คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [SF]Is You In My Dream...?[Han x Hyuk]
:: Is You In My Dream Part 2 [End] ::
รถโฟลค์คันเล็กๆสีดำที่ทะยานมาด้วยความเร็วก่อนจะค่อยๆชะลอความเร็วรถลงเมื่อมาถึงที่หมายในช่วงใกล้ๆเย็นแล้ว
ผมก้าวขาลงจากรถด้วยความหวังที่จะเจอเขาคนนั้นอีกครั้ง 'ลี ฮยอกแจ' ที่ผมสารภาพได้เลยว่าผมแทบจะเพ้อหาเขาทั้งคืน เป็นเพราะใบหน้าที่หวานเหมือนผู้หญิงรึเปล่านะ
ที่ผมไม่อยากละสายตาไปไหนเลยในตอนนั้น
มือขวาของผมถือกระเป๋าสีฟ้าเอาไว้กับตัวไม่คลายออกไปไหน ผมยืนรออยู่ที่หน้ามหาลัยอย่างใจจดใจจ่อท่ามกลางนักศึกษาที่ทยอยกันออกจากมหาลัยคนแล้วคนเล่า ผมก็ยังไม่เจอเขาสักที จนเกือบชั่วโมง
"ฮยอกแจๆ ไปบ้านฉันนะ"
"อื้อ^^"
เสียงสนทนาถึงชื่อของคนที่ผมรอมาตลอดชั่วโมงเต็มดังขึ้นใกล้ๆตัว ผมรีบเดินเข้าไปใกล้ทันที จนเจ้าตัวตกใจกับกลุ่มเพื่อนๆ
"อะ..เอ่อ..อันยองครับฮยอกแจ"
"อันยองครับ^^ ไม่ทราบว่าใครครับ"คนตรงหน้าผมถามด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ผมถึงกับเหวอ
ลืมแล้วเหรอเนี่ย
"ผม..คือคนที่ชนคุณเมื่อวานน่ะครับ"
"อ๋อ!! คุณนี่เอง"ฮยอกแจเอามือตีกับมือตัวเอง ก่อนจะยิ้มหวานให้ผม "มีอะไรเหรอครับ"
"เมื่อวานคุณทำกระเป๋าหล่นไว้... ผมเอามาคืน"ผมยื่นเจ้ากระเป๋าใบเล็กคืนให้เจ้าของผู้น่ารัก ที่เจ้าตัวยิ้มแก้มปริอย่างดีใจ
"ขอบคุณมากฮะ กำลังกังวลอยู่เลยว่าหายไปไหน"ฮยอกแจก้มโค้งด้วยความนอบน้อมก่อนจะหันไปยิ้มกับเพื่อนอีก 2-3 คนที่ยืนอยู่ด้านหลังพลางมองผมด้วยความสงสัย
"อื้มๆ ไปทานด้วยกันนะฮะ"ผู้ชายตัวเล็กแก้มตุ่ยๆที่น่าจะชื่อซองมินเห็นด้วย คนข้างๆที่ชื่อทงเฮก็พยักหน้าเออออเงียบๆ น่ารักทั้งกลุ่มเลยจริงๆ
แต่น่ารักที่สุดก็ฮยอกแจเนี่ยแหละ คึคึ
"ก็ได้ครับ"
"งั้นไปกันเถอะครับ เอ่อ...คุณ"
"ผมชื่อฮันกยอง"
"พี่ฮันกยองล่ะกัน ผมคิดว่าคุณอายุมากกว่าผมแน่ๆ^^" ฮยอกแจพูดติดตลก ผมเองก็พลอยหัวเราะไปด้วย
"ส่วนผม ฮยอกแจนะฮะ"ฮยอกแจแนะนำตัวเอง ผมพยักหน้าเป็นเชิงรับรู้
"ไปรถพี่แล้วกันนะ"ผมพูดขึ้น ฮยอกแจมองไปที่รถพลางขัดเขินหน่อยๆ
"จะดีเหรอครับ เกรงใจเปล่าๆ"
"ไม่เป็นไรหรอก^^"ผมยิ้ม "ไม่เกรงใจเลย ไปรถพี่นะ"
ฮยอกแจดูจะนิ่งไปเล็กน้อยก่อนจะหันหน้าไปถามความคิดเห็นของเพื่อนข้างหลังอีกครั้ง ทำไมทำตัวน่ารักแบบนี้เนี่ย >.<
"ก็ได้ครับ" ฮยอกแจพยักหน้าตกลง
"ผมกับทงเฮนั่งหลังนะครับ" ซองมินยิ้มกว้างอวดฟันกระต่ายขาวก่อนจะจูงมือทงเฮนั่งด้านหลัง ทิ้งให้ฮยอกแจยืนหน้าแดงที่ต้องนั่งข้างๆคนขับอย่างผม
ทำไมน่ารักแบบนี้นะเนี่ย จะให้ผมหลงรักไปถึงไหนนะ
หลายอาทิตย์ผ่านไปผมคอยไปรับส่งฮยอกแจตลอดไม่ว่าจะเป็นเช้า เย็น โดยไม่ลืมที่จะพาเพื่อนสนิทอีกสองคนของฮยอกแจมาทานเค้กที่ร้านเจ้าประจำที่เริ่มจะคุ้นหน้าผมแล้ว
"พี่ชินดงฮะ วันนี้ฮยอกขอเหมือนเดิม^^" ฮยอกแจพูดกับเจ้าของร้านรูปร่างอ้วนท้วมนิดๆเจ้าของร้านเบเกอรี่เล็กๆนี้อย่างคุ้นเคย
"ช็อกโกบานาน่าใช่มั้ยล่ะ^^" ชินดงพูดกับฮยอกแจอย่างสนิทสนมตามประสาลูกค้าประจำและเพื่อนของญาติเจ้าของร้านอย่างซองมิน
"พี่ฮันเอาอะไรครับ" ฮยอกแจเริ่มเรียกชื่อผมให้สั้นลงเพื่อให้เรียกสะดวก ผมยิ้มรับ
"ขอแค่กาแฟก็พอแล้ว"
"อ่า.... กินกาแฟอีกแล้ว ลองกินโกโก้ร้อนของพี่ชินดงเอามั้ย อร่อยน๊า ยิ่งกินกับขนมปังทาเนยนะ อร่อยสุดๆ"ฮยอกแจแนะนำเมนูของร้านใหญ่ ทำเอาผมหัวเราะกับความไร้เดียงสา
"ครับๆ พี่กินตามที่ฮยอกแจบอกล่ะกัน"
"พี่ชินดง เอาโกโก้ร้อนกับขนมปังทาเนย 1 ชุดใหญ่เลยนะฮะ"ฮยอกแจสั่งอย่างทันควัน ชินดงเอามือทาบไว้กับหน้าผากคล้ายๆกับทหารรับคำสั่งจากผู้บังคับบัญชา
"ครับ!!" ชินดงหัวเราะออกมาก่อนจะหันตัวกลับเข้าไปในห้องครัว ผมลอบมองหน้าฮยอกแจเป็นระยะๆจนซองมินกับทงเฮสังเกตได้และเริ่มแซว
"พี่ฮันกยองครับ มองหน้าฮยอกอยู่นั่นแหละ เดี๋ยวฮยอกก็ท้องซะก่อนหรอก ฮ่าๆ"ทงเฮที่ไม่ค่อยได้พูดอะไรกับผมพูดล้อเล่นขึ้นมา ผมน่ะไม่เท่าไหร่ แต่คนที่ถูกเอ่ยชื่อไปด้วยหน้าแดงไปจนถึงใบหู ก่อนจะตีทงเฮที่นั่งฝั่งตรงข้ามเบาๆ
"บ้าเหรอ >////< ไม่ใช่ซะหน่อย"
"อย่าเขินเลยน่าฮยอกแจ^-^ พี่จ้องฮยอกแบบนี้คบกันไปเลยดีมั้ยครับ"
"ซองมิน!!!" ฮยอกแจแยกเขี้ยวเหมือนแมวน้อยขู่ใส่ซองมินที่นั่งตรงหน้าผม ซองมิน ทงเฮแล้วก็ผมหัวเราะร่วน
คนน่ารักเวลาอาย ทำกันแบบนี้ทุกคนรึเปล่านา
"ทงเฮ... ฮยอกแจไม่สบายงั้นเหรอ"
"ครับ!!! ฮยอกอยู่ที่ห้องพยาบาล พี่ฮันช่วยดูแลให้ผมด้วยนะ ผมไม่ว่างวันนี้ต้องไปช่วยแม่จัดการงานที่โรงงานบรรจุปลา นะครับๆ"ทงเฮพูดด้วยน้ำเสียงร้อนรนกับผม ฮยอกแจจะเป็นอะไรมากรึเปล่านะ
วันนี้ผมมาเร็วกว่าปกติหน่อย เพราะว่าจู่ๆทงเฮก็โทรมาบอกว่าฮยอกแจไม่สบาย ผมก็เลยรีบบึ่งมาที่มหาลัยทันที
"โอเคๆ เดี๋ยวพี่ไปดูให้ก็แล้วกันนะ"ผมบอก ทงเฮก็พยักหน้า ผมก็วิ่งออกไปที่ห้องพยาบาลของมหาลัยทันที
"เยสสส!!! สำเร็จ^^"
"ฮยอกแจ!!!" ผมวิ่งมาถึงห้องพยาบาลก็เปิดประตูเลื่อนไปทันทีแต่พบเพียงแค่ความว่างเปล่า ไม่มีคนอยู่ในห้อง ฮยอกแจล่ะ!!!
"พี่ฮัน!!!" ฮยอกแจเองก็วิ่งหอบกระหายมาที่ห้องพยาบาลทีหลังผม ร่างบางตรงหน้าหอบจนตัวโยน หน้าแดงก่ำ ผมรบไปช่วยพยุงเอาไว้
"ฮยอกแจไม่สบายนะ ออกไปวิ่งมาทำไม"
"ผมไม่ได้เป็นอะไร พี่นั่นแหละทำไมไปเป็นลมหน้ามหาลัยล่ะ พอผมรู้จากซองมินผมก็รีบวิ่งมาเลย"
"พี่ไม่ได้เป็นอะไรนะ...."
ผมพูด เท่านั้นฮยอกแจก็รู้สึกว่าตัวเองจะโดนหลอกเข้าแล้วก็หน้าเสีย แถมยังหน้าแดงด้วยความอายที่แสดงความเป็นห่วงออกมาอย่างสุดๆ ผมยิ้มก่อนจะดึงฮยอกแจเข้ามากอด
"พี่ฮัน! จะทำอะไร"
"ไหนๆซองมินกับทงเฮอยากให้เราอยู่ด้วยกัน พี่มีอะไรจะบอก.." ผมกระซิบที่ใบหูเล็ก กลิ่นแชมพูจากเรือนผมสีโคล่าลอยแตะจมูกผม ยิ่งทำให้ใจสั่นไม่เป็นจังหวะแล้ว
"อะ...อะไรเหรอครับ //////"
"พี่รักฮยอกแจนะ"
ผมรู้สึกว่าหน้าตัวเองร้อนผ่าวไปหมดทันทีที่พูดจบ ฮยอกแจเองก็ดูเหมือนจะเป็นแบบเดียวกับผม หูของเขายิ่งแดงไปกันใหญ่เลย^^
"พูดอะไรอ่ะ >/////<"
"บอกรักไง พี่รักฮยอกแจ คบกับพี่นะ"ผมกระซิบที่ข้างหูอีกครั้งก่อนจะตั้งคำถาม
"แล้วฮยอกแจล่ะ... คิดยังไงกับพี่...หืมม??"
"กะ...ก็" ฮยอกแจพูดเสียงสั่นๆ
"ก็อะไร^^" ผมรีบเร่ง
"ก็เหมือนกันแหละ!!!!"
ผมยกยิ้มอย่างดีใจ แต่แกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน "เมื่อกี๊ว่าอะไรนะ"
"ก็เหมือนพี่!!! >////<"
"อะไรนะ"
"ผมรักพี่"
"ไม่ได้ยินเลย"
"ผมรักพี่ ผมรักพี่ฮันกยอง!!!! รักนะ!!"
ฮยอกแจพูดแล้วก่อนจะก้มหน้างุดๆซ่อนความอายกับหน้าอกของผม มือผมลูบที่ปอยผมของฮยอกแจอย่างมีความสุข
"พี่รักฮยอกแจนะ..." ผมค่อยๆช้อนหน้าของฮยอกแจให้เงยสบตากับผม ก่อนจะค่อยๆโน้มตัวก้มลงต่ำแล้วค่อยๆลดใบหน้าลงไปเรื่อยๆ ในขณะที่ฮยอกแจหน้าแดงด้วยความเขินก่อนจะค่อยๆหลับตาพริ้ม ริมฝีปากของผมก็ค่อยๆแนบกับริมฝีปากของอีกคน คนที่ผมรัก
.
.
.
.
.
.
.
.
"เฮือก!!!!"
ผมสะดุ้งเด้งขึ้นมาจากเตียงนุ่มในสถานที่ไม่คุ้นตา สายยางที่โยงระเกะระกะเสียบเข้าที่มือด้านขวาของผม กลิ่นยาปฏิชีวนะฟุ้งไปทั่วห้องทำให้ผมนึกได้ไม่ยาก ประกอบด้วยชุดที่ผมใส่นั้นเป็นชุดผู้ป่วยของโรงพยาบาล
โรงพยาบาลงั้นเหรอ...
เมื่อกี๊ก็คือความฝันงั้นล่ะสิ
"เฮ้ยยย!!! ตื่นแล้วเหรอวะ นอนไปนานเลยนะเมิง"เสียงของเพื่อนรักหน้าตาหล่อตัวดีของผมดังขึ้น ไอชีวอนเดินเข้ามาหาหน้าตาตื่นก่อนจะพูดติดกวนนิดๆ
"เกิดอะไรขึ้น"
"พูดเหมือนสมองโดนล้างไปซะอย่างนั้น"ชีวอนหัวเราะ"ก็นายอ่ะโดนรถชน นี่หลับไปตั้ง 4 วันเลยนะ นึกว่าจะหลับครบ 100 วันซะอีก"
"= = ครบแล้วจะจับฉันเผาใช่มั้ย"
"เออ เอ้ย!! ไม่ใช่ๆ ว่าแต่ เมื่อกี๊นายสะดุ้งอะไรอ่ะ เจ็บแผลรึเปล่าเนี่ย?"ชีวอนถามผม ผมส่ายหน้า
"แค่ฝันน่ะ"
"ฝันดีเรื่องอะไรน้า~~ ตลอด 4 วันฉันเห็นแกนอนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ แถมตื่นขึ้นมายังมีสีหน้าเสียดายความฝันนั่นอีก"ชีวอนหัวเราะ
"ฝันดี... ฝันที่ไม่อยากตื่นเลย"ผมเงยหน้าพูดกับชีวอน ก่อนจะล้มตัวนอนเผื่อผมจะฝันต่ออีก
"อ้าวเฮ้ยย!!! จะนอนทำไมเล่า!! ตื่นเด๊! ไม่เป็นอะไรเย็นนี้ก็กลับได้แล้ว เปลืองค่ายานะเฮ้ยยย!!!"
" - -*ไอขี้งก"
หลายวันผ่านไป ผมก็ไม่ได้ฝันเรื่องนั้นอีกเลย ชีวอนก็ถามซักไซ้จนผมรำคาญมันแล้วอยากถวายมวยมังกรผงาดเป็นคำตอบแทน
"บอกมาเด๊!!! นายฝันอะไร"
"ไม่บอก ไปถามเมียแกนู่น!"
"แล้วฮีชอลไปฝันรวมกับเองรึไงเล่า!! บอกม๊า!!!"
"=[]= จะรู้ไปทำไม"
"ความสุขส่วนตัว!!!"
"งั้นก็ทุกข์ไปเหอะแกอ่ะ"
"ไอฮัน!!! จะไปไหนเล่า!!! กลับมาบอกฉันเลยนะ" ผมรีบสาวเท้าเดินออกห่างจากไอคุณชายพูดมากอย่างเร็วไว ตั้งแต่คบกับฮีชอลมาเนี่ย รู้สึกนิสัยคุณชายๆของมันจะถูกเลือนออกจากสมองไปแล้ว พูดมากเหมือนเมียมันเด๊ะ!!!(อ้าว = = ว่าเจ้ซะงั้นอ่ะป๋า - ไรเตอร์)
"แล้วเดินมาถึงนี่เมื่อไหร่เนี่ย = =+"
ผมพูดกับตัวเองเมื่อมาถึงสถานที่ย่านร้านค้ากลางใจเมืองที่คนพลุกพล่าน รำคาญไอวอนมากจัดจนเดินมาถึงนี่ไม่รู้ตัว
"อุ๊ย!!!"
"ขอโทษครับ / ขอโทษฮะ" ผมรีบกล่าวขอโทษคนที่ผมไปชนเมื่อกี๊พร้อมๆกับอีกคนที่พูดเช่นเดียวกัน เสียงนี่คุ้นๆแหะ
ผมค่อยๆเงยหน้ามองคนตรงหน้าที่พยายามก้มหัวขอโทษอยู่ครั้งแล้วครั้งเล่า ก็ถึงกับตะลึงงัน
"ฮยอกแจ!!!"
"ครับ!?" คนตรงหน้างงๆไปเล็กน้อยก่อนจะเบิกตาโต "คุณรู้ชื่อผมได้ยังไง"
"ปะ...เปล่าครับ ผมเห็นสมุดประจำตัวนักศึกษาคุณหล่นนะ" ผมชี้ไปที่สมุดเล่มบางๆที่มีบัตรประจำตัวนักศึกษาที่ตรงตามในฝันของผมเป๊ะ!!!
"งะ...งั้นเหรอฮะ ขอบคุณ"ร่างบางเงอะๆงะๆไปน้อยๆก่อนจะพูดขอบคุณเมื่อผมคืนสมุดให้ ก่อนจะเดินจากไป
"เดี๋ยวก่อน!!!"
คราวนี้ผมกลับเรียกเขาได้ทันก่อนจะเดินหายไป ฮยอกแจค่อยๆหันหน้ามาให้ผม
"เราเคยเจอกันที่ไหนมาก่อนรึเปล่าครับ!!!"
ผมถามคำถามที่ใครๆอาจคิดว่าผมบ้าแน่ๆ รึไม่ก็กำลังจีบเขาอยู่ แต่เจ้าตัวฮยอกแจกลับยิ้มกว้างหวานให้ผม คำตอบที่ออกมากจากริมฝีปากอิ่มทำให้ผมใจสั่นไม่เป็นจังหวะ
"ในฝันมั้งครับ พี่ฮันกยอง"
ผมนิ่งไปอึดใจหนึ่งกับคำตอบของอีกคนที่บอกมา ก่อนจะหันเดินออกไป ขาผมก็วิ่งไปหาโดยอัตโนมัติ สมองของผมเต็มไปด้วยคำถามมากมายในสมอง
คุณคิดว่า ผมกำลังฝันอีกรอบมั้ยครับ?
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Writer Talk
จบ SF ไปแล้ว ป๋าได้เจอกับฮยอกสมที่ฝันเอาไว้
ไม่รู้นะ ป๋าฝันต่ออีกรึเปล่า วะฮ่าๆ
อย่ากระทึบมิ้นนะ คึคึคึคึ
ความคิดเห็น