ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : 4th Shot(50%)
4th Shot (50%)
ภาษาที่ตัวละครใช้ในนี้เป็นภาษาอังกฤษหมดนะคะ
8th March 2013
หญิงสาววัย 25 ปี จะ 26 ในอีกไม่กี่เดือน กำลังนั่งอยู่ในห้องรับประทานอาหารในบ้านหลังใหญ่ของตระกูลฮวัง รอให้สมาชิกทุกคนกลับมากินอาหารเย็นกันพร้อมหน้าพร้อมตากัน
“คุณทิฟฟานี่คะ ให้ยกกับข้าวมาเลยไหมคะ??”
“ยกมาเลยก็ได้ค่ะ เดี๋ยวพี่ๆคุณพ่อคุณแม่ก็กลับมาแล้ว เดี๋ยวฟานี่ช่วยนะคะ” คุณหนูคนเล็กของบ้านพูดขึ้นพร้อมเดินจะไปช่วยยกจารอาหารแต่ก็โดนป้าแม่ห้าม
สะก่อน
“ไม่ต้องเลยค่ะคุณหนู ทำงานกลับบ้านมาเหนื่อยๆ นั่งพักนั้นแหละค่ะ ดีแล้ว”
เธอทำงานเยอะ ทุกคนในบ้านรู้ดี ก็เพราะคุณพ่อของเธอนั้นแหละที่ให้เธอมาบริหารธุรกิจสายการบินแทน
พี่เลโอ พี่ชายของเธอ ไม่ยอมเรียนบริหาร แล้วหนีไปเรียนวิศวะด้านอากาศยาน แต่คุณพ่อก็ยอมเพราะถึงไม่ได้มาบริหารแต่ก็ช่วยด้านอื่นได้
พี่มิชเชล พี่สาวของเธอ ได้ไปเป็นนางแบบเรียบร้อยแล้ว ทำให้งานบริหารก็ตกมาที่เธอเมื่อคุณพ่อตัดสินใจที่จะเกษียรตัวเอง
แต่มองในด้านดี อย่างน้อยเธอก็ได้ตำแหน่งสูงกว่าพี่เลโอ ฮ่าๆๆๆๆๆ
ว่าไปเธอก็อิจฉาพี่มิชเชลนะ เธอก็อยากเป็นนางแบบบ้างจัง
ทุกคนรู้หรือเปล่าว่า ตอนนี้ก็สามปีแล้วที่เธอไม่ได้เจอแทยอน
.
.
.
เธอคิดถึงแทยอนมากเลยละ
มือบางขึ้นมาสัมผัสแหวนที่สวมอยู่ที่นิ้วนางข้างซ้ายของเธอ นิ้วชี้ของทิฟฟานี่ลูบไปมาบนแหวนนั้นอย่างเบามือ รอยยิ้มเล็กๆค่อยๆปรากฏขึ้นบนริมฝีปากของหญิงสาว จะว่าเธอบ้าก็ได้นะ เธอยังเฝ้ารอคอยที่จะเจอคนที่ให้แหวนวงนี้กับเธออีกครั้ง
ทุกคนคงคิดว่าเธอบ้าเจอเด็กคนหนึ่งแค่สองวัน แต่เฝ้ารอเด็กคนนั้นกลับมาเป็นเวลาเกือบสี่ปี
ใช่เธอเป็นผู้หญิงที่บ้าและมหาศาล เธอเชื่อว่าแทยอนต้องกลับมาตามสัญญาอย่างแน่นอน
“ฟานี่~~~~~~~~ พี่กลับมาแล้ว” เสียงของพี่สาวของเธอดังขึ้น พร้อมกับสมาชิกครอบครัวทุกคนที่กำลังเดินเข้ามานั่งที่โต๊ะรับประทานอาหาร
“สวัสดีค่ะ พ่อแม่ พี่เลโอพี่มิชเชล” เอ่ยทักเป็นปกติเช่นทุกวัน ก่อนที่ทุกคนจะลงมือกับอาหารตรงหน้า
“ฟานี่ งานเป็นอย่างไรบ้างลูก??” ผู้เป็นพ่อถามขึ้น เธอกับครอบครัวไม่ได้คุยเรื่องงานเลยละ ตั้งแต่ที่พ่อเกษียรตัวเอง ท่านก็ไม่พูดเรื่องงานอีกเลยเหมือนตัดมัน
ออกจากชีวิต ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ท่านถาม
“ไม่ค่อยดีค่ะ”
“อ่าว มีปัญหาหรอ??” คุณพ่อเลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย ก็ที่เขาแอบดูแล้วก็ดีหมดทุกอย่างนิ
“มีสายการปิดเปิดใหม่น่ะค่ะ เปิดใหม่ก็อลังการเลย เครื่องบินก็คุณภาพดีพอๆของเราเลยค่ะ เหมือนเขามีทุนเยอะตั้งแต่ยังไม่ได้เปิด”
หลังจากที่แทยอนกลับไปได้ปีเดียว ก็มีสายการบินใหม่เปิดขึ้นมา
สายการบินชื่อ J.T&H เปิดมาจะครบสามปีแล้ว และคาดการว่าสายการบินนี้จะดังเท่าไม่ก็มากกว่าของสายการบินของเธอในไม่ช้า
สายการบินนี้ เปิดวันที่ 1 กรกฎาคม 2010
.
.
วันเกิดเธอมันเป็นวันเกิดของเธอ สายการบินนี้เปิกในวันเกิดของเธอ
สายการบิน J.T&H เธอว่ามันเป็นชื่อที่แปลกมาก เธอได้ยินมาปากต่อปากว่ามันเป็นชื่อย่อของคนสามคนมารวมกัน มี J อีกคนคือ T และคนสุดท้ายคือ H
มันน่าสนใจดี และอีกอย่างพวกเขาก็เป็นคู่แข่งของเธอ เธอก็เลยหาข้อมูลของพวกเขาไว้บ้าง แต่ข้อมูลที่เธฮได้นั้นยิ่งทำให้เธออยากรู้เข้าไปใหญ่
J, T, H เป็นพี่น้องกัน โดยใหญ่นามสกุลร่วมกัน นั่นก็คือ Kim
ประธานปัจจุบัน คือ J ในเว็บเขียนแค่ตัวเจ ไม่ได้ใส่นามสกุลหรือชื่อเต็ม แต่ในเว็บยังพอมีข้อมูลเสริมว่า จะบริหารสายการบินจนกว่าเจ้าของกิจการจริงๆจะพร้อมมาบริหาร นั้นคงเป็นสาเหตุที่ หลังตัวเจในชื่อบริษัทใช้ . แทน &
ถ้าคนนั้นพร้อมเมื่อไร J ก็จะกลับไปบริหารอีกธุรกิจ ซึ่งเป็นธุรกิจใหญ่ของครอบครัว
รองประธาน คือ T ไม่ได้ระบุชื่อเต็มและนามสกุล เป็นคนต้นคิดที่จะเปิดสายการบินและเป็นคนว่างแผนเปิดสายการบินทั้งหมด แต่เพราะอายุยังน้อยเลยให้พี่ของตนเปิดและบริหารให้ นั่นก็คือ J
H เป็นน้องเล็กสุด อายุไม่ได้ระบุ ชื่อก็ไม่ได้ระบุ รู้แต่ว่าจะมาเป็นรองประธานแทน T ตอน T ขึ้นเป็นประธาน
นี่เป็นข้อมูลที่เธอหาได้ทั้งหมด หมดแล้วจริงๆ ไม่มีข้อมูลอื่นๆเกี่ยวกับ เจ้าของสายการบินเลย
“ลูกคิดอะไรมากละ ลูกก็เทคโอเวอร์เลยสิ งายจะตาย” พ่อพูดออกมาอย่างไม่คิดอะไรนัก ถ้ามันง่ายเหมือนที่คุณพ่อพูด เธอก็คงทำไปแล้ว
“แต่บริษัทเข้าคงต้องใช้เงินมหาศาลเลยค่ะถ้าจะเทคโอเวอร์”
“สายการบินของใครละ??” ผู้เป็นพ่อถามไปพลางรับประทานอาหารอย่างมีความสุข
“ของพี่น้องตระกูลคิมค่ะ” คำตอบของทิฟฟานี่ทำให้ผู้เป็นพ่อละสายตาจากอาหารมามองหน้าเธอ
“เดี๋ยวพ่อ ลองไปคุยกับเขาก็ได้”
“พ่อรู้จักของคะ??”
“รู้จักดีเลยแหละ”
“พ่อจะเทคโอเวอร์หรอคะ??”
“ไม่รู้สิ เอาเป็นว่า ลูกไม่ต้องเครียดนะ หยุดพักสักอาทิตก็ได้ เดี๋ยวให้ฮีชอลมันดูไป ไปเที่ยวสะบ้าง”
“แต่พ่อคะ....”
“ไม่มีแต่ พ่อบอกให้พัก ก็พัก”
“ค่ะ”
.............................................................................
ในห้องนอนสีชมพู ของหญิงสาววัย 25 ปี หลังกินข้าว
ทิฟฟานี่ยืนอยู่หน้าตู้เสื้อผ้า สายตาจับจ้องไปยังเสื้อผ้าเด็กที่แขวนอยู่ตรงหน้า เสื้อยืดสีขาวเปื้อนคราบกาแฟไปครึ่งตัว กับเอี๊ยมยีนส์สีซีด
เสื้อผ้าอยู่นี่ แต่คนใส่ตอนนี้อยู่ไหนก็ไม่รู้
เธอมีเวลาว่างเป็นอาทิต ตอนแรกก็ดีใจนะ แต่ตอนนี้เริ่มรู้สึกว่าไม่มีอะไรทำแล้วละ
มือบางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา กดหาเบอร์โทรที่ต้องการก่อนจะโทรออก
“ฮัลโหล ว่างายยยย” เพียงไม่นานปลายสายก็รับ
“เจส แกอยู่ไหน??”
“อยู่บ้านสิยะ”
“อ่าว ปกติเธอต้องออกไปข้างนอกนิ”
“ต้องอยู่เก็บกระเป๋า”
“ไปไหน?!?!”
“อ่าว แกไม่รู้หรอ ฉันกำลังจะไปประเทศไทยพรุ่งนี้”
“หะ??”
“ก็จองตั๋วเครื่องบินเธอนั่นแหละ”
“ไปทำไมอะ??”
“ไปหาเด็กมาเคี้ยวเล่น”
“........”
“ทำไมยะ?? จะมาด้วยหรือไง”
“ฉันจะไปทำไมละ ก็ไปหาเทพบุตรตัวจิ๋วของแกไง น้องแทของแกอยู่ไทยไม่ใช่หรอ??”
“ไปกี่โมง?!?! กี่วัน?!?! ไปด้วย!!!!”
.......................................................................
สนามบินอินชอน
แล้วทิฟฟานี่ก็มาอยู่ที่สนามบินพร้อมกับเจสสิก้า และคริสตัล
“อ่าวตัลไปด้วยหรอ??” ทิฟฟานี่ถามเมื่อเห็นคริสตัลเดินมาพร้อมลากกระเป๋าของตัวเองและเจสสิก้ามาด้วย
“อ้อค่ะ ออนนี่บังคับให้ไปด้วยน่ะค่ะ”
“บังคับอะไร?? พูดให้มันดีๆนะ” เจสสิก้าแย้งขึ้น
“ออนนี่บังคับมาค่ะ” แต่คริสตัลก็ยังยืนยันคำเดิม
ทั้งสามคนได้เช็คอินโวนวีไอพี และเข้าไปรอใน gate ไม่นานก้ได้ขึ้นเครื่องและออกเดินทางไปประเทศไทยในที่สุด
...............................................................
ผ่านไปห้าชั่วโมง พวกเธอก็มาถึง วันนี้วันที่ 9 เดือนมีนาคม 2013 12:30
ทิฟฟานี่ เจสสิก้า และ คริสตัล ได้ไปลองรับประทานอาหารไทย ก่อนที่จะเข้าไปในโรงแรมที่แพงหูฉีก และยังจองห้องที่แพงที่สุดอีกต่างหาก
เมื่อเข้าไปเก็บของในโรงแรม ทั้งสามคนก็ออกมาข้างนอกโดยที่มีเจสสิก้าเป็นคนนำ และเจสสิก้าก็พาพวกเธอมาที่
.
.
.
.
โรงเรียนนานาชาติที่ใหญ่ที่สุดในกรุงเทพ
“ออนนี่มาที่นี่ทำไมเนี่ย นี่มันที่เที่ยวสะที่ไหน บอกพามาเที่ยวแต่พามาโรงเรียนเนี่ยนะ” คริสตัลเป็นคนแรกที่บ่นเมื่อเห็นป้ายสถานที่ ที่เขียนเป็นภาษาอังกฤษ
“ก็ฉันจะมาหาเด็ก เอ๊ย พายัยฟานี่มาหาเทพบุตรตัวจิ๋วของมันไง” เจสสิก้าพูดขึ้นมาหน้าตาเฉย
“อ่าว ฉันเกี่ยวอะไรอะ??”
“ก็มาหาน้องแทของเธอไง ก็ตอนนั้นแทยอนจะขึ้น ม.3 ตอนนี้ก็กำลังจะจบ ม.6 ดิ ถ้าตามการเรียนประเทศไทย”
นั่นสิ ตอนนี้น้องแทของเธอก็อายุ 17 แล้วสินะ
เพราะตอนนี้เป็นเวลาเลิกเรียนพอดี จึงมีผู้ปกครองของเด็กนั่งรอกันเต็ม และพวกเธอก็ไปนั่งแถวนั้นด้วย
ทิฟฟานี่กับเจสสิก้ากำลังนั่งอยู่บนไม้หินอ่อน ส่วนคริสตัลตอนนี้กำลังเดินซื้ออาหารในโรงเรียน ตอนนี้คริสตัลดูอารมณ์ดีมากเลยละ ก็มีอาหารนิเนอะ
“เจส แกคิดว่าจะเจอแทยอนในนี้หรอ??”
“ไม่รู้สิ”
“อ่าว แล้วมาทำไมเนี่ย”
“ก็โรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนที่มีลูกครึ่งเยอะที่สุดในประเทศนิ”
“จะมาดูเด็กลูกครึ่งก็บอก” ทิฟฟานี่เบ้ปากเล็กน้อย เธฮคงไม่ได้เจอแทยอนที่นี่แน่ๆเลย
“เทพบุตรตัวจิ๋วของแกก็ลูกครึ่งนิ ไทย-เกาหลี”
ทิฟฟานี่รู้อยู่แล้วละว่าแทยอนเป็นลูกครึ่ง แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เธอมีหวังขึ้นมาสักนิดว่าจะเจอแทยอนที่นี่
“พวกพี่เอาไหมคะ??” คริสตัลเดินกลับมาที่โต๊ะไม้หินอ่อนในมือถือของเยอะแยะมากๆ พูดได้ว่ากองเป็นภูเขา ล้วนทั้งล้วนเป็นอาหารทั้งหมด
“โห เยอะจัง พี่ไม่ค่อยเลย” ทิฟฟานี่ตอบ
“ใช่ เค้าก็ไม่หิว” เจสสิก้าพูดอีกคน
“ไม่เป็นไรค่ะ ตัลกินหมด^ ^” พูดเสร็จ เจ้าตัวก็เริ่มต้นจัดการกับอาหารไทยตรงหน้า แปลกดีที่คริสตัลเป็น
เวลาเริ่มผ่านไปเรื่อยจากคนเต็มโรงเรียนก็ค่อยๆน้อยลง แต่สามสาวก็ยังนั่งอยู่ที่เดิม เจสสิก้าก็นั่งมองเด็กในโรงเรียนไป ทิฟฟานี่ก็หาแทยอนไป ส่วนคริสตัลก็นั่ง
กินไป จากข้าวและขนมกองเป็นภูเขา ตอนนี้ได้เหลือเพียงข้าวกล่องๆเดียว โดยมีทิฟฟานี่และเจสสิก้าช่วยไปคนละกล่อง
ระหว่างที่คริสตัลเปิดข้าวกล่อง กล่องสุดท้ายสายตาคมกริบของเธอดันไปสังเกตเห็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่กำลังนั่งอยู่คนเดียวห่างจากไม้หินอ่อนที่ตนนั่งไปไม่
มาก
“พวกพี่คะ เด็กผู้หญิงตรงนั้น น่ารักดีนะคะ” คริสตัลพูดขึ้นมาพร้อมชี้ไปที่เด็กที่ตนพูดถึง
“นั่นมัน....” เจสสิก้าพูดได้ไม่จบประโยคโดนความอึ้งชิงคำพูดหายไปก่อน
ทิฟฟานี่ปรายตามองไปยังทิศทางที่คริสตัลชี้ ก่อนที่เธอจะได้เห็นเด็กคนนั้นอย่างเต็มตา
.
.
.
.
.
.
“แทยอน”
“นั่งรอคนเดียวไม่เหงาหรือไงนะ” คริสตัลพูดออกมาก่อนที่จะวางมือกับข้าวกล่องตรงหน้าและลุกขึ้นเดินไปหาเด็กผู้หญิงที่นั่งรอคนเดียว
คริสตัลเดินไปย่อตัวนั่งลงให้ระดับสายตาเท่ากับเด็กน้อย
“นี่ๆ เธอไม่เหงาหรอคะ??” เพราะคริสตัลเห็นว่าโรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนนานาช่ติเด็กคนนี้น่าจะพูภาษาอังกฤษได้ เลยเอ่ยทักอย่างไม่ติดใจอะไร
“........”
“เงียบจัง??” คริสตัลพูดต่อ สายตาจ้องลึกไปยังดวงตาตี่ของเด็กน้อย ผิวข้าว ปากแดงธรรมชาติ ก่อนที่คริสตัลจะยิ้มให้เด็กน้อยตรงหน้าอย่างอ่อนโยน
“พี่ไม่ให้พูดกับ....” น้ำเสียงเล็กของเด็กตัวเล็กตอนขึ้นแต่พูดไม่ทันจบคริสตัลก็พูดขัดขึ้น
“กับคนแปลกหน้า.... พี่ชื่อคริสตัลนะคะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ตอนนี้เราก็ไม่ได้เป็นคนแปลกหน้าแล้วนะ”
“??”
“เราเป็นคนรู้จักกันแล้ว”
“แทยอน” น้ำเสียงแหบหวานดังมาพร้อมกับทิฟฟานี่และเจสสิก้าที่เดินมานั่งยองๆอยู่ข้างๆ เรียกความสนใจของคริสตัลและเด็กน้อยได้ไม่น้อย
“เธอชื่อแทยอนหรอ??” คริสตัลถามเด็กตรงหน้า
“เปล่าค่ะ เค้าชื่อฮายอนค่ะ” เด็กน้อยตอบขึ้น
ทิฟฟานี่ตอนนี้กำลังทำตัวไม่ถูก เด็กตรงหน้าเธอเหมือนกับแทยอนในภาพความทรงจำของเธอ เหมือนมากจนแทบพูดว่าเป็นคนๆเดียวกันได้เลย แต่มันคงเป็น
ไปไม่ได้ เพราะตอนนี้แทยอนคงอายุ 16 ไม่ก็ 17 แล้ว จะมาตัวเล็กเหมือนเด็กเจ็ดแปดขวบได้อย่างไร
“ฮายอนรอใครอยู่หรอคะ??” คริสตัลถามฮายอน
“รอพี่แทมารับค่ะ”
“ไปนั่งรอกับพี่ที่ไม้หินอ่อนดีกว่านะคะ เย็นกว่าด้วย อีกอย่างนั่งคนเดียวมันอันตรายนะ” คริสตัลพูดกับเด็กน้อยด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน
“..........”
“พี่ไม่ทำอะไรเธอหรอกนะ” คริสตัลพูดแล้วยิ้มให้เด็กน้อยอีกครั้ง
“ก็ได้ค่ะ” เด็กน้อยตอบอย่างไม่แน่ใจว่าควรตอบไหม แต่ว่าไปพี่คนนี้สวยจังเลย
พอคริสตัลได้คำตอบก็จูงมือเด็กไปนั่งที่ไม้หินอ่อนโดยไม่ขออนุญาตเลยสักนิด
“คริสตัลเป็นเมะหรอ?? ฉันคิดว่าคริสตัลชอบผู้ชายสะอีก” ทิฟฟานี่หันไปถามเจสสิก้า สายตายังคงจับจ้องไปภาพข้างหน้า ภาพคริสตัลกับเด็กตัวเล็กที่หน้าเห
มือนแทยอน
“เปล่า คริสเป็นเคะ”
“อ่าว ก็เห็นรุกจัง”
“ทีแกเป็นเคะ ยังรุกเด็กได้เลย คริสก็ต้องทำได้ดิ”
ค่ะ.......
.......................................................
เป็นคุณ คุณจะรู้สึกอย่างไร ถ้าคุณนั่งรอพี่สาวให้มารับอยู่ดีๆ ก็มีคนมาลากคุณไปนั่งด้วย แล้วก็กินข้าวผัดล่อหน้าคุณ
“หิวหรอคะ??” พี่สาวที่เธอเพิ่งรู้จัก ถามขึ้นมาในปากยังเคี้ยวข้าวยังไม่เสร็จเลย
“เปล่าค่ะ” ก็หิวนะสิถามได้
“ขี้เก๊ก หิวก็บอกมาค่ะ” โดนว่าเลย....
“เปล่าค่ะ” เด็กน้อยตอบพรางมุ่ยปาก
พี่สาวตักข้าวผัดมาเป็นคำเล็กก่อนที่จะยื่นมาตรงหน้าเด็กน้อย
“มาพี่ป้อนให้นะ อาาาาาาา” คริสตัลพูดขึ้น
“ฮายอนกินเองได้ค่ะ ฮายอนอายุ 14 แล้วนะคะ”
“ก็พี่อยากป้อนน้องฮายอนนิ” คริสตัลพูดเสียงอ่อนพลางส่งสายตาอ้อนวอนไปห้เด็กน้อย
และนั่นก็ทำให้เด็กน้อยยอมอ้าปากงับข้าวผัดคำแรก แล้วก็คำต่อไป ต่อไปเรื่อยๆ จนหมดกล่อง
“เฮ้ย....ยัยทิฟ แกร้องไห้ทำไม” แล้วอยู่เสียงเจสสิก้าก็ดังขึ้น
“ฮึก...ฮือออ......” ทิฟฟานี่ก็ยังไม่หยุดร้อง
“ฉันรู้นะว่า ภาพยัยคริสป้อนข้าวเด็กมันหายาก แต่แกไม่เห็นจะต้องร้องไห้ขนาดนี้เลย”
“เปล่า ฉันแค่เห็นแล้ว.....”
“แล้ว??”
“นึกถึงฉันกับแทยอนน่ะ”
แต่ทิฟฟานี่ก็ต้องหยุดร้องไห้ทันทีเมื่อมีเสียงตะโกนเรียกฮายานดังขึ้น
“กัปตันยอน ไอรอนแทมารับแล้วววว!!!” น้ำเสียงทะเล้นดังขึ้น เรียกความสนใจของทุกคนได้ทันที
ทิฟฟานี่หันไปตามตนเสียงแต่พอเห็นคนที่วิ่งมาก็ทำให้เธอต้องเลิกคิ้วขึ้นทันที
ร่างเล็กของผู้หญิง ผมสีดำยาวที่ถูกมัดเป็นมวยเก็บไว้ สวมใส่เสื้อผ้าช็อปของคณะวิศวะ และที่แปลกก็คือ ร่างเล็กคนนี้ใส่หน้ากากพลาสติกเป็นรูป....ไอรอน
แมน
“ไอรอนแท!!! เค้าอยู่ทางนี้” แล้วเด็กน้อยฮายอนก็ร้องเรียกอีกคนทันที
“ไอรอน.....แท??” ทิฟฟานี่พูดขึ้นพลางมองร่างเล็กหน้ากากไอรอนแมนเดินมาทางพวกเธอ
“สวัสดีค่ะ น้องสาวฉันรบกวนอะไรพวกคุณหรือ.....” ร่างเล็กเมื่อวิ่งมาถึงก็ถามขึ้นทันที แต่คำพูดก็ถูกกลืนกลับเข้าไป เมื่อดวงตาตี่ใต้หน้ากากได้เห็นหน้าหญิง
สาวตรงหน้าอย่างชัด
“ปะ..เปล่าค่ะ ไม่ได้รบกวนเลย แกเป็นเด็กที่น่ารักมากเลยค่ะ” น้ำเสียงแหบหวานตอบอย่างตะกุกตะกัก เมื่อสมาธินั้นไม่ได้โฟกัสอยู่ที่การพูด แต่โฟกัสที่คนข้าง
หน้า
“ขอบคุณนะคะ พอดีวันนี้งานที่มหาลัยเยอะมากน่ะค่ะ จะขึ้นปีสองแล้ว เลยมารับน้องช้า ต้องขอโทษด้วยนะคะ”
“ไม่เป็นไรเลยค่ะ”
............................................................
รถเก๋งสีน้ำเงินเข้มเลี้ยวเข้าจอดในโรงเรียนนานาชาติที่ใหญ่ที่สุดในกรุงเทพ
“ช้าแล้วๆ” ร่างเล็กผิวขาว ผมดำสนิทถูกมัดเป็นมวย ริมฝีปากแดงธรรมชาติเม้มแน่น
ร่างเล็กของเด็กอายุ 17 ปี รีบเอื้อมหยิบหน้ากากพลาสติกไอรอนแมนที่ชอบใส่ง้อน้องสาวเวลามารับช้า
อ่า.....ลืม แนะนำตัวเลย คิมแทยอนค่ะ อายุ 17 คณะวิศวะอากาศยาน ปีหนึ่งค่ะ จะขึ้นปีสองเดือนกันยายนแล้วละ
ร่างเล็กรีบใส่หน้ากากทับแว่นตาอย่างนั้น แล้ววิ่งไปหาน้องสาวทันที
สายตาของดวงตาตี่ๆ ก็เห็นน้องตัวเองนั่งอยู่กับ.....ผู้หญิงอีกสามคน??
“กัปตันยอน ไอรอนแทมารับแล้ว!!!” เรียกน้องด้วยน้ำเสียงทะเล้นของตน อ่าฮายอนเป็นน้องสาวของเธอเอง อายุห่างกัน 3 ปี และฮายอนก็ชอบกัปตันอเมริกา
มากเลยละ
“ไอรอนแท เค้าอยู่ทางนี้!!!” พอได้ยินน้องตัวเองเรียกก็รีบวิ่งไปหาทันที
“สวัสดีค่ะ น้องสาวฉันรบกวนอะไรพวกคุณหรือ.....” คำพูดถูกกลืนกลับเข้าไปทันทีเมื่อสายตาปรับโฟกัสให้ภาพของหญิงสาวตรงหน้าชัดขึ้น
เพียงแค่เห็นใบหน้าของผู้หญิงคนนี้เธอก็......มันอธิบายยากน่ะ
ริมฝีปากใต้หน้ากากไอรอนแมนนั้นยกยิ้มขึ้นอย่างบังคับไม่ได้ ดวงตาตี่นั้นเริ่มชื่นขึ้นมา ได้แต่หวังว่าแว่นตากับหน้ากากจะบังไว้
แทยอนดีใจ...ดีใจมาก แต่ก็ใจหายมากเช่นกัน มันเร็วเกินไป ตอนอายุ 13 เธอได้สัญญากัยผู้หญิงเจ้าของรอยยิ้มที่สดใสในโลกว่าจะมาขอเธอแต่งงาน ตั้งแต่
แทยอนกลับมาไทย แทยอนก็รีบเรียนให้เร็วที่สุดและดีที่สุด เธอไม่ได้เรียนมัธยม 6 ด้วยซ้ำ เพราะสอบเทียบเข้ามหาลัยเอา ตอนนี้เธอก็จะขึ้นปีสองแล้ว เธอจะ
เรียนจบตอนอายุ 19 ปี กับไม่กี่เดือน
เธอว่างแผนว่าเมื่อเธอสร้างเนื้อสร้างตัวได้ เรียนจบเมื่อไร ไปขอมิยองนูน่าแต่งงานทันที
แต่ตอนนี้มันเร็วไป
.
.
.
ที่เธอจะเอผู้หญิงตรงหน้า
“ปะ..เปล่าค่ะ ไม่ได้รบกวนเลย แกเป็นเด็กที่น่ารักมากเลยค่ะ” น้ำเสียงของหญิงสาวร่างบางตรงหน้ายังสามารถทำให้แทยอนใจสั่นทุกครั้งที่ได้ยิน
“ขอบคุณนะคะ พอดีวันนี้งานที่มหาลัยเยอะมากน่ะค่ะ จะขึ้นปีสองแล้ว เลยมารับน้องช้า ต้องขอโทษด้วยนะคะ” อ่าเราต้องทำตัวให้เป็นปกติที่สุด
“ไม่เป็นไรเลยค่ะ” ทำไมนูน่าต้องจ้องขนาดนั้นด้วย อย่า....อย่ายิ้มนะ
“อย่างนั้นพวกเราขอตัวกลับก่อนนะคะ ขอบคุณอีกครั้งนะคะ” แทยอนพูดพลางเดินไปหยิบกระเป๋าของฮายอนมาสะพายไว้แล้วทำท่าจะเดินออกจากตรงนั้น
“ดะ...เดี๋ยวก่อนค่ะ คุณชื่ออะไรคะ??” แต่ก็โดนน้ำเสียงแหบหวานห้ามไว้
“อะ...เอ่อ ชื่อ.......ทะ.. แทงกูค่ะ! แทงกู” ไม่ได้มีพิรุธเลยสักนิด ก็คนมันต้องคิดชื่อนี่นา ขอโทษนะคะ นูน่าที่น้องแทต้องโกหก มันยังไม่ถึงเวลาจริงๆนะคะ
.
.
.
.
.
.
“พี่ชื่อ ทิฟฟานี่นะคะ คือพี่กับเพื่อนๆเพิ่งมาไทยกะทันหันน่ะค่ะ ยังไม่มีที่พักเลยค่ะ จะขอรบกวนคุณ...แทงกูได้ไหมคะ??”
..................................................................
ถึงแม้ว่าร่างเล็กตรงหน้าเธอตอนนี้จะใส่หน้ากากไอรอนแมน แต่ทำไมเขาถึงดูคุ้นตาเธออย่างมาก
“อย่างนั้นพวกเราขอตัวกลับก่อนนะคะ ขอบคุณอีกครั้งนะคะ” ไม่ได้นะอย่าเพิ่งไป เธอต้องห้ามเขา ถ้าเขาคือคนที่เธอตามหาจริงๆ เธอจะไม่ปล่อยเขาไปแล้ว
“ดะ...เดี๋ยวก่อนค่ะ คุณชื่ออะไรคะ??”
“อะ...เอ่อ ชื่อ.......ทะ.. แทงกูค่ะ! แทงกู” ร่างเล็กที่ตอบเธอดูไม่ค่อยมันใจในชื่อตัวเองสะเลย แต่ไอ้ท่าทางการพูดการเดินของร่างเล็กตรงหน้าจะ
เหมือน.....แทยอนเกินไปแล้ว
“พี่ชื่อ ทิฟฟานี่นะคะ คือพี่กับเพื่อนๆเพิ่งมาไทยกะทันหันน่ะค่ะ ยังไม่มีที่พักเลยค่ะ จะขอรบกวนคุณ...แทงกูได้ไหมคะ??”
.
.
.
เธอพูดอะไรออกไป........ เขาไม่ให้เธอไปพักด้วยหรอกนะ ใครจะบ้าให้คนแปลกหน้าสามคนเข้าบ้านกัน
ทิฟฟานี่ทำอะไรไม่ได้นอกจากยิ้มตาปิดอย่างระอาให้คนตรงหน้า เธอรู้สึกได้ถึงออร่ามืดที่ออกมาจากเจสสิก้าและคริสตัล
“อ่า ได้ค่ะ ยังไงฉันก็อยู่กับน้องสองคน ห้องนอนในอพาร์ทเม้นท์ยังเหลือค่ะ”
.
.
.
เช่นเคย แค่รอยยิ้มของนูน่า น้องแทก็ยอม...ยอมทุกอย่างเลย
“ได้หรอคะ??”
“ได้สิคะ แต่วันนี้คุณคงไม่ค่อยได้พักผ่อนนะคะ” ร่างเล็กพูดออกมาด้วยน้ำเสียงทะเล้น แต่เธอไม่อาจรู้ได้ว่าร่างเล็กตรงหน้ากำลังยิ้มหรือเปล่า เพราะหน้ากาก
ไอรอนแมน คนอะไรใส่หน้ากากทับแว่นสายตา
เอ....แต่ว่าไปคำพูดมันกำกวมนะ แทงกูเล่นพูดว่าคุณเฉยๆ ไม่ใช่พวกคุณ และไอไม่ได้พักผ่อนคืออะไร??
“ทำไมละคะ” ทิฟฟานี่ทำน้ำเสียงให้ปกติที่สุด ไม่แสดงพิรุธอะไรว่าเธอกำลังรู้สึกอะไรหรือคิดอะไรอยู่
“วันนี้เราจะมีปาร์ตี้น่ะค่ะ”
.
.
.
.
“วันนี้วันเกิดฮายอนเขาน่ะค่ะ”
จากไรเตอร์
มาลงให้ 50% ค่ะ ตอนแรกจะลงเป็นสปอย แต่มันยาว 17 หน้า
ปกติสปอย เจ็ดหน้านะ5555 ตอนเต็ม 30 หน้า
แทยอนอายุ 17 เป็นเด็กมหาลัยแล้วนะคะ
นูน่าคนไหนอยากได้เด็กวิศวะไปอยู่ด้วยบ้าง??5555
มิยองนูน่า 25 แล้วนะ สวยมหาศาล มีใครสนใจอยู่กับนูน่าไหม??
ตัวละครใหม่มาละหลายคน ทั้งครอบครัวน้องแทและมิยองนูน่า
คริสตัลกับฮายอนนี่ยังไงนะ??
แถมยังมีนูน่าสามคนมาอยู่ด้วยอีก
ไรเตอร์อยากบอกข่าวดีด้วย ยืดเรื่องแล้วค่ะ แบบไม่กำหนดช็อตด้วย
ยังไม่รู้ว่าจะเอากี่ตอนดี
และมีสเปเชียลแน่ๆค่ะ
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นะคะ อ่านทุกคอมเม้นเลยค่ะ
Thanks Boo~ Bye Boo~~~
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น