คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 5 (100%)
Chapter 5
"ไร้สาระว่ะ ไปซ้อมกันดีกว่า" ซันนี่พูดพลางหันไปหาแทยอนที่ตอนนี้นั่งหลับฝันดีไปแล้ว
ซันนี่เดินไปหาแทยอน จับไหล่ของร่างเล็กแล้วเขย่าเบาๆ
"แทตื่นได้แล้ว ยูลมันเล่าเรื่องจบละ มาซ้อมดนตรีดีกว่าเนอะ"
"อื้ม....." แทยอนปรือตาขึ้นมาแล้วลุกขึ้นยืนหยิบกีต้าร์ออกมาจากซองกีต้าร์
ซูยองเดินไปนั่งข้างหลังกลองชุด ยุนอาเดินไปหยิบเบสเสียบสายกับแอมป์แล้วเดินกลับมาข้างกลอง ซอฮยอนเดินไปตรงคีย์บอร์ดข้างยุนอา ยูริเดินไปเสียบสายกีต้าร์กับแอมป์แล้วเดินไปยืนข้างแทยอนที่อยู่อีกฟากของกลองชุด ซันนี่เดินไปแล้วหยุดอยู่หลังไมโครโฟน
"ทุกคนพร้อมแล้วนะ??" ซันนี่พูดใส่ไมค์ถามสมาชิกในวง
"พร้อมแล้ว" ทุกคนตอบซันนี่
"แล้วจะเล่นเพลงไรอะ" ยูริถาม ทุกคนต้องชะงักทันที ไม่ได้เตรียมกันมาเลยสักคน- -
"งั้นเล่นเพลงเก่าก่อนแล้วกัน" ซูยองเสนอความคิด
"เดี๋ยว........" แทยอนพูดแล้วหยุดไป
"เดี๋ยวอะไร?? พูดแล้วก็หยุด= =" ยุนอาถาม??
"แทงมีเพลงใหม่ แทงกับยูลช่วยกันแต่ง แต่....." แทยอนพูดแล้วก็หยุดไปอีกรอบ
"แต่อะไรค่ะพี่แทง??" ซอฮยอนน้องเล็กสุดถาม ทุกคนตอนนี้มองหน้าแทยอน ตั้งใจฟังรอให้แทยอนพูดต่อ แต่แทยอนก็ไม่พูดอะไร
"ติดอ่างหรอไอ้พี่แทง= =" ยูริพูด
"แต่เพลงนี้มันต้องร้องกันสองคน"
"แล้วใครจะร้องคู่ซันนี่อะ??" ซูยองถาม
"แทงขอร้องเอง" แทยอนพูดด้วยน้ำเสียงเหมือนเด็กแล้วก็ยิ้มหวานออกมา มันดูน่ารักจนไม่มีใครกล้าขัด แต่ก็ต้องขัด
"แล้วใครจะโซโล่กีต้าร์"
"ยูลเอง^^ พี่แทงให้ยูลโซโล่ แล้วพี่แทงมาเล่น rhythm แทนยูล มันง่ายกว่าพี่แทงจะได้ร้องไปเล่นไปได้" ยูลพูด
"งั้นลองเล่นกันเลยดีกว่า ฉันอยากฟังจะตายอยู่แล้ว" ซันนี่พูด ที่จริงก็ไม่ได้อยากฟังขนาดนั้นหรอก ที่อยากรีบๆซ้อมคงเป็นเพราะจะได้ร้องคู่แทยอนมากกว่า
แทยอนแจกโน๊ตที่แทยอนกับยูลเขียนให้ทุกคน มันเป็นเรื่องง่ายสำหรับแทยอนกับยูริที่จะเขียนโน๊ตให้กับทุกเครื่องดนตรีในวง เพราะพวกเธอสองคนเล่นเป็นหมดทุกอย่าง
"งั้นซ้อมเดี่ยวก่อนแล้วกันนะ" ซูยองพูด
ทุกคนเริ่มซ้อมตามโน๊ดที่แทยอนกับยูริให้มา ทุกคนซ้อมกับเครื่องดนตรีของตัวเอง มีแทยอนกับยูริที่ไม่ได้ซ้อมดพราะเธอซ้อมมาจากบ้านเรียบร้อย ยูริไปช่วยยุนอาซ้อมเบสและซอฮยอนซ้อมคีย์บอร์มพร้อมๆกัน ส่วนแทยอนก็ซ้อมร้องเพลงกับซันนี่
"แทงทำนองมันเป็นยังไงหรอ??" ซันนี่เดินไปหาแทยอนที่กำลังวางกีต้าร์แล้วก็กำลังเดินมาหาเหมือน แต่ซันนี่ดันสดุดสายกีต้าร์ล้มลง แต่แทยอนก็รับได้ทัน ตอนนี้ซันนี่แทยอนอยู่ในท้าที่ ซันนี่จับไหล่ของแทยอนทั้งสองข้างเพื่อการทรงตัว ส่วนแขนและมือของแทยอนทั้งสองข้างก็โอบเอวบางของซันนี่อยู่เพื่อจะประคองไม่ให้ซันนี่ล้มลงไปกับพื้น
"เดินระวังๆหน่อยสิ เดี๋ยวก็ล้มหรอก" แทยอนช่วยให้ซันนี่ทรงตัว พอทรงตัวได้ก็ปล่อยเอวของซันี่ให้เป็นอิสระ
"ขอบใจนะ" ซันนี่เอ่ยขอบคุณแทยอนพร้อมก้มหน้าเพื่อซ้อนใบหน้าแดงก่ำ
"จีบกันอยู่ได้ คนอื่นเขาซ้อมกันอยู่ ไม่ซ้อมกันหรอ??" ซูยองบ่นออกมาพร้อมทำหน้างอนแต่ก็ไม่มีใครสนใจ
'ไม่สนใจกูเลยT^T' ซูยองคิดในใจ
ทุกคนซ้อมเดี่ยวกันได้ไม่ถึง 20 นาที ก็เล่นรวมกันได้แล้ว เสียงดนตรีอันไพเราะกับเสียงร้องอันนุ่มนวลแต่เต็มไปด้วยพลังของร่างเล็กสองคนดังขึ้นอยู่ในห้องซ้อมอยู่นานกว่ามจะหยุด
"เหนื่อยจังเลย!! ไปซื้อขนมกันดีกว่านะ" ซูยองบิดขี้เกียจแล้วชวนทุกคนไปซื้อขนมมากินเล่นแก้เหนื่อย
"โอเค!!!" ทุกคนตะโกนตอบซูยองพร้อมกัน แต่มีอยู่คนเดียวที่ไม่ได้ตอบแต่ทรุดตัวลงนั่งกุมขมับอยู่กับพื้น
"ไม่ไปหรอพี่แทง??" ยูริถาม
"ไม่ไปอะ ปวดหัว พวกเธอไปกันเถอะ แต่อย่าลืมซื้อขนมมาให้ด้วยนะยูล"
"ปวดหัวแล้วยังห่วงกินอีก" ยูริบ่น
"พวกเธอไปซื้อขนมเถอะ เดี๋ยวฉันขออยู่ที่นี่เป็นเพื่อนแทงนะ" ซันนี่ขอไม่ไปซื้อขนมเพราะเป็นห่วงร่างเล็กที่กำลังนั่งกุมขมับอยู่กับพื้น
"อืม งั้นเดี๋ยวพวกเรามานะ"
ทุกคนเดินออกห้องซ้อมไป เหลือแต่ซันนี่กับแทยอนอยู่ในห้อง
"แทยอนเป็นไงบ้าง?? ปวดมากมั้ย??" ซันนี่ถามพลางนั่งลงข้างๆร่างเล็ก
"ปวดมาก....ไม่ไหวแล้ว สงสัยไมเกรนขึ้นนะ" แทยอนตอบพลางเอามือมาจับต้นขาของซันนี่ "ขอนอนตักนะ ไม่ไหวแล้วอะ"
"อืม..." ซันนี่พูดออกมาได้แค่นี้ หัวเธอปั่นป่วนไปตั้งแต่มือของร่างเล็กที่มาสัมผัสต้นขาเธอแล้ว แต่ตอนนี้เปลี่ยนจากมือเป็นหัวของร่างเล็กที่ใช้ตักของเธอเป็นหมอนหนุน
"เดี๋ยวหนวดหัวให้นะเผื่อจะหาย" ซันนี่ไม่พูดเปล่าเอาสองมือเล็กของเธอมาหนวดศรีษะให้ร่างเล็ก แทยอนจ้องหน้าซันนี่แล้วยิ้มหวานให้ แล้วก็หลับตาลงนอนพักสายตา
ซันนี่หนวดหัวให้แทยอนอยู่พักใหญ่ เหมือนว่าร่างเล็กจะหลับไปแล้ว
"หลับไปแล้วหรอ หลับก็น่ารักดีเหมือนกันนะเหมือนเด็กเลย" ซันนี่คิดพลางลูบหัวของร่างเล็กที่กำลังนอนหนุนตักเธออยู่ ซันนี่นั่งมองหน้าร่างเล็กอยู่พักใหญ่
'หลับสนิทเลย' ซันนี่คิดในใจ ซันนี่ค่อยๆก้มหน้าลงไปใกล้หน้าของร่างเล็ก ฆน้าของทั้งสองคนห่างกันไม่กี่เซน ใกล้กันจนรู้สึกได้ถึงลมหายใจที่รดกันอยู่ตอนนี้
แล้วจู่ๆ.....
แทยอนลืมตาขึ้นมาแล้วก็ยิ้ม ทำให้ซันนี้ต้องรีบดึงหน้าเธอถ่อยออกทันที
"ซันนี่จ๋าาาา~ เมื่อกี้ซันนี่จะลักหลับแทงหรอ??" แทยอนแซวซันนี่ด้วยน้ำเสียงที่เหมือนเด็กผู้ชายชั้นประถมสาม
"จะบ้าหรอ!! ฉันก็แค่เห็นจุดแดงๆบนหน้าผากแทงเฉยๆ ก็เลยก้มลงไปดูว่าเป็นสิวหรือเปล่าต่างหาก" ซันนี่แก้ตัวได้อย่างฉิวเฉียด
"ฉันยังไม่ได้ว่าอะไรเธอเลยแล้วเธอมาตะโกนใส่ฉันทำไมอะ??" แทยอนลุกขึ้นนั่ง
แอ๊ดดด~
"แทงซัน พวกเรากลับมาแล้วกินน๋มกัน"
ทุกคนนั่งกินขนมแล้วก็เม้ามอยอย่างมีความสุข......
....................................................................................................................
หลังงานปฐมนิเทศ ด้านของรุ่นพี่สาวสุดสวยปีสามสองคน
"ทิฟ ดูดิน้องปีหนึ่งเขามุงดูอะไรกัน" เจสสิก้าเรียกทิฟฟานี่ให้มาดูน้องปีหนึ่งที่เกาะกลุ่มกันอยู่ตรงที่จอดรถมอเตอร์ไซค์ข้างล่าง
"ลงไปดูกันมั้ยละ" ทิฟฟานี่พูดพลางดึงเจสสิก้าไปที่ลานจอดรถข้างล่าง
ทิฟฟานี่กับเจสสิก้าเข้าไปเกาะกลุ่มกับเด็กปีหนึ่ง แล้วมองไปตรงที่เด็กปีหนึ่งทุกคนมองอยู่ ก็เห็นรุ่นน้องร่างเล็กผิวขาวสว่างกำลังบิดเวสป้าสีขาวออกไปจากมหาลัยพร้อมกับมีรุ่นน้องร่างสูงผิวเข้มซ้อนท้ายอยู่
'นั่นแทยอนกับยูรินิ จะไปไหนกันนะ หรือว่าพวกเขากำลังจะกลับบ้าน?? เราลองตามไปดูมั้ยจะได้รู้ว่าบ้านพวกเขาอยู่ที่ไหน' ทิฟฟานี่และเจสสิก้าได้ยินเด็กปีหนึ่งพูดกัน
'บ้านหรอ??' ทิฟฟานี่คิดในใจ
"ทิฟ เราขับรถตามแทยอนกับยูริกันเถอะ" เจสสิก้าไม่พูดเปล่าก็ลากเจ้าของรถไปที่รถมินิคูเปอร์สีแดงฟิล์มสีดำสนิท
"ห๊ะ?!?! ขับตามไปบ้านเลยหรอ??" ทิฟฟานี่งงกับสิ่งที่เจสสิก้าบอกให้เธอทำ แต่เธอก็ยอมขึ้นรถติดเครื่องแล้วขับตาม แทยอนกับยูริแต่โดยดี เพราะเธอก็อยากรู้เหมือนกันว่าบ้านของแทยอนอยู่ที่ไหน
ระหว่างทางทิฟฟานี่กับเจสสิก้าก็คุยกัน
"ทิฟ....ทิฟว่าคนไหนชื่อยูริ คนไหนชื่อแทยอน??" เจสสิก้าถามเพื่อนสาวที่กำลังแบรกรถเพราะติดไฟแดง
"คนตัวเล็กๆขาวๆอะ ชื่อแทยอน อีกคนที่สูงๆชื่อยูริ" ทิฟฟานี่หันหน้าไปตอบเจสสิก้าอย่างมันใจ
"อะไรทำให้เธอมั่นใจขนาดนี้เนี่ย??"
"ฉันรู้จักแทยอน"
"หะไปรู้จักกันอะไรตอนไหนทำไมไม่มาแนะนำให้ฉันรู้จัก!!!" เจสสิก้าหันหน้าไปโวยวายใส่เพื่อนสาวเพราะตอนนี้เธอต้องการจะทำความรู้จักกับสาวร่างสูงผิวเข้มที่มีนามว่ายูริอย่างเต็มทนแล้ว
"ตอนฉัน 11 ขวบ ตอนนั้นแทยอน 7 ขวม ก็สิบปีที่แล้ว แต่ตอนนั้นเราสนิทกันมาเลยละ สนิทแบบอยู่บ้านเดียวกัน นอนห้องเดียวกัน ไปไหนไปด้วยกัน ตัวติดกันตลอดเวลาเลยละ"
"แล้วทำไมแกไม่ไปทักน้องเขาว่ะ?? สนิทขนาดนั้นน้องเขาจำแกได้อยู่แล้ว"
"ฉันกลัวเขาโกรธ" ทิฟฟานี่ก้มหน้าพร้อมตอบด้วยน้ำเสียงที่เหนื่อยใจมาก
"น้องเขาจะโกรธแกทำไมแกไม่ได้ไปทำอะไรให้สักหน่อย??" เจสสิก้าถามทิฟฟานี่พร้อมทำหน้าไม่เข้าใจ
"ก็เก้าปีที่แล้วตอนฉันอายุ 12 ขวบ แทยอนอายุ 8 ขวบ ฉันต้องย้ายกลับไปอเมริกาไปเรียน มัธยมต้นและมัธยมปลายที่เมกา ถึงได้มาเจอแกเนี่ย แล้วฉันก็สัญญาว่าจะกลับมาหาแทยอน แต่ฉันกลับมาได้สามปีแล้วยังไม่ได้เจอแทยอนเลย พึ่งมาเจอวันนี้นี่แหละ" ทิฟฟานี่อธิบายให้เพื่อนสาวฟัง
"แล้วทำไมแกไม่ไปหาน้องเขาว่ะ??"
"ไม่ใช่ฉันไม่หาหรอก ฉันหาไม่เจอต่างหาก บ้านเขาก็ไม่มีใครอยู่แล้วเหลือแต่บ้านเปล่า เบอร์ติดต่อก็เปลี่ยนหมดเลย ฉันหาเขาไม่เจอจริงๆ"
"นั้นแกก็ไปหาเขาสิ แล้วก็อธิบายเขาฟังเขาต้องเข้าใจเธอสิ" เจสสิก้าบอกกับเพื่อนสาวของเธอ ทิฟฟานี่นั่งคิดถึงสิ่งที่เพื่อนเธอพูดเมื่อกี้ แต่ก็ต้องสดุ่งเพราะเพื่อนสาวของเธออยู่ดีๆก็ตะโกนแหกปาก
"ทิฟ!!! ยูริชี้มาทางรถเราอะ!!"
"แกจะตกใจทำไม ไม่มีใครเห็นเราได้หรอก ฟิล์มรถฉันดำสนิทนะ!!" ทิฟฟานี่ตะโกนกลับใส่เพื่อนสาวพร้อมเหยียบขันเร่งรถ เพราะตอนนี้ไฟเขียวแล้ว
"จะบิดอะไรเร็วขนาดนี้เนี่ย จะขับตามไม่ทันแล้วนะ" ทิฟฟานี่บ่น พลางเป็นห่วงแทยอนที่เร่งเวสป้าสีขาวอย่างเอาเป็นเอาตาย
"ทิฟ...เด็กปีหนึ่งขับรถตามยูริกับแทยอนเต็มเลยอะ อะไรจะฮอตขนาดนั้นแค่เต้นไม่กี่เพลงเอง" เจสสิก้าบ่นขึ้นมา
"อะไร?? ยังไม่รูจักกันเลย หึงแล้วหรอ??" ทิฟฟานี่แซวเพื่อนสาวของตนเอง
"ก็มันชอบนี่หน่าาาา"
ขับรถได้ไม่นานนัก ก็มาถึงหอพักเล็กหแห่งนึง เวสป้าสีขาวเลี้ยวเขาประตูหอพักไปแล้ว ตามด้วยรถและรถมอไซค์ของเด็กปีหนึ่งอีกหลายขัน ทิฟฟานี่จอดรถข้างฟุตบาทข้างประตูหอพัก
'บ้านก็มีฐานะทำไมมาเช่าหอเล็กๆอยู่กันสองคนแบบนี้นะ' ทิฟฟานี่คิดพลางมองอพักที่ดูใหม่แต่ก็ยังเล็กมากอยู่ดี
ขับตามมาถึงหอของแทยอนและยูริแล้ว รู้แล้วว่าหอพักของแทยอนและยูริอยู่ที่ไหน ภารกิจก็เสร็จสิ้นแล้ว แต่อะไรไม่รู้ดลใจให้ทิฟฟานี่รอต่ออีกนิดนึง
รอได้ไม่นาน เวสป้าสีขาวก็เลี้ยวออกมาจากประตูหน้าหอพัก มีคนนั่งอยู่บนเวสป้าสองคนนั่นก็คือแทยอนกับยูริพร้อมแบกกีต้าร์อยู่บนหลังคนละตัว
'ทำไมไม่ซื้อรถนะ- - มาแบกกีต้าร์สองตัวขี่มอไซนี่นะ ทำไปได้' ทิฟฟานี่อดเป็นห่วงร่างเล็กบนมอไซไม่ได้ เลยตัดสินใจออกรถขับตามเวสป้าสีขาวไปอีก
"แกจะไปไหนหะทิฟ??" เจสสิก้าถามทิฟฟานี่ที่อยู่ดีๆก็ออกรถโดยไม่บอกว่าจะไปไหน
"ฉันจะตามแทยอนไป วันนี้ฉันต้องคุยกับแทยอนให้ได้"
ขับรถได้ไม่นานก็มาจอดอยู่หน้าตึกแถวห้องซ้อมดนตรี
"เจสแกกลับก่อนเลยก็ได้นะ ขับรถฉันกลับบ้านแกได้เลยนะ" ทิฟฟานี่ไม่พูดเปล่าเดินลงรถพร้อมหยิบหนังสือไปสองสามเล่ม
"อ่าว แล้วแกจะกลับบ้านยังไงอะ แล้วเอาหนังสือไปทำไม??"
"เดี๋ยวฉันหาทางกลับเองได้ แกไปก่อนเลย"
"อืม เคๆ ถ้าแกกลับถึงบ้านแล้วโทรมาฉันด้วยนะ"
"จะๆ"
ทิฟฟานี่เดินออกมานั่งรอใกล้ๆห้องซ้อม ส่วนเจสสิก้าก็ขับรถออกไป
ณ ห้องซ้อมดนตรี
"พวกฉันกลับก่อนนะ" ซันนี่ ซูยอง ยุนอา และ ซอฮยอน บอกยูริและแทยอน
"บาย~" แทยอนกับยูริบอกลาเพื่อนๆ
ตอนนี้เหลือยูริกับแทยอนอยู่ในห้องซ้อมดนตรี
"แกขี่เวสป้าของแกกลับหอก่อนเลยนะ เดี๋ยวฉันจะไปเอาเวสป้าของฉัน"
"เวสป้าสีชมพูที่แกไปจองไว้ที่ร้านนั่นนะหรอ?? ซื้อแล้วหรอ??"
"อืมใช่ ซื้อละ เขาบอกให้ไปเอาวันนี้"
"แล้วทำไมถึงต้องซื้อสีชมพูอะ?? พี่แทงชอบสีฟ้าไม่ใช่หรอ??"
"ไม่รู้สิ ฉันรู้สึกเหมือนมีความหลังกับสีชมพูยังไงก็ไม่รู้"
"ทำอย่างกับพี่จำความหลังขอตัวเองได้อย่างนั้นแหละ" ยูริพูดกับร่างเล็กที่พึ่งเก็บกีต้าร์เสร็จ
"ก็จำไม่ได้หรอก แค่รู้สึกเหมือนมีความหลังกับสีชมพูเฉยๆ มันก็แค่ความรู้สึก" แทยอนตอบยูริ
"งั้นเจอกันที่หอนะพี่แทง"
"อืม"
ยูริออกจากห้องซ้อมได้สักพักแทยอนก็เดินออกมา
ด้านทิฟฟานี่
ทิฟฟานี่ยืนถือหนังรออยู่ไม่ไกลจากห้องซ้อมนัก เธอเห็นยูริเดินออกมาจากห้องซ้อมคนเดียวแล้วก็ขี่เวสป้าสีขาวออกไปแล้ เธอก้มมองดูนาฬิกาของเธอ ตอนนี้เป็นเวลา หกโมงเย็น
"ทำไมแทยอนยังไม่ออกมาอีกเนี่ย" ทิฟฟานี่บ่นกับตัวเอง แล้วแทยอนก็ออกมาจากห้องซ้อม
'มาแล้ว' ทิฟฟานี่คิดพลางมองแทยอนที่กำลังเดินมาทางเธอ ทิฟฟานี่เดินเดินไปทางแทยอนแล้วปล่อยหนังสือของเธอลงกับพื้นทำเหมือนตัวเองทำหนังสือต้อง แทยอนที่เห็นก็รีบก้มลงไปช่วยเก็บหนังสือทันที
"ขอบคุณค่ะ ฉันนี่มันซุ่มซ่ามจริงๆเลย" ทิฟฟานี่ขอบคุณร่างเล็กที่ช่วยเก็บหนังสือให้
"ไม่เป็นไรค่ะ เอิ่มม..นี่ของคะ...คุณ อ่าวรุ่นพี่สาวปีสามดาวมหาลัยนี่หน่า" แทยอนพึ่งเงยหน้ามาเห็นหน้าสาวตายิ้มข้างหน้าอย่างชัดๆ
"เมื่อกี้คุณเรียกฉันว่าอะไรนะ??"
"ป่าวค่ะๆ ไม่มีอะไร หนูชื่อแทยอน คิมแทยอนค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ" แทยอนพยายามเปลี่ยนเรื่อง แล้วโค้งตัวให้ความเคารพร่างบาง
"พี่ชื่อ ทิฟฟานี่ ฮวังทิฟฟานี่ แล้วแทต้องเรียกพี่ว่าฟานี่ด้วย แล้วก็ไม่ต้องทำตัวสุภาพขนาดนั้นก็ได้นะ เออแล้วต่อไปนี้พี่ขอเรียกแทยอนว่า แทแท นะ" ทิฟฟานี่บอกร่างเล็กที่อยู่ตรงหน้าด้วยน้ำเสียงออกแนวสั่งนิดๆ เพราะเธอรู้ดีว่าจริงๆแล้วนิสัยของร่างเล็กเป็นอย่างไร
แทยอนต้องชะงักไปสักพัก กับสรรพนามที่ร่างบางใช่แทนเธอและตัวของร่าบางเองที่เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว แล้วก็ต้องทำตัวไม่ถูกกับน้ำเสียงของร่างบาง
"ก็ได้ค่ะ คะ..คุณทิฟ เอ้ย พี่ฟานี่ หนูไม่เข้าใจพี่ฟานี่จริงๆเลย"
"เออแล้วอีกอย่าง แทต้องแทนตัวเองว่าแทแทด้วยนะ น่ารักดี^^ ไหนลองพูดใหม่สิ" เหมือนว่าร่างบางจะไม่ฟังที่เธอพูดเลย
"เอ่อ.... แทแทไม่เข้าใจพี่ฟานี่เลยจริงๆ" แทยอนหันไปหาทิฟฟานี่ตอนนี้ยิ้มจนตาปิดเป็นรูปพระจันทร์ครึ่งเสี้ยว
'ทำไมใจถึงสั่นแบบนี้นะ' แทยอนเอามือมาทาบไว้ตรงอกข้างซ้าย แทยอนสัมผัสได้ถึงอาการเต้นไม่เป็นจังหวะของหัวใจตัวเอง
"แล้วพี่ฟานี่จะไปไหนต่อหรอ??"
"พี่จะกลับบ้านน่ะ แต่ยังหารถกลับบ้านไม่ได้เลย" ทิฟฟานี่พูดพลางส่งยิ้มและสายตาที่ออดอ้อนใส่แทยอน
"งั้นเดี๋ยวแทไปส่งให้นะ" เล่นยิ้มหวานสะขนาดนั้น แทยอนจะทนไหวได้อย่างไร
"ขอบใจมากนะ^^"
"มาเดี๋ยวแทช่วยถือหนังสือให้ เดี๋ยวพี่ไปเอาเวสป้ากับแทๆก่อนนะ"
ทั้งสองคนเดินไปคุยไปยิ้มไป ถ้ามองไกลๆเหมือนคู่รักที่กำลังเดินเล่นกันอยู่ ไม่นานนักก็ถึงร้านมอไซ
"เฮีย ฉันมาเอาเวสป้าที่จองไว้อะ!!" แทยอนตะโกนออกไปหาเฮียเจ้าของร้าน
"ขันที่สีหวานๆอะนะ??"
"ช่ายยยยย" แทยอนตอบเฮียไป
สักพักเฮียก็ออกมาพร้อมเวสป้าสีชมพูอ่อน
"น่ารักที่สุดเลยลูกพ่อ" แทยอนพูดพร้อมวิ่งเข้าไปกอดเวสป้าสีชมพูอ่อนขันใหม่ของเธอ
'สีชมพูน่ารักที่สุดเลย^^ น่ารักเหมือนเจ้าของเลย> <' ร่างบางแอบคิดแล้วอมยิ้มอยู่คนเดียว
"ปะ พี่ฟานี่ เดี๋ยวพี่ฟานี่ซ้อนเวสป้าแทนะ เดี๋ยวแทไปส่งพี่ที่บ้านนะ" แทยอนพูดพลางเอาเชือกมามัดกีต้าร์ไว้ท้ายเวสป้า เอาหนังสือของทิฟฟานี่เก็บไว้ที่เก็บของใต้เบาะ แล้วขึ้นนั่งแล้วติดเครื่อง แต่ร่างบางไม่ยอมขึ้นซ้อนสักที
"พี่ฟานี่เป็นไรหรอ?? กลัวหรอ??"
"อืม พี่ไม่เคยซ้อนท้ายมอไซอะ"
"แทจะขับช้าๆนะ แทสัญญาว่าจะไม่ทำพี่ตก คึๆ" แทยอนพูดพร้อมส่งยิ้มให้ทิฟฟานี่แล้วขำออกมานิดกับท่าทางของร่างบางตรงหน้า
"จริงนะ?? แทสัญญาจริงๆนะ??" ทิฟฟานี่พูดพลางทำหน้าตาอ้อนร่างเล็กข้างหน้าพร้อมยื่นนิ้วก้อยออกไปหางร่างเล็ก
"อะไรอะ??" แทยอนถามร่างบาง
"ก็เกี่ยวก้อยไง ก็แทยอนสัญญาไม่ใช่หรอ??" ร่างบางตอบร่างเล็ก
"อืม แทสัญญา" แทยอนยื่นนิ้วก้อยตัวเองไปเกี่ยวกับนิ้วก้อยของร่างบาง พร้อมส่งยิ้มกว้างให้ร่างบาง
ในที่สุดทิฟฟานี่ก็ยอมขึ้นซ้อนท้ายเวสป้าสีชมพูหวานของร่างเล็กผิวขาวสุดน่ารักอย่างโดยดี ขับไปได้สักพัก แทยอนก็รู้สึกว่าคนที่ซ้อนท้ายตนนั้นกลัวมาก เพราะร่างบางเกร็งตัวจนทำให้มันยากต่อการขับ
"ถ้ากลัว พี่ก็ทำแบบนี้สิ" แทยอนไม่พูดปล่าวปล่อยมือข้างซ้ายออกจากแฮนด์มอไซเอื้อมไปจับมือข้างนึงของร่างบางมาโอบเอวของเธอ ร่างบางเขยิบตัวขึ้นไปข้างหน้าอีกนิดนึงเพื่อจะได้นั่งและโอบร่างเล็กถนัดขึ้น ตอนนี้แขนทั้งสองข้างของร่างบางโอบเอวร่างเล็กไว้
แทยอนตัวติดกันจนแทบไม่ที่ว่าง แทยอนหน้าแดงขึ้นมาทันทีเมื่อรู้สึกถึงร่างของทิฟฟานี่ที่กำลังพิงแผ่นหลังแล้วโอบเอวของเธออยู่ ยิ่งกว่านั้นก็คือ หน้าอกของทิฟฟานี่กำลังท้าบแผ่นหลังของร่างเล็กอยู่ ร่างเล็กรู้สึกถึงเลือดร้อนๆในร่างกายของเธอพุ่งพล้านไปทั้งร่างของตัวเอง
'แทยอน แกจะมาหื่นอะไรตอนนี้!!'แทยอนคิดโวยวายกับตัวเองในใจ
"แทแทเป็นอะไรค่ะ?? หน้าแดงหูแดงเชียว ไม่สบายหรือเปล่า" ทิฟฟานี่พูดด้วยน้ำเสียงหวาน ทิฟฟานี่รู้ดีว่าร่างเล็กนั้นเป็นอะไร เพราะทุกอย่างกำลังเป็นไปตามความต้องการของเธอ
"ปะ..เปล่า แทไม่ได้เป็นอะไร" แทยอนรีบสงบสติอารมณ์ของตัวเอง แต่ก็ไม่ได้ผลนัเพราะเสียงหวานของร่างบาง
'แทๆยังเหมือนเดิมเลยนะ แทไม่เปลี่ยนไปเลยนะ' ทิฟฟานี่คิดในใจพร้อมอมยิ้ม เหตุการในวันนี้ทำให้เธอมีความสุขมากแต่ก็ทำให้เศร้ามากเช่นกัน
'แทแท....แทจำพี่ไม่ได้หรอค่ะ?? พี่ก็คือพี่มิยองของแทแทไง พี่ทำตามสัญญาแล้วนะ พี่กลับมาหาแทๆแล้วนะ'
น้ำตาหยดนึงค่อยๆไหลออกจากตาของร่างบาง หยาดน้ำตาค่อยไหลลงแมขาว แต่ก็ถูกเช็ดออกด้วยมือของร่างบางเอง
'โห.....นี่บ้านพี่ฟานี่หรอ?? บ้านหรือคฤหาสน์เนี่ย ใหญ่จังเลย' แทยอนคิดระหว่างจอดเวสป้าตรงหน้าบ้านทิฟฟานี่ แล้วหยิบหนังสือของร่างบางที่อยู่ใต้เบาะ
"บ้านพี่ฟานี่สวยดีนะ ใหญ่มากเลยละ"
"สวยหรอ?? ไม่รู้สิพี่คงชินกับบ้านของตัวเองแล้วละเลยรู้สึกเฉยๆ พี่ว่ามันเงียบไปน่ะ"
'เงียบจริงๆด้วย เอ..ว่าแต่รถหายไปไหนหมด' แทยอนถือหนังพลางปิดเบาะเวสป้าแล้วหันไปมองบ้านของทิฟฟานี่
"รถพี่หายไปไหนหมดอะ?? แล้วพรุ่งนี้พี่ไปมหาลัยยังไงอะ??" แทยอนละสายตาจากคฤหาสน์แล้วหันไปถามร่างบาง
"รถพี่ให้เพื่อนยืมไปนะ ยังไม่รู้เลยว่าพรุ่งนี้จะไปมหาลัยยังไง" ทิฟฟานี่พูดพลางทำหน้าเศร้าออดอ้อนคนตรงหน้า
"งั้นพรุ่งนี้แทมารับนะ พี่ฟานี่ซ้อนเวสป้าได้ใช่มั้ย??"
"ได้สิขอบใจนะ แล้วก็ขอบใจที่มาส่งด้วยนะ พรุ่งนี้ให้พี่เลี้ยงข้าวแทนคำขอบคุณที่มาส่งนะ ห้ามปฏิเสธด้วย" ทิฟฟานี่พูดด้วยน้ำเสียงสั่งนิดๆ แล้วยิ้มหวานให้ร่างเล็ก
"ก็ได้ค่ะ- -" เล่นยิ้มหวานสะขนาดนี้ใครจะไปปฏิเสธได้ละ= =
"ดีมากกก~" ทิฟฟานี่พูดด้วยน้ำเสียงหวาน ดีใจที่ร่างเล็กทำตามคำสั่ง
"เจอกันพรุ่งนี้เช้านะพี่ฟานี่" แทยอนพูดพร้อมขึ้นเวสป้าแล้วติดเครื่อง
"ถึงหอแล้วแทโทรหาพี่ด้วยนะ อะนี่เบอร์พี่" ทิฟฟานี่ยื่นกระดาษโน๊ตแผ่นเล็กที่ถูกพับเป็นสี่เหลี่ยมที่มีเบอร์โทรศัพท์ของตนเองให้ร่างเล็กบนเวสป้า
"ค่ะ~ คุณผู้หญิง" แทยอนหยิบกระดาษแล้วใส่ไว้ในกระเป๋า โบกมือบ๊ายบายรุ่นพี่สาว แล้วขี่เวสป้ากลับบ้าน
ความคิดเห็น