คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทเปิด
ในช่วงบ่ายของเมืองนามิโมริ เด็กหนุ่มผมสีนิลอายุราวๆ 15 เดินขึ้นไปบนดาดฟ้าอันเงียบสงบของโรงเรียนนามิโมริ เพื่อไปนอนพักหลังจากที่จัดการเซ็นต์เอกสารองโตเสร็จเรียบร้อย ดาดฟ้าของโรงเรียนในตอนเย็นเปนสถานที่ที่เหมาะในการพักผ่อน แต่คงไม่มีใครกล้าขึ้นมานอนพักบนนี้นอกจากเด็กหนุ่มคนนี้เท่านั้น
เด็กหนุ่มค่อยๆหลับคาสีรัตติกาลอันคมกริบลง เส้นผมสีดำสนิทไหวน้อยๆด้วยสายลมอบอุ่นอันแผ่วเบา ท่าทางผ่อนคลายนี้ดูไม่เหมืนกับผู้ที่จะสามารถหยิบอาวุธในทันทีเมื่อได้ยินเสียงอะไรแม้เพียงเล็กน้อย แต่เด็กหนุ่มคนนี้มีความพร้อมตลอดเวลาที่จะได้‘ขย้ำ’พวก‘สัตว์กินพืชที่อ่อนแอ’ที่มารบกวนเวลานอนหลับของเขา ดังเช่นตอนนี้
แกร๊ก
เสียงลูกบิดประตูที่ดังมาจากด้านหลังปลุกเด็กหนุ่มขึ้นจากห้วงนิทรา เขารีบชักทอนฟาออกมาเตรียม‘ขย้ำ’ผู้ที่มารบกวนเวลาพักผ่อนของเขา ผู้ที่เข้ามาคือชายหนุ่มร่างสูงผู้มีเรือนผมสีทอง บ่งบอกอย่างชัดเจนว่าเขาไม่ใช่คนญี่ปุ่น นัยน์ตาของชายหนุ่มบ่งบอกถึงความกังวลอย่างเห็นได้ชัด
“ม้าพยศ…-__-+++”เด็กหนุ่มเอ่ยฉายาของบุรุษตรงหน้าพร้อมปล่อยรังสีอำมหิตออกมาอย่างรุนแรง มือของเด็กหนุ่มกระชับทอนฟาแน่นกว่าเดิม
“ใจเย็นๆน่าเคียวยะ ฉันไม่ได้จะมาสู้กับนาย แต่มีเรื่องอยากจะให้นายช่วย ได้รึเปล่าน่ะ^__^;;”ชายหนุ่มผู้ถูกเรียกว่าม้าพยศถาม โดยหวังจะได้คำตอบที่ดีจากเด็กหนุ่มที่ตนเองเรียกว่าเคียวยะผู้ที่ยืนอยู่ตรงหน้า
“จะให้ผมช่วยอะไรคุณ-_-”เคียวยะถามทั้งที่มือยังถืออาวุธประจำกายของเขาอยู่
“คือ…พวกสึนะน่ะ หายตัวไปไหนก็ไม่รู้ ตอนนี้ฉันยังติดต่อไม่ได้ โทรฯไปที่บ้านคุณแม่ก็บอกว่ายังไม่กลับ รีบอร์นก็ด้วย นายช่วยฉันตามหาเจ้าพวกนี้หน่อยสิ”
“ถ้าคุณคิดว่าผมจะช่วยคุณด้วยเรื่องแค่นี้ ผมขอปฏิเสธ ถึงแม้ว่าเจ้าหนูจะหายตัวไปด้วยก็เถอะ-__-”เคียวยะกล่าวพร้อมเก็บทอนฟาและเอนกายลงเตรียมที่จะหลับต่อ แต่ทว่า…
“เคียวยะ ถ้านายหาพวกสึนะเจอ ฉันจะสู้กับนาย-__-^”ม้าพยศยื่นข้อเสนอให้ ซึ่งข้อเสนอนี้สามารถดึงดูดความสนใจของเด็กหนุ่มผู้รักการต่อสู้ตรงหน้าได้มากที่เดียว
“คุณบอกว่าถ้าผมหาเจ้าพวกสัตว์กินพืชนั่นเจอ คุณจะยอมให้ผมขย้ำสินะ-__-++”เด็กหนุ่มทวนคำพร้อมใช้แขนทั้งสองข้างยันตัวให้ลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะตอบรับข้อเสนอที่ว่า“งั้นผมตกลง”
.
.
.
ผ่านไป 2 ชั่วโมงกับการเดินตามหาเด็กหนุ่มที่มีชื่อว่า‘สึนะ’ ซึ่งไม่รู้ว่าไปอยู่ที่ไหนและเป็นตายร้ายดียังไงบ้าง สร้างความกังวลให้กับม้าพยศอย่างมาก แต่สำหรับเด็กหนุ่มผู้เย็นชาที่ยืนอยู่ข้างๆ เขาคิดแค่ว่า
‘ตามหาสัตว์กินพืชนั่นให้เจอ แล้วผมจะได้ขย้ำม้าพยศ’
และในตอนนั้นเองที่สัญชาตญาณของทั้งสองคนมีความรู้สึกบางอย่างดึงดูดให้ตรงไปที่บ้านของเด็กหนุ่มที่ทั้งคู่กำลังตามหา สึนะนั่นเอง
ม้าพยศหันไปมองเด็กหนุ่มที่ยืนกอดอกอยู่ข้างๆ แต่เจ้าตัวกลับ หลับตาแล้วหันหน้าหนีพลางบอกว่า
“คุณจะหันมามองผมทำไม อยากโดนขย้ำตายเหรอ-__-+++++”
“ม...ไม่ใช่อย่างนั้น=()=”ม้าพยศรีบปฎิเสธ“ฉันแค่อยากรู้ว่านายคิดเหมือนฉันรึเปล่า”
“ฮึ-__-”เคียวไม่ตอบ แต่กลับเดินนำหน้าไปที่บ้านของเด็กหนุ่มที่มีชื่อว่า สึนะ ซึ่งเป็นสิ่งที่ยืนยันได้อย่างดีว่า เคียวยะมีความเห็นแบบเดียวกับม้าพยศ ชายหนุ่มจึงเดินตามร่างบางที่หยิ่งยโสไปเงียบๆ
.
.
.
ที่บ้าน‘ซาวาดะ’
“มีใครเล่นตลกอะไรกับผมรึไง-__-+++”เคียวยะพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าบริเวณกำแพงด้านซ้ายแทนที่จะมีป้ายชื่อเขียนติดไว้ กลับกลายเป็นหลุมดำที่มีขนาดพอดีตัวคนหลุมหนึ่ง
“นี่มันอะไรน่ะ เคียวยะO_O”ม้าพยศที่เดินตามหลังมาติดๆถามขึ้นเมื่อเห็นหลุมดำหลุมนั้นแล้วก็ต้องร้องออกมาด้ายความตกใจเมื่อได้ยอนเสียงคำรามที่ไม่คุ้นหู
กร๊าซซซซซซซซซซซ
“หวา นี่มันอะไรเนี่ย=[ ]=”
“ถ้าผมรู้ว่าใครคิดจะมาเล่นตลกกับผม ผมจะขย้ำให้เละ-_-+++++++”เคียวยะพูดพร้อมส่งสายตาเย็นชาให้กับหลุมดำ(ซึ่งแน่นอนว่าหลุมดำก็ไม่ได้รู้สึกอะไรเพราะมันไม่มีชีวิต- -;;) ก่อนที่ร่างบางจะเดินเข้าไปในหลุมดำโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย
จงเม้น…จงเม้น…ผู้อ่านทุกท่าน...จงเม้นนนนนน(สะกดจิต)
ความคิดเห็น