คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : 1.ความลับ...
“ขอโทษนะ แต่กูไม่ได้ชอบมึง”
เฮือก!!!
ใบหน้าหวานสะดุ้งตื่นอย่างรวดเร็ว เม็ดเหงื่อบนใบหน้าหยดหย้อยลงมา
เฮ้ย! ก็แค่ฝัน
ใบหน้าหวานคิดในใจอย่างโล่งอกก่อนที่จะปาดเหงื่อที่อยู่เต็มบนใบหน้า ตอนนี้เขากำลังนอนอยู่ที่ที่ประจำของเขาและของเพื่อนๆ แต่… ไอ้เพื่อนชั่วมันหายหัวไปไหนหมดว่ะ!!!!!!! ผมหันซ้ายขวามองหาเพื่อนทั้งอีก4ตัวที่ตอนนี้มันไม่อยู่ในนี้แล้ว มันทำให้ผมเหลือบไปมองนาฬิกาในโทรศัพท์ไม่ได้
O_O
โอ้!!! นี้มันเรียนชั่วโมงแรกแล้วนี้หว่า ไอ้ห่า! พวกมึงจะให้อาจารย์เช็กกูโดดรึไงไอ้สาดดดดด
ผมบ่นๆไปตลอดทางเดินไปยังห้องเรียนที่ห่างจากที่ผมนอนหลายเมตรเลยที่เดียว แถมไอ้เพื่อนชั่วมันก็ทิ้งผมไว้ที่นี้ ให้ตายเถอะ!!! ถ้าผมเจอพวกมันผมจะเชือดมันทิ้งที่ละตัวเลยคอยดู!!!!
ตุบ!!!
“โอ้ย!!! ไอ้ห่า! เดินภาษาไรว่ะ!!!”ผมตะโกนอย่างโมโห มองคนที่ชนอย่างเดือดดาล แต่ความหงุดหงิดก็ต้องแปรผันเป็นโครตโกรธยิ่งขึ้น ทำไมหรอครับ ก็ไอ้ห่าสัดดอกหมานรก(อย่าเอาเป็นตัวอย่างนะค่ะ)ที่ชนผมมันคือไอ้เพื่อนชั่ว!!!!
“เหี้ยใหญ่!!!!”ผมตะโกนพร้อมชี้หน้ามัน ไอ้หมานี่มันสูงกว่าผมเป็น10เซนฯ จะเปรตไปไหนว่ะ
“โอ้ย!! เบาๆก็ได้ไอ้ห่า กูไม่ได้อยู่ห่างกับมึงเป็นเมตรนะโว้ย”ผู้ชายที่ชื่อใหญ่อุดหูมองผมอย่างตำหนิ ทำไม ทำไม ต่อยกันมั้ยไอ้สาดดดด
“มึงทิ้งกูไปไหนมา”ผมถามอย่างเก็บความโมโหไว้ แต่ทำเสียงเข้มๆโหดๆ ให้มันสำนึกนิดๆ
“ไปกินติม ฉี่ แล้วก็พากันไปซื้ออะไรกินด้านนอกมา”ใหญ่บอกพร้อมชูทิ้งเซเว่นที่มีขนมเต็มที่
“แล้วมึงไม่ชวนกูนี้นะ”
“ก็มึงหลับ พวกกูกลัวปลุกมึงแล้วมึงจะโมโห”ไม่ปลุกกู กูโมโหมากกว่าโว้ย!!!!
“พูดงี้ต่อยกันดีกว่ามั้ย!?”ผมถามอย่างเหลืออดแล้วกำลังกลับหลังหันที่จะเดินต่อไปยังที่ประจำ
“โอ้ๆ! อย่างอนเลยนะคร้าบบบ~ ผมซื้อขนมมาให้ยิมเพียบเลย เพราะงั้นอย่างอนนะครับ”ร่างสูงรีบตามมาง้อผมที่กำลังเดินหน้าเหี้ยม ผมรีบเดินเร็วขึ้นเพื่อให้มันตามไม่ทัน แต่เหมือนกับคิดผิด เพราะผมลืมไปว่ามันคือเปรต!!! ที่มีขายาวและสามารถฉับๆเดินมายังผมได้อย่างรวดเร็ว
“โธ่ๆ! จะงอนไปไหน บอกว่าซื้อของมาฝากแล้วนะจะหายงอนนะเฟ้ย!”ฮึ่ม!.... พูดง่ายนะมึง กูไม่หายโกรธมึงง่ายๆหรอก ผมรีบๆเดินไปยังที่ประจำโดยไม่รอไอ้ตัวข้างหลังที่โวยวายไม่เลิก ผมเดินไปก็เห็นเพื่อนอีก3ตัวที่กำลังเฮฮาปาร์ตี้(เล่นไพ่กันอยู่นั้นเอง)
“อ้าวๆ ยิมมาแล้วหรอ กูก็ไม่เห็นมึง นึกว่ามึงโง่เดินขึ้นชั้น4ไปเรียนทั้งๆที่จารย์ไม่มา”ไอ้เดพูดพร้อมหัวเราะเป็นพิธีก่อนที่จะหันไปสนใจไพ่ในมือของตัวเองก่อน ห่ะ! ที่มึงไม่เรียนเพราะจารย์ไม่มา แล้วมึงก็ไปซื้อของที่เซเว่น(ในโรงเรียนมีเซเว่นส่วนตัว)แล้วมึงยังจะมาว่ากูโง่อีกหรอไอ้ห่า!!!!!
“ไอ้@#$%^&*(มันหยาบคายเกินไปที่จะให้ผู้อ่านรับรู้)”ผมด่ามันเป็นชุดจนพวกมันต้องปิดหูแต่ก็ยังสามารถเล่นไพ่ได้ต่อไป
“ยิม ยิมครับ”
“ห่าอะไร!!”ผมหันไปมองอย่างโมโห ชั่วขณะนั้นลูกอมก็ถูกยัดเข้าใส่ปากก่อนที่จะอยู่ในอ้อมกอดของไอ้ใหญ่
O////O
ผมมองอย่างอึ้งๆ ในปากมือลูกอมรสนมสตอเบอรี่อยู่
“ที่นี้ก็เงียบได้สักที่”ใหญ่บอกเสียงแผ่วเบา
“วีดวิ้ว~”เสียงผิวปากจากเพื่อนทั้ง3ตัวที่มองเหตุการณ์อยู่ทำเอาผมหน้าแดงยิ่งกว่าเก่าแล้วผลักมันออกไป เท่าที่รู้ผมผลักแรงมากจนมันจุเลยอ่ะครับ…
ไอ้เหี้ย! อย่ามาเล่นแบบนี้ได้มั้ย มึงรู้รึเปล่าว่าคนที่มึงเล่นด้วยรู้สึกยังไง… หน้าของผมร้อนผ่าว ผมเดินจ้ำไปยังที่ประจำก่อนที่จะล้มตัวนอน(คว่ำ)ด้วยความเขิน
“เฮ้ยๆ เป็นอะไรอีกว่ะ เดี๋ยวชักมีความลับนะโว้ย!!”ไอ้นินเอ่ยถามอย่างกวนตีนก่อนที่จะผมจะขว้างขยะที่กองไว้แถวนั้นให้ไอ้นินมัน
แล้วผมนึกถึงสิ่งหนึ่งที่แม่เคยบอกผมขึ้นมากระทันหัน
คนทั้งโลกนั้นย่อมมีความลับ
ความลับของผมก็คือความรู้สึกที่ซ่อนไว้ข้างในอกด้านซ้าย ความรู้สึกพิเศษที่มอบให้กับไอ้ใหญ่…. มันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อปีที่แล้ว ผมไม่รู้ว่าผมเป็นเกย์รึเปล่า แต่ผมไม่อาจปฏิเศษความรู้สึกที่ชอบมันได้ แต่การแอบรักเพื่อนมันก็ไม่ต่างชอบคนมีเจ้าของ แต่แอบรักเพื่อนนั้นมันแย่กว่าเยอะยิ่งคนที่เราชอบนั้นเป็นเพศเดียวกับเรา
แต่ความลับไม่สามารถเก็บเอาไว้ได้
ใช่… สักวันมันอาจรู้ ผมจึงไม่สามารถแสดงออกไป
ดังนั้นคนทั้งโลกจึงเก็บมันไว้จนกว่าจะถึงเวลาที่เผยมันออกมา
ใช่… สักวันผมจะเผยมันออกมาจากปากของผมเอง แม้จะรู้ว่าอะไรคือคำตอบ แต่ก็ขอให้ความฝันนั้นไม่หยุดแค่ตรงนี้ ขอสนุกกับมันสักนิดก่อนที่ความฝันมันจะกลายเป็นสีดำมืด
ใหญ่สักวันมึงจะรู้
กูรักมึงนะ….
_____________________________________________________
ไอหย่า! เปิดมาก็งงแหลกเลย อ่านๆไปก็ยิ่งงงเข้าไปใหญ่-_-
แล้วอย่างงี้จะมีคนมาชอบอ่านมั้ยเนี่ยTOT
ยังไงก็ฝากนิยายไว้ในอ้อมอกด้วยนะค่ะ
เม้นให้นาวล่วย~
ความคิดเห็น