คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : แค่ของแก้ขัดNC
14
แ่อแ้ัNC
เป็นไปามาเามีีอย่าที่ว่าไว้ริ ๆ รสูบอเาทำให้เธอโอนอ่อนโยไม่ปิเสธสัำ มือบาสัมผัสลบนไหล่หนาพร้อมับูบอบอย่าเร่าร้อน ปราวินเี่ยวแพนี้สีำออและสอนิ้วเ้าไป้าใน
“อ๊ะ อื้อ”
ร่าบาแอ่นายอบรับในวามเสียว่านที่รุืบึ้นอย่ารวเร็วเมื่อเายี้ไปที่ปุ่มระสัน หน้าท้อแบนราบสวยหเร็ไปามวามรู้สึเสียว่านนั้น
ปราวินเลื่อนเาะออรัลพรลถึ่วเอวเผยให้เห็นหน้าอลมโนาให่ เา้มหน้าลไปูุนหัวนมอเธอ มืออี้ายำลำลึเ้าให่ที่ล้นทะลัาม่ามนิ้ว
านั้นปราวินปลเ็มัออ และถอาเสแล็เผยให้เห็นแนายผาั้ึ้นมา ใบหน้าสวย้มลไปเสียแนายรวมถึลูทรลมทั้สอ เาหลับาเยหน้าึ้นพร้อมับส่เสียราเป็นระยะ มือหนาสัมผัสผมสีน้ำาลอ่อนนุ่มสลวย
เาไ้แ่สสัยว่าเพราะเหุผลใันนะที่ทำให้เธอยอมให้ับเาในรั้นี้
แ่ไม่ว่าอะไร็ามเาะทำให้เธอมีวามสุที่สุ เาพร้อมทำทุอย่าเพื่อนะใเธอ
หลัาเลียนมีน้ำยิ้มิที่ปลายส่วนหัว รัลพรใ้ริมฝีปารอบรอท่อนลำนาให่ เธอเลื่อนศีรษะึ้นลทำให้ปราวินเสียว่านร้อรา้วยน้ำเสียแหบพร่า
“อ่าห์”
รัลพรเลื่อนัวไปึ้นร่อมปราวินที่เบาะนับ หย่อนสะโพลไปเสียบับแนายที่แ็ั้ไ้อย่าพอี
สวบ!
“อ๊า เสียวมา”
แนายแ็นาให่ทำหน้าที่มอบวามเสียวสวาทให้ับหิสาวไ้เป็นอย่าี วามปรารถนาที่ถาโถมเ้ามาไม่หยุทำให้รัลพรออแรย่มัวึ้นลบนร่าหนาอปราวินึ่เาเอ็ใ้มือ็บยี้หัวนมเธอไปเรื่อยๆ
มือหนาับร่าสวยไ้สัส่วนให้เอนไปามเบาะ ใบหน้าหล่อ้มลไปเลียามลีบอที่ามล่อาล่อใ ปลายลิ้นอุ่นื้นที่แะเ้าไปในร่อ น้ำเยิ้มที่ไหลออมาเา็เลียละเล และูื่มอย่าหนำใ
รัลพริเล็บลบนเบาะรถยน์ เาทำให้เธอรู้ว่าเาเ่สมับำร่ำลือ ถือว่าแัไ้เป็นอย่าไรี ปราวินยาเธอึ้นมาวาบนบ่าและใ้เรื่อสั่นที่พิไว้ในรถสอเ้าไป้าในร่อลีบทำให้รัลพรร้อราลั่นและหอบหายใถี่
รื รื รื
“อ๊า อื้อ”
ใบหน้าสวยมีหยาเหื่อผุึมามผิวหนัึ่ัวเาเอ็มีเหื่อออโไม่่าัน ถึะเร่แอร์ให้แรแ่ไหน็ไม่อา้านทานอุหภูมิวามร้อนาบทสวาทที่เล่นันในรถ านั้นปราวิน็ใ้ท่อนลำนาให่สอเ้าไปลึที่สุ พร้อมทั้ออแรยับสะโพเ้าออ
“อบไหมรับ”
“ะอบ อ๊า”
“เราไป่อันที่โรแรมไหมรับ”
“่ะ ุปั”
เธอราื่อน้อายเา!
ทันที่ไ้ยินื่อปัร์ทำให้ปราวินหยุะั เาหมอารม์ทันที ทุลมหายใเ้าอออรัลพรมีแ่ไอ้ปัสินะแม้ระทั่อนมีอะไรัน ยัราื่อมันออมาเลย
เมื่อบทรัร้อนสวาทบลบนรถอย่าะทันหัน รัลพรทำเหมือนไม่มีอะไรเิึ้น เธอเอ่ยปาให้ปราวินับรถไปส่ที่บ้าน ่อนลารถหรู ำพูอเธอเป็นหมุแหลมที่อลลาใปราวิน เาทั้เ็บทัุ้แ่็้ออทนไว้
“ถ้าเป็นสุภาพบุรุษพอ อย่า็บอใรเรื่อนี้นะะ โยเพาะุปั”
“ไ้ับพี่แล้วยัะเอาน้ออีหรอรับ ุวรหยุและละอายใบ้านะ”
“ันเยบอุแล้ว ่อให้พยายามเท่าไร ุ็เป็นไ้แ่เพื่อน ันรัุปันเียวเท่านั้น อบุนะะที่่วย…แ้ัั่วราว”
ปราวินพูไม่ออ ไ้แ่มอามรัลพรเินเ้าบ้านนลับา
เาิว่าารมีเ็์ันในรั้นี้อาทำให้เธอเปิใให้เามาว่าึ้น ทว่ามันไม่ใ่เลย ในสายาเธอ เามันเป็นัวอะไรันแน่ น่าสมเพิบหาย มือหนาสอ้าำหมัระแทพวมาลัยระบายวามโรธนบริเว้อนิ้วถลอเป็นแผล
ความคิดเห็น