คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : STOP! : Chapter 1
STOP!
KRIS x CHANYEOL
Shotacon Romantic and Comedy
Chapter 1
ปาร์ค ชานยอล .. แม่งโครตน่ารักเลยว่ะครับ! T///T
เช้าวันเสาร์เป็นเช้าที่ผมโครตฟินนนนนนนนนนนนน ร้อยวันพันปีผมไม่เคยเจอน้องเขาเลย ในช่วงวันหยุด แต่สงสัยวันนี้พระเจ้าคงเข้าข้างผม ฮิฮิ -/-
บังเอิญว่าที่หอผมนมมันหมด ผมก็เลยออกมาซื้อนมที่เซเว่นหน้าปากซอยหอ แล้วด้วยความที่สายแล้ว ประมาณ 8 แปดโมงได้ ผู้คนก็เลยไม่ค่อยมีเท่าไหร่นัก ผมเดินไปหยิบนม แล้วก็หยิบซีเรียลมากล่องนึง ในระหว่างที่ผมกำลังจะมาจ่ายเงินที่เคาท์เตอร์นั่นแหละครับ ผมก็เจอกับ ..
ปาร์ค ชานยอล ในชุดนอนลายคิตตี้สีชมพู!!!!
อู๋อี้ฟานอยากจะกรี๊ดดดดดดดดดดดด T//////T น้องชานยอล แม่งจะน่ารักไปล่ะครับ =,.= ไหนๆก็เจอแล้ว ทักซักหน่อยจะดีกว่า ฮุฮิ
“อ้าว น้องชานยอล มาทำอะไรครับเนี่ย” แหม่ ผมอยากจะตบปากตัวเองซักครั้ง ถามไปได้ว่ามาทำอะไรที่ร้านสะดวกซื้อ มาซักผ้าเรอะ!! = =;
“อ้าว พี่คริส ผมมาซื้อนมครับ พอดีว่านมที่บ้านหมด ม๊าผมเลยให้ออกมาซื้อ” ป๊าดดดด พรมลิขิตรึเปล่าเนี่ย นมหมดเหมือนกัน -/-
“อ้อครับ ..”
“แล้วพี่ล่ะฮะ ? มาซื้อนมเหมือนกันหรอ ?” ถามมาได้นะครับ น้องชานยอล ในมือพี่คงถือน้ำยาล้างห้องน้ำอยู่มั้งครับแหม่
“ครับ .. ให้พี่ไปส่งไหม”
“ไม่เป็นไรครับ ผมเดินกลับดีกว่า บ้านผมอยู่ซอยข้างๆนี่เอง” เออว่ะ!! ทำไมเมื่อวานผมไม่สังเกตฟร้ะ -*- ถึงว่าแปปเดียวถึงหอแล้ว
“เถอะน่านะ พี่ขี่จักรยานมา” ผมตื๊อน้องเขาต่อไป จนน้องเขาใจอ่อนยอมไปกับผม วะฮ่าฮ่า -//-
.
.
“ขอบคุณนะครับที่มาส่ง” อีกแล้ว!! อยากจะละลายคาจักรยานเหลือเกิน รอยยิ้มหวานๆนั่น ฮือออ T///T
“ไม่เป็นไรครับ งั้นพี่ไปก่อนนะ” ผมเลี้ยวจักรยานกลับหอ ถึงตอนนี้ผมก็ยังฟินไม่หาย ตอนที่ผมขี่มาส่งน้องเขา น้องเขากอดเอวผมด้วย อ๊ากกกก >///<
พอผมกลับมาถึงหอ ผมก็จัดการเตรียมเทนมดื่ม แต่ตอนที่เทนั่นแหละครับ ..
ทำไมนมกูมันเป็นสีชมพูฟร้ะ !!
สงสัยจะสลับกับของน้องชานยอลแน่ๆเลย =__= แต่ก็นะ เพิ่งรู้นะเนี่ย ว่าน้องเขาชอบกินนมรสสตอเบอร์รี่ ฮุฮุ =.,=
.
.
“คุก คุก คุก คุก คุก”
“คุก คุก คุก คุก คุก”
“คุก คุก คุก คุก คุก”
= = ไม่รู้ว่าพวกมันจะพูด “คุก” กรอกหูอะไรผมขนาดนี้ คือ ยิ่งพวกมึงพูด กูยิ่งรู้สึกกลัว และ ผิด ที่กูไปจีบน้องชานยอล T_T
“ไอ่คริสพรากผู้เยาว์”
“เออใช่ แดกเด็ก”
“คุก คุก คุก คุก”
เห้ออ = = เรื่องของแม่ ง เถอะครับ อยากจะกรอกหูอะไรกูก็เชิญญญ แต่ยังไงซะกูก็ไม่นอมแพ้หรอกนะ กูจะต้องจับน้องชานยอลมาเป็นเมี ย เอ้ย! เป็นแฟนกูให้ได้!
“น้องเขาแค่15เองนะมึง กว่าจะบรรลุนิติภาวะก็อีกตั้งหกปี ”
“แล้วไงวะ ก็กูชอบอ่ะมึง น้องเขาน่ารักสั ส พวกมึงไม่เคยเห็นจะไปรู้อะไร”
“มีรูปป่ะล่ะ กูชักอยากจะเห็นหน้าน้องเขาแล้ว” หึหึ ทีนี้นะ พวกมึงจะได้เห็นสักที ว่าแฟนกู(ในอนาคต) หน้าตาน่ารักขนาดไหน ว่าแล้วผมก็เปิดรูปที่ผมแอบถ่ายน้องเขาให้วกมึงดู
“อู้หู!!” เป็นไงล่ะ พวกมึง น้องเขาน่ารักล่ะเส้ กร๊ากก
“น่ารักสั สอ่ะมึง กูจะเอาาา” ชิบล่ะ = = ผมไม่น่าบ้าจี้เปิดรูปให้พวกมันดูเลย พวกมึงจะกูจีบน้องชานยอลหรอห๊ะ! ไม่มีทางหรอกกก
“ของกู ห้ามคาบไปแด ก”
“เฮอะ! น้องเขายังไม่ได้แต่งงานกับมึงซักหน่อย ทำไมห้ามล่ะ” เออก็จริงของมันนะ -*- เห้ย! ไม่ได้ๆ ยังไงก็ไม่ได้ คนนี้กูหวง - -+
“ห้ามก็คือห้ามเว้ย คนนี้กูจริงจังนะมึง”
“หรอออออ กูเห็นกี่คนกี่คนมึงก็พูดแบบนี้นั่นแหละ”
“แต่คนนี้กูจริงจังมากๆนะเว้ย” ผมส่งสายตาและเสียงที่จริงจังไปให้ไอ่ลู่หาน ซึ่งมันก็นิ่งไปเลย มันคงไม่เคยเห็นผมจริงๆจังๆสินะ ..
“เออๆ งั้นขอให้จีบติดแล้วกัน”
“เห้ย มึงสองคนอ่ะ ทำรายงานวิชาของอาจารย์ชองกันเสร็จยังวะ” ผมหันไปถาม อี้ชิ้ง กับ ไอ่เทา ก็นะ ทั้งกลุ่มผมแม่ งมีแต่คนจีน เวลาคุยกันก็ใช้ภาษาจีน แล้วคนทั้งมหาลัยหันมามองเป็นแถบ มองด้วยสายตาราวกับว่า พวกผมแม่ งคุยกันเป็นภาษาต่างดาว T^T
“ยัง”พวกมันสองคนตอบพร้อมกัน ซึ่งแบบว่าเป็นอะไรที่ดีมากกกกกก ตายทั้งกลุ่มแน่ๆ ไม่มีใครเสร็จเลยสักคน - -
“เค้าสั่งวันไหน แล้วให้ส่งวันไหนวะ” ลู่หานถามออกมา พวกผมทั้งสามคนหันไปมองกันเป็นตาเดียว คือ .. มึงไม่เคยสนใจอะไรเลย =__=
“สั่งเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ให้ส่งพรุ่งนี้”
“เรื่องอะไรวะ” =____________________= กูละเอือมกับมึงจริงๆ
“หลักการออกแบบภายใน”
“แม่ งเอ้ย อยู่ตั้งปีสี่แล้ว ยังให้กูทำรายงานแบบเด็กม.ต้นไปได้”
“หรือมึงอยากทำวิทยานิพนธ์ -__-”
“เออรายงานเนี่ยแหละดีแล้ว อย่าให้กูทำอย่างอื่นเลยเหอะ”
.
.
“อ้ายคนจนจำต้องปั่นรถถีบ จะไปจีบอี่น้องคนงามมม~” ร้องเพลงเข้ากับฐานะตัวเองเหลือเกิน =__=
พอเลิกเรียนปุ๊ปผมก็รีบปั่นจักรยานออกจากมหาลัย ไปรับน้องชานยอลที่โรงเรียนโดยเร็ว *-* ที่ผมใช้จักรยานนี่ไม่ใช่เพราะบ้านจนหรอกครับ แต่ม๊าผมบอกว่า ช่วยลดโลกร้อนดี ซึ่งผมเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม บ้านก็รวยประเภทใช้เงินทั้งชาติก็ไม่หมด แต่ผมกลับต้องเป็นเด็กทุนของมหาลัย ยังดีที่ได้หอพักตามสไตล์คนรวยอยู่ แต่ก็ต้องกินมาม่า แทบทั้งเดือน T__T ไหนจะปั่นจักรยานจนแทบจะกลายเป็น แลนซ์ อาร์มสตรอง อยู่แล้ว TwT
พอมาถึงผมก็จอดจักรยานหน้าโรงเรียนแล้วรอคอยเวลาเลิกเรียน รอไม่นานสัญญาณเพลงสั้นๆก็ดังขึ้น เด็กม.ต้นและม.ปลายก็ต่างทยอยกันลงมาจากอาคารเรียน สายตาของผมก็คอยสอดส่องน้องชานยอลไปทั่ว ไม่นานนัก ผมก็เห็นน้องเขาเดินมากับเพื่อนผู้หญิงอีกสองคน คนอะไรก็ไม่รู้ สวยกว่าผู้หญิงอีก -////-
“พี่คริสมาอีกแล้ว” ผมเดินไปดักหน้าน้องชานยอล ทันทีที่พ้นประตูโรงเรียน เพื่อนผู้หญิงอีกสองคนดูแปลกใจหน่อยๆเมื่อเห็นผม
“ฉันสองคนกลับบ้านแล้วนะชานยอล โชคดีล่ะ” เพื่อนผู้หญิงทั้งสองโบกมือลาน้องชานยอล แหม่เหมือนน้องผู้หญิงสองคนนั้นจะรู้งานดี ฮึฮึ =..=
“กลับบ้านกันเลยมั้ย”
“เอ่อ .. วันนี้ไม่มีใครอยู่บ้านเลยครับ ผมก็เลยกะว่ายังไม่กลับ” อ๊ากกกกกกกก งี้ก็เสร็จอู๋อี้ฟานล่ะสิ วะฮ่าฮ่า =,.=
“งั้นไปนั่งเล่นที่ห้องพี่ก่อนมั้ยครับ แล้วเดี๋ยวเย็นๆพี่ไปส่งบ้านเอง นะ” ผมส่งสายตาออดอ้อนไป น้องชานยอลก็หน้าแดงขึ้นมา ตอนแรกดูเหมือนจะถูกปฏิเสธ แต่น้องเขาก็ยอมไปด้วยกันแต่โดยดี =..=
.
.
“ตามสบายเลยนะครับ เดี๋ยวพี่ไปหยิบน้ำมาให้นะ”
“ไม่เป็นไรดีกว่าครับ ผมเกรงใจ”
ว่าแล้ว น้องชานยอลก็เดินเข้าไปในห้องครัวโดยที่ไม่ฟังผมเลย -*- เด็กอะไรเนี่ย ดื้อจริงงง แต่ยังไงก็อยากเลี้ยงดูนะ =///=
ผมเดินเข้าไปในห้องนอนตัวเอง จัดการเก็บของเก็บกระเป๋า แล้วอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าซะใหม่ วันนี้อากาศมันร้อนจริงๆ
พอทำธุระส่วนตัวเสร็จ ผมก็เดินออกมาจากห้อง กะว่าจะชวนน้องชานยอลไปซื้อของกินมาไว้ที่ห้องซักหน่อย ว่าแล้วก็หยิบกระเป๋าตังค์ และมือถือเตรียมออกจากห้องไปทันที แต่ในตอนที่เปิดประตูออกมา ผมก็เห็นน้องชานยอลกำลังคุยโทรศัพท์อยู่ นี่ไม่ได้เสียมารยาทนะ แต่แค่อยากรู้เท่านั้นเองว่าน้องเขากำลังคุยกับใคร
“อะไรนะครับ วันนี้พ่อกับแม่ไม่กลับบ้านหรอ แล้วผมจะไปนอนที่ไหน ”
“ครับแม่ ได้ครับ ไม่เป็นไรครับ รักพ่อกับแม่นะครับ”
ถ้าผมไม่ได้หูฝาด .. วันนี้พ่อกับแม่น้องชานยอลไม่ได้กลับบ้าน ต้องนอนบ้านเพื่อน .. วะฮ่าฮ่า(?)
“อ้าวพี่คริส จะไปไหนหรอครับ ?” ผมหลุดออกจากความคิดชั่วร้ายที่ผุดขึ้นมาในหัว ก่อนจะยิ้มแห้งๆให้น้องชานยอล
“ชานยอลครับ ไปซุปเปอร์มาร์เก็ตกับพี่หน่อยได้มั้ย พอดีพี่จะซื้อของเข้าหอน่ะครับ”
“ได้สิครับ ไม่มีปัญหา” น้องชานยอลส่งยิ้มหวานๆมาให้ผม อีกแล้ว .. น้องชานยอลจะรู้ตัวไหมครับว่าน้องกำลังฆ่าพี่ทางอ้อมน่ะ T///T
“พี่คริสเป็นอะไร ไม่สบายหรอ” น้อวชานยอลเอื้อมมือมาอังหน้าผากผม แตะแก้ม แล้วก็คอ โอ๊ยยย พี่อยากจะระเบิดตัวเองตาย ;__;
“ป เปล่าครับ ไปกันเถอะนะ เดี๋ยวพี่ไปส่งน้องชานยอลด้วย” ผมพูดและหยิบกระเป๋าน้องชานยอลมาสะพาย ความจริง .. ผมไม่ได้ลืมหรอกครับ แต่แค่จะทำให้น้องเอ่ยปากขอนอนห้องผมเท่านั้นเอง ฮึฮึ ชั่วร้ายมั้ยล่ะ =..=
“เอ่อ พี่คริสครับ ..”
“มีอะไรหรือเปล่าครับ ?” ผมแอบยิ้มเจ้าเลห์ในใจ ฮ่าๆ น้องชานยอลเสร็จพี่แล้วล่ะครับ -..-
“คือว่า พี่คริสอยู่หอคนเดียวหรือเปล่าครับ ?”
“ครับพี่อยู่คนเดียว”
“คือว่า ..”
“..?”
“คืนนี้ผมขอนอนด้วยได้มั้ยครับ!?”
TBC
ความคิดเห็น