ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    • ฟอนต์ THSarabunNew
    • ฟอนต์ Sarabun
    • ฟอนต์ Mali
    • ฟอนต์ Trirong
    • ฟอนต์ Maitree
    • ฟอนต์ Taviraj
    • ฟอนต์ Kodchasan
    • ฟอนต์ ChakraPetch
All Short Fiction NARUTO.

ลำดับตอนที่ #6 : - NaruHina || Please don't take my sunshine away....

  • อัปเดตล่าสุด 26 มี.ค. 58


NARUTO FANFICTION


 

Title: Please don't take my sunshine away....

Author: hawaze

Pairing: Uzumaki Naruto x Hyuga Hinata (NARUHINA)

Rating: PG

Talk: เป็น OS สั้นๆ ที่เกิดจากเพลง ฤดูหนาวที่สิ้นสุด ของฮินาตะในเดอะลาส กับความเป็น Sunshine boy ของโตะนะคะ เพราะงั้นในฟิคก็เลยอาจจะเปรียบโตะกับแสงอาทิตย์ซะบ่อยและก็อาจใช้ฤดูหนาวแทนในความรู้สึกของฮินาตะ ปกติไม่ค่อยเขียนคู่นี้แบบนี้เลย ชอบคู่นี้มิ้งๆซะส่วนใหญ่ น่าร้ากกกกกกกกกกกก หวังว่าจะเอนจอยกันนะค (//// w ////)



++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
+++++++++++++++++++

  

 

ฉันเหมือนติดอยู่ในฤดูหนาว

แสนหนาวเหน็บ เยือกเย็น ไร้หัวใจ

ยาวนาน อย่างโดดเดี่ยว


.


.


.


.

 

            ฉันอ่อนแอ

            ความจริงที่ชวนให้เจ็บใจทุกครั้ง ร่างกายก็บอบบาง เรื่องวิชานินจาก็ไม่เอาไหน ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหน สิ่งที่ได้รับกลับมามีเพียงความผิดหวังจากสายตา ทุกน้ำตาที่ไหลออกมาต่างกลั่นกรองออกมจากความเจ็บปวดภายในที่กัดกร่อนจิตใจเหมือนน้ำแข็งในฤดูหนาว  ฤดูหนาวที่เนิ่นนานเหมือนไม่มีสิ้นสุด...

            เพียงแค่แสงแดดอุ่นๆเพียงเล็กน้อยก็ไม่เคยมาถึง...

 

 

            จนกระทั่ง

 

            อุสึมากิ นารุโตะ

            นั่นเป็นชื่อของ อาทิตย์แรก ที่ได้ละลายน้ำแข็งที่เกาะกุมอย่างยาวนาน  ความอบอุ่นมากมายจากเขานั้น ฉันสัมผัสได้ไม่ว่าจะจากคำพูด การกระทำ หรือแม้กระทั่งรอยยิ้มที่ชวนให้หัวใจเต้นผิดจังหวะ ความร้อนผ่าวบนใบหน้านี้ ก็คงเป็นเพราะอีกฝ่ายเจิดจ้าเกินไปล่ะมั้ง...นะ?

            “แต่ว่าคนแบบเธอน่ะนะ.... ฉันชอบเป็นบ้าเลย!”

 
 

.


.


.


.

 

 
 

 

           ฉันได้รับความเข้มแข็งมากขึ้น

            ฉันยิ่งพยายามมากขึ้น ไม่ว่าจะต้องเจอสายตาแบบนั้นอีกกี่คู่ ฉันก็ตัดสินใจแล้วว่าจะเปลี่ยนมัน ฉันไม่เคยคิดจะยอมแพ้อีก อยากจะหลุดพ้นจากฤดูหนาวที่เย็นชานี้ เมื่อได้สัมผัสความอบอุ่นนั้นครั้งหนึ่ง ก็ต้องการที่จะสัมผัสมันอีกหลายๆครั้ง อยากจะเป็นส่วนหนึ่งในรัศมีความอ่อนโยนนั้น  อยากจะเห็นท้องฟ้าสีครามนั่นอีก ท้องฟ้าสดใสที่งดงามที่สุดในชีวิตของเธอ ซึ่งมันสะท้อนอยู่ในดวงตา           

ของนารุโตะคุง

 


.


.


.


.

 

 

 

 

            เจ็บ...เจ็บมากๆ

            เจ็บปวดจนแทบจะเคลื่อนไหวไม่ได้อีกแล้ว

            สัญชาติญาณสั่งให้ฉันหยุดซะ หยุดฝืนลุกขึ้นต่อไป  หยุดสู้กับอะไรที่ยังไงก็ไม่มีทางชนะได้ หยุดลุกขึ้นมาเพื่อจะต้องโดนจัดการให้ล้มลงอีกสักที


            แต่ฉันไม่หยุด...

            ฉันไม่ยอมหยุดเด็ดขาด... แม้แรงเบาๆที่ใช้เคลื่อนไหวร่างกายจะสร้างความเจ็บปวดไปทั่วทั้งร่างแต่ฉันไม่สนใจ  แม้จะต้องคืบคลานไปด้วยสภาพแบบนี้ฉันก็จะทำ


            ฉันไม่อาจทนเห็น... ท้องฟ้าที่ชื่นชอบนั้นต้องหม่นหมองลง

            ทั้งๆที่อบอุ่นอ่อนโยน แต่กลับดูโดดเดี่ยวเพียงลำพังแบบนั้น ฉันทนไม่ได้หรอกนะ ไม่ยอมให้นารุโตะคุงต้องสู้อยู่คนเดียวอีกแล้ว



            นารุโตะคุงที่ถูกตรึงไว้ตรงนั้น ไร้พลัง และอ่อนแอ  ภาพที่เห็นยิ่งทำให้หัวใจปวดหนึบ ท้องฟ้าสีครามในดวงตาคู่นั้นจดจ้องมาที่ฉัน ริมฝีปากที่เคยคลี่รอยยิ้มสดใสไม่อาจยิ้มได้อีก น้ำเสียงทุ้มนุ่มแสนอบอุ่น ตอนนี้สั่นพร่า... ไม่อาจมีคำพูดแสนเข้มแข็งได้อีกแล้ว

            พอเถอะ ฮินาตะ... พอได้แล้ว

 

 

       ทั้งๆที่เธอกำลังเจ็บปวดขนาดนั้น  ในเวลาที่เธอกำลังอ่อนแอแบบนี้

จะให้ฉันหยุดได้ยังไงกัน... นารุโตะคุง

 
 

 

ฉันยิ้ม

ยิ้มออกมาทำไม... ก็ไม่รู้เหมือนกัน อาจเป็นเพราะท่าทางและดวงตาคู่ของนารุโตะที่สั่นเทาและเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจในการกระทำของเธอล่ะมั้ง  ทั้งๆที่อ่อนแอ ทั้งๆที่รู้ว่ามันไม่มีประโยชน์

ทำไมถึงยังสู้ คำถามที่มาพร้อมกับความเจ็บปวดที่แล่นเข้ามาในร่างกาย ทรมาณจนฉันแทบทนไม่ไหว แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังไม่ยอมปล่อยมือที่สั่นทาจากเหล็กที่ตรึงนารุโตะไว้ไม่ว่ายังไง... ฉันก็ตัดสินใจไปแล้ว

ตั้งแต่วันที่แสงแดดอุ่นๆนั่น เข้ามาละลายฤดูหนาวในใจฉัน

 

 

พูดฉันพูดอะไรแล้วไม่เคยคืนคำ... นี่แหละ วิถีนินจาของฉัน

 

.


.


.


.

 

 

 

        แตกสลาย

            พระอาทิตย์ของฉันกำลังจะแตกสลาย

ท้องฟ้างดงามคู่นั้นไร้ประกายไร้แวว ภาพนั้นก่อให้เกิดความหวาดกลัวจับขั้วหัวใจ ฉันมองเขาที่นิ่งงัน ประคองร่างไร้ลมหายใจของสหายและพี่ชายของฉันไว้ มือคู่นั้นสั่นระริกไม่ต่างจากนัยน์ตาของเขา

นารุโตะ เธอจะทำยังไง? เธอไม่มีทั้งพ่อและแม่ อาจารย์จิไรยะก็ตาย...  เพื่อนของเธอก็ค่อยๆตายไปทีละคน คนที่เธอยอมรับจะไม่มีใครรอดสักคน  แม้ไม่ต้องมีคำพูดเหล่านั้น ร่างตรงหน้าฉันก็ดูสิ้นหวังเหลือเกิน

ความสิ้นหวังนั้นน่ากลัว ความตายจากเหล่าผู้คนที่รักค่อยๆกลายเป็นความมืดมิดเกาะกินหัวใจของเขา ดวงตาสีฟ้าไร้ประกายเบิกโพลงจมดิ่งอยู่ในนั้น ท้องฟ้าครามแสนงดงามที่สุดของฉันค่อยๆจางหายลงไปทุกที เฉกเช่นเดียวกับประกายแสงอบอุ่นที่เจิดจ้าของเขา

ก็กำลังจางหายกลายเป็นความมืดมิดเข้าทุกที

 
 

 

ไม่นะ... ไม่ได้นะ...

ความมืดมิดนั้น... อย่าเอาเขาไป... อย่าพาเขาไป...

ได้โปรด... เพราะฉันรู้ดีถึงฤดูหนาวที่แสนโหดร้ายนั่น

อย่าพาเขาเข้าไปที่นั่นเลยนะ

อย่าพราก ความอบอุ่นที่ฉันรักไป


.

.

.

 

 

รู้รึยังล่ะว่า สิ่งที่รออยู่ข้างนี้ มีแต่ความโดดเดี่ยว!!!”

 

 

 

 

 

.


.


.


.

 
 

You Are My Sunshine, My only sunshine

You make me happy

When skies are grey

You'll never know, Dear,

How much I love you

 

.


.


.


.

 

 

ฝ่ามือแสนอ่อนแอของฉัน

ที่ครั้งหนึ่งแค่คอยช่วยพยุงตัวเองก็เต็มกลืนแล้ว

แต่ตอนนี้....

 

 

 

นารุโตะคุง!!”

 

 

.


.


.

 

Please don't take my sunshine away....







 

 

(c)  Chess theme

ติดตามเรื่องนี้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน

ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

loading
กำลังโหลด...

อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

loading
กำลังโหลด...

3ความคิดเห็น

กำลังโหลด...

3ความคิดเห็น

กำลังโหลด...
×
แทรกรูปจากแกลเลอรี่ - Dek-D.com
L o a d i n g . . .
x
เรียงตาม:
ใหม่ล่าสุด
ใหม่ล่าสุด
เก่าที่สุด
ที่กำหนดไว้
*การลบรูปจาก Gallery จะส่งผลให้ภาพที่เคยถูกนำไปใช้ถูกลบไปด้วย

< Back
แทรกรูปโดย URL
กรุณาใส่ URL ที่ขึ้นต้นด้วย
http:// หรือ https://
กำลังโหลด...
ไม่สามารถโหลดรูปภาพนี้ได้
*เมื่อแทรกรูปเป็นการยืนยันว่ารูปที่ใช้เป็นของตัวเอง หรือได้รับอนุญาตจากเจ้าของ และลงเครดิตเจ้าของรูปแล้วเท่านั้น
< Back
สร้างโฟลเดอร์ใหม่
< Back
ครอปรูปภาพ
Picture
px
px
ครอปรูปภาพ
Picture