ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    (GOT7) KHUNLUANG ➸ คุณหลวง | MARKBAM

    ลำดับตอนที่ #1 : ขุ น ห ล ว ง - 00

    • อัปเดตล่าสุด 8 ธ.ค. 57


     

    KhunLuang
    - 00 -
     

    เมื่อ100 กว่าปีก่อน

     

     

     

              “แบมแบมข้ารักเจ้าอย่าทิ้งข้าไปแบบนี้สิ ฟื้นขึ้นมาเถอะได้โปรดมือใหญ่ประคองใบหน้าของร่างเล็กที่กำลังจะเสียชีวิตในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้านี้ขึ้นมา พลางร้องไห้ด้วยความเสียใจไม่คิดว่าคนรักของตัวเองจะมาตายด้วยเหตุการณ์ที่คาดไม่ถึงแบบนี้

     

     

              “ขะ ข้าก็รักคุณหลวงเช่นกันร่างเล็กตอบสั่นพร้อมกับเลือดที่ออกมาจากริมฝีปากบางอย่าน่าเวทนา

     

     

              “ข้าขอโทษ ข้าไม่น่าปล่อยให้เจ้าอยู่เรือนคนเดียวเลย คนร้ายมันคงใช้เวลาที่ข้าไม่อยู่ทำร้ายเจ้าข้าขอโทษ ฮึกร่างใหญ่เอื้อมมืออีกข้างไปจับมือของชายาของตน แสดงความห่วงใยพลางจูบไปที่มือของเขา

     

     

              “ละ ลาก่อน ไม่นานมือที่เขาจับอยู่กลับไร้เรี่ยวแรงและตกลงไปที่พื้นแสดงให้เห็นว่า

     

     

              เขาไปแล้ว

              แบมแบมไปแล้วจริงจริง

     

     

              “แบมแบมฮือๆฮึกข้าจะไม่ยอมปล่อยมันไว้แน่ ข้าสัญญา…”

     

     

     

     
     

       – KHUNLUANG -

     
     

     

     

              “เอาล่ะนักเรียน เราจะมาพูดถึงความเชื่อในเรื่องของรักแท้กันนะคะ เพราะมันจะอยู่ในบทที่เราจะเรียนกันในวิชาประวัติศาสตร์นะ

     

     

              “ครับ/ค่ะ

     

     

              “คนเรามีความเชื่อว่าหากชาติที่แล้วเรามีคนรักที่รักมากแม้กระทั้งยอมตายแทนกันได้นั้น ถือว่าเขาทั้งสองจะเป็นเนื้อคู่กันทุกชาติไป โดยเราจะเจอเขาอีกครั้งหากดวงของทั้งสองจะเป็นเนื้อคู่กันจริงๆ

     

     

              “แล้วเราจะรู้ได้ไงครับว่าเนื้อคู่ของเราในชาตินี้จะเป็นอย่างไงนักเรียนชายคนนึงสงสัยพลางยกมือถามอาจารย์อย่างใจจิตใจจ่อ

     

     

              “เขาจะเหมือนเดิมจ้ะรูปร่างหน้าตาเหมือนเดิมไม่ว่าจะผ่านมากี่ปีกี่ชาติ เขาจะจำเราได้แต่เรานั้นจะจำเขาได้หรือเปล่า ต้องแล้วแต่ชะตาฟ้าลิขิต

     

     

              “อ๋ออย่างนี้นี่เอง นักเรียนชายคนเดิมตอบกลับด้วยความเข้าใจ

     

     

     

     

     

     

     

              “มึงว่าความเชื่อที่อาจารย์เล่าให้ฟังวันนี้มันคือเรื่องจริงปะวะแบม

     

     

              “ไม่รู้วะแต่กูไม่เชื่ออะ เรื่องไร้สาระมึงจะเก็บกลับมาคิดทำไมวะไอยูค อาจารย์เขาก็หลอกเด็กไปงั้นแหละ กลับบ้านกันเหอะมึงว่าพลางจัดหนังสือใส่กระเป๋าและเดินตรงไปหยุดที่หน้าประตูห้อง เพื่อรอร่างสูงหรือ ยูคยอมที่กำลังทำเวรอย่างขยันขันแข็ง

     

     

              “เออแต่กูก็เชื่อครึ่งนึงนะ รอกูลบกระดานก่อนดิวะจะเสร็จละ

     

     

              “เออๆระหว่างที่แบมแบมรอเพื่อนเขาก็ยิ้มอมยิ้มในกระเป๋าขึ้นมาอมเล่นรอเวลา มันทั้งหวานทั้งหอมของโปรดเขาเลยละ

     

     

     

              เรื่องความเชื่ออะไรแบบนี้นะเหรอ อย่าเอามาหรอกแบมแบมเลยเขาไม่มีทางเชื่อแน่ๆในความคิดของเขาเรื่องแบบนี้คือนิทานหลอกเด็กเท่านั้นแหละ!!

     



                 

     

     

     

     

    _________________________________________________
    พี่มาออกโรงแล้วครับบ5555555555555555ฟิคเรื่องนี้เป็นเรื่องแรก
    ที่แต่งมาร์คแบม ไม่รู้จะไปรอดมั้ยแต่ก็จะพยายามนะฮะ อยากจะบอกว่าฟิค
    เรื่องนี้อยากแต่งให้จบเลย ช่วยกันภาวนากันด้วยนะคะ-A-


    ขอแค่เม้นให้กำลังใจกันเนาะ ติดแท็ก #ฟิคขุนหลวง ด้วยน้า
     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×