คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Start
“เห้ยานยอล
แฟนมึมาอ่ะ”
“ไหนวะ”
“นู้นไ”
“อ๋อ
ูเห็นล่ะ เี๋ยวมานะ ไปบออิน่อนว่าะไปับมึ”
“เออ
อย่าทะเลาะันอีล่ะ” ผมนั่มอานยอลเินเ้าไปหาแฟนอมัน แล้วู่ๆ อิน็เริ่มพูเสียัึ้น
นนอื่นเริ่มหันมามอทั้สอ ผมรีบวิ่เ้าไปหาทั้สอ
“มีอะไรันวะ”อินหันมามอผม้วยสายาไม่พอใ
“เป็นเพราะเพื่อนพี่ใ่มั้ย?
พี่ถึเปลี่ยนไปนานี้ เมื่อ่อนพี่ไม่เป็นอย่านี้”
“อย่าไปโทษแบฮยอนไ้ป่ะ
มันไม่เี่ยวับแบฮยอนเลย น้อลบเลื่อนอะไรพี่อยู่หรือเปล่า อย่าิว่าพี่ไม่รู้นะอิน”
“อะไรผมทำอะไร
ผมยัไม่ไ้ทำอะไรเลยนะ อย่าโทษผมไ้มั้ยอ่ะ”
“รอให้อารม์เย็น่อนแล้ว่อยมาุยันนะ
ไปแบฮยอน”
“ะไปไหนลับมาุยันให่รู้เรื่อ่อนิ
พี่านยอลอบแบฮยอนใ่มั้ย? อบแบฮยอนทำไมไม่ไปบันล่ะ ะมาบับผมทำไม”
“หยุพูสัที
อยาเลิมาใ่มั้ย? ไ้เราเลิัน”
านยอลลาผมออมาารนั้น
นบ้าอะไรว่ะิว่าเพื่อนะอบันเอ
“านยอลแฟนมึิบ้าอะไรว่ะ
วามิโรล...ไปเี๋ยวูเลี้ยเหล้า”
ผมเินออานยอลเพื่อะพาไปเที่ยวแ่เาสะบัมือผมออ
“เป็นอะไรอมึวะ
อย่ามาพาลใสู่ิ ถ้าะพาล็ไปพาลใส่ำแพนู้นไป” พอผมพูบานยอลมัน็เินนำผมไปพอถึำแพ็หยุยืนอยู่รนั้นแล้ว็่อยำแพ
่อยนมือนั้นมีเลือึมออมาและ่อยๆมาึ้น นผม้อเ้าไปห้าม
“มึ!!!พอไ้แล้ว
ูบอว่าพอไ้แล้ว”ผมระาอเสื้อมันนมันเมาหาผม “มึบ้าเปล่าวะ เลิทำัวบ้าบอแบบนี้ไ้แล้วนะ”
“.....”
“ไปลับห้อ
ไม่ไปแม่ล่ะ” พอมาถึห้อ ผม็รีบไปหาล่อพยาบาลเพื่อมาทำแผลให้ับมัน
“านยอล...เอามือมาิ”
“...”
“านยอล ูบอให้เอามือออมาใหู้”
“....”
“ู บอ ให้
เอา มือ มา”
“...” ผมระามือมันออมา แล้ว่อยๆเ็แผลและทำแผลให้มันนเสร็
“เอา..ินยา้วย”
“...”
เียบเหมือนเิม
“มึเป็นอะไรอีล่ะ
อนูว่าั้น”
“...”
“ูอโทษล่ะันทีู่ไปว่าอินอ่ะ”
“มันไม่เี่ยวับอิน”
“พูไ้แล้วหรอ”
“ที่อินพู........มันเป็นเรื่อริ”
“ไม่้อมาอำันแบบนี้เลยนะเว้ย”
“ู็ว่าแหละ
พูไปมึ็ไม่เื่อู”
“พูอะไรที่มันเ้าท่าหน่อยิว่ะ สสัยมันะระเทือนไปถึสมอมึ.....เหอะๆ
นอนพัไปเถอะ เี๋ยวูไปอาบน้ำ่อนเหนียวัวไปหมแล้ว”
มันว้ามือผมแล้วึลไปนั่้ามัน่อนที่มันะ้มลมาูบผมเบาๆ
ผมผละัวมันออ่อนที่มันะมาไปว่านี้ “ทำบ้าอะไรมึ”
ผมรีบลุไปเ้าห้อน้ำ
“มันเป็นอะไรอมัน
หรือว่าะเป็นบ้า แ่ทำไมใเ้นแรั ู้อเป็นบ้าไปามมันแล้วล่ะ” ผมบ่นับัวเอแ่อเินไม่ไ้อยู่ี
สสัยะบ้าริๆแล้วล่ะ
พออาบน้ำเสร็ผม็เินออมาเพื่อแ่ัว
แ่พอเปิประูออมา็เอานยอลยืนอยู่รหน้าห้อน้ำ
“แบฮยอน
เมื่อีู้อโทษนะ แ่...ที่พูไปเมื่อี้น่ะ ูริั”
“านยอล
มึไปนอนนะ ลับไปทบทวนใัวเอ่อนนะ ูรู้ว่ามึำลัลัเลับใัวเอ
อย่าเป็นแบบนี้เลย”
“...”
“มึเียบอีแล้ว
อย่าเียบิวะ”
ริ๊ๆๆๆๆๆ
เสียโทรศัพท์มันัึ้น
“ว่าไ ะมา่าอะไรพี่อีล่ะ”
“พี่ ผมอโทษนะ
อโทษที่อารม์เสียใส่นะ พี่...”
“แ่นี้นะ”
“...”
“เอ้า
เาโทรมาอโทษแล้วทำไมถึัสายแบบนั้นล่ะ”
“ูยัุยับมึไม่บ”
“ะุยอะไรอีล่ะ
ูะนอนแล้วเนี่ยูเหนื่อย” ผมำลัเินไปนอนที่เียและำลัปีนบันไึ้นเีย านยอล็เ้ามาึผมล
นผมล้มไปทับับานยอล ทำไมมันเหมือนับหนัน้ำเน่าัวะ
“มึปล่อยูิ
ูะลุไปนอน” านยอลับ้นแนผมเอาไว้อย่าแน่น
“มึ ปล่อยู”
ผมพยายามแะมือมันออแ่มันับเอาไว้แน่นและแน่นึ้นว่าเิมและมัน็พลิัวผมให้ผมลไปอยู่ใ้ัวมัน
แล้วมัน่อยๆ้มลมาแล้วูบผมเบาๆแล้ว่อยๆลายเป็นรุนแร
นผมหายใไม่ทันและผละร่าสูออ
“มึมันบ้า” แล้วผม็ปีนบันไึ้นไปนอน
พยายาม่มาให้มันหลับแ่มันนอนไม่หลับ และหัวใผมเ้นรัว
นมันแทบะออมาเ้น้านอ หน้า็ร้อนอย่าบอไม่ถู สบสัทีเถอะนะหัวใ
==================================================
เราลับมาพร้อมับเรื่อใหม่
ใรอบ็ฝา favorite เ็บไว้้วยนะ
ฝาแร์และอมเมน์เพื่อเป็นำลัใให้ไรท์เอร์้วยนะ
อบุ่ะ
Thankyou for Reading
ความคิดเห็น