไปถึงก็คงสามทุ่มมึงกลับคอนโดคนเดียวได้อ่อวะแบม”
“ได้ดิวะกูไม่ได้กปอดแหกอะไรแบบมึงนะ ถามงี้แล้วมึงไม่กลับพร้อมกูไงวะ”
“กลับดิกูก็ถามไปงั้นแหละ นึกว่ามึงจะให้พี่แจ๊คสันมารับไง”
“มึงไม่ต้องไปรบกวนพี่เขาเลย กูบอกพี่เขาว่ามาทำงานถ้าเขามารับความแตกหมดอะดิ”
“เออจริงว่ะ เออมึงเมื่อวันก่อนกูเจอคนสติไม่ดีแถวคอนโดมึงด้วยอ่ะมึงระวังตัวนะเว้ยเดี๋ยวมันปีนหน้าต่างขึ้นมาหามึงจะทำไงน่ากลัวสัดๆ”
“คนสติไม่ดีไหนวะ ชะ…เชี้ยยO____o” คนสติไม่ดีงั้นเหรอ?ตายแล้วแบมมม
คนสติไม่ดี = คนบ้า = พี่มาร์ค !!!!!!
ผมรีบลุกจากโต๊ะที่เรากำลังนั่งเม้าท์กันอยู่แล้ววิ่งตรงไปที่ถนนเพื่อรอรถกลับคอนโดทันที โดยทิ้งไอยูคนั่งอยู่คนเดียวอย่างงงๆ ตายแล้วแบมแบมทิ้งพี่มาร์คไว้ที่คอนโดได้ไงวะเนี่ยTT ป่านนี้เป็นไงบ้างไม่รู้นี่ถ้าไอยูคไม่พูดถึงคนสติไม่ดีแถวคอนโดผมจะลืมพี่เขาไปสนิทเลยนะเนี่ย นั่นไงรถเมล์ฟรีมาพอดีเลย ผมยืนโบกรถตรงป้ายรถเมล์เพื่อนที่จะรอขึ้นรถเมล์ฟรีแต่ผลปรากฏว่า…
นั่นไง..รถเมล์ฟรีวิ่งหนีประชาชน
โอ้ยย!!ทำไมไม่จอดวะ ผมนี่กังวลสุดๆไปเลย กลัวเขาจะทำอะไรพิเรนๆยิ่งสติไม่ค่อยดีอยู่ด้วย ให้ตายเหอะแบมแบมนั่งรถแท็กซี่แมร่งงง ผมโบกรถแท็กซี่ที่กำลังวิ่งมาทางผมอย่างรวดเร็วโดยกระโดดโย่งๆไปด้วยเพื่อให้คนขับเห็นว่ากูเรียกมึงอยู่
.
.
.
ผมนั่งรถกว่าจะมาถึวนี้ก็เล่นปาไปเกือบชั่วโมงตอนนี้ผมกลับมาถึงคอนโดแล้วครับวิ่งจนจะเป็นหอบตายเพื่อขึ้นมาบนห้องเพราะเป็นห่วงพี่เขาเลยนะเนี่ย โห่เหนื่อยย ผมใส่รหัสห้องอะไรเรียบร้อยพอห้องเปิดออกก็รีบวิ่งไปหาเจ้าตัวทันที
“พี่มาร์ค พี่มาร์ค” ในห้องปิดไฟมืดสนิททำให้ผมมองไม่เห็นอะไรเลย จึงค่อยเอามือไปลูบๆกับกำแพงห้องแล้วเดินจับไปเรื่อยจนไปเจอสวิตไฟแล้วกดเปิดทันที
ติ๊ด
นะ…นี่มันอะไรกันเนี่ยยย-O- อ้ากกตายแล้วทำไงดี อะไรคือการที่พี่มาร์คนอนอยู่บนโซฟาที่มีน้ำลายฟูมปากเป็นฟองและที่สำคัญไปกว่านั้นคือมือของเขาถือถุงผงซักฟอกอยู่ นี่เขาไม่ได้กินมันไปหรอกใช่มั้ย? คนบ้าอะไรกินผงซักฟอกกันเขาจะตายไหมเนี่ย ผมควรทำไงดีไม่เคยเจอเหตุการณ์อะไรแบบนี้มาก่อนเลยในชีวิต ผมไม่น่าทิ้งให้เขาอยู่คนเดียวเลย ผมไปแกะถุงผงซักฟอกออกจากมือของเขาที่แข็งทื่อและเย็นเหมือนคนตายแล้ว คนตายแล้ว?เชี้ยยยพี่มาร์คตายแล้วเหรอT______T ไม่ใช่หรอกม้างงง
_________ลงให้ครบ100%แล้วนะคะ_________
ทำไมพี่มาร์คมันโง่อย่างนี้วะ555555555แบมควรทำไงละทีนี้
อ่านแล้วเม้นให้หน่อยนะคะเป็นกำลังใจให้กันเนอะ ช่วงนี้ใกล้
สอบไม่ค่อยมีเวลาอัพเท่าไรแต่ก็จะพยายามมาอัพนะ อย่าทิ้งกันล่ะ
ติดแท็ก #ฟิคขุนหลวง ด้วยน้าาา
ความคิดเห็น