D O L L house.

ลำดับตอนที่ #4 : 藍色 の ハウス ll เรือนสีคราม

( PIC , KUMOU TENKA)
 

                    ชื่อ ll   ฮาจิเมะ ไดกิ  - Hajime Daiki

                    อายุ ll   25 ปี

                    ลักษณะทางกายภาพ ll

รูปร่างสูงใหญ่ ดูแล้วสันทัดแลคล่องแคล่วปราดเปรียว มีใบหน้าที่เมื่อได้มองก็ยากเกินจะละสายตาไปได้ ทุกอย่างต่างก็ลงตัวเมื่ออยู่บนใบหน้าของ ฮาจิเมะ ไดกิ ไม่แม้แต่คิ้วที่มีขนาดเล็ก (“) นัยน์ตาสีดำที่เมื่อมองก็ราวกับว่ากำลังถูกดูดให้จมลึกลงไปในห้วงเหวที่มืดบอด อีกทั้งยังมีเส้นผมสีดำที่ยาวและเงางดงาม ซึ่งบริเวณปลายผมแต่งแต้มไปด้วยสีแดงชาดที่มีเพราะกรรมพันธุ์

                    ประวัติคร่าวๆ ll

เป็นลูกชายคนโตของตระกูลฮาจิเมะ ซึ่งกำลังจะได้รับสืบทอดตำแหน่ง พร้อมกับที่กำลังจะได้แต่งงานกับลูกสาวของตระกูลฟุมิโอะ โดยที่ตนไม่ได้รู้รักหรือชอบพอกับเธอเลย และด้วยเพราะหญิงสาวมีชายคนรักอยู่แล้ว ยิ่งทำให้ไดกิผู้ยึดมั่นในเรื่องของรักแท้ยิ่งไม่เห็นด้วยกับการคลุมถุงชนครั้งนี้ และไม่ว่าจะอธิบายอย่างไรผู้ใหญ่ทั้งสองตระกูลก็หาได้สนใจไม่ ในคืนก่อนวันงานสืบทอดตำแหน่ง ทั้งไดกิและลูกสาวตระกูลฟุมิโอะจึงได้นัดแนะที่จะแยกย้ายกันหนีออกจากตระกูล

                    ลักษณะนิสัย ll

ฮาจิเมะ ไดกิ เป็นชายหนุ่มที่รักชีวิตอิสระ เขาไม่ชอบที่จะถูกกักขังหรือบังคับให้ทำในสิ่งที่เขามองว่ามันเป็นการขืนใจกันจนเกินไป และถ้าหากโดนบังคับมากๆจึงแสดงออกมาด้วยการดื้อเพ่งและจบท้ายด้วยการแหกกฎอยู่เสมอ แต่ถึงแม้จะเป็นคนที่ดูไม่รักษากฎวินัย แต่ในความเป็นจริงแล้ว หากเป็นสิ่งที่ไม่ดูรุนแรงจนเกินไปไดกิก็ถือว่าเป็นบุคคลที่มีวินัยมากบุคคลหนึ่ง

ด้วยความที่เขาเป็นลูกชายคนโตของตระกูลจึงทำให้ถูกเลี้ยงดูมาอย่างเข้มงวด ผู้คนภายนอกจึงเห็น ฮาจิเมะ ไดกิ ว่าเป็นผู้นำตระกูลคนต่อไปที่แสนยิ่งใหญ่และเพียบพร้อม แต่ถ้าหากสนิทสนมและชิดเชื้อกับเขามากๆ จะเห็นว่าเนื้อแท้ของไดกิเป็นเพียงแค่ชายหนุ่มที่สนุกสนาน ร่าเริง ชอบดูแลคนอื่น และใจดีเพียงเท่านั้น จะไม่มีการวางท่าใดๆทั้งสิ่งเมื่ออยู่ต่อหน้าคนสนิท หรือเหล่าผู้คนที่ไม่รู้ว่าเขาคือผู้สืบทอดตระกูล

แต่ก็ใช่ว่าชายหนุ่มจะใจดีไปเสียทุกเรื่อง หากเป็นเรื่องของการทำงานแล้วละก็ไดกิไม่เคยที่จะใจดีหรืออ่อนข้อให้กับผู้ใดเลย เขาไม่ชอบคนที่ทำงานอย่างหละหลวมและไม่ใส่ใจรายละเอียดของงาน รวมทั้งยังไม่ชอบเหล่าคนที่เหลาะแหละ อ่อนแออีกด้วย

                    ส่วนเพิ่มเติมll

1.       ของที่ชอบ  ขนมหวานทุกชนิด

เกมทุกอย่าง

เครื่องดนตรีทุกชนิดที่ให้เสียงไพเราะ

แมวและสัตว์สายพันธุ์เดียวกับแมว

2.       ของที่เกลียด  พวกขี้เกียจ

  คนเหลาะแหละ อ่อนแอ

สุรา

3.       ของที่กลัว      ปลาไหล

                    ค่าทักษะเบื้องต้น

                    ATK = 30 DEF = 30  PAN = 20 BRA = 20

                    อาวุธประจำกาย = ดาบคาตานะ

                    คำถามเล็กๆน้อยๆ

                    1. ทำไมเจ้าถึงมาอยู่ที่ละ “ เจ้าคงไม่มีที่ไปใช่ไหม “

ชายหนุ่มยิ้มออกมาบางๆกับคำถามที่ได้รับจากชายตรงหน้าที่เป็นถึงเจ้าของที่แห่งนี้

จะบอกว่าเขาไม่มีที่ไปก็คงไม่ถูก ที่ให้ไปน่ะยังไงก็คือบ้านแน่นอน แต่เขาเองต่างหาก

ที่เลือกจะหนีมาจากที่แห่งนั้น แม้รู้ดีว่าทุกคนยังพร้อมต้อนรับตนเสมอ

“จะบอกว่าตัวข้าไม่มีที่ไป ก็คงจะไม่ใช่” เขาบอกแล้วจึงถอนหายใจออกมาอย่างรู้สึก

หนักหน่วงภายในจิตใจ แล้วจะเริ่มพูดต่อ “ข้าเพียงไม่พร้อมจะกลับไปหรืออย่างที่จะกล่าว

จากใจข้าคงไม่กลับไปที่นั่น และที่นี่คงเป็นบ้านใหม่รวมถึงครอบครัวใหม่ของข้า”

                    2. เจ้าคิดอย่างไรกับตัวข้าละ .. อะไร“ ข้าถามแปลกไปรึ“

                    ไดกิอดจะหัวเราะออกมาเบาๆไม่ได้เมื่อได้ฟังคำถามจากปากเจ้าบ้าน ชายหนุ่มเกาคิ้วแก้เก้อ

         เพราะไม่รู้ว่าตัวเขานั้นควรจะต้องตอบคำถามนี้อย่างไร

         “ท่านก็ดูสง่างาม..เอ่อ..” ชายหนุ่มพูดติดขัดและเริ่มหลบสายตาเมื่อไม่รู้ว่าควรจะตอบอย่างไร

          ร้อยวันพันปีไม่เคยจะต้องบอกกับใครว่าตนเองคิดอย่างไรกับคนๆนั้นก็เลยทำตัวไม่ค่อยถูก

         “และคงเป็นเจ้าบ้านที่เมตตา..”

                    3. ถ้าเกิดเจ้าขออะไรได้บางอย่าง เจ้าอยากจะขออะไรรึเปล่า

“ให้ขอน่ะหรือ“” เขาจ้องมองคนถามอย่าสงสัยและใคร่รู้ นอกจากจะให้อาศัยด้วยแล้วยัง

ใจดีจะให้ขออะไรก็ได้อย่างนึงอีกงั้นหรือ คนตรงหน้าจะมีใจเมตตาเกินไปเสียแล้ว

“คงเป็นขอให้ท่านอย่าใจดีมากเสียขนาดนี้” ไดกิเอ่ยเสียงเรียบ “หากมีใครประสงค์ร้ายต่อ

ท่านจะทำเช่นไร” เขาบอกอย่างจริงจังก่อนจะยิ้มกว้างออกมาเมื่อคิดสิ่งหนึ่งออก

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้! ข้าจะขอคอยปกป้องท่านจากอันตรายก็แล้วกันท่านเจ้าบ้าน”