คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : วันแรกที่เราเจอกัน
นี่คือวันแรกที่เราเจอกัน
"เฮ้ออ... น่าเบื่อจังเลย" ร่างเล็กพูดระบายออกมา แล้วล้มตัวลงนอนกับพื้นหญ้าในสวนสาธารณะเล็กๆในกรุงโซล
ตอนนี้เวลา หกโมงเย็น แต่ฟ้าดันมืดสนิท ไม่มีใครอยู่ที่สวนสาธารณะนอกจากร่างเล็กที่นอนอยู่บนพื้นหญ้าแค่คนเดียว
"วันนี้พระจันทร์หายไปไหนนะ อุตส่าห์ได้ออกมานอนดูทั้งที" ร่างเล็กบ่นพลางยกสองแขนขึ้นมาหนุนหัว
"นี่มันพึ่งจะหกโมงเย็นเองนะ พระจันทร์จะออกมาได้ยังไงละ" เสียงของผู้หญิงดังขึ้นมาตอบคำถามของเธอ
'เสียงใครหนะ สำเนียงแปลกดีแหะ' ร่างเล็กฉุกคิดชั่วคณะ แต่ยังนอนอยู่กับที่ยังไม่กล้าหันไปมองหน้าเจ้าของเสียงที่กำลังยืนมองตนเองนอนอยู่ไม่ไกลนัก
'หันไปดีมั้ยนะ' แทนที่จะหันหน้าไป ร่างเล็กดันนอนจินตนาการหน้าตาของผู้หญิงคนนั้น
'หันไปก็ได้ว่ะ'
"เธอเป็น คะ...ใคร น..หน่ะ" ร่างเล็กหันไปถามพร้อมลุกขึ้นนั่ง แต่เธอต้องชะงักไปเพราะรอยยิ้มของผู้หญิงคนนั้น รอยยิ้มที่สดใสที่สุดในโลก ตอนนี้ร่างบางได้กลายเป็นคนติดอ่างไปแล้ว
"ฉันชื่อ มิยอง ฮวังมิยอง" ผู้หญิงคนนั้นตอบพร้อม พร้อมส่งรอยยิ้มกว้างซะจนตาปิดกลายเป็นรูปพระจันทร์ครึ่งเสี้ยวที่ใครๆมองแล้วก็ต้องหลงไหลไปกับรอยยิ้มนั้น
'ทำไมใจถึงสั่นแบบนี้นะ' ร่างเล็กพูดไม่ออก ได้แต่สงสัยว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับตัวเธอกันแน่
"แล้วเธอล่ะชื่ออะไร??" มิยองถามร่างเล็ก พร้อมรอยยิ้มที่เป็นเอกลักษณ์ของเธอ
แต่ร่างเล็กก็ไม่ยอมตอบเธอสักที เอาแต่จ้องหน้าเธออยู่นั้นนะแหละ แต่เธอก็ยังตั้งหน้าตั้งตารอคำตอบจากร่างเล็ก
"น่ารักจัง...." เป็นสามคำที่หลุดออกมาจากร่างเล็ก เหมือนว่าร่างเล็กจะไม่ได้ฟังสิ่งที่เธอถามเลย
"เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไรนะ??" มิยองถามร่างเล็กทั้งๆที่เธอได้ยินสามคำนั้นอย่างชัดเจน
สติของร่างเล็กได้กลับมาทันทีที่เธอพึ่งรู้ตัวว่าพูดอะไรออกไป
"ฉะ..ฉันชื่อแทยอน คิมแทยอน" ร่างบางรีบตอบคำถามแรกที่เธอโดนถามเพื่อจะเปลี่ยนเรื่อง
"เหมือนเมื่อกี้เธอไม่ได้ตอบฉันแบบนี้นะ แต่ช่างมันเถอะ ตอนนี้มันก็มืดแล้วนะ เด็กน้อยตัวเล็กๆอย่างเธอมาทำอะไรที่นี่คนเดียว" มิยองถามแทยอนพร้อมทำหน้าดุนิดๆ แล้วลงไปนั่งข้างๆแทยอน
"ฉันไม่ใช่เด็กน้อยแล้วนะ ฉันเรียนชั้น ป.3 แล้วนะ ฉันอายุ 7 ขวบแล้วนะ!!" แทยอนตะโกนออกไปด้วยน้ำเสียงที่เหมือนเด็กผู้ชาย ชั้นประถมศึกษาปีที่สาม พร้อมเบะปากล่างออกมาทำหน้างอน "ดูแล้วมิยองก็ไม่ได้แก่กว่าฉันเลยนะยังมาว่าฉันเป็นเด็กน้อยอีก-3-" แทยอนเถียงออกมา
"ใครว่าฉันไม่แก่กว่าเธอ ฉันอยู่ ป.5 แล้วนะ ฉันอายุ 11 ปีแล้วนะ ว่าแต่เธอนี่เรียนเร็วดีแหะ เรียนเร็วไปตั้งสองปี" มิยองทำหน้าอิจฉานิดๆ แต่มิยองก็ไม่ได้สนใจอะไร "แล้วเธอชอบดูดาวหรอ?? พี่นะชอบดูดาวมากเลยนะ"
แทยอนหันหน้าไปมองมิยองอย่างงงๆกับสรรพนามแทนตัวเองของอีกคนที่เปลี่ยนไป
"เปล่าหรอก ฉันไม่ได้ชอบดูดาวหรอก"
"อ่าว แล้ว แทแท~ มานอนดูท้องฟ้าตอนกลางคืนทำไมละ"
แทยอนก็ต้องงงหนักขึ้นกว่าเดิมเพราะสรรพนามที่มิยองใช้เรียกเธอ
"ต่อไปนี้พี่ขอเรียกเธอว่า แทแท~ นะ มันน่ารักดี แล้วแทๆก็ต้องเรียกพี่ว่าพี่มิยองด้วย เพราะพี่แก่กว่าแทๆ"
"ฉันนะ ไม่เข้าใจพี่เลยนะ พี่มิยอง"
"แล้วอีกอย่างแท ต้องแทนตัวเองว่าแทๆด้วยนะ เข้าใจมั้ย ในลองพูดใหม่สิ"
"แทแทไม่เข้าใจพี่มิยองเลยจริงๆ" แทยอนพูดมาอย่างไม่เต็มใจนักแต่ก็ต้องยอม เพราะรอยยิ้มตาปิดเป็นรูปพระจันทร์ครึ่งเสี้ยวรอยนั้น
"แทๆ ยังไม่ได้ตอบพี่เลยนะว่าทำไมถึงมานอนดูท้องฟ้าตอนกลางคืนทั้งๆที่ไม่ชอบดูดาว" มิยองหันไปหาแทยอน ตั้งหน้าตั้งตารอคำตอบ
แทยอนละสายตาออกจากท้องฟ้าแล้วหันไปสบตามิยอง
'ใจสั่นอีกแล้ว ความรู้สึกแบบนี้มันเป็นความรู้สึกอะไรกันนะ'
"แทไม่ได้มานอนดูดาวสักกะหน่อย แต่ที่แทมานอนดูพระจันทร์ต่างหาก แทชอบพระจันทร์มากเลยนะ โดยเฉพาะพระจันทร์ครึ่งเสี้ยว นั่นไงพี่มิยองดูสิ พระจันทร์อยู่ตรงนั้น"
'สวยจริงด้วยแหะ ดูไปดูมาสวยกว่าดาวสะอีก' มิยองคิดพลางหันไปดูพระจันทร์
เด็กสองคนนอนดูพระจันทร์ได้สักพักใหญ่ๆจนกระทั่ง
กริ๊งกรี๊งงงง
เสียงโทรศัพท์ของแทยอนดังขึ้น แทยอนหยิบขึ้นมาดูแล้วอ่านชื่อคนที่อยู่บนหน้าจอ "Daddy..." แทยอนพูดพลางหันไปหามิยอง "แทๆ ขอรับโทรศัพท์แปปนึงนะ"
"อืม" มิยองตอบพลางมองแผ่นหลังของคนตัวเล็กที่ยืนขึ้นมาเพื่อจะคุยโทรศัพท์
"Hi dad"
"Where are you?? you have to come home now. We have a guest"
"Okay, I'll be there" แทยอนตัดสายทิ้งเพราะไม่อยากฟังพ่อบ่น
"พี่มิยอง แทๆฅ้องกลับบ้านแล้วละ"
"อืม งั้นพี่เดินไปด้วยนะ"
"พี่จะมาด้วยทำไมอะ ไม่กลับบ้านหรอ??"
"พี่อยากรู้น่ะว่าบ้านแทๆอยู่ตรงไหน"
ทั้งคู่เดินอยู่ได้ไม่นานนัก ก็ถึงบ้านแทยอนสะแล้ว มิยองต้องแปลกใจเพราะ เธอเองก็ต้องพักอยู่ที่นี่เหมือนกัน แทยอนบอกลามิยอง แต่แทยอนต้องงงที่มิยองไม่ได้พูดอะไร แล้วก็เดินตามเธอเข้าบ้านสะงั้น
ความคิดเห็น