บันทึกลิขิตรัก

เมื่อหนุ่มนักวิจัยกลับมาประเทศไทยเพื่อมาทำวิจัยต่อ แต่ดันจับพลัดจับพลูได้บ้านร้างมาเป็นบ้านพัก จะกลับตัวก็ไม่ได้จะกลับใจไม่ทำวิจัยต่อก็ไม่ทัน เขาจึงต้องเปลี่ยนบ้านร้างหลังเก่านี้ให้กลายเป็นบ้านพักที่ดีต่อใจ จนวันหนึ่งก็ได้พบกับบันทึกของหญิงสาวเจ้าของบ้านคนเก่า และทุกอย่างก็ดูจะชัดเจนขึ้น เมื่อเขาพบว่าเขาไม่ใช่คนเดียวในบ้านหลังนี้ เกิดเหตุการณ์อะไรกันแน่กับบันทึกเล่มนี้ แล้วงานวิจัยของเขาจะเสร็จทันหรือไม่...

#sneakpeek#

โอ๊ยยยย จะตายทั้งทีดันตายไม่สงบแถมศพไม่สวยอีกนะเรา ฉันนอนกองไปร้องลงกับพื้นก่อนจะได้ยินเสียงโหวกเหวกโวยวายมาจากด้านหน้า คุณพ่อกับชงโควิ่งมาดูฉันกันหน้าตาตื่น เพราะตอนนี้สภาพศพฉันก็ไม่ต่างอะไรกับกล้วยทับ

"รสสุคนธ์! เป็นอะไรมั้ยลูก"

"ไม่ทราบได้ค่ะ ลูกชาไปหมดทั้งตัว"

"เอ้าชงโค เอ็งมาช่วยข้ายกขอนไม้นี้ออกสิว่ะ ยืนด้อมๆมองๆอยู่ได้"

"จะ...เจ้าค่ะ แต่ตะกี้ ชงโคเห็นเงาอยู่ด้านหลังค่ะคุณท่าน คล้ายๆเงาคน"

"เอ้า! จริงเหรอว่ะ หรือมันจะเป็นไอ้โจรร้ายที่มาทำลูกสาวข้า" ว่าไม่ทันขาดครับคุณพ่อก็ทิ้งขอนไม้ทับขาฉันอีกครั้ง คงไม่ต้องบรรยายนะว่าขาฉันเป็นเช่นไร...ไม่เหลือ

"โอ้ย! คุณพ่อคะ ทิ้งไม้อย่างนี้ฆ่าลูกไปเลยดีกว่า โอ๊ยยย"

"เอ้ย พ่อไม่ได้ตั้งใจ เอ้าๆชงโค ยก หนึ่ง! สอง!"

คุณพ่อกับชงโคช่วยกันยกไม้ออกจากขาฉัน แต่หางตาก็ดันเหลือบไปเห็นเงาตะคุ่มๆหลังต้นไม้ และฉันก็แน่ใจอย่างแรงว่าไม่ได้ตาฝาด เงานั้นสูงราวเท่าๆกับพี่ใหญ่ ร่างกายก็ไม่ได้ดูกำยำ แต่เขาดูเหมือนจะมองฉันด้วยความสนใจ ไม่รู้ว่าสะใจหรือสงสารที่ฉันเจ็บ แต่ก็ทำท่าจะเดินมาใกล้ก่อนจะกลับไปหลบที่ต้นไม้ดังเดิม

"ไหนลูก พ่อขอดูแผลหน่อย" 

"แค่ช้ำๆค่ะคุณพ่อ" ฉันหันกลับไปมองที่หลังต้นไม้อีกครั้ง

ฉันไม่รู้ว่าต้องรู้สึกเสียใจหรือดีใจกันแน่ที่ยังไม่ตาย แต่ที่แน่ๆ เงาทะมึนนั้นจะต้องเป็นเงาที่ทำให้เกิดเรื่องนี้แน่ๆ...

ตัวละคร

พฤกษา วชิราเมธ 

นักวิจัยดีกรีนักเรียนนอก