จุดเริ่มต้นของความรักต่างเผ่าพันธุ์

ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 6

 

“ สัญญาแล้วไม่ใช่เหรอ..ว่าจะไม่ร้องไห้อีก..........”

“…………………..”

“ ข้าขอโทษนะ......” แม้จะเป็นเพียงคำพูดสั้นๆ แต่นั่นก็ทำให้ชีโปะร้องไห้หนักขึ้น.....เซโร่กอดชีโปะเอาไว้อย่างนั้น....จนไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่..........................

เสียงเล่านิทานเงียบลง เมื่อร่างบางเห็นว่าลูกชายของตนหลับปุ๋ยไปเสียแล้ว ร่างบางคลี่ยิ้มแล้วอุ้มลูกชายของตนไปไว้ที่เตียงก่อนจะจูบที่หน้าผากเบาๆ เขาลืมซะสนิทว่าถึงเวลานอนกลางวันของลูกชายแล้ว ชีโปะกลับมานั่งที่ม้าตัวเดิมก่อนจะนึกถึงความหลังที่ยังไม่จบ

ทั้งสองคนกอดกันอยู่อย่างนั้น จนชีโปะเริ่มรู้สึกตัว เขาป้ายน้ำตาออกจากใบหน้าอย่างลวกๆ พลางทำจมูกฟุดฟิด ก่อนจะสะกิดคนตัวสูงกว่าที่กอดตนอยู่นั้น ชีโปะไม่แน่ใจว่าคิดไปเองหรือเปล่าว่าอีกฝ่ายฝืนอ้อมแขนไว้ไม่ยอมคลายออก แต่นั่นก็เป็นเพียงความรู้สึกชั่ววูบ ทำให้แกะน้อยคิดว่าคงคิดไปเอง ชีโปะดึงแขนเสื้อที่มีคราบเลือดแห้งกรังติดอยู่นั้นไว้เบาๆ แล้วกล่าวเสียงใส

“ เลือดเปื้อนเต็มเลย...ไปล้างออกก่อนเถอะ...แล้วเดี๋ยวเรากลับไปนอนกันนะ” แกะน้อยยิ้มพลางฉุดมืออีกฝ่ายให้ยืนขึ้น จิ้งจอกหนุ่มพยักหน้ารับเบาๆ

“ ใกล้ๆนี่มีลำธารอยู่..ผมเดินผ่านมาเมื่อกี้....เซโร่ไปล้างตัวที่นั่นเถอะ...เดี๋ยวผมช่วยเองนะ” แกะน้อยกล่าวทำเสียงเริงร่าอย่างฝืดฝืน ก่อนจะจูงมือเพื่อนำทางคนตัวสูงกว่าไปยังลำธารที่กล่าวถึง

                เมื่อไปถึงลำธารเส้นเล็กๆที่มีน้ำใสสะอาดน่าลงเล่นนัก เซโร่ก็ถอดอาภรณ์ที่เปื้อนเลือดบางส่วนออก ก่อนเดินลงไปนั่งอยู่ริมลำธารที่ตื้นนั้นแล้ววักน้ำขึ้นชำระร่างกาย

“ ผมของเซโร่ก็เปื้อนน่ะ เดี๋ยวผมล้างให้นะ ผมสวยๆอย่างนี้..ขืนให้เปื้อนเลือดก็น่าเสียดาย...อิอิ”    ชีโปะกล่าวพลางวักน้ำขึ้นมาล้างคราบเลือดที่ติดอยู่ตามเรือนผมสีเงินสวย เซโร่สัมผัสได้ว่ามือของอีกฝ่ายสั่นอยู่........

คงยังไม่หายกลัวสินะ..........................

เขาถอนหายใจเบาๆ เขารู้ดีว่าเป็นใครก็ทำใจลำบาก แม้ชีโปะจะบอกว่าไม่เป็นไร....แต่ที่จริง..เจ้าตัวก็คงกลัวเขาอยู่เหมือนกัน........มันเป็นเรื่องปกตินี่นา.........

แกะน้อยคงจะเห็นว่าอีกฝ่ายเงียบไป จึงชะโงกหน้าเข้าไปใกล้ๆหน้าอีกฝ่ายโดยไม่ได้ระมัดระวังอะไร

“ หือ?...เซโร่เป็นอะไ.....”

“ ชีโปะ!!”

“ ตู้ม!!!” เสียงน้ำแตกกระจายดังลั่น ในระหว่างที่เจ้าตัวเล็กกำลังล้างผมให้เซโร่ก็คงเกิดเหยียบพลาดหรืออะไรซักอย่างทำให้ร่างบางนั้นตกน้ำอย่างจัง ทุกอย่างรวดเร็วจนเซโร่รับตัวชีโปะไว้ไม่ทันทำให้ทั้งคู่เปียกมะล่อกมะแล่กรับลมหนาวกันจนสั่นสะท้านไปถึงสันหลัง

“ เป็นอะไรรึเปล่า?” เซโร่ถามด้วยความเป็นห่วง เมื่อเห็นอีกฝ่ายเปียกมะล่อกมะแล่กเป็นลูกแกะตกน้ำขนาดนั้น

“ แหะๆ ไม่เป็นไรหรอกครับ” ชีโปะยิ้มแห้งๆ เซโร่ถอนหายใจเบาๆอย่างหมดกังวล ก่อนจะเหลือบมองร่างเล็กที่อยู่ตรงหน้า..ผ้าสีขาวบางเบาที่ชีโปะใส่อยู่นั้น เมื่อยามเปียกน้ำ มันก็โปร่งเสียจนเห็นข้างใน แถมยังลีบติดตัวอีกต่างหาก เซโร่นึกแปลกใจถึงความรู้สึกร้อนรุ่มที่บังเกิดขึ้น ยิ่งเมื่อเห็นเรือนผมที่ลู่ลงเพราะเปียกน้ำของอีกฝ่ายซึ่งอยู่ใต้แสงจันทร์นั้น เขาก็ยิ่งรู้สึกว่า....ค่ำคืนนี้...ชีโปะจะดูสวยสด..และมีเสน่ห์ยั่วยวนมากกว่าคืนไหนๆ

“ ผมนี่ซุ่มซ่ามจริง...เอ๊ะ!” แกะน้อยอุทานอย่างตกใจเมื่ออีกฝ่ายดึงเขาเข้าไปกอดอย่างไม่ทันได้รู้ตัว แกะน้อยหน้าแดงซ่านด้วยความอาย เขารู้สึกร้อนๆหนาวๆแปลกๆแต่ก็ไม่ได้ขัดขืน เขาเงยหน้าขึ้นมองอีกฝ่ายอย่างไม่เข้าใจ ซึ่งตอนนี้เซโร่ก็มองเขาอยู่เหมือนกัน ดวงตาสีเงินนั้นดูมีอำนาจแล้วมันก็ทำให้เขาหลงใหล......ดวงตาของเซโร่..............

ร่างสูงทาบริมฝีปากของตนลงบนปากบางของอีกฝ่าย แกะน้อยได้แต่ตกใจจนทำอะไรไม่ถูกแต่เขาก็รู้สึกดีกับมันเกินกว่าจะขัดขืนได้ เซโร่สอดลิ้นเข้าไปควานหาลิ้นของอีกฝ่าย มือของเขาก็สะเปะสะปะไปทั่วร่างของชีโปะ ปลดกระดุมออกอย่างชำนาญ มือหนาแกล้งเฉี่ยวผ่านจุดอ่อนไหวของอีกฝ่ายอย่างซุกซนไม่ว่าจะเป็นยอดอก สะโพกบาง...หรือเรียวขา

“ อืม......อื้อ.....ซ....เซโร่.........” เสียงครางไม่เป็นภาษาดังออกมาจากลำคอของแกะน้อย อาภรณ์ชิ้นบนของเขาหายไปจากร่างกายเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ เซโร่จูบไล่มาเรื่อยๆ จากริมฝีปากสีกุหลาบเจือ พวงแก้มขาว ลำคอบอบบาง ก่อนจะมาหยุดที่จุดที่อ่อนไหวที่สุดบนหน้าอกของอีกฝ่าย เขาโลมเลียอย่างหนักหน่วง จนร่างบางจิกเรือนผมของเขาแน่นด้วยความเสียว

“ อ๊า.....อ๊ะ.......เซโร่......อา....................”

เสียงครางดังออกมาจากริมฝีปากบาง ประกอบกับจังหวะนั้นเซโร่ถอดกางเกงของอีกฝ่ายได้พอดีแล้วร่างบางก็ต้องสะดุ้งสุดตัว เมื่ออีกฝ่ายเอื้อมมือไปจับส่วนล่างของเขาเอาไว้

“ อ๊ะ! จะทำอะไรน่ะเซโร่....อึก!”

ชีโปะยังถามไม่จบก็ต้องกัดริมฝีปากเอาไว้ เมื่อเซโร่กอบกุมจุดที่อ่อนไหวนั้นไว้ในปากของตน น้ำสีขาวขุ่นเริ่มซึมออกมาช้าๆ ชีโปะหน้าแดงซ่าน......เซโร่กำลัง.........!!!

เสียงครางยังคงดังออกมาเรื่อยๆ ตามไฟอารมณ์ที่ลุกโหม พร้อมกับที่มือเล็กนั้นจิกผมของอีกฝ่ายแน่นยิ่งขึ้นราวกับต้องการระบายอารมณ์แห่งความปรารถนาที่ก่อตัวขึ้น

“ อื้อ........อ่ะ.........ซ.........เซโร่....พ..พอเถอะ...นะ........อ๊ะ…..” ร่างสูงถอนริมฝีปากออกจากจุดอ่อนไหวนั้นแล้วเงยหน้าขึ้นมอง ที่มุมปากนั้นยังมีของเหลวสีขุ่นๆไหลเลอะลงมาถึงคาง ซึ่งเจ้าตัวนอกจากจะไม่รังเกียจแล้ว เขายังแลบลิ้นเลีย ชิมรสอย่างไม่รู้เบื่อ เซโร่กระซิบถามที่ข้างหูบางนั่นด้วยเสียงอันแสนยั่วยวน  ซึ่งเซโร่เองก็ไม่เข้าใจในการกระทำของตนเองเหมือนกัน ยิ่งเห็นชีโปะในเวลานี้เขายิ่งรู้สึกร้อนรุ่มในอกจนแทบจะทนไม่ได้ หยั่งกะไปโด๊ปมาแหน่ะ!!!!!

“ ไม่ชอบเหรอ?”

“ ม.....ไม่ใช่.......ผมชอบเซโร่นะ.......ต...แต่.......” พวงแก้มขาวออกสีจัด ตัวของชีโปะร้อนผ่าวยั่วยวนคนตรงหน้ามากนักแม้ว่าเจ้าตัวจะไม่รู้เลยก็เถอะ

“ แต่อะไร?” ร่างสูงถามพลางจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของอีกฝ่าย แกะน้อยหน้าแดงซ่านจนไม่กล้าสบตาจิ้งจอกหนุ่ม ริมฝีปากสีกุหลาบเจือขยับอย่างบางเบา

“ แต่.......ผม....ยังไม่เคย...เอ่อ.......ผมกลัวน่ะครับ....” แกะน้อยพูดไปหน้าแดงไปราวกับสาวน้อยวัยแรกแย้มก็ไม่ปาน พวงแก้มขาวออกสีจัดยิ่งขึ้น เซโร่เห็นแล้ว............................

ยิ่งมีอารมณ์!

ร่างสูงรุกล้ำเด็กน้อยมากขึ้น เขาถอดอาภรณ์ที่แกะน้อยสวมอยู่เป็นชิ้นสุดท้ายออก ซึ่งชีโปะก็พยายามขัดขืนสุดฤทธิ์ แต่ก็ไม่สามารถขัดขืนได้นานนัก เมื่อถูกเชือกผูกเอวของเซโร่มัดรวบข้อมือไว้ แกะน้อยจึงได้แต่ดิ้นยุกยิกๆ จนจิ้งจอกหนุ่มรำคาญใจ

“ ไม่ชอบจริงๆ....สินะ”

“ ปะ....เปล่านะ......ผม...ก็ผมอายนี่!!” ชีโปะสะบัดหน้าหนี ตอนนี้หน้าเขาคงแดงจนไม่รู้ว่าจะแดงยังไงแล้ว เซโร่เห็นก็ยิ่งอยากแกล้งคนตรงหน้ามากขึ้น จึงเชยคางอีกฝ่ายให้หันมาสบตา ก่อนจะจูบร่างบางอีกครั้งอย่างดูดดื่ม ส่งผลให้มีเสียงครางเล็กน้อยดังออกมาจากริมฝีปากสีกุหลาบเจือนั่น     เซโร่ถอนจูบออกช้าๆ แล้วกระซิบที่ข้างหูด้วยเสียงอันอ่อนหวาน

“ ข้าชอบเจ้า....ชีโปะ” เพียงเสียงกระซิบเท่านั้น ร่างบางก็สั่นสะท้านไปทั้งตัว ยิ่งเซโร่เล้าโลมเขามากเท่าไหร่ แรงปรารถนาก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น จนชีโปะไม่อาจจะครองสติเอาไว้ได้

“ ข้าชอบเจ้าเหลือเกิน...หลงใหลในตัวเจ้าจนจะไม่เป็นอันทำอะไรแล้ว ข้าสัญญา...ชีโปะ......ข้าจะไม่ทำให้เจ้าเจ็บนะ ^^” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ตามแบบฉบับของหมาจิ้งจอกผุดออกมาจากมุมปาก ส่งผลให้ชีโปะเขินอายมากขึ้น แต่ก็ทำอะไรไม่ได้จึงดิ้นยุกยิกๆ ร่างสูงหัวเราะน้อยๆ แล้วก้มลงไปยังส่วนล่าง

“ ข้ารู้ว่าเจ้ายังไม่เคย...........” เซโร่กล่าว ก่อนจะออกแรงกดเพื่อสอดนิ้วที่ชุ่มฉ่ำเข้าไปในตัวของอีกฝ่าย ร่างบางสะดุ้งโหยง พลางดิ้นหนีสิ่งแปลกปลอมที่รุกล้ำเข้ามาในช่องทางที่ถูกเบิกเป็นครั้งแรก

“ อ๊ะ! เซโร่....ย......อย่า.....อ๊ะ.......” ยิ่งห้ามก็เหมือนจะยิ่งยุ เซโร่สอดนิ้วเข้าไปลึกยิ่งขึ้น แล้วขยับนิ้วช้าๆ เพื่อสำรวจเส้นทางสายใหม่ที่ยังไม่เคยมีผู้ใดเหยียบย่างเข้ามา เขาหาจุดอ่อนไหวที่อยู่ภายในได้อย่างง่ายดาย ก่อนจะเริ่มเปลี่ยนจากนิ้วเดียวเป็นสองนิ้วได้สำเร็จ เพราะร่างบางยอมโอนอ่อนให้เป็นอย่างดี น้ำสีขุ่นเริ่มไหลออกมามากเรื่อยๆ ร่างบางบิดตัวน้อยๆเพราะร่างกายยังไม่ชินกับสิ่งแปลกปลอมที่ถูกใส่เข้ามาในร่างกายนั้น แต่ถึงกระนั้นร่างบางก็รู้สึกดีกับมันอยู่มิใช่น้อย เซโร่มองปากทางที่ชุ่มจากน้ำของเจ้าตัวเองผสมกับน้ำลายของเขาแล้วชั่งใจ

เจ้าพร้อมแล้วสินะ.........ชีโปะ....................

เซโร่คิดเพียงเท่านั้น ก็ถอนนิ้วออกมา แล้วสอดของที่ใหญ่กว่า(มาก)เข้าไปแทนที่ โดยที่ไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายได้ตั้งตัว



_____________________________________________ตอนที่ 7 ___________________________________