ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ◣MY ROOM◢

    ลำดับตอนที่ #4 : AMOUR or HOMMAGE ? (ํYAOI)

    • อัปเดตล่าสุด 13 มิ.ย. 57


     Application .

     

    บทที่ต้องการ :เครื่องบรรณาการจากแดนพิวรีอาร์ 

    ชื่อ-นามสกุล ; เอวาเอล อาพาโทเนล

     เพศ ; เคะ

    อายุ ; 17 ปี

    ส่วนสูง / น้ำหนัก ; 177 / 60

    เผ่าพันธุ์ ; มนุษย์

    นิสัย ; เป็นคนเงียบๆ เมื่ออยู่แปลกที่แปลกถิ่น กับคนที่ไม่รู้จักจะนิ่งใส่ และแผ่รังสีไม่น่าคบออกมา [เลยไม่ค่อยมีเพื่อน] แต่ถ้าคนที่ไม่ชอบจะพยายามไม่คุยและเมินใส่สุดฤทธิ ไม่ค่อยชอบมีปัญหากับใครเท่าไหร่ แต่ถ้าฟิวส์ขาดเมื่อไหร่ต่อให้เป็นผู้หญิงก็ตบได้ เป็นคนหัวรั้นพอตัวจะไม่ยอมเชื่อหรือฟังใครที่แปลกหน้า กับคนรู้จักจะพยายามยิ้มและหัวเราะไปกับเหตุการณ์ดีๆเต็มที่ เอวาเอลเป็นคนยิ้มยาก [เสือยิ้มยาก] รักสัตว์และเป็นคนที่สัญญาเป็นสัญญา ปากไม่ตรงกับใจ บางครั้งมักจะพูดในสิ่งที่ตรงกันข้ามกับความต้องการของตัวเอง เป็นคนง้อคนไม่เป็น มักจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอีกคนงอนตนอยู่ กับเพื่อนที่สนิทกันมากๆ เอวาเอลจะให้ความสำคัญมากกว่าตัวเอง ช่วยเหลือเพื่อนตลอด และมักจะคอยให้คำปรึกษาหรือเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษา แต่กับคนที่ตนไม่ชอบหน้าก็จะไม่ยอมบอกอะไรเลย และพยายามเลี่ยงตลอดเวลา เอวลาเอลไม่ชอบการถูกบังคับ แต่เมื่อเป็นสิ่งที่จำเป็นจริงๆเขาก็เต็มใจ และเอวลาเอลมักจะทำในสิ่งที่ตนได้สัญญาแล้ว

    ประวัติคร่าวๆ ; เอวาเอลเติบโตขึ้นมาใน พิวรีอาร์ เด็กหนุ่มเป็นคนเงียบๆและไม่ค่อยมีเพื่อนสักเท่าไหร่ เจ้าตัวมักจะชอบเก็บตัวอ่านหนังสือเงียบๆอยู่คนเดียวมากกว่า พ่อของเขาตายไปตั้งแต่ยังเด็กและเอวาเอลก็โดนผู้เป็นแม่มองมาตลอดว่าเขาคือตัวซวยและหายนะของบ้าน เอวาเอลโตมาท่ามกลางสายตารังเกียจของคนในครอบครัว แต่ถึงแม้ว่าจะโดนกล่าวหายังไงก็แล้วแต่แม่ของเอวาเอลก็ยังรักเขา แต่แค่ไม่มากเท่าความเกลียดชังที่มีเท่านั้น และในครั้งนี้เมื่อถึงการต้องส่งเครื่องบรรณาการเลยไม่แปลกเลยที่แม่และคนในครอบครัวของเอวาเอลจะเลือกส่งเขาไปเป็นของบรรณาการแด่ราชันแห่งโดโนเวน

     ชอบ ; สัตว์ตัวเล็กๆ ธรรมชาติ ดอกไม้ หนังสือเกี่ยวกับตำนานของเมือง เด็กๆ การนั่งอยู่นิ่งๆเงียบๆ การวาดรูปวิวทิวทัศน์ธรรมชาติ [วาดภาพเหมือนบ้างบางครั้ง]

    เกลียด ; อสูรกาย การโดนรังเกียจ พวกคนตีสองหน้า คนผิดคำพูด การผิดสัญญา คนโกหก คนใจร้าย

    กลัว ; อสูรกาย ปีศาจ ความมืด เสียงดัง แม่[เวลาโมโห] ฝันร้าย

    พลังพิเศษ ; อ่านใจคน

     

    สัมภาษณ์ออริ

    ชายร่างสูงมาดขรึมเดินตรงดิ่งมาที่คุณพร้อมกับกระดาษในมือ ดวงตาคมดุจเหยี่ยวมองคุณผ่านกรอบแว่นตั้งแต่หัวจรดเท้า "ไง ... ฉันเป็นใครมันไม่สำคัญหรอก แต่ตอนนี้ฉันต้องขอสัมภาษณ์อะไรคุณหน่อย ได้ไหม ?"

    :: เอวาเอลมองชายตรงหน้านิ่งๆ คนตรงหน้าดูมีท่าทางเงียบขรึม ตาคมดุจเหยี่ยวที่จ้องผ่านกรอบแว่นมาก็ช่างดูไม่น่าไว้วางใจ แถมเขายังไม่รู้จัก แต่ถ้าเกิดไม่ตอบออกไป คงต้องโดนตะคอกใส่เป็นแน่ เอวลาไม่พูดอะไรทำได้แค่พยักหน้าขึ้นลงช้าๆ เขาจะไม่อ่านใจผู้ชายคนนี้เด็ดขาด ถึงแม้จะเป็นเรื่องที่ควรทำเพื่อป้องกันตัว แต่มันก็ดูไม่มีมารยาทเอาเสียเลย

    ชายร่างสูงไม่สนใจคำตอบของคุณ แต่เขาหันไปจดอะไรบางอย่างในกระดาษแทน นาทีต่อมาเขาก็เงยหน้ามองคุณอีกครั้ง ก่อนจะกระตุกยิ้มมุมปากน้อยๆ “ลองแนะนำตัวเองมาสิ ทำยังก็ได้ที่จะทำให้ฉันสนใจในตัวคุณมากที่สุดน่ะ

    :: แววตาของเอวาเอลสั่นไหวเล็กน้อย เจ้าตัวถอยห่างออกมาจากชายตรงหน้า หลับตาและเพ่งจิตเพื่อฟังความคิดของคนตรงหน้า “คุณ...” เอวาเอลตาเบิกโพลง เขาอ่านใจชายตรงหน้าไม่ได้เลยสักนิด ไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าคนตรงหน้าคิดอะไรอยู่ แม้แต่สีหน้าเอวาเอลก็ไม่สามารถที่จะตีความออกมาได้ “ผม..ผมทำไม่ได้”

    ...” ชายร่างสูงไม่พูดอะไรออกมา เขาขยับแว่นเล็กน้อย แล้วเปลี่ยนบทสนทนาไปพูดเรื่องอื่นอย่างรวดเร็ว “ระหว่างยาพิษที่กินถึงตาย มงกุฎที่สวมแล้วตาย และดาบที่จับแล้วตาย คุณจะเลือกอะไร ?”

    :: “ดาบ...ดาบที่จับแล้วตาย” เด็กหนุ่มตอบเสียงแผ่วเบา เขาเงยหน้าสบตากับชายหนุ่มตรงหน้า “ถ้าจะตายก็ขอตายอย่างสมศักดิ์ศรี” เอวาเอลก้มหน้าลงจ้องมองมือตัวเอง เขากำมือเข้าหากันแน่น “เหมือนพ่อ..ที่ต้องตายเพราะผม อย่างสมศักดิ์ศรีของลูกผู้ชาย..”

    งั้นเหรอ” เขาว่าสั้นๆ ก่อนจะจดยิกๆ ในกระดาษอีกครั้ง แล้วเงยหน้ามองคุณพร้อมระบายยิ้มร้ายกาจ “ท่าทางอย่างคุณนี่คงจะไม่เคยมีแฟนมาก่อนสินะ สนใจให้ฉันหาให้มั้ยล่ะ ?”

    :: เอวาเอลชะงักกับรอยยิ้มนั้นเล็กน้อย เขานิ่วหน้าอย่างไม่ชอบใจแต่ก็เพียงพริบตาเดียวเท่านั้นก่อนที่จะปรับสีหน้าให้กับมาเรียบนิ่งเช่นเดิม “ไม่จำเป็นหรอกครับ” เอวาเอลบอกเสียงเรียบเริ่มจ้องตากับคนตรงหน้าไม่หันหนี “สิ่งที่เรียกว่า แฟน อะไรนั้นไม่สำคัญกับผมนักหรอก เพราะไม่ว่าใคร ก็ไม่มีทางจะรักผมอยู่แล้ว”

    เออ จะอะไรก็ช่างเถอะ” เขาพูดต่ออย่างไม่สนใจ มือหนาม้วนกระดาษเก็บใส่กระเป๋า ก่อนจะก้มหัวให้คุณเล็กน้อย “โชคดี และหวังว่าจะได้เจอกันอีกครั้งนะครับ J” พูดสั้นๆแค่นั้น ก่อนที่จะเดินหายไปอย่างรวดเร็วชนิดที่ต่อให้ตาดีขนาดไหนก็ไม่มีทางมองตามได้ทัน...

    :: เอวาเอลมองตามไปด้วยสายตาเรียบนิ่ง เด็กหนุ่มกลืนน้ำลายเล็กน้อยก่อนที่จะค่อยๆหลับตาลงช้าๆเพื่อรับฟังความคิดของคนบริเวณรอบ เด็กนั้นคุยกับใครน่ะ ท่าทางไม่น่าไว้วางใจเลย มันจะพาใครมาทำลายหมู่บ้านเรารึเปล่าน่ะ ... ทุกคน มันก็เหมือนกันหมดนั้นแหละ

     

    คุยกับผู้ปกครอง

    สวัสดีค่า ไรท์เตอร์ชื่อยิหวานะ ตัวเองล่ะ ?

    >>  ไอดีนี้ไม่ประสงค์บอกชื่อเล่นจริงค่ะ <3 แนะนำให้เรียก เฮล หรือ เพนนี ค่ะ

    ถ้าลูกคุณติดแล้ว หวาจะขอเปลี่ยนอะไรนิดๆหน่อยๆได้มั้ยเอ่ย ?

    >>  ได้อยู่แล้วค่ะ เราก็แค่เหมือนช่วยคิดแหละเนอะ คุณหวาก็ช่วยขัดเกลาให้ลูกเราดูน่าสนใจมากขึ้น

    แล้วถ้าลูกคุณไม่ติดล่ะ จะรับกลับหรือจะให้หวายัดบทคะ ?

    >>  ขอรับกลับดีกว่าค่ะ แต่ก็จะติดตามนิยายของคุณหวานะคะ แนววายนี่สไตล์เพนนีเลยค่ะ (?)

    ขอบคุณที่มาสมัครนะตัว ขอให้โชคดีจ้า

    >>  ขอบคุณสำหรับคำอวยพร คุณหวาเองก็อย่าลืมทำให้พรของคุณหวาเป็นจริงนะคะ ฮา

    Tony Theme Free Lines Arrow
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×