คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : STOP! : Prologue
STOP!
KRISYEOL
Shotacon Romantic and Comedy
“เชี่ยคริส เหม่อไรมึง” มือควาย(?)ของเพื่อนรักผมถูกตบลงบนหัวผม เป็นครั้งที่ร้อยได้แล้วมั้งครับ ไม่รู้แม่ งจะตบทำซากอะไร หัวคนไม่ใช่ลูกวอลเลย์บอล -*-
“อะไรของมึงวะไอ่ลู่หาน ตบกูจังเลย”
“ก็กูเห็นมึงเหม่อนี่หว่า เหม่อหาน้องชานยอลของมึงหรออ”
“เรื่องของกู” ผมตอบหน้าตายแต่ในใจผมเขินไปสิบชาติแล้ว(?) ไม่รู้ว่าแม่ งจะยุ่งอะไรกับชีวิตผมนักหนา - -
“อ้าวนี่มึงหาว่ากูเสือ กหรอ!?” โถ่ นี่เพื่อนควายหรอครับ พูดซะขนาดนั้นก็ด่าสิคร้าบ =__=
“มึงหนิ กูกลับบ้านละสัส อารมณ์เสีย” ว่าจบผมก็ลุกออกไปโดยที่ไม่ได้ฟังไอ่ลู่หานอีกเลย ผมยกข้อมือขึ้นมาดูเวลา อาาา ห้าโมงเย็นแล้วนี่นา ต้องรีบไปซะละ
.
.
โรงเรียนเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่ง
ถามว่าทำไมผมถึงมาที่นี่ ? มารับน้องหรอ ? หืมม .. ไม่ใช่หรอกครับ ความจริงแล้วผมมาส่องเด็กคนนึงต่างหากละครับ หุหุ =,.=
“อ้าวพี่คริส มาทำไมอีกครับเนี่ย” เฮือก ! และแล้ว คนที่ผมมาส่องก็เดินเข้ามาทักผม ใบหน้าน่ารักๆนั่น ปากสวยๆ บวกกับรอยยิ้มที่ส่งมาให้นั่นอีก โอ๊ยยย อู๋อี้ฟาน อยากละลายเสียให้ได้ ฮู่ยยยย
“เอ่ออออ ... ” เอ๋อแดกไปสิครับ ไม่รู้จะให้ตอบยังไง ถ้าตอบออกไปตรงๆว่า พี่มาส่องน้องนั่นแหละ มีหวังผมคงโดนน้องเขาต่อยหน้ากับพอดี = =
“อ๋ออ มาส่องสาวใช่ไหมล่ะ ?” นั่นนนนนน น้องเขารู้ทัน แต่ก็เกือบถูกแล้วล่ะ พี่มาส่องน้องไม่ใช่สาวครับ ฮ่าๆๆ =,.= แต่เอ๊ะ ทำไมน้องเขาต้องปากยื่นอย่างนั้นด้วยล่ะ ? หรือว่าหึงผมกันน้า วะฮ่าๆๆ(?)
“เปล่านะครับ พี่มาหาน้องชานย.. เอ้ย ทางกลับบ้านพี่อยู่ทางนี้พอดีไง” ใช้คำตอบเดิมครั้งที่พันล้านแล้วมั้งครับ(เว่อร์) น้องเขาก็จำไม่ได้สักที -*-
“อ่า .. แล้วพี่กลับยังไงหรอครับ ?”
“ก็เดินครับ หอพี่อยู่ใกล้ๆแค่นี้เอง” คราวนี้ผมพูดความจริงนะครับ ไม่ได้ตอแหลเลยน้า >3<
“วันนี้ผมกลับด้วยได้มั้ย พอดีคุณพ่อติดธุระมารับผมไม่ได้” โถน้องชานยอลของพี่เครสสสส น้องไม่ขอพี่ก็จะไปส่งแน่ๆ แล้วยังมาทำสายตาอ้อนวอนแบบนั้นอีก อี้ฟานจะไม่ทนแล้วนะ! พี่จับน้องปล้ำซะตรงนี้ดีม้ายยย
“ได้สิครับ ไม่มีปัญหา” ส่งยิ้มกลับไปพร้อมกับเงิงอันใหญ่ที่พร้อมจะเฉาะหน้าน้องเขา =..= แล้วไม่อยากจะโม้ นี่เป็นวันแรกเลยที่น้องเขากลับบ้านด้วยกันกับผม โฮกกกกกก ฟินนน
ผมแอบตาม แอบมองน้องชานยอลตั้งแต่น้องเขาอยู่ม.ต้นปีสอง จนกระทั่งตอนนี้น้องเขาเลื่อนขึ้นมาอยู่ม.ต้นปีสุดท้ายแล้ว
เราทั้งสองคนเดินมาถึงหน้าบ้านของน้องชานยอล ผมโบกมาแล้วส่งยิ้มที่คิดว่าดูดีที่สุดแล้วไปให้ น้องเขาดูเขินๆด้วยล่ะ เวลาผมส่งยิ้มให้ หรือว่าน้องเขาจะมีใจให้ผมกันนะ อร๊ายยยยย -/-
เพื่อนๆผมคิดว่า มันเป็นไปไม่ได้ที่ผมกับน้องชานยอลจะรักกัน มันบอกว่าน้องเขายังเด็ก และผมนั้นแก่มากแล้ว คือ ผมก็ไม่เขาใจนะว่าแก่มากยังไงทั้งๆที่ตอนนี้อยู่มหาลัย ปี4 =__= แล้วผมกับน้องชานยอลก็ห่างกันแค่ 5 ปีเท่านั้น
แต่เพื่อนบางคนผมมันก็บอกว่า จีบๆไปเถอะ แปปเดียวก็ติด เด็กสมัยนี้มันใจง่าย แหม่ อยากจะถีบปากมันสักครั้ง แต่เห็นว่ามันเป็นเพื่อนนะ - - ยังไงน้องชานยอลของผมก็ไม่ใจง่ายหรอกกกกก ไม่ไม่ไม่ม่ายยย(?)
“กูไม่ได้กินเด็กนะเว้ยยยยย”
TBC.
ความคิดเห็น