Classroom รัก(ไม่)ต้องแอบ

ตอนที่1 เปิดเทอม

"นาวววลูกกก!!! ตื่นได้แล้วลูกกก ไปเรียนวันแรกเดี๋ยวก็สายหรอกกก"

นี่เป็นเสียงที่ฉันได้ยินทุกเช้าก่อนไปโรงเรียน บอกได้เลยว่าเสียงนี้ปลุกดีกว่านาฬิกาปลุกซะอีก ~_~ เฮ้อวันแรกของการเปิดเทอมอย่างกะฝันไป วันแรกสินะกับการเป็นเด็ก ม.ปลาย เต็มตัว เฮ้อออออ~~~ พูดไปแล้วก็เพลียย แต่ก็ดีได้พบเพื่อนใหม่

"มะนาววว!!! แต่งตัวเสร็จรึยังลูกกก อีก 10 นาทีก็เข้าแถวแล้ว เดี๋ยวก็ไปเข้าแถวไม่ทันหรอก"
"ค่ะ! แม่ แปปนึง"
ณ โรงเรียน
"แม่หนูไปนะค่ะ หวัดดีคะ"
"จ้าๆ เดี๋ยวตอนเย็นแม่มารับนะ"
"คะ" 

เฮ้ออ เปิดเทอมวันแรกก็สายซะและ!!! 

"อ้าวเธอ!!! ทำไมเพิ่งมาเอาป่านนี้ ไป ไป ไป! รีบไปเข้าแถวเร็ว" และนี้ก็ไม่ใช่เสียงใครที่ไหน อาจารย์ฝ่ายปกครองเหมือนเดิม

"ค่ะๆๆ" ฉันต้องรีบวิ่งไปเข้าแถวไม่งั้นต้องโดนยืนประจานหน้าเสาธงแน่ๆ

หลังร้องเพลงชาติเสร็จ สวดมนต์ไหว้พระเสร็จก็ตามเคย ท่าน ผ.อ. ให้โอวาทแก่นักเรียนเก่านักเรียนใหม่ พระเจ้าาาาโอ้ยย ท่าน ผ.อ. บอกขอแค่ 10 นาที แต่นี้มันจะปาไปครึ่งชั่วโมงแล้วนะค้าาาาาาาาาาาาาาาาา พอท่าน ผ.อ. ให้โอวาท โอ้ววนี่แหละสวรรค์ ฉันจะได้ขึ้นห้องเรียนสักที

พอถึงห้องเรียนมันก็ต้องเป็นธรรมเนียมของเด็กที่ขึ้น ม.ปลายใหม่ๆ คงจะเดาไม่ยากคือแนะนำตัวนั้นเอง เพื่อนๆก็แนะนำตัวไปจนมาถึง 'ฉัน' แต่เพื่อนที่นั่งข้างฉันก็ไม่ใช่ใครคนไหนไกล นางคือ หญิงโจ้เพื่อนเก่าของฉันตั้งแต่ ม.ต้น นั้นเอง (ที่เรียกว่านางเพราะนางให้ใช้แทนคำว่านาย ถ้าไม่เรียกว่านาง นางจะโกรธมาก) ที่เล่าถึงนางไม่ใช่อะไรเพราะตอนฉันจะแนะนำตัวนางก็แย่งซีนจะแนะนำตัวก่อนฉัน ฉันก็เลยต้องสร้างเสียงหัวเราะในห้องห้องนิดหน่อย ด้วยการเป่ายิ้งฉุบกับนาง(ขอบอกไว้ครูประจำวิชาถึงกับพูดไม่ออกเลยทีเดียว)

หลังจากเป่ายิ้งฉุบเสร็จผลคือฉันแพ้ฉันก็เลยต้องยอมนางไป พอฉันและโจ้แนะนำตัวเสร็จ ก็ถึงผู้ชายที่อยู่หลังห้องบ้าง( ผู้ชายห้องฉันขอบอกไว้เลยเด็ดทุกคน ) ผู้ชายก็แนะนำตัวไปจนมาถึง'บอม'คนที่ฉันคิดไม่ถึงว่าฉันจะหลงรักเขาได้ บอมเป็นผู้ที่กวนๆชอบหยอกคนนั้นคนนี้ แต่ความน่ารักกวนๆของเขานั้นแหละที่ทำให้ฉันเพ้อคิดกับเขาเกินเพื่อน
หลังจากวันเปิดเทอมผ่านไปประมาณ 2 สัปดาห์ ห้องเราก็เริ่มจะสนิทกันมากขึ้น และจนฉันได้คุยกับบอมมากขึ้น และซึ่งในวันหนึ่งที่ฉันได้รับฉายาจากเขาว่า'อิอ้วน'( บอกเลยฉันมันไม่อ้วนสักหน่อย จิๆนะ😋 ) 

ณ ห้องวิทยาศาสตร์ ตอนเลิกเรียน

"อ้วนๆ วันนี้อาจารย์ได้สั่งงานไรไว้บ้างอ่ะ?"
"ไม่รู้ดิ! อยากรู้ก็โทรจิตไปถามอาจารย์เองดิ" แอบซะใจเล็กๆ
"อ้าวอ้วนตอบดีๆดิ" ไอ้ดำ มโหนิดๆ (ไอ้ดำเป็นฉายาที่ฉันตั้งให้เองแหละ เหมาะสมกับไอ้บอมดี อิอิ)
"จ้าาๆพ่อคุณ วันนี้อาจารย์ไม่ได้สั่งงานอะไรไว้ย่ะ" ฉันแอบยิ้มให้ไอ้ดำเล็กน้อย
"อินาววววรีบมาหน่อยอย่ามัวคุยกับผู้ชายยสิ อีนี้" นั้นไม่ใช่เสียงใครที่ไหนเสียงนางโจ้เองแหละ เฮ้อ ขัดจังหวะจริงๆ
"ค้าาาาาาาา คุณนายยยย" 😑
"มัวแต่คุยกับผู้ชายอยู่นั้นแหละ เพื่อนฝูงนี้ไม่คิดจะสนใจเลยนะ อีนี้!! "
"โถ่แก!! ก็นิดนึง ก็บอมมันถามอ่ะ ไม่ตอบเดี๋ยวหาว่าเราหยิ่งอีก"
"ค้าาาาา!! แม่คุณ เชื่อคะ!"
"เออนี้!! อีโจ้เดือนหน้าก็จะวันงานภาษาอังกฤษแหละ ห้องเราจะทำละครเวทีเรื่องไรดีอ่ะ"
"เอาเรื่องนี้ดิ'เจ้าหญิงนินทา'แกว่าโอป่ะ?"
"ก็โอนะ งั้นเดี๋ยวฉันจะไปหาบทมาและกัน ส่วนแกอีโจ้ไปเลือกนักแสดงห้องเรามาเลย"
"Ok! เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะเริ่มหานักแสดง ส่วนอินาวพรุ่งนี้ต้องได้บทนะ"
"จ้าๆๆได้ๆ งั้นอีโจ้ฉันกลับก่อนนะ แม่ฉันมาแหละ พรุ่งนี้เจอกัน บาย!"

ตอนที่2 อุปสรรค

พอกลับถึงบ้านก็ไม่มีไรทำนอกจากกิน เล่น นอนดูทีวี บลาาๆๆ จนเวลาผ่านหลายชั่วโมงเลยสำเนียกได้ว่าลืมหาบทละครให้อีโจ้มัน ตายๆๆแหกกันละที่นี้ พอนึกขึ้นก็กระโดดออกจากเตียงรีบวิ่งไปโต๊ะคอมของพี่สาว(ลืมบอกไปว่าฉันมีพี่สาวอยู่คนหนึ่ง ซึ่งฉันกับพี่แตกต่างกันมากราวกับฟ้ากับเหว)หลังจากพอถึงห้องของพี่สาว ก็รีบขออนุญาติพี่สาวสุดที่รักใช้คอมเป็นการด่วนซักหน่อย

"พี่ติ้กๆ นาวขอใช้คอมหน่อยนะแปปนึง"
"ได้ๆแปปเดียวนะ"
"ค่าาาาาาาาาาา"

หลังจากขอพี่สาวสุดที่รักได้สำเร็จฉันก็รีบเปิดคอมกดพี่กูเกิลรวดเดียว ใช้เวลาหาแปปเดียวก็ได้ข้อมูลเสร็จสับ ปริซเอกสารเสร็จก็หันไปขอบคุณพี่สาวสุดที่รักที่อุสาห์ให้ใช้คอม เวลาผ่านไปไม่ถึงห้านาทีฉันกับพี่สาวก็ได้ยินเสียงแม่เรียกไปกินข้าวข้างล่าง

"นาววว ติ้กกก มากินข้าวเร็วลูกก!!"
"ค่าาาาาาาา" ฉันกับพี่พูดพร้อมกัน ก่อนที่จะลงไปกินข้าวข้างล่าง
ณ โต๊ะอาหารอันเริงสำราญ
"มาแล้วหรอลูก มาเร็วรีบมากินเดี๋ยวมันจะเย็นเสียก่อน"
"วันนี้มีไรกินบ้างคะแม่" พี่สาวสุดที่รักของฉันเอ่ยถามแม่
"ก็มี แกงเขียวหวานไก่ แกงส้มปลากรอบ แกงจืดหมูสับ แล้วกะ..." 
"โหหห!! แม่ทำไมมีแต่แกง แกงๆๆๆๆๆ ละค่ะ" ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเสียงใคร เสียงฉันบ่นเองแหละ ก็อย่างว่ามีแต่แกงๆๆฉันก็ต้องบ่นเป็นธรรมดา
"ใครบอกละลูกว่ามีแค่แกง นี้ไงไข่เจียวกุ้งสับของโปรดของลูก"พอแม่พูดจบ ตาฉันก็ลุกว้าวขึ้นทันทีแหม่ก็ของโปรดทั้งทีจะให้ฉันหน้าบูดหน้าบึ้งได้ไงละเนาะ(ถามใครว่ะ?!)

หลังจากกินข้าวกินขนมเสร็จ ก็ถึงเวลาเมาส์กับเพื่อง(ฝูง) เปิดมาหน้าเฟสข้อความพวกขี้เมาส์ก็เด้งขึ้นก่อนใคร

โจ้ฟินเวอร์ : นี้แกๆรู้ไรป่ะ แอมแอบชอบเพื่อนในห้องเว้ยย ( แอมเป็นเพื่อนในห้องที่สวยที่สุด เรียนก็เก่ง เล่นกีฬาก็เยี่ยม เรียกได้ว่าเฟอร์เฟกเลยที่เดียว ) ว่าแต่แอมมันมีแฟนแล้วนิทำไมไอ้โจ้ถึงบอกว่าแอมแอบชอบเพื่อนในห้อง
แพมสวย( ชื่อเฟสมันมั่นมาก ) : เห้ย!!โจ้ แอมมันมีแฟนแล้วไม่ใช่เหรอว่ะ
โจ้ฟินเวอร์ : ก็เออดิ แต่เพื่อนในห้องเขาเมาส์กันว่าแอมมันแอบชอบเพื่อนในห้อง
เตเต้ : จริงเหรอ?? กูไม่ค่อยเห็นมันคุยกับผู้ชายคนไหนเลยนะ ในห้องอะ
โจ้ฟินเวอร์ : จริงสิแก เพื่อนในห้องเขาเมาส์กันระนาวว
มะนาว จิ๊ดด : แอมชอบใครว่ะ??
แพมสวย : ใช่ไอ้บีมรึป่าวโจ้?
โจ้ฟินเวอร์ : ไม่ใช่
เตเต้ : ไอ้ตั้มเหรอว่ะ?
โจ้ฟินเวอร์ : ไม่ใช่!!! พอๆเลิกเดาได้ล่ะ
คนที่แอมชอบก็คือ...
ก็คือ..
ก็คือ...
มะนาว จิ๊ดด : โว้ยยย!! อีโจ้รีบบอกมาเร็วดิ กูรออ่านนานแล้วเนี้ย (โมโหนิดๆ)
โจ้ฟินเวอร์ : อย่าโวยวายดิ อะๆบอกก็ได้ แอมมันชอบไอ้'บอม'

หลังที่อีโจ้พิมพ์บอกว่าแอมชอบใครฉันก็รีบปิดเฟสก่อนจะเปิดเพลงให้ความคิดฉันออกจากเรื่องนี้ซักที ตอนแรกฉันคิดว่าให้เป็นใครก็ได้แต่ไม่ใช่บอม แล้วทำมันคำตอบมันดันเป็นบอมว่ะ ฉันนั่งคิดไปวกวนไปมาว่าทำไมคนที่แอมชอบต้องเป็นบอม ทำไม ทำไม ทำไม โว้ยยยย ยิ่งคิดยิ่งปวดใจ

หลังจากที่ฉันได้รู้เรื่องราวจากนางโจ้ฉันก็เริ่มสังเกตุพฤติกรรมของแอมว่าแอบชอบไอ้บอมจริงๆรึเปล่า.. ทำไมช่วงนี้แอมกับบอมคุยกันบ่อยจังอะ ดูดิๆนั่งใกล้กัน นั่งคุยกันอยู่สองคน!! ยิ่งเห็นภาพต่อมอิจฉาฉันยิ่งทวีคูณ ""หึๆอย่าคิดนะว่าฉันจะให้เธอเป็นแฟนกับบอมได้ฝันไปเถอะ"" หลังจากที่ฉันไดัคิดแผนการในหัวสมองอันฉลาดของฉันได้ ( ว่าแต่เอ๊ะ! ใครว่าฉันกำลังมโนว่าตัวเองฉลาด เดี๋ยวเหอะๆ เดี๋ยวเจ๊จะกลับมาคิดบัญชี ) ฉันตัดสินใจลุกขึ้นเดินไปนั่งแทรกกลางระหว่างแอมกับบอม แอมดูตกใจเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยถามฉันว่า..

"อ่าวนาว มีอะไรรึป่าว?"
"มีสิ นาวว่าจะให้แอมว่าเป็นผู้บรรยายในละครเวทีภาษาอังกฤษหน่อยอ่ะ ได้ไหม?"
"เอิ่ม...ผู้บรรยายเหรอ.? ได้สิน่าจะสนุกดีอ่ะลองทำดูก็ได้ บอมว่าดีป่ะถ้าแอมจะเป็นผู้บรรยาย?"แอมหันไปถามบอมทันทีที่แอมตัดสินใจจะเป็นผู้บรรยายละครเวที ( รู้สึกหมั่นไส้นิดๆฉันอยู่ตรงกลางทั้งคนทำไม่ไม่ถามฉันบางย๊ะ )
"ก็ดีนะแอม แอมเป็นคนถนัดเรื่องภาษาอยู่ไม่ใช่เหรอ..มันน่าจะเหมาะกับแอมมากนะ" แหมมม!!ตอบเขาแค่นี้ทำไมต้องยิ้มหวานใส่ด้วยห๊ะ ฉันไม่ชอบเข้าใจไหมม ยิ้มแบบนี้แกต้องยิ้มให้ฉันคนเดียวว

ว่าแต่ฉันจะมานั่งเป็นก้างขวางคอทำไมละเนี้ยย กลับไปตั้งหลักก่อนดีกว่า ฝากไว้ก่อนเถอะแอมวันหลังฉันจะกลับมาใหม่