คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 4 (100%)
Chapter 4
หลังจากงานปฐมนิเทศ
"เฮ้ยยย ยูลรีบกลับเถอะชั้นยังอายไม่หายเลย ดูดิเดินไปไหนมีแต่คนมอง" แทยอนบ่นให้ยูริ เพราะตอนเต้นมีคนดูและกรี้ดเยอะมากกกก จนพูดได้ว่าในกลุ่มเด็กปีหนึ่งไม่มีใครไม่รู้จัก คิม แทยอน กับ ควอน ยูริ
ตอนนี้เด็กปีหนึ่งสองคนกำลังเก็บของ เหมือนจะมีแค่แทยอนที่อายจนอยากจะรีบเก็บของแล้วกลับหอ แต่ยูริไม่รู้สึกอายหรือเขินอะไรขนาดนั้น เพราะการเต้นคืองานอดิเรกของ สาวเท่ห์ ควอนยูริคนนี้
"รีบกลับทำไมว่ะ?? ซูยองนัดซ้อมวงอะ อย่าบอกนะว่าเขินที่ออกไปเต้นอะ 5555555555 ไอ้พี่แทงของยูลขี้อายขนาดนี้เลยหรอ55555" ยูรินั่งขำลูกพี่ลูกน้องของตัวเองอย่างสะใจ
"แล้วใครล่ะ ที่ทำให้ชั้นโดนทำโทษหะ??" แทยอนเถียงด้วยน้ำเสียงดุนิดๆ
"ทีเล่นกีต้าร์บนเวทีคนดูเยอะแยะไม่อาย เต้นหน้านักศึกษาปีหนึ่งคนไม่เยอะเท่าทำมาเป็นอาย"
"ใครว่าแค่นักศึกษาปีหนึ่งละ แกจำไม่ได้หรอว่ามีพี่ปีสามดาวมหาลัยสองคนอะ ที่แกชวนชั้นดู พวกพี่เขาก็ดูเราเต้นอยู่ตรงนั้นอะ"
"อ๋อ นี่คืออายรุ่นพี่สาวสวยสองคนว่างั้น" ยูริพูดพลางคิดถึงรุ่นพี่สาวผมสีน้ำตาลอ่อน 'ว่าไปแล้วเราก็เริ่มจะรู้สึกเขินเหมือนกันนะ- - พี่เขาจะคิดยังไงนะ= = พี่เขาจะชอบเราเต้นไม่ว่ะ!?!? โอ๊ยเครียด!!!'
"ยูลไปเถอะ ซูยองโทรตามละ" แทยอนหยิบกระเป๋าตัวเองแล้วก็วิ่งขึ้นเวสป้าไปโดยไม่รอยูริเลย
"เฮ้ยยย!! ไอ้พี่แทงรอด้วย!!!"
....................................................................................
ณ ห้องซ้อมดนตรีใจกลางเมืองโซล
มีสาวร่างโคตรสูงยืนพิงกำแพงห้องซ้อม ตอนนี้ร่างโคตรสูงกำลังโทรตามสมาชิกในวงทุกคนให้มาเจอกันเพื่อที่จะซ้อมวง รอไม่นานนักก็มีสมาชิกในวงอีกคนเปิดประตูเข้ามา
"หวัดดีซูยองรอนานป่ะ??" ร่างโคตรเล็กทั้งร่างโคตรสูงด้วยเสียงที่กวนบาทานิดๆ
"ไม่นานหรอก แปลกดีนะ แกตัวเตี้ยขาสั้น แต่เดินมาถึงเร็วจังนะซันนี่" ซูยองกวนบาทาร่างโคตรเล็กกลับ
"ว่าใครเตี้ยขาสั้นย่ะ ไอ้เปรต!!!!" ซันนี่ขึ้นเสียงกลับใส่มือกลองของวง
"เฮ้ยๆ ถนอมเสียงหน่อย แหกปากอยู่นั่นแหละเดี๋ยวเสียงหายก่อนได้ซ้อมกันพอดี" ซูยองพูดพลางเดินเข้าไปดีดหน้าผากขาวของซันนี่
"ซูยองกับซันนี่กัดกันอีกแล้วหรอ??" สมาชิกอีกสองคนในวงพูดพร้อมกัน พลางเปิดประตูเข้ามาในห้องซ้อม
"นี่ยุนอา ซอฮยอน พวกฉันสองคนหนะเป็นคนนะไม่ใช่หมา" ซูยองพูดพร้อมกับหันไม่ทำหน้างอนใส่ยุนอากับซอฮยอน
ปึง!!!!
สามาชิกทุกคนต้องตกใจกับเสียงที่ดังขึ้นอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว ทำให้ทุกคนต้องหันไปทางตนเหตุของเสียง
"จะปิดประตูดังทำไมว่ะแทยูล ทำไมถึงมาสายว่ะ แล้วนี่วิ่งหนีอะไรมาเนี่ย- - เหงื่อเต็มตัวเลย" ซูยองหันไปถามเพื่อนร่วมวงอีกสองคนที่มาสาย แล้วตัวยังเปียกสกไปด้วยหยาดเหงื่อ
"ม...ไม่ได้วิ่งหนีโว้ย ข...ขี่เวสป้าหนีต่างหาก" แทยอนตอบซูยองด้วยน้ำเสียงแหบและหอบจากอาการเหนื่อยที่ตอนนี้ยังไม่มีใครรู้สาเหตุ เพราะคำตอบของแทยอนทำให้เพื่อนร่วมวงสงสัยขึ้นไปอีก
"หนีอะไรมาว่ะ??" ซูยองถามพร้อมทำหน้าตาสงสัยใส่แทยอนและยูริ
"ขี้เกียจเล่าว่ะ เรื่องมันยาว" แทยอนตอบพร้อมเบะปากพลางเดินไปวางกีต้าร์ที่แบกอยู่
"นั้นฉันเล่าเอง" ยูริพูดพลางวางกีต้าร์ของเธอที่เธอกำลังแบกอยู่
"คือเรื่องมันเป็นแบบนี้.........."
"เฮ้ยยย!! ไอ้พี่แทงรอด้วย!!!" ยูริรีบหยิบกระเป๋าแล้วขึ้นซ้อนเวสป้าที่ร่างเล็กกำลังจะติดเครื่อง
"เดี๋ยวกลับหอก่อนเนอะไปเอากีต้าร์"
"อืม" ยูริตอบแทยอนพลางมองไปข้างหลังระหว่างที่แทยอนกำลังค่อยๆบิดเวสป้าออกจากมหาลัย
ภาพที่ยูริเห็นนั่นคือภาพของกลุ่มนักศึกษาปีหนึ่งแทบทั้งรุ่นกำลังให้ความสนใจพวกเธออย่างไม่ละสายตา
'นั่นแทยอนกับยูรินิ จะไปไหนกันนะ หรือว่าพวกเขากำลังจะกลับบ้าน?? เราลองตามไปดูมั้ยจะได้รู้ว่าบ้านพวกเขาอยู่ที่ไหน'ยูริดันหูดีได้ยินพวกนักศึกษาปีหนึ่งพูดกัน
'จะตามมาบ้านจริงๆหรอT^T งานเข้าแล้วตู' ยูริคิดในใจ
"แทงกู ยูลว่าแทงกูรีบบิดเลยนะ รีบกลับเลย"
"อะไรของแกว่ะ เมื่อกี้ยังดูชิวๆไม่รีบอยู่เลย แล้วตอนนี้จะรีบไปไหน??"
"เออ!! ไม่ต้องถามรีบบิดไปเถอะ!! ไอ้พี่แทงรีบบิดดิ!! รีบบิดดิถ้าพี่ไม่อยากได้คนแปลกหน้ามาอยู่ในหอเราคืนนี้T^T"
"ห๊ะ!! แกว่าอะไรนะ!!" แทยอนรีบบิดเร่งเวสป้าของเธออย่างเอาเป็นเอาตาย เธอได้ยินสิ่งที่ยูริพูดอย่างเต็มสองหูแต่เธอก็ยังรู้สึกไม่แน่ใจอยู่ดีว่าได้ยินถูกหรือเปล่า
แทยอนบิดเวสป้ามาแทบตาย แต่ก็ยังมาติดไฟแดงอยู่ดี ยูริและแทยอนมองสำรวจไปรอบๆว่าจะมีใครตามมามั้ย
"แทงกูรถคันนั้นสวยดีเนอะ" ยูริชี้ไปที่รถมินิคูเปอร์สีแดงที่มีฟิล์มดำสนิท
"ก็สวยดี อยากได้หรอ??"
"ทำไมแทงไม่ซื้อรถอะ เงินก็มีเยอะเป็นลูกเจ้าของบริษัทใหญ่ในอเมริกาแท้ๆแต่ไม่ยอมซื้อรถมาซื้อเวสป้าเนี่ยนะ??"
"ก็มันไม่จำเป็นนิใช่แค่นี้ก็พอละ และอีกอย่างฉันไม่ชอบขอเงินพ่...." แทยอนพูดยังไม่จบก็โดนยูริแหกปากขัดจังหวะสะแล้ว
"แทงๆๆๆ นั้นมันพวกนักศึกษาปีหนึ่งนี่หว่า!!!" ยูริแหกปากออกมา
แทยอนรีบบิดเวสป้าอย่างเอาเป็นเอาตายอีกครั้งจนมาถึงหอพักที่แสนอบอุ่นของพวกเธอ แทยอนกับยูริรีบวิ่งขึ้นหอพักไปที่ห้องเลข 143 รีบไขกุญแจแล้วเข้าห้องทันที
"ฉันบิดสะขนาดคงมาไม่ทันแล้วมั้ง" แทยอนพูดพลางเดินไปหยิบกีต้าร์ของเธอ
"ก็ขอให้เป็นอย่างนั้น" ยูริถอนหายใจ แล้วเดินไปหยิบกีต้าร์ของเธออีกตัว
ทั้งสองคนเดินออกจากหอพักอย่างสบายใจ เพราะคิดว่าคงไม่มีใครตามพวกเธอมา แต่พอลงไปชั้นหนึ่งเท่านั่นแหละ
"พี่แทยอนพี่ยูริค่ะขอถ่ายรูปด้วยได้มั้ยค่ะ??"
"ได้สิ" แทยอนหยิบโทรศัพท์ของสาวร่างเล็กที่มาขอถ่ายรูป มาถ่ายเซลก้ากับเธอและยูริ
"ขอบคุณค่ะ"
"ไม่เป็นไรหรอก แค่นี้เอง ว่าแต่เธอชื่ออะไรหรอ??" แทยอนถามพร้อมส่งรอยยิ้มเจ้าเสน่ห์ให้กับสาวร่างเล็ก
"ช..ชื่อ ฮยอนอาค่ะ" สาวร่างเล็กตอบ ตอนนี้หน้าของเธอแดงจนจะเป็นมะเขือเทศอยู่แล้ว คงจะเป็นเพราะ รอยยิ้มที่แทยอนส่งมา
"ไว้เจอกันที่มหาลัยนะ ฮยอนอา" แทยอนบอกลาพร้อมส่งยิ้มให้ฮยอนอาอีกครั้ง
ตอนแรกก็คิดว่าจะมีคนตามมาแค่คนเดียว แต่พอแทยอนกับยูริเดินไปถึงเวสป้าของพวกเขา ก็ได้เห็นนักศึกษาปีหนึ่งของมหาลัยเธอเต็มไปหมด ทำให้เธอต้องรีบขึ้นเวสป้าแล้วรีบบิดออกจากประตูหอพักทันที
แต่ตอนที่เลี้ยวออกประตูหอพัก แทยอนและยูริได้สังเกตบางอย่างตรงทางเลี้ยว บางอย่างนั้นก็คือมินิคูเปอร์สีแดงฟิล์มสีดำสนิทที่เห็นตรงไฟแดง
"เรื่องมันก็เป็นอย่างนี้นี่แหละ" ยูริเล่าเรื่องให้สมาชิกในวงฟังจนจบ
"อ๋อคือหนีสาวมาว่างั้น" ซูยองสรุปเรื่องที่ยูริเล่าด้วยน้ำเสียงกวนบาทา
"ไร้สาระว่ะ ไปซ้อมกันดีกว่า" ซันนี่พูดพลางหันไปหาแทยอนที่ตอนนี้นั่งหลับฝันดีไปแล้ว
ความคิดเห็น