คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : EP1. Start in wonderland
“ขอร้องละ.. จอห์น.. เรารักกันไม่ใช่หรอคะ ได้โปรด”
ชายเจ้าของเส้นผมสีม่วงอ่อน ดวงตาไร้แววแห่งชีวิตจ้องมองร่างของหญิงสาวตรงหน้าด้วยความสมเพช รักงั้นหรอ หล่อนก็แค่หมูตัวเมียที่กำลังจะถูกเขาเชือดต่างหาก
“เธอรู้มั้ยว่าเธอทำให้ฉันนึกถึงผู้หญิงคนนึงมากเลยนะ” เขาเดินเข้าไปหาเธอที่ถูกมัดตรึงเอาไว้กับเสา ค่อยๆย่อตัวลงแล้วจึงเอื้อมมือไปลูบไล้เส้นผมยาวสีดำดั่งขนของอีกา เหมือนเหลือเกินกับผู้หญิงคนนั้น.. เหมือนกับแม่ของเขา “แม่ของฉันก็มีเส้นผมแบบเดียวกับเธอเลยนะ..”
“เธอเหมือนกับนังนั่นจนฉันอยากจะฆ่าให้ตายเชียวละ” หญิงสาวไม่สามารถโต้ตอบอะไรได้เพราะความตกใจกับสิ่งที่เธอได้ยิน ช่างเป็นโชคร้ายของเธอที่หลงรักและไว้ใจไอ้สารเลวตรงหน้านี่ มันเป็นเรื่องผิดพลาดที่เธอมาตกหลุมรักไอ้ผู้ชายไร้ใจคนนี้
ชายหนุ่มลุกขึ้นเดินไปหยิบอุปกรณ์สำคัญของเขาที่เตรียมเอาไว้สำหรับเล่นสนุกกับเธอแล้วยืนเลือกมันอย่างใจเย็น และเมื่อเลือกได้ตามที่ต้องการเขาก็หันหลังแล้วเดินกลับมายังบริเวณที่เหยื่อถูกมัดเอาไว้ “ก่อนเราจะมาสนุกกัน ฉันจะบอกอะไรให้นะ อันที่จริงฉันชื่อ คริสโตเฟอร์ ต่างหากนังโง่”
ฉึก!!!
“ฆาตกรต่อเนื่อง คริสโตเฟอร์ วัตสัน ไปทำอีท่าไหนถึงได้ถูกจับได้ละไอ้สวะ ได้ข่าวว่าแกมันเลวระยำแถมยังหนีเก่ง มีแบ็คอัพดีไม่ใช่หรือไง โดนตัดหางปล่อยวัดซะแล้วงั้นสิ” ตำรวจที่รับหน้าที่ขับรถเพื่อควบคุมตัวเขาไปยังสถานที่ที่เรียกว่า คุก เอ่ยถามขึ้นด้วยสีหน้ายียวน คริสโตเฟอร์หันเหความสนใจจากข้างกระจกไปยังคนตั้งคำถาม เขานิ่งเงียบแล้วเสหน้ากลับไปมองกระจกด้านข้างแทน
คริสโตเฟอร์ไม่ตอบก็เพราะว่านั่นเป็นความจริง หลังจากที่เขาออกมาจากกลุ่ม Aryan Brotherhood การที่จะหาที่หลบซ่อนจากตำรวจก็ยากขึ้น แถมเขายังเป็นที่หมายหัวของตำรวจอันดับต้นๆด้วยคดีมากมายที่เขาก่อ ทั้งก่อคดีฆาตกรรม รับจ้างฆ่าคน ขโมยของ และเป็นหนึ่งในสมาชิกกลุ่ม Aryan Brotherhood ที่ก่อความรุนแรง
พอไม่มีคนในกลุ่มคอยหนุนหลัง พวกตำรวจก็หันเป้าหมายมาจัดการกับเขาก่อน และคริสเองก็ยินยอมที่จะถูกจับ ไม่ใช่เพราะว่าเขากลัวตำรวจหรือกลัวกับความผิดที่ตัวเขานั้นก่อเอาไว้ เขาเพียงแค่มีเป้าหมายใหม่ที่น่าสนใจมากกว่าน่ะสิ การสร้างเครือข่ายพวกฆาตกรในคุกก็ไม่เลวใช่มั้ยละ
“ไอ้เวรเอ้ย!!!” เสียงสบถจากคนขับรถดังขึ้นซึ่งไม่ใช่เรื่องน่าแปลกใจสำหรับคริสเท่าไหร่ คงจะเป็นเพื่อนคนไหนสักคนของเขาในกลุ่ม Aryan Brotherhood ที่มาช่วยหลบหนี ให้ตายเถอะน่า ก็บอกไปแล้วเชียวว่าไม่ต้องการความช่วยเหลือน่ะ
คริสโตเฟอร์ค่อยๆหลับตาลง ปล่อยร่างกายให้ไปพร้อมกับแรงเหวี่ยงของรถที่ดูเหมือนจะโดนโจมตี อดจะยิ้มออกมาไม่ได้กับความป่าเถื่อนของพี่น้องเขา แล้วความมืดก็ค่อยๆเข้ามาพรากสติของคริสไปจากโลกแห่งความเป็นจริง
ชายหนุ่มตื่นขึ้นมาในสถานที่ ที่ดูแปลกตา เขาไม่คุ้นเคยและแน่นอนว่าเขาต้องไม่เคยมาที่นี่อย่างแน่นอน หลังจากตั้งสติอยู่ไม่นาน สายตาก็มองเห็นสิ่งมีชีวิตแสนประหลาดและพิลึกยืนอยู่ตรงหน้า มันคือ กระต่ายสีขาวที่ใส่เสื้อผ้าเหมือนกับมนุษย์
“คิดว่าฉันจะมาบ่นว่าๆว่าสายแล้วรึไง?”
คริสโตเฟอร์ไม่ตอบและยังคงมองสำรวจมันอย่างนิ่งเงียบด้วยท่าทีไม่ยินดียินร้ายอะไรทีเขามักจะทำบ่อยๆ นอกจากที่มันจะแต่งตัวเหมือนกับมนุษย์แล้วก็ยังพูดได้อีกด้วย ดูท่าเขาคงจะตายเสียแล้วถึงได้เจอภูตผีแบบนี้
“ถ้าไม่อยากหัวหลุดออกจากบ่าก็เดินตามมาดีๆ อย่าให้ใช้กำลัง เจ้าพวกไร้สมอง”
หลังจากที่มันพูดจบ เขาถึงได้ละสายตาไปสำรวจสิ่งของที่อยู่ในมือของมัน ไม้เท้า งั้นหรอ น่าสนใจ..
ฉับพลันชายหนุ่มลุกขึ้นยืนด้วยความเร็วแล้วใช้เท้ายันเจ้ากระต่ายขาวแปลกประหลาดตรงหน้าลงไปนอนกองกับพื้น เจ้าตัวเดินเข้าไปหาเหยื่อรายใหม่ช้าๆ ในตอนนี้เขาไม่มีอาวุธอะไรที่จะใช้ชำแหละเนื้อกระต่ายขาวตรงหน้านี้เลย ไอ้ครั้นการต่อสู้คริสก็ไม่ถนัดเท่าไหร่นัก พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นไม้เท้าที่ตกอยู่ข้างๆตัวของมัน
“บางครั้งดูเหมือนว่าอาวุธก็จะทำร้ายเจ้าของของมันเองนะ” เขาบอกพร้อมกับที่ก้มตัวลงเก็บไม้เท้าแล้วหวดเข้าไปที่กระต่ายขาวอย่างเต็มแรง เหมือนกับว่าทุกอย่างค่อยๆไหลทะลักออกมา ทั้งความสนุกรื่นเริงไปกับการทำร้ายร่างกายผู้อื่น และความสะใจที่ได้เห็นอีกฝ่ายบาดเจ็บ ไม้เท้าที่อยู่ในมือถูกหวดไปกระทบร่างของอีกฝ่ายครั้งแล้งครั้งเล่าจนพอใจ
คริสโตเฟอร์ค่อยๆจับปกคอเสื้อของกระต่ายเอาไว้ด้วยมือซ้าย ส่วนอีกข้างก็จับไม้เท้าเอาไว้อย่างมาดมั่น ดูเหมือนว่านิสัยขี้ขโมยของเขายังไงมันก็คงจะรักษาไม่หายจริงๆสินะ
“เอาละ แกจะมานำทางฉันไม่ใช่รึไงตอนแรก ถ้าเดินไม่ไหวอย่างนี้ฉันคงต้องพาแกไปซะแล้วสินะ” คริสพูดด้วยน้ำเสียงระรื่น เท้าเริ่มออกก้าวเดินไปข้างหน้าพร้อมกับที่ลากเจ้ากระต่ายไปด้วยกันก่อนจะพูดต่อ “อ่า..ส่วนไม้เท้านี้ฉันขอก็แล้วกันนะ แม่งเหมาะมือชะมัดเลย”
ความคิดเห็น