ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ป่วนรักวุ่นหัวใจยัย...Chocolate!!!

    ลำดับตอนที่ #1 : เรื่องวุ่นๆที่ร้านกินแหลก!! 100%

    • อัปเดตล่าสุด 27 มี.ค. 51


       ณ.ห้องม.5b


    ........
    กริ๊งงงงๆๆๆๆๆ...!!!!

       
           'เย้'^o^ ' ในที่สุดก็หลุดพ้นจากการตากตรำนั่งหลังขดหลงแข็งฟังป้าแก่......เอ้ย!!!   ท่านอาจาร์ยเทศนามาชติเศษ     ฉันก็หลุดพ้นซะที     ฉันชักสงสัยแล้วว่าฉันจะเรียนจบก่อนตายหรือจะตายก่อนเรียนจบกันแน่

         ฉันจัดการเก็บหนังสือใส่กระเป๋าใบเท่าบ้านเท่าเมืองที่พร้อมจะหล่นทับหัวฉันแบะได้ทุกเมื่อถ้าฉันหกล้ม     ทำไงได้อ่ะ.....ก็กระเป๋ามันโครตหนักเลยแถมยังใบแม่งบักควาย ToT      ก็ไอ้คุณพี่ที่ฉันเคารพรักน่ะสิมาบอกว่า     'เอาๆไว้เหอะ  เดี๋ยวใส่ๆไปมันก็ดูเล็กเองแหละแล้วอย่างเธอน่ะ   ถือได้สบายอยู่แล้ว  แรงอย่างเธอน่ะกระทิงยังเรียกพี่เล้ย~'   กรี๊ดๆๆ TxT!!!ดูปากพี่มันสิท่านผู้อ่าน   มาว่าฉันป็นพี่กระทิง  ฉันออกจะหุ่นสวยแพรวพราวราวเทพธิดาขนาดนี้ ( เว่อร์ไปๆ.....)      ถ้าฉันเป็นพี่กระทิง พี่ชายฉันก็คงไม่ต่างกันหรอกน่า เพราะพี่ก็เป็นพี่ฉันเหมือนกัน ดีไม่ดีพี่ชายฉันมันจะเป็นพี่แมมมอธด้วยซ้ำ คนบ้าอะไรฟระถึกอย่างกับช้าง ควายมาล้มยังล้มไม่ได้เลยนะนั่น!!!       อ้อ!!!ลืมไปตามบทต้องแนะนำตัวสินะ แหะๆ..... >0<

         ฉันนางสาว     ปรินิชฌา   พงษ์พานิชย์หรือปักกิ่ง อายุ17ปี  ส่วนสูง  160 ซม.มารายงานตัวแล้วเจ้าค่ะ  ^^      

    .....นอกจากฉันยังมีพี่กับน้องชายอีกอย่างละหนึ่ง   พี่น่ะชื่อ'เซี่ยงไฮ้' อายุ 19 ปีสูงโครตเลยตั้ง182ซม.อ่ะ...แถมยังเป็นนักเนียนดีเด่นอีก     ส่วนน้องชื่อ ปูเสฉวน เอ้ย!!....ไม่ใช่แค่' เสฉวน' นะ แต่ทุกคนชอบล้อว่าเป็นปูเสฉวน อิอิพูดอีกก็ตลกอีก  เอิ๊กๆๆ-0-  ( ท่าจะอาการหนัก... )  น้องฉันอยู่ป.6แต่สูงตั้ง150 ซม.แล้วอ่ะ  ...ฉันตั้งม.5ทำไมมันเตี้ยงี้ฟะ  (ปมด้อยๆ....) 

    .....ที่พวกเราได้ชื่อนี้ก็เพราะป๊ากับม๊าฉันน่ะ   เป็นคนจีนแต่ย้ายมาอยู่ไทยแถมพี่ยังเกิดที่เซี่ยงไฮ้   ม๊าเลยตั้งชื่อพี่อย่างนั้น   ฉันกับน้องเลยได้ชื่อพวกนี้ไปโดยปริยาย=_=++

        "นี่ปักกิ่งตกลงเดี๋ยวเธอจะไปห้องกระจายกับพวกฉันมั้ย?"  ยัยปลาดิบถามฉัน   นี่แกตั้งใจชวนฉันหรือตั้งใจจะถล่มเอาตัง์อันนอยนิดจากกระเป๋าตังค์ฉันกันแน่"

         "ไม่เอาเด็ดขาด 0_0  ขี้เกียจ  พวกเธอบอกจะไปซื้อของแต่ความจริงจะไปตกหนุ่มหล่อๆใช่มั้ย  น่าบื่อจะตายชัก" ฉันตอบปัดอย่างรำคาญญญญ      ย้ำนะ แค่รำคาญ (นั่นขนาดแรคาญนะเนี่ย  ถ้ารำคาญมากๆจะขนาดไหน) แล้วอีกอย่างฉันมีที่ๆอยากไปอยู่แล้วด้วย

        "เหอะๆ >>> -0-   ปลาดิบฉันว่ายัยนี่ต้องแอบไปซื้อชอกโกแล็ตมากินแบบไม่แบ่งเราแน่"  คราวนี้ยัยน้ำซอสพูดบ้าง

         วะ!! -/|\-  ทำไมพวกมันถึงรู้ทันฉันไปซะหมดทุกอย่างเนี่ย  (อ้าว!!งี้ก็ตั้งใจจะทำจริงง่ะ)   ก็ใช่อ่ะดิใครบังอาจมาแย่งช็อกโกแล็ตข้ามันต้องโดนมีดเสียบ! สับๆๆๆๆให้เละเป็นหมูบะช่อ! เอาปืนยิงซ้ำ! เอายัดใส่ถุงแล้วจับกดลงชักโครกให้กลายเป็นผีไม่ได้ผุดได้เกิดไปเลย แฮ่!! กรร!!! (นางเอกของเรากลายเป็นก็อตซิลล่าหน้าหมาซะแย้ว -.,-!!!)

        "ไม่ไปก็ไม่ไปเด่ะ  อย่าให้มีน้ำโหนะ  เดี๋ยวแม่ปั๊ดเสย>.<" โดงับหัวขาดซะเลย   เห็นฉันสวยอย่างงี้ก็เถอะ  ฉันน่ะเป็นเทควันโดนะ  แถมยังสายแดงซะด้วย(โหดแฮะ)

       "เอ่อ!!! -*-   ไม่ไปก้อไม่ไป  เราไปกันเองสองคนก็ได้เนอะ ไม่ต้องไปง้อใครหรอก  เน้อ~เชอะ!!!"

         "ไปดีมาดีนะ  -3-  อย่าไปตายสิงคาที่ไหนล่ะ  555+"  พอหย่อนระเบิดสร็จ  ฉัก็รีบเผ่นหนีออกจากห้องเรียนตรงไปที่ร้านขนมทันที

          "...แก๊ๆๆ~ไอ้เพื่อนไม่รักดี  พรุ่งนี้มาจะตีให้ตายเลยToT"  (ถ้าพวกเธอทำได้นะ  สายแดงนะนั่น)


                                                    *************************************         


    ที่ร้านขนมกินแหลก



         "อั๊ง  อัง อัง  โดะ  เอ  โร  มา  นา  สุ  กิ  โดราเอมอน=o=" (ฟังเป็นเพลงเหรอนั่นน่ะ)  ก็เพลงอ่ะดิ  เรื่องโดเรมอนไงออกจะเหมือน  อิอิ!! มีความสุขจริง...จริ๊ง >-<  จะได้กินช็อกโกแล็ตของโปรดแย้ว  ว่าแล้วก็

         'แต๋วแตก   แต๋วแตก  แต๋วแตก!!!'  บ๊ะ!!!  ได้ใจจริงๆ เสียงนี้ฮามากมาย  -_-++

         "สวัสดีจ้ะ  อ้าวหนูปักกิ่งเองเหรอ^-^"  ทำไมป้าถึงรู้จักฉันน่ะเหรอ  ก็เพราะฉันมาซื้อขนมที่นี่ประจำแหละ  แถมซื้อทีเป็นโหลๆเลย  ป้าเค้าเลยจำแม่น
        
         "=o=หวัดดีค้า  วันนี้เอาบราวนี่กับชีสเค้กอย่างละสามก้อน  แล้วก้อเอา....คิทแคทห้าแท่งค่ะ" ฉันสั่งอย่างไม่อายสายตาใครๆ  เอ้าก็ทำไงได้  คนมันชอบหนิ

         "เอ่อ..แล้วไอ้นั่นยังเหลืออยู่มั้ยคะ -o- " 
        
         "อ๋อจะ   เหลืออยู่พอดีอันนึง...อยู่หร้าร้านโน่นแน่ะ" ป้เเจ้ของร้านจัดการเอาขนมที่ฉันสั่งจัดใส่ถุงเตรียมไว้ให้  ส่วนฉัน...^o^ก็ไปตามหาสวรรค์ที่สุขีทวีโขชั้นโครตเจ็ด  นั่นก็คือ 'บิ๊คแพ็คช็อกโกบี้โรโบ้'
    (นั่นชื่อขนมเหรอนั่น่ะ ยาวโคตร +o+)

         ชิ้ง!!!   และด้วยสัญชาติญาณดิบ  เอ้ย!!!  ไม่ดิบนะ -.,-  มันกำลังบอกฉันว่าจะมี
    คนมาแย่งขนมสุดที่รักขงฉันไป     ม้ายได้~ ovo!!!  มันเป็นข้าน้อยคนเดียว  ว่าแล้วฉันก็บพุ่งไปหาสวรรค์ขอฉันด้วยความเร็วสูงสุดเท่าที่ฉันจะทำได้... แต่มันก็.....

         แปะ!.....หน็อยใครบังอาจจะมาแย่งขนมฉัน

         "นี่ของฉัน" ไอ้บ้นั่นพูด

         "ของฉันต่างหาก   ฉันจองไวแล้วนะ"  เชอะ!!  ใครจอมให้ไปง่ายๆฟะ  อุตส่าห์รอกินมาตั้งหนึ่งอาทิตย์ไม่ให้แย่งไปได้ง่ายร๊อก~~ 

         "จองยังไงของเธอ-0-   มีหลักฐานมั้ยล่ะ" แหน่ะ -*-  ดูมันดิ  ช่างหาเรื่องจริงๆมาถามว่ามีหลักฐานมั้ย  แต่เอ....!!!     หึๆๆ  คิดอะไรออกแล้ว >3<  อยากได้หลักฐานนักใช่มั้ย

         "...หลักฐานเรอะ  นี่ไง"  ว่าไปนั่นอิอิ ^.^   ทันใดนั้นเอง  ฉันก็โฉบเอาขนมในมือของหมอนั่นพร้อมกัยหยิบปากกาเมจิคในกระเป๋าออกมา  แล้วเขียนใส่บนถุงขนมตัวซุปเปอร์บิ๊กว่า  

         'ของปักกิ่ง  ใคร( เสือก )มาแย่งขอให้เป็นหมัน +-+***  เพี้ยง~!!!'
     
         "เฮ้ยนo-o!!  ทำบ้าอะไรของเธอน่ะ"

         "ก็ทำอย่างที่นายเห็นไง ^o^ "

         "ยังไงก็ช่าง-..-  ฉันไม่สน...ฉันเห็นก่อนเธอเพราะงั้น  มันเป็นของฉัน"หน็อย!  กวนเบื้องล่างฉันเองนะ-*-

         "ฉันเห็นก่อนนายอีกย่ะ  เห็นตั้งแต่สิบนาทีที่แล้วแล้วน-o-..."ดูมันจะตอบว่าไงอีก
     
         "งั้นฉันเห็นตั้งแต่ยี่สิบนาทีที่แล้ว^^" แหนะ !?  น่าโมโหจริง ...งั้นมาเจอกันหน่อยเป็นไง

         "..ไม่..ฉันเห็นสามสิบนาทีที่แล้ว -0-" 

         "ชิ!  ..ฉันเห็นตั้งแต่เธอยังร้องอุแว้ๆอยู่ในท้องแม่แล้ว-3-" ฮึ่ม!  ..ดูท่าหมอนั่นคงไม่ยอมง่ายๆแฮะ

         "เอางี้เลยเรอะ-.,-....งั้นฉันเห็นตั้งแต่นายยังเป็นลมเป็นฝนก็แล้วกัน^-^"แง้ว~ ฉันจะพ่นไฟได้อ๊ะป่าวแล้วเนี่ย

         "โอ้ย~!!!   พอๆ...ยังไงฉันก็จะเอาซะอย่าง+-+  เธอจะทำไม  -0-"อิอิเสร็จล่ะ >.<

         "ฉัน.....ก็จะซื้อก่อนนายนาะสิ!!^3^" ว่าแล้วฉันก็ปฏิบัติการโฉบเอาขนมจากมือหมอนั่นอีกครั้งพไปจ่ายตังค์ที่ป้าเจ้าของร้าน  พร้อมกับไม่ลืมที่จะฮิ้วถุงขนมที่สั่งไว้เมื่อกี้ -.,.-โกยแนบด้วยความเร็วชนิดที่ 'แสงยังเรียกพี่'

         "ฮะ!!!o.O..นั่นจะทำอะไรของเธอน่ะ  เอาขนมฉันคืนมาเดี๋ยวนี้" เสียงไอ้บ้านั่นยังตามมาหลอกหลอนฉันอยู่    ฉันหันกลับไปเยงพร้อมกับแลบลิ้นปลิ้นตาใส่หมอนั่นว่า
      
         " ของนายที่นะยะo.o  ฉันซื้อแล้วมันก็เป็นของฉันชิ...แบร่ๆๆ!++" ก๊ากๆๆ  สะใจชะมัดเลยดูหมอนั่นทำหน้าเข้าสิอย่างกับกำลังเบ่งอุนจิงั้นแหละ  555+  ฮาอย่างแรง

         "เธอ...นังตัวแสบ!-.,-  เธอเจอดีแน่" แหนะ++  ยังจะวิ่งตามมาอยู่  แง่ง..กรรๆ!!!มาเลย>.< (ไอ้ปีศาจส่งมาเกิดเอ๊ย~)  แต่ในที่สุด~!!  ไม่รู้ว่าสวรรค์เข้าข้างฉันหรือหมอนั่นดวงตกกันแน่  เพราะเท้าของไอ้บ้านั่นดันไปเหยียบเข้าที่หางของ 'เจ้าดำ'  หมาที่รักหางของมันยิ่งชีพ>>>+-+

         "เฮือก!!...ซะ..ซวยซะแล้วมั้ยล่ะกูToT"  หมอนั่นหน้าซีดลงทันทีพร้อมทำท่าเตรียมจะวิ่งหนีแต่ช้าไปวะแล้ว.....เมื่อไอ้เจ้าดำเริ่มวิ่งไล่งับก้นของผู้ชายที่ฉันคิดว่าอภิมหาโชคร้ายที่สุดในปัฐพี  แต่ก็สมแล้วล่ะอยากจะมาแย่งขนมฉันเองหนิ-w-

         "เธอ...ฉันจะฆ่าเธ๊อ...~~~"อีตานั่นร้องโหยหวน  บอกตรงๆเลยนะเสียงเงี้ยนะอย่างกับควายกำลังเบ่งลูกงั้นล่ะ -*-

         "ทำได้ก็ลองดูดิ+.+  แต่หลังจากที่นายออกจากโรงบาลนะ>w<"  อิอิดูหมอนั่นทำหน้าเข้าสิ...แบบว่าโกรธแค้นมั่กๆ  แต่จู่ๆก็เหมือนมีพายุมาพัดสีหน้านั้นให้หายไปทันที

         "ม้าย~~!!  ไปชิ่วๆ..+-+" โอ๊ว!!  อีตานั่นเต้นแทงโก้เป็นด้วยแฮะ>o<  หืม...อืมหวิดตรงนั้นนิด ตรงนี้หน่อยแล้วเมื่อไหร่มันจะโดนล่ะเนี่ย (เชียร์ซะเหลือเกินนะ..- -*)    อ๊ากๆๆ~ แต่แล้วสุดท้าย  สิ่งที่ทุกคนกำลังนึกอยู่ก็เกิดขึ้น...

         "จ๊ากกกกกๆๆ~ToT" เมื่อฟันคมๆงามๆของไอ้ดำกำลังับเข้าที่ก้นของเหยื่อยแบบไม่มีทีท่าจะปล่อยออกเลย  โหหมดสภาพเลยอ่ะดิ

         "จบแล้วอ่ะ ...อดดูของสนุกต่อเลย VoV"ในตอนที่ฉันกำลังจะก้าวกลับบ้าน  ทันใดนั้นเองก็มีมือคู่หนึ่งมาล็อกเท้าฉันไว้  บรึ๋ย~..หวังว่าคงไมใช่ผีนะ.....

         "แฮ่กๆ....แฮ่กจะไปไหนยัยตัวแสบ"  หืม!!

         "อ้าวยังอยู่ดีหรอเนี่ย...นึกว่าก้นนายแหว่งไปซะละ"

         "อย่ามาพูดมาก  ..แฮ่ก..เธอโดนดีแน่" ...ดูซิ - -* ขนาดจะพูดยังไม่ไหวเล้ย~  ยังจะมาหาเรื่องชาวบ้านอีก +-+....

         "เอ๊า..!!  ทำได้ก็ลองดู" (แหนะ..ยังไปแหย่เค้าอีกนะ)

         "เออ...~  ทำได้แน่แล้วเธออย่าเสียใจทีหลังล่ะ" หมอนั่นพูดแล้วทำท่าปล่อยหมัดมาทางฉัน  แง้~...พ่อจ๋า แม่จ๋าช่วยหนูด้วย   อิอิ..ซะเมื่อไหร่ล่ะ!!!  
         
         ฉันหลบหมัดของหมอนั่นพร้อมกับพยายามสวนด้วยลูกเตะ


         "อุ๊บ~!!! TxT...." อูย O.o..เห็นแล้วเจ้บแทนเลยแฮะ  โดนเข้าเต็มท้องเลยนะนั่น..จุกอ่ะสิน่ะ (แหงสิ - -*..!!!  เล่นไปทำเค้าซะขนาดนั้น) 

         " ชิ!!...- - แล้วเธอจะต้องเสียใจ.. - -*"เฮอะมาเล้ย~  เดี๋ยวแม่จะปั๊ดจนลืมชื่อตัวเองไปเลย>o<....

          ว่าแล้วไอ้เบื้อกบ้านั่น ก็พยายามจะเอาขามาเกี่ยวขาฉันให้ล้มแล้วเตะเข้าที่ท้องน้อยฉัน..สงสัยคงอยากเอาคืนที่ฉันเตะมันมั้ง -+-   ด้วยความที่ฝึกเทควันนโดสายแดงมา  มันทำให้ฉันโดดหลบลูกเตะไปอยู่ข้างหลังหมอนั่นได้อย่างสวยงาม ( อัพเกรดเป็น ' ไอ้เบื้อกบ้า ' แล้วเรอะ  *-*).....   แต่ทว่า!!!..ขาอีกข้างฉันที่กำลังโดนขาไอ้หมอนั่นเกี่ยวไว้ดั๊นอยู่ตรง...ของหมอนั่นพอดีแล้วในตอนที่ฉันโดดหลบลูกเตะนั้นเอง...มันก็ทำให้ขาอีกข้างที่โดนเกี่ยวของฉันเตะไปตร๊ง.ตรงนั้นพอดีแบบแป๊ะๆมันเลยทำให้...

         "โอ๊ยยยยย!!!!........  o-O" ง่าโดนเต็มๆเลย...จะแตกมั้ยง่ะTuT

         "เธอ...ฝากไว้ก่อนเหอะ +-+"..!!"หมอนั่นพูดแล้วทำหน้าแบบแค้น..ซู๊ดยอด =3=

         "เสียใจย่ะ..ฉัน - - ไม่รับฝาก"แง้วอย่าทำหน้างั้นสิ  มันน่ากลัวนะ -///-

         "เธอ..........พลั่ก!!  ตุบ....~"อึ๋ยสลบไปแล้วง่ะ..ฉันจะโดนข้อหาฆ่าคนตายมั้ยเนี่ย....ToT...อ่ะร้องเพลงส่งให้ละกัน...

         "อ๊า~~~~เมน..." อุตส่าห์ร้องเพลงจบให้นะ -0- ขอบใจฉันซะนะ...>>>>^.^ฉันรีบวิ่งลับบ้านอย่างรวดเร็วเผื่อว่าจะมีเพื่อนๆของหมอนั่นอยู่  
          
         'แต๋วแตก...แต๋วแตก...'.........  

         "เฮ้ยไอ้คาราเมล++ o.O  ...เป็นไรไปวะ!  เฮ้ยๆ!!"  ง่าเห็นป่ะ =_=...จริงด้วยถ้าไม่รีบออกมาก่อนละก็  ตายโหงแน่เลยง่ะT3T  แต่ไอ้หมอนั่นชื่อคาราเมลหรอ  ...แต่คนอะไรเนาะชื่อน่ากิ๊นน่ากิน ^0^..คาราเมลหรอ ..แปลกดีแฮะ -.,-..............


                                                
                                                  ********************************************                                      
                                                          


         



         

                                                                                                                                                    

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×