คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : คุ ณ ห ล ว ง - 10 (100% NC01)
KhunLuang
-10-
“จะดีใจอะไรขนาดนั้นเนี่ย?”
“…” พี่มันไม่ตอบแต่ก็ยังกระโดดกอดผมเหมือนเดิม
“หรือว่าพี่มาร์คชอบแบมอ่อ” พี่มาร์คคลายกอดเลยครับเหมือนทุกอย่างไม่มีอะไรเกิดขึ้น เออดีเนาะถามต่างนานไม่ปล่อย แค่ถามว่าชอบแบมเหรอปล่อยเฉยเลย
“ปะเปล่าสักหน่อย พีเนี่ยนะจะชอบแบมเฮ่อ”
“เพราะถึงพี่มาร์คชอบแบมแบมก็มีพี่หวังแล้วนะฮร้า”
“ถ้าไม่ได้ไอนั่นกันแล้วเมื่อคืนทำอะไรกันอะ”
“คือว่าเมื่อคืนตอบอาบน้ำแบมเผลอลื่นล้มไปโดนขอบชักโครก หัวเลยแตกอ่ะพี่หวังเลยทำแผลให้”นี่คือความโง่ของคนที่ชื่อกันพิมุกต์ครับ-_-
“พี่ก็คิดไปไกลเลย แล้วทำไม่บอกพี่อะเราอยู่ด้วยกันมาหลายเดือนแล้วนะ”
“ก็มันไม่มีเวลาแบมนึกว่าพี่มาร์คนอนแล้วนิ อีกอย่างแค่หัวแตกเอง”
“ตอนเช้าก็บอกได้”
“นี่ไงแบมบอกแล้วเนี่ย”
“แล้วเป็นไรมากมั้ยให้พี่ดูหน่อย”พี่มาร์คเดินเข้ามาใกล้ผมหลังจากที่คลายกอดพี่เขาก็เดินห่างออกไปน่ะนะแล้วจับหัวผมก้มลงแล้วแหวกเส้นผมเบาๆเหมือนกำลังหาเหาให้พี่แบมเลยครับ
“ทำไรกันอ่ะ คุณมาร์คน้องแบม”
“หาเหา” พี่มาร์คครับ-_-
“อ้าวน้องแบมมีเหาเหรอเนี่ย ไหนพี่ขอดูหน่อย” พี่หวังก็เชื่อคนง่ายเหลือเกินครับ ตอนนี้คือพี่แบมยังก้มหัวอยู่แล้วหนุ่มสองคนนี้ก็เล่นหัวพี่แบมซะเละเลยครับลมไปหรือยังว่าหัวพี่แบมเป็นแผลอะ โอ้ยเจ็บ
“โอ้ย หัวแบมยุ่งหมดแล้วพอเลยทั้งสองคน”
โอเคทั้งสองคนหยุดเล่นหัวพี่แบมตามที่พี่แบมพูด คือจากที่แผลไม่เจ็บแล้วตอนนี้เหมือนรู้สึกหัวพึ่งแตกอ่ะเจ็บนิดๆนะเจ็บนิดๆ(นิดพ่องง)
“พี่เข้าไปเช็คแล้วพนักงานบอกว่าเราเข้ามาที่รีสอร์ทเป็นคนที่หนึ่งร้อยของวันนี้พอดี เขาเลยบอกว่าให้เราเข้าไปรอเดี๋ยวเจ้าของรีสอร์ทจะเอากุญแจห้องพิเศษมาให้โดยที่เราไม่ต้องเสียตังค์เลยนะ โชคดีจังเลย”
“จริงเหรอพี่หวัง โหโชคดีมากอะ สงสัยจะเป็นโปรโมชั่นหรือสุ่มอะไรพวกนี้แน่เลย”
“น่าจะใช่แหละ เป็นเพราะน้องแบมแน่เลยเราถึงโชคดี”
“ไม่ใช่เพราะแบมหรอก มันไม่เกี่ยวกันเลยแต่ก็ดีแล้วแหละประหยัดได้อีกเยอะเลย”
“ฮ่าๆๆเออแล้วคุณมาร์คดีใจมั้ยครับ คืนนี้อาจจะไม่ได้นอนข้างนอกแล้วนะJ”
“ทำไม? แจ็คสันจะนอนแทนเหรอ ขอบคุณนะ”
“ป่าวครับเพราะห้องพิเศษที่เราจะได้พักกันผมคาดว่าน่าจะมีหลายห้องน่ะ ผมไม่ได้จะนอนแทนหรอกครับแหม่คุณมาร์คนี่ซื่อจังเลยนะเนี่ย เข้าไปข้างในกันเถอะครับน้องแบม”
“ครับๆปะพี่มาร์ค”
พี่หวังจูงมือผมไปครับแต่ผมก็คว้ามือพี่มาร์คตามมาด้วยคือเหมือนครอบครัวสุขสันต์พ่อแม่ลูกเลยครับแต่ไม่รู้ว่าพี่แบมคนนี้จะเป็นลูกหรือเปล่าเพราะส่วนสูงพี่หวังนี่ก็เอิ่มเหมาะกับเป็นลูกเหมือนกันนะ ส่วนสูงน่ารักจัง
เคาท์เตอร์ต้อนรับผู้มาพัก
“คุณแจ็คสันหวังรอสักครู่นะคะ”
“ครับ”
“พวกคุณดวงดีมากๆเลยค่ะ เพราะปกติทางเราไม่ได้จัดสิทธิพิเศษแบบนี้บ่อยๆดีใจด้วยนะคะได้พักฟรีหนึ่งคืน อานั่นไงมาแล้วค่ะ” เราทั้งสามคนหันไปตามคำพูดของพี่พนักงานเคาท์เตอร์สาวที่ผายมือไปทางด้วนข้างพวกเรา
“สวัสดีครับ พวกคุณคือผู้โชคดีของทางรีสอร์ทเราใช่มั้ยครับ”
“ใช่ครับ สวัสดีครับ”พี่หวังตอบแล้วก้มหัวเล็กน้อย
เจ้าของรีสอร์ทคนนี้เขาดูหน้าตาคุ้นๆนะเหมือนเขาคือพ่อของใครสักคนที่ผมรู้จักอะ ซึ่งใครคนนั้นคือใครผมก็จำไม่ได้แต่ผมคุ้นหน้าเขาจริงๆนะ
.”ยองแจพาแขกไปพักที่บ้านใหญ่ริมสระน้ำสิลูก”ยองแจเหรอ? ชื่อเหมือนเพื่อนผมเมื่อตอนประถมเลยเราสนิทกันมากเลยนะกลุ่มมีอยู่สามคนคือแบมยูคและก็ยองแจเนี่ยแหละ แต่มันออกไปตั้งแต่มอหนึ่งแล้วแหละ
พี่แบมว่าเราไม่ต้องเดาไปให้ยากเลยครับเพราไอยองแจคนนี้คือคนเดียวกับเพื่อนผมจริงๆเดินออกมาจากหลังของเจ้าของรีสอร์ท(เหมือนในหนังอะหลบอยู่ข้างหลังแล้วเดินออกมา) งั้นแสดงว่าเจ้าของรีสอร์ทคนนี้คือพ่อของมันแล้วไอยองแจกก็คือลูกเจ้าของรีสอร์ทอ่ะดิ ไฮโซว่ะ
“ได้เลยครับป๊า ไปกันเถอะครับทุกคน” หล่อขึ้นเยอะเลยเพื่อนกูแต่ดูเหมือนจะจำพแบมแบมคนหล่อคนนี้ไม่ได้สินะ แบบนี้ต้องเตือนความจำ
“ไอ้แตงกวา” นั่นไงได้ผลแหะจากที่เดินนำพวกเราอยู่ดีๆมันก็หยุดชะงักเลย ส่วนพี่มาร์คกับพี่หวังก็คงงงว่าผมพูดอะไร
“อะอ้าวไอแบมเฮ่ยย” มันหันมาแล้วรีบวิ่งมากอดผมเลยครับคือจริงๆมันก็เห็นกูผมนะแต่จำไม่ได้ไงพอกูเรียกฉายาเท่านั้นแหละมึงเสือกจำได้เออดีเนอะ จำเสียงกูได้แต่จำหน้ากูไม่ได้ ผมกอดมันกลับครับแล้วตบหลังมันเล็กน้อย คิดถึงมากหายไปหลายปีเลย
“เป็นไงจำหน้ากูไม่ได้แต่จำเสียงกูได้ ดีเนอะมึง”
“คิดถึงมึงมากอะ ไม่ค่อยได้คุยกันเลยไอยูคเป็นไงบ้างวะ” เราเริ่มคลายกอดกันแล้วเปลี่ยนมาคุยกันแทน
“ก็ดีอะโดดบ่อยเหมือนเดิม-_-เจอกูแทนที่จะถามถึงกูเสือกไปถามถึงไอยูค”
“เออวะโทษทีแล้วมึงอะเป็นไงสบายดีปะ”
“ก็ดีเรื่อยๆอะแหม่มึงหนีมาทำรีสอร์ทกับครอบครัวไม่บอกเลยเพื่อนเลยนะ ไฮโซว่ะ”
“กูติดต่อพวกมึงไม่ได้เลย เปลี่ยนเบอร์กันหมด”
“เออเดี๋ยวกูให้ๆ งั้นคราวหลังกูมาพักกับป๊ากับม๊ากูก็พักฟรีอะดิแบบนี้”
“ได้ๆเพื่อนกันราคาสำหรับกันพิมุกต์เดี๋ยวกูให้ป๊าคิดเพิ่มสองเท่าเลยดีมั้ย”
“เชีย-_-เดี๋ยวเอาแตงกวายัดปากเลยนิ่”
ยืนคุยกันสนุกเลยครับเพื่อนเก่าไม่ได้เจอกันตั้งหลายปีนี่ถ้าไอยูคมาด้วยคงสนุกมากแน่ๆไอนั้นอะตัวพ่อเลย เฮ้อเสียดายแทนไอยูคจริงๆเอาไว้คราวหน้าแล้วกันนะยักษ์เอ้ยย
“ไปได้ยังครับ” โอโหไม่ต้องสงสัยครับผมลืมไปเลยว่าพี่มาร์คกับพี่หวังมาด้วย แหม่แล้วสองคนนี้เห็นปกติไม่ถูกกันตั้งแต่มาแล้วสงสัยคำพูดเมื่อกี้คงนัดกันพูดอะพูดได้พร้อมกันเสียงเดียวเลยนะ สงสัยอยากจะไปพักกันจริงๆเฮ้อแต่พี่แบมเจอเพื่อนพี่แบมก็อยากเม้าท์มอยนี่นา
50%
“ถึงแล้วบ้านพักสำหรับผู้ที่ได้รับสิทธิพิเศษ เป็นไงแบมโอเคปะมึง” เราทั้งสามคนบวกไอ้ยองแจเป็นสี่เดินมาหยุดอยู่ที่บ้านพักหลังนึงที่ไม่ใหญ่เท่าไรนักเป็นชั้นเดียวเหมือนบังกะโลทั่วไป ข้างๆมีสระน้ำอยู่ด้วยถัดจากสระน้ำเป็นทะเลหาดทรายสีขาวเลย ไอยองแจไขประตูบ้านภายในบ้านเป็นฟอนิเจอร์ที่หรูหรามาก ดูขาวสะอาดมากแบบโทนคลาสสิคอะ มีแอร์ด้วยผมเดินสำรวจรอบๆจนพบพึ่งได้รู้ว่า
มีห้องนอนห้องเดียวอีกแล้ว…
“โอเคนะอลังการมากกูชอบว่ะ แถมยังฟรีอีกโชคดีมากอะ”
“โอเคนี่ก็จะเที่ยงแล้วเดี๋ยวไปกินข้าวกัน กูไปรอที่ห้องอาหารนะเที่ยงแล้วรีบไปนะเว้ย พี่ทั้งสองคนด้วยนะครับ” มันพูดชวนผมแล้วเอามือตบบ่าเบาๆพลางหันไปทางพี่หวังและพี่มาร์คและพูดด้วยน้ำเสียงที่มันต่างกันพี่แบมลิบลับ แล้วมันก็เดินออกจากห้องไปแล้วเหลือผมสามคนที่กำลังเดินสำรวจบ้านพักหลังนี้อยู่
“แย่จังมีห้องนอนห้องเดียวอีกแล้วอ่ะครับคุณมาร์ค” พี่หวังเดินออกมาจากห้องนอนแล้วเข้ามาจับไหล่พี่มาร์คที่นั่งอยู่ที่โซฟา
“เหรอครับ งั้นขอนอนในห้องแล้วกันนะ”
“แค่ผมกับน้องแบมก็เต็มเตียงแล้วครับคุณมาร์ค จะมาเบียดกันอีกทำไม”
“’งั้นคุณแจ็คสันก็ไปนอนข้างล่างสิ จะได้ไม่เบียด”
“พื้นแข็งๆคงไม่เหมาะกับผู้ชายที่อ่อนโยนอย่างผม น่าจะเหมาะกับคุณมาร์คมากกว่านะครับ” เอาอีกแล้วสองคนนี้ชอบพูดจาแซะกันอยู่นั่นแหละ คือบางทีกูก็งงนะว่าสองคนนี้รู้จักกันยังไม่ถึงเดือนเลยแล้วคือเอาเวลาที่ไหนมาเกลียดกันเนี่ย แล้วฝ่ายที่ลำบากที่สุดต้องเป็นผมเนี่ยแหละครับ อีกคนนึงก็แฟนอีกคนนึงก็พี่ชาถึงจะไม่ใช่พี่ชายแท้ๆแต่ก็อยู่ด้วยกันมาหกเดือนหรือจพูดให้นานกว่านั้นก็คือครึ่งปีแล้วนะครับ ผมจะเข้าข้างใครดี-_-
“ไม่ต้องเถียงกันหรอกครับ นอนกันทั้งสามคนเนี่ยแหละถ้าจะเบียดกันตกเตียงก็ให้มันรู้ไปแบมจะนอนขั้นระหว่างพี่ทั้งสองเอง เรามาเที่ยวนะควรจะสนุกสิเอาเหอะเอาของไปเก็บกันดีกว่า เดี๋ยวเที่ยงจะได้ไปกินข้าวกับไอยองแจมัน แบมไปเปลี่ยนชุดก่อนน้า”
ผมเดินไปที่กระเป๋าแล้วเปิดเอาชุดเสื้อยืดสีขาวสบายๆกับกางเกงขาสั้นสีดำมาอ่อไม่ลืมที่จะหยิบกางเกงในด้วยครับเข้าไปในห้องน้ำเผื่อล้างตัวนิดหน่อยแล้วเปลี่ยนชุด เพราชุดที่ใส่มาตั้งแต่เมื่อเช้ามันเปื้อนเหงื่อจนเหม็นหมดแล้ว
ว้าวห้องน้ำนี่หรูหราอลังการมากครับ อ่างอาบน้ำนี่พี่แบมไม่อยากจะล้างตัวแล้วครับอยากจะแช่ตัวมากกว่า สงสัยมีไว้ให้แค่พวกที่ได้สิทธิพิเศษให้แน่ๆเลย และที่สำคัญรูปที่ติดอยู่บนฝาผนังคืออะไรครับบอกพี่แบมที่ ภาพนู๊ดหญิงสาวสองรูปและชายหนุ่มอีกสองรูปรวมกันเป็นสี่รูป ซึ่งทำให้พี่แบมรู้สึกร้อนผ่าวเลยครับ ลูกชายพี่แบมค่อยๆตื่นจากห้วงนิทรากลายเป็นห่อหมกยักษ์ที่คดตัวอยู่ในกางเกงใน ตื่นตัวง่ายมากครับก็ดูรูปบนผนังนั่นสิใครเขาจะทนไว้ ขอเริ่มเลยละกันนะครับ
เสร็จไปสองน้ำครับเฮ้อสดชื่นกระปี้กระเป่าขึ้นเยอะ ทุกคนไม่ต้องอายครับมันเป็นเรื่องธรรมดามากๆสำหรับผม เอาล่ะลงแช่น้ำเลยแล้วกัน ผมเปิดน้ำแล้วกดปุ่มให้ปรับเป็นน้ำเย็นแล้วลงไปนอนในอ่างน้ำพร้อมกลับกดสบู่และตีฟองเยอะๆเหมือนได้ขึ้นสวรรค์อะครับ ตอนนี้พี่แบมไม่สนใจใครแล้วขอนอนแช่แบบนี้ทั้งวันจะได้มั้ยเนี่ยย..
อ๊าไม่อยากลุกเลยครับแต่ดูเวลานี่ก็จะเที่ยงแล้วมีนัดกินข้าวกับไอยองแจด้วยสิ คืนนี้พี่แบมจะแช่ยาวเลย คือที่คอนโดไม่มีไงครับ-_- นี่มันเลยเหมือนสวรรค์ ผมลุกขึ้นกดปิดน้ำเรียบร้อยเอื้อมไปหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเอามาเช็ดผมเช็ดตัวและเปลี่ยนชุดเรียบร้อยแล้วเดินออกจากห้องน้ำแบบเชิดๆครับ
“อ่าสดชื่อจัง พี่หวังพี่มาร์คไปกันเถอะครับ” ผมเดินมาที่หลางบ้านที่สองคนนั้นนั่งเมื่อก่อนที่ผมจะไปอาบน้ำแต่ตอนนี้มันเหลือเพียงความว่างเปล่า อยู่ในห้องนอนแน่ๆเลย
“อย่าคิดว่าจะชนะผมได้นะครับคุณมาร์ค”
“ก็ไม่แน่นะดูจากลักษณะความยาวของช่วงตัวแล้ว ยังไงก็แพ้ชัว”
“มันเกี่ยวอะไรกันไม่ทราบ อย่างที่ตกลงไว้ถ้าใครแพ้คนนั้นต้องห้ามยุ่งกับแบมอีกเลย”
“ได้ครับแต่ยังไงผมก็เป็นพี่แบมนะถึงแพ้แต่ก็ยังอยู่ด้วยกันได้ แต่คุณเนี่ยสิถ้าแพ้แล้วก็รีบๆเลิกด้วยนะ แจ็คสัน”
“พูดดีจังเลยครับ J เริ่มซะที”
ตู๊มมมม!!! ซ่า~
ผมที่กำลังเดินเข้าห้องนอนถึงกับต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงคนกระโดดน้ำที่สระน้ำข้างบ้าน สองคนนั้นจมน้ำเหรอหรือว่าไรรีบไปดูดีกว่า
อะไรกันเนี่ยพระเจ้าทั้งสองคนนั้นกำลังว่ายน้ำกันอยู่และที่สำคัญทั้งสองถอดเสื้อเหลือแต่กางเกงบ๊อกเซอร์ขาสั้นตัวจิ๋วที่เวลาอยู่ในน้ำมันก็จะรัดแนบเนื้อ โอ้ยพี่แบมเลือดจะกระฉุดเมื่อกี้ก็หมดไปสองน้ำแล้วนะ ดูสิพี่มาร์คหุ่นยาวเข่าดีมากกล้ามกำลังพอดีแถมยังมีซิกแพคเบาๆพร้อมกับไรขนใต้สะดือส่วนพี่หวังเห็นแบบนี้ก็กล้ามเป็นมัดนะจ้ะ ละลายครับบบละลายย
“นี่ทำอะไรกันอ่ะเล่นน้ำเวลาเที่ยงแบบนี้เนี่ยนะ หยุดกันเถอะครับก่อนที่แบมจะเป็นลม” ไม่ใช่เป็นลมเพราะแดดร้อนนะเป็นลมเพราะเห็นหกห่อของทั้งสองคนเนี่ยแหละ
“เที่ยงแล้วเหรอครับน้องแบม”
“ใช่ครับพี่หวัง พี่ทั้งสองไปเปลี่ยนชุดเถอะครับไอยองแจมันรออยู่”
.
.
.
ห้องอาหารของรีสอร์ท
“กว่าจะมานะครับไอคุณแบมอาหารที่กูสั่งให้เย็นหมดแล้วเนี่ย เชิญนั่งเลยครับพี่ทั้งสองคน”
“ก็เพลินกับการแช่ตัวในอ่างนานไปหน่อยอะ สุดยอดเลยมึง”
“ใช่มั้ยล่า เดี๋ยวค่อยคุยๆกินกันก่อนเลยจะเอาอะไรเพิ่มอีกปะ”
“มึงกล้าพูดเนอะอาหารเต็มโต๊ะซะขนาดนี้ กูไม่อ่ะพี่หวังพี่มาร์คอยากกินอะไรเพิ่มมั้ยครับ”
“ไม่ดีกว่าครับ”
“ไม่อะ”
“เออพรุ่งนี้มีโปรแกรมไปไหนหรือยัง”
“ยังอะว่าจะมาถามมึงเนี่ยแหละ ให้มึงแนะนำ”
“ดีเลยพรุ่งนี้ไปดำน้ำดูปะการังกันมั้ยครับ สวยมากเลยนะเห็นปลาการ์ตูนเต็มเลย”
“เฮ้ยจริงดิไปๆๆกูอยากเห็นคุณนีโม่ พี่หวังพี่มาร์คไปกันนะครับ”
“ได้ครับ”
“ก็ดีนะ”
“โอเคครับเดี๋ยวพรุ่งนี้ยองแจจะเป็นคนดูแลทุกคนเอง J กินกันเถอะมาๆๆ”
-TBC-
แกกกตามสัญญาเอาเอ็นซีมาแล้วน้าา แต่เป็นเอ็นซีช่วยตัวเอง
ว่ะแก-..- แต่เข้าไปอ่านมันก็เหมือนเอ็นซีแบบนั้นแหละ อธิบาย
ทุกรายละเอียดให้เลยน้าา อิอิซี๊ดมั้ยล่ะ ยังไงก็เม้นให้กำลังใจกันนะคะ
ปล. อ่านเอ็นซีต้องเข้าสู่ระบบอีเมลนะคะ
ใครอ่านเอ็นซีไม่ได้หรือเข้าไม่ได้ทิ้งเมลล์ไว้ค่ะ เดี๋ยวส่งให้
1 เม้น = 1 กำลังใจ
สกรีมแท็ก #ฟิคคลมบ
ความคิดเห็น