นายหื่นหล่อร้ายกับยัยสวยเย็นชา wonkyu**

ลำดับตอนที่ #4 : ความลับที่ปิดมานาน

          หลังจากที่ฮันคยองอุ้มคยูฮยอนมาที่ห้องพยาบาลแล้ว ฮีชอล ซองมิน และทงเฮก็อยู่รอเพื่อนใหม่ฟื้น  สักพักคยูฮยอนก็ฟื้นขึ้นมา

"อือออ.....พวกนายมาทำอะไรกัน"คยูฮยอนที่ตื่นขึ้นมาก็ถามเพื่อนใหม่ทั้งสามด้วยความงุนงง

"ก็อยู่ดีๆนายก็เป็นลมไป....พวกเราตกใจก็เลยตามมาดู"เป็นซองมินที่ตอบคยูฮยอน

"นายมีอะไรจะบอกพวกเรารึเปล่าคยูฮยอน...นายแปลกๆนะบางครั้งก็นิ่งๆ...บางครั้งกูแสดงความเป็นเด็กหรือความกลัวออกมา"ฮีชอลจ้องหน้าหวานไม่วางตาทำเอาคนถูกถามสายตาเลิ่กลั่ก

"มะ...ไม่มีน่า"คยูฮยอนอึกอักตอบยิ่งทำให้ทั้งสามคนสงสัยมากขึ้น

"นายบอกพวกเราก็ได้นี่นา...เราเป็นเพื่อนกันแล้วน๊า"ซองมินอ้อนเพื่อนใหม่อย่างน่ารักในสายตาของหลายคนแต่สำหรับเพื่อนสนิทแล้วนี่เป็นการคาดคั้นที่ได้ผลเกินร้อยทุกครั้งไป

"เอ่อ....ตะ..แต่/ลูกชายท่านรัฐมนตรีนี่แปลกจัง"ยังไม่ที่คยูฮยอนจะพูดจบทงเฮก็แทรกขึ้นมาก่อนทำให้ร่างบางตกใจตาที่โตอยู่แล้วยิ่งเปิดกว้างขึ้นไปอีก


ต่อกันดีกว่า

"พะ...พวกนายรู้เหรอ"คยูฮยอนก้มหน้าพร้อมกลับบ่นงุบงิบในคอ

"ทำไมจะไม่รู้เล่า...นายไม่รู้รึไง...ว่านายน่ะ เหมือนคุณลุงนาดไหน"ฮีชอลจับหน้าเพื่อนเงยขึ้นมาแล้วถาม

"อย่าบอกนะ...วะ..ว่านายคือพี่ฮีชอลที่พ่อพูดถึง...ไม่จริงน่า"เสียงหวานง้องแง้งแล้วส่ายหน้าไปมา

"ทำไม...ชั้นเป็นแบบนี้แล้วไงแปกตรงไหน...ชริ"ฮีชอลโวยวายแล้วคิดว่าลูกพี่ลูกน้องตนต้องคิดว่าตนเรียบร้อยแน่ๆ

"เปล่าฮะ....พวกนายทำให้ชั้นไม่เป็นตัวองตัวเอง"เสียงหวานที่ตอนแรกเริ่มมีอารมณ์(?)กลับมานิ่งเรียบอีกครั้ง

"บ้าน่า...เราเป็นเพื่อนกันนะ"ซิงมินบอกอย่างงงๆแล้วไปจับแขนเพื่อนไว้

"รู้อะไรไม๊คุณซองมิน...ผมเคยมีเพื่อนเยอะ..แต่ทุกคนเข้ามาแวก็จากไปเมื่อไม่ได้สิ่งที่ต้องการ...หรือทนรับเสียงนินทารอข้างไม่ไหว"เสียงหวานที่ติดจะสั่นเพราะต้องเล่าเรื่องในอดีตตนเองให้เพื่อนใหม่ฟัง

"นายไม่ต้องไปแคร์...พวกเราอยากให้นายจำไว้..ไม่ว่าใครจะพูดอย่างไง....ชั้นก็ไม่ฟังเพราะเราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป"ทงเฮพูดแล้วกอดกับเพื่อนใหม่แล้วโยกตัวไปมาเหมือนปลอบเด็กขี้แย

"ใช่แล้วคยูกี้...ที่สำคัญนะ..นายจะเย็นชาใส่คนอื่นก้ตามใจนายแต่กับพวกชั้นอ่ะ...ไม่จำเป็นหรอกนะ...เพราะเราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป"ซองมินบอกคยูฮยอนโดยการเรียกชื่อใหม่ของคยูฮยอนแล้วกอดกับฮีชอลไปด้วย

"ขอบใจพวกนายทุกคนมากนะ"คยูฮยอนพูดพลางเอาหลังมือปาดน้ำตา

มิตรภาพได้ก่อเกิดึ้นพร้อมๆกับความไว้ใจ...แต่อดีตแค่นี้น่ะเหรอที่ทำให้คุณหนูคยูฮยอนถึงกลับปิดกั้นตัวเอง....