คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ
"เฮ้ย!! ไอ้านยอลื่นไ้แล้ว ้อให้มาปลุทุวันเลยหรอไ" นี่ือิวัรประำวันอผมเอแหล่ะส่วนนที่โนปลุอยู่เนี่ย เป็นเพื่อนสนิทอผมเอ ผมับานยอลเป็นเพื่อนันมาั้แ่เล็ๆสนิทันมามีอะไร็แบ่ันเล่นอย่วยเหลือันลอเราเป็นเหมือนเพื่อนผู้ายทั่วไปที่สามารถเล่นันไ้ทุอย่าและนั้นือสาเหุที่ให้ผมแอบหลรัเพื่อนสนิทัวเอ ผมเยถามับัวเอนะว่าอยาบอวามรู้สึนี้ออไปไหม? อีใหนึ่ืออยาบอแ่อีใหนึ่ลัวะเสียเพื่อนไปผมิว่าวรเ็บมันไว้อย่านี้น่ะีแล้ว ลับเ้าเรื่อีว่า
เาบิี้เียนิหน่อย และลุรเ้าไปในห้อน้ำ เาเ้าไปอาบน้ำสัพัหนึ่ เาแ่ัวเสร็ ็เินลบันไมาหาผม
"นายเสร็แล้วรีบไปเถอะมันสายแล้วเียวโนเ้าห้อเย็นั้แ่เ้า" านยอลพูเสร็็รีบเินออไป เราสอนเรียแทนันว่านาย บาที็เป็นื่อ บ้า็แ แล้วแ่อารม์อเรา
"เอ้า!!! สวมหมว้วยิ เี๋ยวโนแม่นาย่าหรอ " ผมพูเสร็็ยื่นหมวให้านยอล เารับหมวพลามอหน้าผมแบบไม่พอใ
"นายเนี่ยนับวันะล้ายแม่อันเ้าไปทุทีแล้วนะเาสลับันเลี้ยลูหรือเปล่าว่ะ ป้าบ..." พอานนยอลพูเสร็็มีฝ่ามือมาประทับเ้าที่หลัเ็มแร
"อู้ย~เ็บนะเว้ย"
" เ็บ็เียบไป ับให้ีๆ้วยไม่ั้นเออีป้าบแน่"
"ร้าบ แม่" ผม้ามือเรียมะทุบอีแ่านยอลันเบรระทันหันทำให้ผมถลาเ้าไปอานยอลพอี
"นายลวนลามันแ่เ้าเลยนะอยาะะ....อึ้" ไม่ทันพูบผม็ัเ้าไปที่หลัอีุบ
"บาที็เียบๆไปมั้"ผมยับให้เ้าทีเ้าทา สัพัเา็พาผมมาถึที่รร.
"อนเย็นเอันที่เิมนะ"
" อือ" ะที่ผมำลัเินเ้ามหาลัย านยอล็ะโนออมาว่า
"ั้ใเรียนนะรับ แม่"และเา็รีบวิ่หนีผมไป
ผมับานบอลเรียนอยู่มหาลัยเียวันแ่อยู่นละะ
"แห่ม...มาพร้อมับหนุ่มหล่ออมหาลัยเลย"เสียเล็ๆที่ัมาา้านหลัอผม ไม่ใ่ใรหรอเสียอ-เิน-เพื่อนรัอผมเอแหละ
"ันอิาแัเลยว่ะที่มีเพื่อนหล่อๆแบบนี้อ่ะ"
"ะอิาทำไมว่ะ ไม่เห็นว่ามันะหล่อรไหนเลย"
"ริหรอ? ถ้าไม่หล่อแล้วแะอบมันไ้ไ ห๊ะ?" พอพูำนี้ออมาผมแถบะพุ่ไปทุบหัวมันให้รู้แล้วรู้รอไปเลย
"ะ...แ...เอาอะไรมาพูว่ะ"ผมพยายามลบเลื่อนวามริ
"ไม่้อมาปิหรอ แ่เห็นแวบเียวัน็รู้แล้ว ไม่้อมาปิบัันหรอ"เินยื่นหน้าเ้ามาใล้ผม ผมพยายามเบี่ยหน้าออแ่เิน็ามผมมา ผมเินถอยหลัหนีแ่เิน็เินามผมมาิๆ ผมเลยหลบไปอี้านทำให้เินใเผลอหายหลัแล้วผมเ้าไปว้าเอวเินแ่เสียหลันล้มไปทับัวเิน พอีับัหวะที่านยอลเินเ้ามาหาผมพอี และเห็นาที่ไม่าฝัน
ผมอยู่ในท่าร่อมเินส่วนเิน็อออผมอยู่ ไม่นะ
"อะ.....เอ่อ....นาย...สอนทำันรนี้เลยหรอ?"านยอลมอเราทั้สอนอย่าไม่เื่อสายาัวเอ ผมพยุัวลุึ้นและ่วยพยุเินให้ลุึ้นาม
"นะ...นาย มีอะไรหรอ?"ผมถามานยอลแบบะุะั
"อ่อ...ะมายืมิั่นนารีนะ ไม่ิว่าะมาเอแบบนี้ ทีหลัไปห้อน้ำสิ"
พลั่!!!"ะไปไหน็รีบไป"
พอผมัแัวเอเ้าทีเ้าทาแล้ว็เินลับมานั่ที่อัวเอ ส่วนเินเอ็เินมาแบบเินๆ ทำให้ผมเอ็ทำอะไรไม่ถูไป้วย
"แะเินทำไมว่ะ แทำให้ันทำอะไรไม่ถูไป้วยนะ" พูเสร็ผม็หันไปมอหน้าเินหน้ามันแเหมือนมะเือเทศเลยอ่า
"แะหน้าแทำไมว่ะ"
"เปล่าๆ ถ้าเป็นแ แะหน้าแรึเปล่าล่ะ มันมาเห็นานั้นพอีอ่ะ"เินนั่เอามือปิหน้าัวเอเอาไว้
"แ อบมันหรอ?" ผมหันไปถามเิน
"แ...เอาอะไรมาพูว่ะ ันไม่ใ่แนะเว้ย" เินนั่บิไปบิมาอยู่อย่านั้น
ิ๊~ ๊อ~
ออเรียนาบแรัึ้น ทุนลับนั่เ้าที่ามอนเอ และผม็เรียนามปิแ่...ในใผมิว่า อยาให้ถึเวลาลับบ้านเร็วๆัเลย
และแล้วาบเ้าหมไปอย่าทุ์ทรมาน
ในอนพัลาวัน ผมับเินลมาทานอาหารลาวันที่โรอาหาร
ู่ๆ านยอล็มาโผล่ร้าหลัอผม
"นาย ันมี่าวีะบอแหละ"านยอลระโโลเ้นอยู่รหน้าผม
" ่าวีอะไรว่ะ?"
"ีโออ่ะ...ีโอ... มาอันเป็นแฟนว่ะ"
"แล้วทำไมถึเินนานี้ล่ะ"
"นายไม่เ้าใอ่ะ ีโอเาเป็นถึเือนมหาลัยเลยนะเว้ย"
" ิ!!ะไปไหน็ไปเถอะ ะรีบไปิน้าว"ผมไล่านยอลไป แล้วผม็หลีัวออมาาที่รนั้น่อนที่เาะเห็นสิ่ที่ไม่วรเห็น
"แ ไหวเปล่าว่ะ"เินเินเ้ามาถาม พร้อมับบหลัเบาๆเพื่อให้ำลัใ
"ไม่ไ้เป็นอะไรนี่ ไปิน้าวันเถอะ"ภายนออผมูเหมือนไม่มีอะไรแ่้าในอผมอนนี้ไม่เหลืออะไรแล้ว รู้สึว่ามันหวิวๆโล่ๆแปลๆ
ิน้าวเสร็็เินไปหาที่นั่ประำอผมันเินเพื่อนัุ่ยันามปิ แ่ไม่ิว่าะเอภาพแบบนี้ ผมเห็นานยอลับีโอนัุ่ยันแบบสนิทสนมันมาแล้วีโอ็ป้อนนมให้านยอลิน ผมไ้แ่นั่อทนทำเป็นมอไม่เห็นอะไรทั้นั้น
"แไปนั่ที่อื่นันม่ะ รนี้บรรยาาศไม่่อยะีสัเท่าไรเลย" เินวนผมออไปนั่ที่อื่นเพราะลัวว่าผมะปล่อยโห
พออนเย็นถึเวลาลับบ้านผมเ็บอเรียมลับบ้าน านยอลเินมาหาันถึห้อและมาอร้อผมว่า
"แบฮยอนนนนน...วันนี้นาย...ลับเอไ้ม่ะ ือว่า...ัน้อไปส่ีโอเาน่ะ"
อทนไว้สิแบ...แ้ออทนไว้นะ
"อะ...อือ อิานายัเลยว่ะมีแฟน "
"แน่นอน เป็นถึนหล่อ ทำใเว้ยมีเพื่อนหล่อทั้ที"
"แหวะ รีบไปเถอะเียวีโอะรอนาน" านยอลเินลับไปหาีโอและน้ำา่อยๆหยลพื้นทีละหยทีละหย
ผมลับบ้านมาในสภาพที่ไม่่อยสมบรู์สัเท่าไร
'ึ๊…'พ่อับแม่ไม่อยู่บ้านอีแล้วหรอ ผมล้วุแบ้านออมาาระเป๋า และเปิประูเ้าบ้าน
ผมทิ้ัวลบนโฟาและหยาน้ำใสล้นออมาาวาู่นี้
ผม่มาให้หลับเพื่อลืมเรื่อราวในวันนี้...มัน...เหนื่อยเหลือเิน
ความคิดเห็น