คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ความจริง [CHANYEOL Part]
“ แบฮยอน....แบฮยอน....ื่นไ้แล้ว
หลับเป็นายเลยนะ” ผมปีนึ้นไปเรียแบฮยอนที่เีย
“อือ...”
“อือแล้ว็ลุสิ
มันสายแล้วนะเว้ย” เาบิัวไปอีฝั่แล้วหันหลัให้ผม ผม็ยืนมออยู่ที่้าเีย
และเา็พลิัวลับมาหาผม
“อุ๊ย...มึมายืนทำอะไรอยู่รนี้เนี่ย”
ผมยืนมอแบฮยอนอยู่อย่านั้น
“ื่นไปอาบน้ำไ้ล่ะ
สายมาล่ะ”
“เออๆ
ูรู้แล้วน่า อย่ามาทำเป็นนี้บ่นมาเลย ถ้อยูิ”
ผมลมายืนอยู่้าล่าแล้วไปนั่รอที่โฟา
“านยอล
ทำ้าวให้หน่อยิ หิววะ” เาะโนออมาาห้อน้ำ
“้าวอะไรีล่ะ”
“อ้าวผัไ่ไ้มั้ย?”
“ไ้ๆรอแปปนะ”
ผมลุึ้นไปทำ้าวผัให้ับแบฮยอน ผมเรียมวัถุิบทุอย่าให้เรียบร้อย
แล้วลมือทำ
“เสร็ยั่ะ หอมวะ รีบทำเร็วๆนะโรหิว” เาเินออมาพร้อมผ้านหนูที่พันรอบเอว ที่ะหลุแหล่ไม่หลุแหล่
“เออ มึไปแ่ัวไ้ล่ะ ่อนที่มันะสายไปมาว่านี้” ผมรีบบอให้เาไปแ่ัว่อนที่ผมะอใไม่ไหว
“เออ
บ่นัวะ”
“ถ้าูไม่อยู่บ่นมึแล้วมึะเหา”
“้าๆๆๆ”ผมหันมาทำับ้าว่อ
“อะ...เสร็แล้ว”
“ไหนๆ หืม
เ่วะไหนิมิ หมาแเปล่าวะ”
“ปาใ่มั้ย
ั้นไม่้อินแม่ล่ะ อน” ผมหยิบาน้าวหนีเาและเาเอ็เินามานที่ผมถือ
“านยอล
ูอโทษนะ เอา้าวมาืนูเถอะ ูหิว”
“้อู่อน”
“านยอลรับ
เอา้าวมาให้เราเถอะนะ”
“ไม่ อนอยู่”
“ืออออ านยอลรับเอา้าวมาเถอะรับ
ผมอโทษนะรับ นะนะ”
ทำไมน่ารััวะ
“เป็นไรอมึ
หูแเียว”
“เปล่า เอาไป
รีบแะไ้ไปเรียนสัที”
“็มึวนูเล่นอ่ะ”
เานั่ิน้าวเสร็ เรา็ไปที่มหาลัย พอเรา 2 นมาถึที่มหาลัย็เอับอินยืนัอยู่ที่หน้าห้อ
“พี่
เรา้อุยันหน่อย” อินเ้าลาผมออไปุย
“ะุยอะไรันอีล่ะ
เราไม่มีอะไรุยันอีแล้วนี่ ไป่อนนะ” ผมเินหนีออมาและับมือแบฮยอนเพื่อให้อินรู้ว่านที่ผมรัริๆแล้วือเา
ไม่ใ่อิน
“านยอล มึไปุยับน้อให้รู้เรื่อ่อนไป”
“ไม่
ูไม่รู้ะุยอะไรแล้ว เราบันแล้ว”
“านยอล....”
“ูอบมึบมั้ย?”
“านยอล
ู...”
“มึไม่้อมาพูใหู้ลับไปไ้ไหม
ูอบมึไ้ยินมั้ยูอบมึ”
“เหอะๆๆๆ...นี่พี่พูเรื่ออะไร
มันือเรื่อริใ่มั้ย? ผมว่าล่ะ ทำไมพี่ถึไม่่อยสนใผมเลย ที่แท้...” อิน็พูึ้นมา
แบฮยอนเรียมที่ะเินเ้าไปหาอินแ่ผมึเาเอาไว้
“อินถ้าโรธพี่็มาลที่พี่สิ
อย่าไปลที่แบฮยอน”
“ทำไมหวมันมาหรอ”
“ใ่”
“เหอะ
น่าเลีย”
“ถ้าน่าเลียมานั็อย่ามายุ่ับพวเราิ”
แบฮยอนเินเ้ายืนอยู่รหน้าผม และอิน็่อยๆเินเ้ามาหาแบฮยอน
ผัวะ
เสียหมัระทบลบนหน้าอแบฮยอนอย่าั
ผมระาอินให้ออห่าาแบฮยอน
“อิน
ทำไมทำแบบนี้ ห๊ะ”
“หมั่นไสั
ทำเป็นสำออย แบฮยอนนี่แเป็นผู้ายอะไรวะ”
“อินอย่าใหู้ทำมึลับบ้านะ
เพราะูเห็นมึเป็นรุ่นน้อหรอนะถึไม่ทำ”
“แบฮยอนมึไปทายา่อนไป
ส่วนน้อ็ลับไปเถอะ”
“ไม่”
“ั้น็ยืนอยู่รนี้ไปนั้นแหละ
ไปเถอะแบฮยอน” ผมพาแบฮยอนออมาารนั้นและรไปที่ห้อพยาบาล
“เอาหน้ามานี่แบฮยอน
เี๋ยวทายาให้”
“ทาเบาๆนะ นบ้าอะไรว่ะ
มือหนัิบ***”
“แล้วเอาหน้าไปรับทำไมล่ะ
555” เายื่นหน้ามาใล้ผม ผม่อยทายาลบนแ้มเาเบาๆ ลัวเาะเ็บ
และหน้าเา่าเนียน พอิถึเรื่อเมื่อี้็อหัวร้อนไม่ไ้
ทำให้หน้าเา้ำไปหมเลยพอมอไปที่หน้า เา็มอหน้าผมอยู่เหมือนัน
“อไ้มั้ย
ปาอันนี้ับหัวใอนาย ันอไ้มั้ย?”
ผม่อย้มลไปประบริมฝีปาบาที่อมมพูนิๆ
ผมูบเาเบาๆและเริ่มแรึ้น นหายให้หอบแล้วเา็ผละผมออ
“ลับห้อเรียนไป”
“555 น่ารัวะ
ไป ลับห้อัน”
“หัวเราะบ้าไรล่ะ”
“บันป่ะ?”
“ไปๆๆลับห้อ”
“อบู่อน”
“ไปๆ”
“ลนะ”
“อะไรอมึเนี่ย”
“แล้วหูแไมล่ะ นะ” เาเินหนีผมเยเลย สสัย้อรุให้หนัแล้วล่ะ
-------------------------------------------------------------------------------------------------
อนที่ 2 มาแล้วนะ่ะใรอบ็ฝา favorite เ็บไว้้วยนะ
ฝาแร์และอมเมน์เพื่อเป็นำลัใให้ไรท์เอร์้วยนะ
อบุ่ะ
Thankyou for Reading
ความคิดเห็น