[? SHOTs] MY Airlines [TaeNy]

ลำดับตอนที่ #2 : 1st Shot (100%)

1st Shot(100%)

1st August 2012, สนามบินสุวรรณภูมิ กรุงเทพ ประเทศไทย 7:00 AM

วันนี้วันที่ หนึ่ง สิหาคม ให้ทายสิวันนี้วันอะไร

ร่างของหญิงสาวในชุดยูนิฟอร์มสีชมพูนั้นกำลังยืนรอใครบางคนอยู่ ผมสีน้ำตาลช็อคโกแลตถูกม้วนขึ้นเป็นมวยอย่างเรียบร้อย แล้วถูกสวมทับด้วยหมวกที่ดูเข้ากับยูนิฟอร์มสีชมพูอ่อน

สองวันที่แล้วมีคนจองตั๋วผ่านทางอินเตอร์เน็ต ตั๋ววีไอพีใบเดียว เดินทางจากไทยไปเกาหลี มันจะไม่หน้าสนใจเท่าไรนักถ้าผู้โดยสารนั้นไม่ใช่เด็กผู้หญิงวัย 13 ปี ที่นั่งเครื่องบินครั้งแรก แถมยังมาคนเดียว

หญิงสาวยืนพิจารณามองเอกสารที่อยู่ในมือ

‘คิม แทยอน’ ชื่อน่ารักจัง

‘อายุ 13 ปี’ เด็กมากอะ มันก็แน่อยู่แล้วถ้าเทียบกับเธอ วันนี้เธออายุครบ 22 แล้ว เพิ่งเรียนจบบริหารมาหมาดๆเลย

งงหรือเปล่าว่าทำไมจบบริหารแต่มาทำงานเป็นแอร์โฮสเตส?? ก็จริงๆแล้วฉันไม่ใช่แอร์โฮสเตสน่ะสิ

ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก

เสียงฝีเท้าดังขึ้นจากการวิ่ง ตามมาด้วยร่างของเด็กผู้หญิงวิ่งมาหยุดอยู่ตรงหน้าช่องเช็คอิน G

หญิงสาวชายตามองเด็กผู้หญิงคนนั้น

‘ตัวเล็กจังเลยแหะ’ หญิงสาวพิจารณาร่างเล็กของเด็กผู้หญิง ‘นี่สินะ คิม แทยอน’

หญิงสาวกวาดสายตามองไปรอบๆ ไม่ใช่แค่เธอที่มองเด็กคนนั้น ทุกคนนั้นต่างมองไปที่เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆที่ขมวดคิ้วก้มหน้าก้มตาอ่านเอกสารที่อยู่ในมือของเจ้าตัว

ใช่ ทุกคนกำลังมองเด็กผู้หญิงคนที่ชื่อ คิม แทยอน

เธอก็มองด้วย แต่รู้อะไรมั้ย มันแตกต่างกัน สายตาของเธอที่มองแทยอน มันแตกต่างจากสายตาของคนอื่น

สายตาของคนอื่นออกจะเหมือนดูถูกสะมากกว่า ก็แน่สิ ก็ดูแทยอนแต่งตัวเข้า เสื้อยืดคอวีสีขาวที่ดูจะไม่ค่อยสะอาดสักเท่าไหร่ รอยคราบสีด่างๆเปื้อนคอเสื้อและลึกลงไปยังลำตัว กางเกงเอี๊ยมผ้ายีนส์ขายาวสีน้ำเงินซีดๆจนแทบกลายเป็นสีฟ้าอ่อน เนื้อผ้าแถวๆเข่าลงไปยังหน้าแข่งมีรอยขาดนับไม่ถ้วน ดูอย่างไรมันก็ไม่ใช่ขาดแฟชั่นมันเกิดจากการใช้งานที่โหดร้ายชัดๆ สายห้อยกางเกงเอี๊ยมถูกพาดบนไหล่ขวาแค่ข้างเดียว อีกข้างถูกปล่อยลงให้ห้อยข้างลำตัวเผยให้เห็นเพียงครึ่งเดียวของเสื้อยืดคอวีสีขาวที่มีคราบด่างเต็มไปหมด รองเท้าสีดำที่เหมือนจะซีดลงกลายเป็นสีเทาตามอายุการใช้งาน กระเป๋าสพายหลังที่เก่าจนสามารถขาดตอนไหนก็ได้

แน่นอนว่าถ้าทุกคนเห็นเสื้อผ้าการแต่งตัวของเด็กผู้หญิงคนนี้คุณคงคิดว่าเขาเป็นลูกช่างซ้อมรถของอู๋รถเล็กๆที่ไหนสักที่

แต่ถ้าพวกคุณสักเกตดีๆนะ

ตรงข้อมือข้างขวาของเด็กคนนั้น มีนาฬิกาที่ออกจะใหญ่กว่าข้อมือเล็กๆของเขาไปมากโข นาฬิกาทองคำขาวยี่ห้อแบรนดังที่ดูยังไงก็ของแท้แน่นอน นาฬิกา Rolex The Oyster Perpetual รุ่น DATEJUST II ซึ้งทำมาจาก Steel และ White Gold ราคาตกอยู่ที่ $9100 หรือ ฿296427.95 แพงใช่มั้ยละคะ??

ในจะแว่นสายตากรอบสี่เหลี่ยมนั้นอีก แค่กรอบก็ไม่ต่ำกว่า สองหมื่นบาท และไหนจะเลนส์อีก นี่ยังไม่ได้รวมสร้อยคอที่เด็กคนนั้นใส่เลยนะ

ไม่ธรรมดาใช่มั้ยละ

เด็กคนนั้นเดินมุ่งหน้าไปตู้เช็คอินของผู้โดยสารวีไอพี คุยกับพนักงานชายที่ประจำอยู่ตู้เช็คอินวีไอพี

พนักงานชายคนนั้นชื่อ คิม ฮีชอล เขาเป็นเลขาของฉันเองแหละค่ะ

อ้อลืมบอกไปเลยค่ะ ที่จริงแล้วฉันเป็นเจ้าของ ฮวังแอร์ไลน์ เองค่ะ เพิ่งเรียนจบ พ่อเลยให้มาเรียนรู้งานของแอร์ไลน์ และวันนี้ฉันก็เลือกที่จะมาเรียนรู้งานของแอร์โฮสเตส

ทิฟฟานี่ยกมือขึ้นมากดปุ่มเครื่องมือสื่อสารที่ใบหูของตน

“ฮีชอล เดี๋ยวผู้โดยสารเด็กคนนี้ฉันขอดูแลเองนะ” แน่นอนว่าฮีชอลได้ยิน เพราะพนักงานชายที่อยู่หลังตู้นั้นเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้เธอตอนเธอพูดจบ

อ่า...แทยอนเช็คอินเสร็จแล้วละ เก็บ passport และ บัตรประชาชนของตัวเองเข้ากระเป๋าแล้วด้วย

ทิฟฟานี่มองแทยอนที่กำลังเดินตรงมาทางเธอ แต่แทยอนก็หยุดเดินก่อนมาถึงเธอสะอย่างนั้น

แทยอนถอดแว่นออกมาเช็ดอย่างลวกๆ

อ่า....แว่นสายตาคงมัวสินะ

แต่ถ้าเป็นแค่แว่นมัว ทำไมต้องขยี้ตาสะขนาดนั้นด้วย

ทิฟฟานี่ยิ้มให้กับท่าทางของเด็กน้อย

น่ารักจัง.....

ทิฟฟานี่เดินเข้าไปหาเด็กตัวเล็ก

“หนูคิมแทยอนใช่มั้ยคะ?? พี่ชื่อ ฮวัง ทิฟฟานี่ เป็นแอร์โฮสเตสประจำตัวคุณแทยอนวันนี้ค่ะ” พูดไปให้เด็กที่ยังก้มหน้าก้มตาเช็ดแว่นพลางขยี้ตาไปด้วย

พอเด็กคนนั้นได้ยินเสียงเธอก็ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมามองเธอ

“ใช่ค่ะ หนูชื่อคิม แทยอน” เด็กคนนั้นตอบ

พอเห็นใบหน้าขอเด็กน้อยใกล้ก็อดยิ้มตาปิดไม่ได้ หน้าตาน่ารักจิ้มลิ้ม ปากเล็กสีแดงธรรมชาติ ตาตี่เล็กๆ ผมสีดำสั้นประบ่า

“ติดสติกเกอร์นะคะ พนักงานจะได้รู้ว่าหนูเป็นเด็กในความดูแลของพี่” ทิฟฟานี่ย่อตัวลงไปหยิบสติกเกอร์ออกจากมือเด็กน้อย แกะมันแล้วติดมันลงบนแผ่นอกแบนราบข้างซ้ายของเด็กน้อยตามธรรมชาติของเด็กที่หน้าอกยังไม่ขึ้น

เด็กตรงหน้าเธอชักจะน่ารักเกินไปแล้ว

“น่ารักจังเลย” ทิฟฟานี่พูดพลางยกมือขึ้นมาขยี้กลุ่มผมของเด็กน้อยเบาๆ

เด็กน้อยตรงหน้าเธอขมวดคิ้วและยู่ปากเล็กน้อย เหมือนพยายามจะบอกเธอว่าเขาไม่ได้อายุน้อยขนาดนั้นสักหน่อย

“ปะ ไป Gate กันค่ะ” ทิฟฟานี่ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ย่อตัวเล็กน้อยเอื้อมไปกุมมือเล็กของแทยอนแล้วก้าวขาไปข้างหน้า

“.....” แทยอนเงยหน้าขึ้นมามองทิฟฟานี่อย่างงงๆ

“จะได้ไม่หลงกันค่ะ” ทิฟฟานี่ก้มลงมองหน้าเด็กน้อยแล้วยิ้มตาปิดให้เด็กน้อย

“ค่ะ...” เสียงตอบรับเบาๆจากเด็กน้อยดังขึ้น ทิฟฟานี่ยกยิ้มกว้างกว่าเดิมเมื่อเด็กน้อยยอมให้เธอจับมือ ทิฟฟานี่คงจะยิ้มกว้างกว่านี้อีกแน่ถ้ารู้ว่าแทยอนก้มหน้าอมยิ้มอยู่คนเดียว แทยอนกระชับกุมมือพี่แอร์ทิฟฟานี่ให้แน่นมากขึ้น

ระหว่างที่ทิฟฟานี่เดินกุมมือเด็กน้อยมาที่ gate

ทิฟฟานี่ยกมือขึ้นมากดเครื่องมือสื่อสารที่ใบหูเพื่อที่จะคุยกับเลขาของตน

.

.

.

.

.

.

.

.

“ฮีชอล ถ้าวันเกิดปีนี้ ฉันอยากจะได้เด็กคนนี้ไปอยู่ด้วยจะเป็นอะไรมั้ย??” ทิฟฟานี่พูดขึ้นเบาๆ เพื่อไม่ให้เด็กตัวเล็กได้ยิน

“เอ่อ คุณหนูครับ ถามพ่อแม่ของเด็กหรือยังครับ??”

............................................................

“ฮีชอล ถ้าวันเกิดปีนี้ ฉันอยากจะได้เด็กคนนี้ไปอยู่ด้วยจะเป็นอะไรมั้ย??”

ประโยคเมื่อกี้แทยอนได้ยินชัดเต็มสองหูเลย คงเป็นเพราะอายุยังน้อยการฟังถึงได้ดีจนได้ยินทุกคำจากคนที่จูงมือเธออยู่

ถ้าพี่สาวจะยิ้มสวยขนาดนี้ น้องแทไม่ไปอยู่ด้วยคงไม่ได้แล้ว

“ไปที่ Gate เลยมั้ยคะ?? หรือว่าอยากหาอะไรกินก่อน ยังเหลือเวลาอีกตั้งเยอะเลยค่ะ” ทิฟฟานี่ก้มลงมาบอกแทยอน

“เอ่อ...ไม่เป็นไรค่ะ น้องแทยังไม่หิวค่ะ” แทยอนเงยหน้าตอบพี่สาว คุยกันเฉยๆไม่เห็นจะต้องยิ้มตาปิดมาให้เลย เพราะมุมปากของแทยอนที่เอาแต่จะกระตุกขึ้นมาอมยิ้ม ทำให้แทยอนต้องก้มเบี่ยงหน้าและสายตาหลบพี่สาว แต่ทำไมก็ไม่รู้ทุกครั้งที่เบี่ยงหน้าออก สองมือของผู้ใหญ่และเด็กนั้นกุมกันแน่นขึ้นทุกที

“น้องแทหรอ??” ทิฟฟานี่ถามอย่างงงๆ พยายามที่จะเรียนแบบสำเนียงไทยให้ได้มากที่สุด แต่มันก็ไม่เป็นผลเพราะที่พูดเมื่อกี้น่ะ สำเนียงโคตรฝรั่งเลย คงเป็นเพราะแทยอนที่พูดภาษาอังกฤษแต่แทนตนเองเป็นภาษาไทย ทำให้คนที่ภาษาไทยไม่กระดิกอย่างทิฟฟานี่ไม่เข้าใจ ก็ปกติภาษาอังกฤษแทนตัวเองว่า I(ไอ) นิ

“เป็นคำที่ น้องแท ใช้แทนตัวเองน่ะค่ะ พอดีติดมาจากที่บ้านน่ะค่ะ” แทยอนพยายามที่จะอธิบายให้พี่สาวที่จูงมือเธออยู่ฟัง

“แต่ที่เคยได้ยินมาคนไทยแทนตัวเองว่า ฉัน ไม่ใช่หรอคะ?? แล้วทำไมแทยอนถึงแทนตัวเองว่า น้องแท ละ?? น้อง แปลว่า sister ไม่ก็ brother ไม่ใช่หรอคะ??” เหมือนว่าทิฟฟานี่ยังไม่หายสงสัย จึงถามต่อไป

“ก็ใช่ค่ะ ก็เอาคำว่า น้อง กับ แทยอน มาผสมกันไงคะ เลยกลายเป็น น้องแท ไงคะ จะได้ฟังดูน่ารักๆ เหมือนพวกชื่อเล่นน่ะค่ะ”

“อย่างนั้นก็ น้องแท ก็คล้ายๆกับ little Tae ใช่มั้ยคะ??” ทิฟฟานี่ยังคงถามต่อไป

“ผู้ใหญ่อะไรขี้สงสัยจัง ก็น่าจะคล้ายๆกันนะคะ” ถึงจะพูดแบบนั้น แต่ก็ไม่ได้เคืองเลยสักนิด พูดไปอมยิ้มไป เพลิดเพลินไปกับตายิ้มของพี่สาว ตอบคำถามของพี่สาวไปอย่างงงๆ ก็ไอ้คำว่า น้องแท กับ แทน้อย มันคงไม่แตกต่างกันเท่าไรหรอกมั้ง อย่างน้อยก็น่ารักเหมือนกัน

“ฟานี่ขอเรียกแทยอนว่า น้องแท ได้มั้ยคะ?? น้องแทเรียกฟานี่ว่าฟานี่ก็ได้นะคะ??”

“ได้ค่ะ แต่น้องแทไม่ชินกับการเรียกคุณทิฟฟานี่ว่าฟานี่เลยค่ะ คุณทิฟฟานี่อายุมากกว่าน้องแทนะคะ เรียกชื่อห้วนๆคงไม่ดีเท่าไร”

“งั้นเรียกแบบเกาหลีดีมั้ยคะ??”

“ยังไงคะ??”

“ฟานี่นูน่า ไงคะ” ทิฟฟานี่รู้อยู่แล้วว่านูน่ามันใช้สำหรับผู้ชายเรียกผู้หญิงที่แก่กว่า แต่เพราะคำว่า ออนนี่ มันคงไม่เหมาะกับนิสัยของเด็กคนนี้เท่าไร และอีกอย่างเธออยากจะรู้ว่าเด็กคนนี้กำลังจะไปเกาหลีคนเดียว แต่พูดเกาหลีได้หรือเปล่า??

“ทำไมมันยาวจังคะ?? ยาวกว่าทิฟฟานี่สะอีก”

“งั้นเรียก นูน่าดีมั้ยคะ??”

“นูน่า~ นูน่าแปลว่าอะไรคะ??” ตอบมาอย่างนี้ นับว่าความรู้ด้านภาษาเกาหลีไม่มีเลย

“นูน่า ก็แปลว่าพี่สาวไงคะ”

“อ้อ~” แทยอนไม่สงสัยเลยสักอย่าง ทำตามที่ทิฟฟานี่บอกอย่างไม่ขัดอะไรทั้งสิ้น

“ถึง Gate แล้วค่ะ เข้าไปข้างในกันค่ะ” ทิฟฟานี่พูดพลางจูงมือเด็กน้อยเข้ามาใน Gate หาที่นั่งที่ใกล้ๆกับประตูเข้าทางเชื่อมไปขึ้นเครื่องบิน

ไม่รู้เพราะว่าเก้าอี้มันสูงกว่าปกติหรือตัวแทยอนเล็กเกินไป เธอยังสูงไม่ถึงร้อยสิบเซ็นด้วยซ้ำ ตอนต่อแถวเคารพธงชาติน่ะ รุ่นน้องที่เตี้ยที่สุดยังสูงกว่าเธอเลย ทำไมน่ะหรอ?? ก็เธอตัวเล็กผิดปกติจนคิดว่าจะเป็นคนแคระอยู่แล้ว ถึงกับต้องไปหาหมอเลยนะ แต่ดีที่หมอบอกว่าแค่โตช้าผิดปกติเฉยๆ ไม่ได้เป็นคนแคระอย่างที่คิด เพื่อนของเธอน่ะตัวอย่างกับยัก ก็แทยอนโตช้าไม่พอแต่สมองดันโตเร็วกว่าตัวหลายเท่าน่ะสิ ทำให้แทยอนเรียนเร็วสองปี อายุ 13 อยู่ ม.3 แต่ตัวเล็กเหมือนเด็ก ป.3 เป็นแทยอนมันเหนื่อยนะ ฮ่าๆๆๆๆ

แทยอนหันหลังให้กับเก้าอี้ที่ตนกำลังจะนั่ง ใช้แขนสองเอื้อมไปว่างที่เก้าอี้ข้างหลัง ออกแรงดันพยายามให้ตัวของตนเองลอยขึ้นไปนั่งบนเก้าอี้ แต่เหมือนว่า

แขนเล็กทั้งสองข้างจะไม่มีแรง ก็ตอนตีห้าตื่นมาออกกำลังกายตอนเช้ากับพี่ซีวอน พี่ซีวอนอายุจะสามสิบแล้วละ เป็นพี่เลี้ยงและก็พ่อบ้านของเธอเอง ออกไปวิ่งกับพี่ซีวอน โดนบังคับให้กระโดดเชือก เพราะพี่ซีวอนบอกว่าจะได้สูง โดดไปสองพันครั้ง ไม่พอยังโดนวิดพื้นอีก แถมยังต้องโดนฝึกกังฟูอีก โดนทั้งฉีกขาเตะต่อย ตอนนี้แขนสองข้างของเด็กน้อยเลยไม่มีแรงสักนิด

ทิฟฟานี่มองภาพเด็กน้อยที่พยายามเอาแขนเล็กๆสองข้างยันตัวเองขึ้นไปนั่งบนเก้าอี้ตัวสูง นี่สูงถึงเจ็ดสิบเซ็นไม่เนี่ย(ยิ่งอ่านเหมือนส่วนสูงของพี่แทจะน้อยลงเรื่อยๆ) ถ้าพวกคุณสังเกตดีๆนะ เด็กคนนี้น่ะไม่เหมือนคนอื่นๆเลยละ ดูการแต่งตัวสิ เสื้อผ้าที่ใส่เทียบกับเครื่องประดับน่ะ มันแตกต่างกันลิบลับเลยละ และอีกอย่างนะ ถึงหน้าตาจะดูน่ารัก ขาว ใส ขนาดตัวและความสูงน้อยกว่าคนอายุ13ปกติไปอย่างมาก แต่แขนเล็กๆที่พยายามดันตัวเองขึ้นอยู่นั้น ถ้าเธอมองไม่ผิดเหมือนจะมีกล้ามเลยละ เหมือนคนที่ออกกำลังกายทุกวัน

ทิฟฟานี่อมยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ เดินเข้าไปใกล้แทยอน นั่งลงเก้าข้างๆมองเด็กที่พยายามยกตนเองขึ้นนั่งเก้าอี้ข้างๆเธอ

“น่ารักจังเด็กคนนี้” ทิฟฟานี่พูดกับตนเอง เอื้อมมือสองข้างออกไปทางแทยอน รวบเอวเล็กของเด็กน้อยด้วยแขนสองข้างของเธอ ออกแรงเพียงนิดเดียวก็สามารถยกเด็กน้อยขึ้นมาบนตักได้สำเร็จ รั้งอ้อมกอดให้แน่นขึ้น เด็กน้อยจะได้เอนตัวลงมาพิงกับลำตัวของเธอ เด็กคนนี้ตัวเล็กมากจริงๆนะ แขนของเธอข้างเดียวก็สามารถปิดพุงของแทยอนได้มิดเลยละ

ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก

เพราะลำตัวของเด็กน้อยที่เอนพิงลำตัวเธอนั้นทำให้เธอ รู้สึกถึงหัวใจดวงน้อยๆของเด็กที่แสนน่ารักคนนี้

ทิฟฟานี่ก้มลงมองใบหน้าของเด็กน้อยบนตัก ใบหน้าที่เริ่มขึ้นสีมากขึ้นเรื่อยๆตามอัดตราการเต้นของหัวใจดวงน้อยๆ สีชมพูบนใบหน้าเริ่มกลายเป็นสีแดง แดงไปจนถึงหูเลยละ

Girl, you make me shy~

“ทำไม นูน่า ชอบทำให้น้องแทเขินอยู่เรื่อยเลย” เสียงเล็กๆพูดขึ้นเบาๆออกแนวเหมือนพึมพำกับตนเอง แต่เมื่อระยะห่างของเราสองคนนั้นไม่มีเลย ทำให้ทิฟฟานี่ได้ยินประโยคนั้นชัดแจ๋ว

ตอนแรกเหมือนเธอจะทำเขาเขินนะ แต่ทำไมตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนเธอจะเขินสะเอง

“นูน่าทำน้องแทเขินหลายรอบแล้วนะ ไม่ยุติธรรมเลย” น้ำเสียงน่ารักๆที่ติดเอาแต่ใจเล็กน้อยพูดออกมา

เด็กคนนี้ชักจะน่ารักเกินไปแล้ว

ฟอดดด~

หอมแก้มเด็กมันสะเลย

“อ่า...ไม่ยุติธรรมเลย” แทยอนพูดออกมา อัดตราการเต้นของหัวใจนั้นหนักขึ้นและเร็วขึ้นเรื่อยๆ รู้สึกถึงเลือดที่สูบฉีด และเลือดที่ฟาดอยู่บนใบหน้าของตน ถึงจะพูดไปแบบนั้นก็เถอะ ริมฝีปากน้อยนั้นยกยิ้มไม่หุบ ก็มันชอบนิ

ฟอดดดดด~

เธอโดนหอมแก้มอีกทีแล้วละ

“อ่า....นูน่าขโมยหอมแก้มน้องแทแบบนี้มันก็ไม่ยุติธรรมสิคะ”

“ก็น้องแทอยากน่ารักเองนี่คะ”

.

.

.

.

.

.

“ก็อยากให้รัก........”

ก็อยากให้รัก.....

.

ก็อยากให้รัก.............

.

.

ก็อยากให้รัก...................

.

.

.

ก็อยากให้รัก......................................

พูดอย่างนี้นูน่าก็รักตายเลยสิคะ> <

.

.

มาอยู่กับนูน่ามั้ยน้องแท?? >///<

.

.

.

ฟานี่นูน่าน่ะ เป็นคนใจดีนะ

.

.

.

.

อยู่กับฟานี่นูน่า น้องแทจะไม่ลำบากอีกเลยนะ

.

.

.

.

อยากได้ ไอติม ขนม ของเล่น เกม อะไรๆ นูน่าก็จะหามาให้น้องแทหมดเลยนะ

.

.

.

.

มาอยู่กับฟานี่นูน่าเถอะนะ>///<

ฟอดดดดดดดดดดดดดดดดด~

หอมแก้มครั้งนี้ยาวและนานกว่าครั้งก่อนๆ กดเข้าไปกับแก้มเล็กๆแบบเต็มๆ

ก็ทำไงได้ละ มันน่ามันเขี้ยว > <

ฟานี่อยากจะกรี้ดดังๆ>///< เด็กอะไรน่ารักมากมาย

“นูน่าหอมแก้มน้องแทอีกแล้ว อย่างนี้มันไม่ยุติธรรมชัดๆเลย ต้องเอาคืน!!” แทยอนพูดด้วยน้ำเสียงน่ารักของตนเอง ซึ้งมันเหมือนเด็กผู้ชายชั้นประถมสามที่

เอาแต่ใจตื้อเอาอะไรสักอย่าง

“เอาคืนยังไงคะ??”

“ก็อย่างนี้ไงคะ” แทยอนพูดแล้วหันตัวไปด้านซ้าย จากที่นั่งพิงหลังกับลำตัวของทิฟฟานี่ ตอนนี้แทยอนหันข้างและพิงลำตัวด้านข้างเล็กๆกับลำตัวทิฟฟานี่ ใช้แขนสองข้างเล็กๆคล้องคอพี่สาวคนสวยไว้เหมือนเป็นที่พักพิง ริมฝีปากเล็กยกยิ้มกว้างจนตาปิด “มาให้น้องแทหอมแก้มสะดีๆ~”

ฟอดดดดดดดด~

ชิงหอมแก้มพี่สาวอย่างรวดเร็ว

ฟอดดดดดดดดดดดดด~

หอมแก้มซ้ายแล้วมันก็ต้องมีหอมแก้มขวา

ทิฟฟานี่ฟินมากค่ะ ณ ตอนนี้

“หอมแก้มไปสองทียุติธรรมแล้วเนอะ~” แทยอนพูดออกเหมือนพอใจแล้วที่ตนเองได้หอมพี่สาวคนสวยไปสองครั้ง มันคงยุติธรรมแล้วละ

“ยังค่ะๆ นูน่าหอมแก้มน้องแทไปตั้งสามที มากกว่าน้องแทตั้งหนึ่งที น้องแทต้องหอมนูน่าอีกหนึ่งที ไม่สิ อีกสี่ห้าทีก็ได้นะ” อาการเขินของเธอนั้นไม่ได้ทำให้หยุดอยากได้สัมผัสอ่อนโยนแสนน่ารักของเด็กตัวเล็กเลย ไม่รู้ว่าตอนนี้ตนเองใบหน้าเธอแดงแค่ไหน ตอนนี้รู้อย่างเดียวว่า อยากให้น้องแทหอมแก้มเธอซ้ำอยู่อย่างนี้

“นูน่า...มันไม่เยอะไปหรอคะ??”

“ไม่หรอกค่ะ”

“อย่างนั้นก็..........”

.

.

.

.

.

.

.

.

จุ๊บ~

แทยอนยืดตัวเลื่อนใบหน้าเข้าใกล้พี่สาวที่ตนนั่งตักอยู่ ริมฝีปากเล็กเรียวสีแดงธรรมชาติกดลงไปบนริมฝีปากสีชมพูของพี่สาวสุดสวย เพียงครู่เดียวก็เอาออก เสียงจุ๊บดังออกมาตอนที่ดึงริมฝีปากออก

ใบหน้าเล็กขึ้นสีแดงไปถึงใบหูเพราะสิ่งที่ตนเพิ่งทำไป ก็ทำอย่างไรได้ละ ฟานี่นูน่าอยากน่ารักเองนิ

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

‘กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด~ ฟานี่จะเอาเด็กคนนี้

.

น้องแทน่ารักเกินไปแล้ว

.

.

.

.

.

ฟานี่จะเอาน้องแทไปอยู่ด้วย>///<’

จากไรต์เตอร์

เอามาลงให้ 100% ให้รีดเดอร์ค่ะ

เขียนไปเขียนมาตอนมันยืดค่ะ คงต้องเพิ่มเป็น 5 shots

รีดเดอร์อยากได้เต็มๆ หรืออยากให้ไรท์ตัดคะ?? เม้นข้างล่างเลยค่ะ ไม่ก็เมนชั่นทวิตก็ได้ค่ะไรท์อ่านหมด5555

น้องแทจะไปอยู่กับฟานี่นูน่ามั้ยนะ??

รีดเดอร์อยากให้น้องแทไปอยู่กับฟานี่นูน่ามั้ยคะ??

ตอบที5555555

Love you~ Bye Boo~