ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 2
ปริศนาร้าย สายลับ
2
ร่าบาื่นึ้นมาภายใ้ผ้าห่มผืนหนา แ่ลับไม่มีร่อรอยอเทว เาลับไปแล้ว ไม่ิที่ะปลุเธอเลย
มิลลุึ้นเินเ้าห้อน้ำเรียมอาบน้ำ พอลับออมาเธอ็เรียมเอสารารสมัรานเอาไว้ในมือ
เธอ้อเริ่มแผนแล้ว านนี้ะไ้บสัที
พอไุ้ที่ิว่าเหมาะเธอ็รีบสวมุเพื่อให้ทันเวลาึ้นรถ วันนี้เป็นวันหยุอโรเรียนสอนพิเศษอเธอ
วาวาไปรอเธอที่ที่นัันไว้แล้วเพราะรายนั้นื่นเ้ามา วาวาอยู่นเียวไม่เยยุ่สุสิับใรทั้ๆที่เธอสวย
ใ่ วาวาเป็นนสวยมา หุ่น็ี ท่าทาปราเปรียวเพราะฝึวิาสายลับมานานแล้ว้วย
พอเรียมอเสร็ร่าบา็ออาบ้านปิโน่นนี่เสร็สรรพ
รถที่เทียบเ้ามาหน้าบ้านทำเอาร่าบายิ้ม เวมาหาเธอใ่มั้ย รึแ่รถเหมือน
ร่าบามอแล้วเินนิ่ๆ ทำเหมือนไม่สนใ
"มิล"
เสียเรียอันุ้นเยทำเอาเธอยิ้มว้า เป็นเวริๆ้วย
"ะไปไหนหรอ"
เาเอ่ยถามอีพลาึัวร่าบาให้หันไปสนทนา้วย
"สมัราน่ะ"
"ที่ไหนเี๊ยวพี่ไปส่"
ร่าบายิ้มแหยๆ ็บริษัทเานั่นล่ะ..
"บริษัทพี่เวอะ่ะ"
"ไปทำไม"
เาถามอย่าแปลใร้อยวันพันปีไม่เยพูถึบริษัทเานาเาเยะเอาเธอเ้าทำานที่เียวะเาเธอยัไม่ยอม บอว่าไม่่อยอบทำานบริษัท
"สะ..สมัราน่ะ"
ิ้วายหนุ่มมวึ้นทันที่อนะปล่อยฮาออมา
"็ไหนบอไม่อบานบริษัท"
เาถามพลายีผมนุ่มยาวละหลัไปมา
"อยาลอ่ะ"
เธออบพลายิ้มนิๆแบบที่ไม่เยยิ้มให้ใร
เพราะเธอ็ัว่าเป็นผู้หิยิ้มยานหนึ่เหมือนัน
ายหนุ่มไม่ถามอะไร่อให้มันยืยาว เาพาเธอึ้นรถเรียมไปทำาน
"เอ่อ..พี่เวะ ่วยอรับเพื่อนมิล้วยไ้มั้ย"
"ใร!?"
เสียเาเ้มึ้นทันที หาเป็นเพื่อนผู้ายล่ะ็ะเะให้ระเ็นหล่นารถไปเลย
ร่าบาถึลับสะุ้ทีู่่ๆเาเสียั
"วาวา่ะ"
เวถอนหายใออมาเบาๆ ื่อผู้หินานี้ไม่มีทาเป็นผู้ายไปไ้หรอ
"รับ ให้อรับที่ไหน"
มิลบอที่ะเาไปแล้วะอนหายใอย่าโล่อ เพราะในวารสายลับวาวาไม่ปปิื่ออเธอเอแ่เธอปปิใบหน้าสวยเอาไว้เท่านั้น ั้แ่เ้าวารสายลับ เธอับวาวา็ัวิันยัับแฝ เพราะเธอะวาวาอายุเท่าัน้วย
พอถึที่เว็อรถรับวาวาแล้วอเลยไปรับเพื่อนเารึุเลา อย่า 'แทน' ที่อนนี้เป็นโสมาปีว่าๆแล้ว
แทนเลิับแฟนเาไปเพราะทนนิสัยุหนูไม่ไหว อะไรๆ็้อหรูไปะหม นาเารวยว่าเธอแ่้าวราแเายัินไ้เลย
วามริแทนมีอีหน้าที่เป็นรอผู้บริหารอบริษัททัน แ่็อยาลอทำานบริษัทอเพื่อนเาเอ้วย
พอมีบุลที่4เ้ามาวาวา็้อเยิบัวิบานประูรถออีฝั่ ใ่อีานี่แน่ๆ เมื่อืนะที่เธอรอรัิาลออาห้ออเว็เออีานี่เินป้วนเปี้ยนอยู่ แถมยัทำท่าะหาว่าเธอมาทำร้ายบริษัทเวะั้นเธอเลยะสลบเหมือ่อนที่ะลาไปไว้ที่อื่นเพราะมิลสั่ห้ามไว้ว่าห้ามทำร้ายนในึ แ่เมื่อืนอีานี่มันวนประสาทเินไป เธอเลยัุให่ให้ไป
"เมื่อืนแไปไหนมา"
เวเอ่ยถามเพื่อนที่ำลัปิประูรถลที่เา้อมารับเพราะแทนบอว่ารถเสีย
"โทษทีว่ะเมื่อืนมีเรื่อนิหน่อยเลยลับเร็ว"
แ่เท่าที่เวูแล้วน่าะไม่นิหน่อยล่ะ สภาพเพื่อนเายัับไปฟัับหมามา
"ไปมีเรื่อะใรมา"
"ผู้หิ น่าะเป็นนที่พวเราว่า้าให้มาทำเรื่อเี่ยวับารยัยอเินบริษัท เห็นหุ่นีแหย่นิหน่อยหมัหนัะมั"
วาวาระแอมไอึ้นมาเล็น้อยเวเลยออรถ
"สายลับนั่น วาวาับรัิาลใ่มั้ย"
"นที่แเอน่าะวาวา เพราะรัิาลอยู่ในห้อับัน"
เวพูอย่าไม่ิใื่อสายลับับเพื่อนอมิลที่นั่อยู่้านหลัเพราะนื่อ้ำัน็อาะมีเยอะแยะไป และื่อวาวา็ะแ่ื่อในวารสายลับล่ะมั้
พอถึบริษัทสอสาวับสอหนุ่ม็แยันนล้ะทา
แม้แทนะอยาเินามวาวามา็เถอะนะ
วาวาถอนหายใออมาอย่าโล่อแล้วหันลับมาหัวเราะะมิล
"นายนั่นเอาแ่้อัน ทำเอาิเลย ลัวมันำไ้"
วาวาพู้วยเสียใสอย่าน่ารั ใบหน้าหวานเอี้ยวมอมิลที่ยืนหน้านิ่วิ้วมว
"เมื่อืนนี้ วาวาทำอะไรพี่แทนรึปล่าว"
"ามที่เาบอนั่นล่ะรัิาล หมอนั่นมาวนใส่วาวา วาวาเลยัะสลบเหมือ"
ร่าบาพูยิ้มๆอย่าภูมิใในฝีมือนเอที่ัารผู้ายัวสูให่แบบนั้นไ้้วยสอมือน้อยๆอเธอเอ
"เห้ออออ"
มิลถอนหายใออมาเบาๆะวามบ้าอเพื่อนร่วมาน
"ั้นไปสมัรานัน!"
พูบวาวา็ล้อแนมิลเ้าึอันสูให่ที่เมื่อืนเธอเพิ่ะระโไปมาเหมือนมันเป็นเพียอเล่นอย่าหนึ่
้วยวามที่สนิทับผู้บริหารอย่าเว เลยไม่้อทำอะไรเลยแ่ยื่นใบสมัรเธอ็ไ้านแล้ว
"รามแผนเป้ะ"
วาวาพูพลายิ้ม มอห้อทำานอเธอสอนที่ถูแยออาอนอื่น
"แยานอื่นีหน่อย พวเราะไ้ทำอะไรสะว"
มิลบอพลาวาระเป๋าใบเล็แ่เ็มไป้วยอุปร์รวมถึุรัิาล้วย
แู่เหมือนวาวาะไม่ไ้ฟัเธอสัเท่าไหร่เพราะูท่าว่ารายนั้นะื่นเ้นะที่ทำานนออนอหน้า มิลไ้แ่ถอนหายใออมาเบาๆับวามน อเพื่อนร่วมานนนี้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น