ยัยแสบสุดซ่า กับ เจ้าชายมาเฟียสุดหล่อ (โหด)

ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1

ณ โรงอาหาร

"ทำไมวันนี้โรงอาหารคนเยอะจัง"

"นั้นสิ ปกติแทบจะไม่มีคัยมากินเลยนะช่วงเช้าเนี่ย"

เมื่อความสงสัยของเราทั้ง2คนยังไม่กระจ่างยัยมอนก็เลยเดินไปสะกิดถามรุ่นพี่ที่ยิ้มหน้าบานอยู่ข้างถังขยะ

"เอ่อ พี่คะมันเกิดอะไรขึ้นหรอคะทำไมคนมุงเยอะจัง"

"พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน"

อ้าวไม่รู้แล้วยืนยิ้มทำสากกระเบือทำไมฟะ --*

"หรอคะ งั้นไม่เป็นไรคะ พวกเราไปก่อนนะคะ"

แล้วชั้นก็รีบดึงยัยมอนออกมาจากตรงนั้น

"แกจะรีบดึงชั้นออกมาทำไม  ชั้นกำลังจะมุดเข้าไปดูที่เค้ามุงกันอยู่นะเว้ย"

"ก็เพราะแกกำลังจะเข้าไปไงชั้นถึงดึงแกออกมาก่อน เดี๋ยวก็ไม่ได้กินข้าวกันพอดี ไปเถอะหิวข้าวจะตายอยู่แล้ว"

"อืมๆๆ เข้าใจแล้ว"

พอกินข้าวเสร็จ  ออดเรียนก็ดังขึ้นนักเรียนจึงทะยอยกันไปยังห้องเรียนของแต่ละคน แล้วทำไมที่โรงอาหารคนถึงเยอะจังวะ งงวุ้ย

"โอ้ย อิ่มสุดๆๆเลย เลนิน"

"มอน มอน เลมอน ไอ้เลมอน"

"อะไร เรียกอยู่ได้คนยิ่งอิ่มๆๆอยู่"

ยัยเพื่อนเลว ชิ --*

"แกลองดูใบประกาศที่แปะอยู่หน้าห้องนี่ดิ ชั้นตาฝาดรึป่าวฟะ"

ชั้นว่าพางเขย่าแขนยัยเลมอนให้ช่วยดู ว่าตัวเองไม่ได้ตาฝาดไปเอง

"โอ้ยยย อะไรกันนักหนา เดี๋ยวก็อ้วกใส่หน้าซะเลยนี่"

เชอะยัยเพื่อนเลว

"แกก็อ่านซะทีสิ"

"เออๆๆ ไหนมาดูซิ"

ถึงมันจะเรื่องมากแต่ก็หันไปจ้องกระดาษที่ชั้นบอกแล้วก็อ่านออกมาอย่างเสียงดังฟังชัด

"ประกาศจากฝ่ายปกครอง ในเดือนแรกของการเปิดภาคเรียนใหม่ทางโรงเรียนจะจัดงานวัฒนธรรมขึ้นอีก2อาทิตย์และก่อนจะถึงวันงานทางคณะครูขอให้นักเรียนมาเรียนตามปกติและเรียนเองตามอัธยาศัย"

"เฮ้ย ไม่จริงน่า เรียนเองตั้ง2อาทิตย์งั้นหรอ"
"สุดยอดไปเลย วู้ๆๆๆ  "

ชั้นกับยัยมอนโห่ร้องดังลั่นจนทำให้เพื่อนๆๆๆที่อยู่ในห้องกรูกันออกมาอ่านใบประกาศหน้าห้อง

"เลนินไปหาพี่นัซกันเหอะ"

ยัยเลมอนร้องบอก

"ไปทำไมอะ"

ชั้นเลยหันไปถามอย่างสงสัย

"เอ้า ก็ไปหาอะไรสนุกๆทำกันไงแกก็เห็นว่าวันนี้ว่างทั้งวัน"

"เออวะ ทำไมชั้นคิดไม่ออกฟะ"

ชั้นถึงบางอ้อแล้วเลมอนเพื่อนรัก

"งั้นเราจะรอช้าอยู่ใย ไปกันเลยเดะ"

จากนั้นพวกเราก็วิ่งมาหาพี่นัซที่ตึกของปี2 พอมาถึงพวกชั้นก็พบกับ

"ว่าไงจ๊ะคนสวย ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนเลย แต่น่ารักจังมาคบกับพี่มั้ยคนสวย"

"น่ารักจังคับ คนสวย"

ไอ้รุ่นพี่พวกนี้มันก็พวกหน้าภาชนะหุงต้มกันทั้งนั้นเลย เซ็ง จากนั้นเราก็เข้ามาในห้องของพี่นัซแล้วเราก็ต้องอึ้งกับภาพที่เห็น ก็ผู้หญิงตรงหน้ากำลังกอดพี่ชายชั้นนะสิ ผู้หญิงคนนี้สวยชะมัดเลยหุ่นก็สะบึ่มอีก แต่ถ้าความจำของชั้นยังไม่เสื่อม ชั้นจำได้ว่ายัยคนที่กอดพี่ชายอยู่นั้นนะคือยัยซินดี้ สาวเปรี้ยวสุดแซ่บประจำโรงเรียนนี้นี่หว่าแล้วไหงมากอดพี่ชายชั้นได้หว่า
ในระหว่างที่ชั้นยืนเอ๋ออยู่นั้น ยัยเลมอนก็เดินเข้าไปกระชากยัยซินดี้ออกจากพี่ชายแล้วจัดการเหวี่ยงยัยนั้นลงพื้น เอาซะหมดสภาพสาวเปรี้ยวเลย ก๊ากๆๆๆ (เอิ่ม เลนินเธอหัวเราะได้.....เอิ่มแบบว่าสุดๆๆ  --*)

"กรี๊ดดดดดด ยัยบ้าแกเป็นใครมายุ่งอะไรด้วยยะ"

ต้องขอบคุณเสียงกรี๊ดยัยซินดี้จริงๆๆ ทำให้ชั้นหายเอ๋อนะบัดดลเลย

"ทำไมชั้นจะไม่เกี่ยวก็พี่นัซเป็นแฟนของเพื่อนชั้น"

เฮ้ย ยัยเลมอนพี่ชายโว้ย ไม่ใช่แฟนไอ้นี่นิ ชั้นได้แต่เถียงเลมอนอยู่ในใจ  แต่เผอิญหันไปเจอะสายตาอ้อนวอนแกมบังคัญของพี่เลนัซ เค้าคงขอร้อง(มั้ง)ให้ชั้นช่วยเค้าหลุดพ้นจากเรื่องนี้แน่ๆๆ 
เอาก็เอาวะ เผื่อจะได้ทวงบุญคุณ วันหลัง คริคริ

"อะไรนะ เลนัซนะหรอเป็นแฟนกับยัยปัญญาอ่อน เนี่ยนะ"

อ๊ากกกก เจ็บอะ เจ็บที่สุดเลยคำนี่ ชั้นเล่นงานเธอแน่ ฮึ่ม --*

"พูดอะไร ระวังหน่อยนะซินดี้"

อ้ายพี่ชาย น้องสาวคนนี้รักพี่ที่สุดเลย

"นี่ นัซปกป้องมันหรอ"

แน่นอนสิก็พี่นัซทั้งหวงทั้งห่วงชั้นกับยัยเลมอนสุดชีวิตเลย จนทำให้ชั้นกับยัยเลมอนไม่เคยมีแฟนเลยจนถึงตอนนี้ ถึงจะอึดอัดแต่พวกเราก็เข้าใจว่าพี่นัซเค้าเป็นห่วงและหวังดี

"ใช่  นินพี่ขอโทษนะที่ทำให้นินเห็นอะไรที่ไม่ควรแบบนี้ อย่าโกรธพี่นะคนดี"

พูดจบพี่นัซก็ดึงชั้นเข้าไปกอด ท้ามกลางสายตาของปี2ทั้งห้อง  ส่วนชั้นนะหรอก็เขิลสิเคอะ อ้ายถึงจะเป็นพี่น้องกันแต่ว่าพี่ชายของชั้นเป็นถึง1ใน5เจ้าชายของโรงเรียนเลยนะแถมยังฮอตสุดๆด้วย อิอิ

"ไม่จริงซินดี้ไม่เชื่อ ไม่จริงใช่มั้ยนัซ  นัซพูดเล่นใช่มั้ย"

"ต้องให้ชั้นจูบกับพี่นัซโชว์เลยมั้ยถึงจะเชื่อนะฮะ ยัยสิ้นชีพ"

ฮ่าๆๆๆ เพราะความหมั่นไส้ชั้นก็เลยถือโอกาศเปลี่ยนชื่อให้ซะเลย ถูกใจมั้ยละยัยสิ้นชีพ โฮ๊ะๆๆๆ

"กรี๊ดดดดด  นังบ้า ชั้นชื่อ ซินดี้  ไม่ใช่สิ้นชีพ"

"อ้าวหรอ โทษทีละกันนะ โฮ๊ะๆๆๆ"

เริ่มแล้วไงนิสัยเก่าชั้น ทำท่าทีกวนบาทาของคู่กรณีที่สุด คิคิ

"พี่นัซไปที่อื่นกันเถอะ อยู่นี้แล้วนินรู้สึกอึดอัดคะ"

ทำเสียง+หน้าอ้อนพี่ชายสุดๆๆ

"จ้าๆๆ  ไปก็ไป"

แล้วพวกเราก็เดินจากมาโดยชั้นกับยัยเลมอนไม่ลืมที่จะหันหน้าไปล้อเลียนเพื่อก่อกวนอารมณ์ของยัยสิ้นชีพใช้Sheปรี๊ดแตก ทำให้มีเสียงร้องโหยหวนของยัยนั้นร้องอยู่ข้างหลัง  555+สะใจชะมัดเล้ย เอิ๊กๆๆๆ (เอิ่ม  นางเอกของชั้นบ้าไปแล้วค่า T^T)
พอเดินมาซักพักเราก็มาถึงโต๊ะประจำกลุ่มของเหล่าเจ้าชาย  ว่าแต่ทำไมจะพาพวกเรามาที่นี่ทำไมฟะ

"พี่นัซพาเรา2คนมาที่นี่ทำไม"

ชั้นอดที่จะถามไม่ได้ ถึงคนพวกนี่จะมีฉายาว่าเจ้าชายก้อเหอะแต่ว่าทุกคนนั้น โหด หื่น บ้ากาม ปากเสียกันหมดทั้งแก๊งโดยเฉพาะพี่ชายของชั้น (เลนัซ : อ้าว ยัยน้องเนรคุณ ชิ --*) พามาทำไมฟะชั้นยังไม่อยากเป็นศัตรูกับผู้หญิงทั้งโรงเรียนนะ ก็พวกนี้ฮอตจะตาย คนบ้าอะไรก็ไม่รู้น่าตาดีเวอร์ ถ้าแฟนคลับของพวกเจ้าชายเห็นเรา2คนเข้าละก็ไม่อยากจะคิดต่อเล้ย

"ไงเพื่อน"

พี่นัซตะโกนทักขึ้น นั้นทำให้ชั้นหลุดจากความคิดทันที

"ไง ไอ้นัซ นั้นแกพาคัยมาด้วยวะ น่ารักชิบ"

อ้ายถ้าฟังไม่ผิดเมื่อกี้เค้าชมพวกเราว่าน่ารักงั้นหรอ แหมก็ไม่ได้เลยร้ายอะไรนี่นา (เหอะ ค่อยดูไปเถอะยะยัยคนหลงตัวเอง แล้วเธอจะรู้ว่า ซาตานมีอยู่จริง)

"เฮ้ย  น้องคนนี้แฟนเอ็งไม่ใช่หรอวะไอ้นัซ เมื่อกี้ชั้นยังเห็นเค้าอยู่บนห้องเรียนกับเอ็งนะ"

"ไม่ใช่เว้ย 2 คนนี้เป็นน้องสาวของชั้นเอง เอ้าทั้ง2คนแนะนำตัวกับเพื่อนพี่สิ"

"แนะนำทำไม/ทำไมต้องบอก" ชั้นกับยัยเลมอนพูดขึ้นพร้อมกัน

"อ้าว ถ้าไม่แนะนำตัวแล้วจะให้พวกมันจะเรียกพวกแกว่ายังไงฮะ  บอกๆไปเถอะน่า จะอะไรกันนักกันหนาวะ"

"เออๆๆ บอกก็ได้ เลิกบ่นซักทีสิรำคาญ"

เพื่อตัดความรำคาญชั้นกับยัยมอนเลยต้องจำใจบอกชื่อออกไป

"ชั้นชื่อ เลนิน"

"ชั้นชื่อ เลมอน"

"เรา2คนเป็นน้องพี่เลนัซ  พอใจยังพี่นัซ"

"เออๆๆ แล้วพวกแกมาหาพี่ทำไม ไม่เรียนรึไง"

"อ้าว  นี่พี่นัซไม่ได้อ่านประกาศที่แปะไว้หน้าห้องของพี่หรอ"

"ไม่อะ พี่ไม่สนใจ ทำไมหรอ"

โอ้ย ชั้นละปวดหัวกับพี่ชายสุดที่เลิฟจริงๆ ทำไมไม่หัดสนใจสิ่งรอบข้างบ้างวะ นี่ถ้าเค้าประกาศว่าพรุ่งนี้โลกแตกพี่ชั้นคงตายแบบไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลยละมั้งเนี่ย ชิ --*

"ก็อาจารย์เค้าให้เรียนเองตามอัธยาศัย2อาทิตย์ก่อนเริ่มงานวัฒนธรรมไงเล่า"

"แล้วพวกเราก็เลยจะมาชวนพี่นัซไปคาราโอเกะตามอัธยาศัยไงละ"

เยี่ยมมากเลมอนเพื่อนรัก ที่ช่วยชั้นอธิบายเพราะชั้นเริ่มจะปวดหัวกับพี่นัซเต็มทนแล้ว

"ไอ้นัซ เอ็งจะไม่แนะนำพวกชั้นหน่อยหรอวะ"

เสียงเพื่อนพี่นัซดังแทรกขึ้นมาทำให้พวกเรา3คนหันไปมองแบบ งงๆ เออจริงด้วยยังมีเหล่าเจ้าชายนั่งอยู่ที่โต็ะนี่หว่าลืมไปได้ยังไงวะ

"เอ้อ โทษทีวะเพื่อน ไอ้นิน ไอ้มอน  นี่เพื่อนๆของพี่ เอ่อให้พวกมันเนะนำตัวเอาเองละกัน เริ่มจากเอ็งไอ้ไอซ์"

"สวัสดีคับคนสวยพี่ชื่อ ไอซ์ อยู่ปี2 ยินดีที่ได้รู้จักคับ"

อ๊ายพี่ไอซ์หล่อมากเคอะโฮ๊ะๆๆ หน้าหวานชะมัดเลยเห็นแล้วชั้นจะละลาย มองแว้บแรกนึกว่า จาง กึน ซอก โอ้ปป้าซะอีก คริคริ

"Hi! พี่ชื่อ เลิฟ อยู่ปี2 เหมือนกันคับ"

Oh my god. นึกว่าเป็นผู้หญิง ผู้ชายอะไรหน้าตาสวยกว่าผู้หญิงซะอีก ยิ่งมองยิ่งอิจฉา ผิวก็ขาวหน้าก็สวย สมชื่อจริงๆ น่ารัก น่าเลิฟ คริคริ

"หวัดดี ชั้นชื่อ โยชิ อยู่ปี1 เหมือนพวกเธอนั้นแหละ"

ว๊าย ชั้นแพ้ลูกครึ่งญี่ปุ่นยิ่งมองยิ่งน่าจับกด (เธอเป็นนางเอกนะเฟ้ยยัยนี่ีีีนิ เก็บอาการของหล่อนหน่อยสิยะ เชอะ --*) หมอนี้ยิ้มสวยชะมัดเลย แถมหน้าตายังดูคล้ายๆกับ ยัง โยซอบ วง B2ST อีก โยชิจ๋าเอาใจชั้นไปเลยดีกว่า น่ารักมาก มากซะจนอยากเก็บเอาไปเลี้ยงที่บ้านอิอิ
(นี่เธอกล้าเอา โยซอบสุดที่รักของชั้นมาเปรียบเทียบกับไอ้พวกสุดโหดหื่นพวกนี้เรอะ ) อุ้ยชั้นขอโทษ

"ดี ชั้นชื่อ เจได อยู่ปี1"

ชั้นว่านายโยชิน่ารักยิ้มสวยแล้วพอเอามาเทียบกับนายเจได นายโยชิแพ้ทันทีเลย(เมื่อกี้เธอยังจะจับโยชิกดอยู่เลยไม่ใช่เรอะ ) นายเจไดยิ้มสวยมากแล้วยังมีลักยิ้มและเขี้ยวเสน่ห์อีก โอ้ยนี่พวกนายจะหน้าตาดีไปแล้วนะ ชั้นจะละลายอยู่แล้ว

"ไอ้นิ ไอ้มอน แล้วที่พวกแกบอกว่าจะไปคาราโอเกะกันนะ พวกแกมีเงินไปหรอ แล้วเที่ยวตอนปิดเทอมละจะว่ายังไง"

เออวะถึงปู่ของเราจะรวยแต่ปู่ก็ไม่เคยดูดำดูดีพวกเราเลยตั้งแต่เกิดมา แค่คิดก็เซ็งจิคแล้วเฮ้อ

"ไม่อะ ยยังหางานพาร์ทไทม์ ทำยังไม่ได้เลย"

"ถ้าอย่างงั้นพี่นัซก็เลี้ยงพวกเราเดะ เน้อะเลนิน"

กู๊ดไอเดียร์ เลมอนเพื่อนรัก

"ใช่ๆๆ  นะพี่นัซสุดหล่อเลี้ยงโอเกะพวกเราเถอะนะ"

"ไม่มีทาง"

"โห ขี้งกทีนินกับเลมอนยังช่วยพี่ออกมาจากยัยสิ้นชีพเลยนะ"

"ไม่ต้องทำมาเป็นทวงบุญคุณเลยนะเลนิน"

"เชอะ รู้งี้ไม่ช่วยดีกว่าเนอะเลมอน"

"ใช่ๆๆ  ทำคุณบูชาโทษแท้ๆๆเลยพวกเรา"

"พอเลยไม่ต้องมาทำเป็นบ่นเลย"

"นี่พี่นัซเปลี่ยนใจจะเลี้ยงโอเกะเราแล้วใช่มั้ย"

"พี่บอกไปแล้วนนี่นาว่า ไม่มีทาง แต้ถ้าพวกแกอยากไปกันจริงๆ ละก็ ไปหางานทำและก็เก็บเงินไว้เยอะๆ หาได้พอเที่ยวเมื่อไหร่ค่อยมาอ้อนพี่นะไอ้น้องสุดรักทั้งสอง วะฮะฮ่า ไป๊กลับห้องเรียนพวกแกได้แล้วชิ้วๆๆ 5555+"
อึ้งกิมกี่ไปเลยสิพวกเรา

ติดตามตอนต่อไปเน้อ