>> คนไทย <<>> ไร้ <<>> สามัญสำนึก <<

เนื้อเรื่อง

ถึง ประเทศไทยอันบอบช้ำ

จริงไหมครับที่ยิ้มสยามไม่ค่อยจะมีให้เห็นเหมือนวันวาน

จริงไหมครับที่ความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ และน้ำใจของคนไทยถูกกลืนหายไปกับสังคมที่เปลี่ยนไป

จริงไหมครับที่ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีในจิตใจของพวกเราค่อยๆ หายไปทีละนิดๆ

จริงไหมครับที่วันพรุ่งนี้อาจจะไม่มีประเทศไทย


จริงครับ....................................................จริงครับ




"ยิ้มสยาม" เป็นสัญลักษณ์ที่เป็นสากลและเด่นชัดที่สุดของไทย แต่ดูเหมือนว่าทุกวันนี้มันจะไม่ค่อยมีให้เห็น เหมือนกับเป็นของหายาก ทำไมหรอครับ? เพราะสภาพสังคมที่เปลี่ยนไปมากๆ เพราะการเมืองที่ยังไร้เสถียรภาพ เพราะการศึกษาที่ไร้คุณภาพ และเพราะสื่อเลวร้ายที่ไร้สามัญสำนึก

อยากจะบอกว่าการที่สังคมไทยเปลี่ยนไปเป็นแบบชาติตะวันตก หรือประเทศที่เจริญแล้วทั้งหลายนั้นไม่ได้เป็นปัญหาที่สลักสำคัญเท่าไรนัก แต่ที่สำคัญก็คือการที่คนไทยเราไร้สามัญสำนึก อะไรคือไร้สามัญสำนึกหรอ? ทิ้งขยะไม่เป็นที่เป็นทางทั้งๆ ที่รู้มันทำให้บ้านเมืองดูสกปรก ขับรถฝ่าไฟแดงทั้งๆ ที่รู้ว่ามันผิดกฎหมาย และยังเป็นอันตรายแก่ทั้งตนเองและผู้อื่น หรือที่ดูจะเข้าขั้นรุนแรงก็คือการรับสินบนหรือไม่ว่าจะเป็นการโกงกินที่มีผลกระทบต่อประเทศชาติไม่ว่าวิธีใดก็ตาม ผมขอถามจริงๆ เถิดครับ จะทำเรื่องพวกนี้ทำไม? มันไม่ได้กระทบคนส่วนน้อยนะครับ แต่มันมีผลกระทบกับสังคม และประเทศชาติ สามัญสำนึกหายไปอยู่ที่ไหนกัน?

น้ำใจอันงดงามของพวกเราดูเหมือนว่าจะไม่หลงเหลืออยู่แล้ว ใครเอามันไปหรอ? การเมืองครับ การศึกษาครับ สื่อครับ ปัจจัยทั้งหลายเหล่านี้ได้พรากจิตใจอันดีงามของพวกเราไปจนเกือบจะหมดสิ้น...

ไหนที่ว่าจะพัฒนาคน
ไหนที่ว่าจะมีการสมานฉันท์
ไหนที่ว่าจะพัฒนาการศึกษา
ไหนที่ว่าจะควบคุมสื่อ

ทำสิครับ จริงจังกันหน่อย ถ้าคนที่เป็นผู้เข้ามาบริหารประเทศไม่แลเห็นปัญหาเหล่านี้ ใครเล่าจะแก้ไข? หรือจะให้เด็กม.ปลายอย่างผมต้องเป็นคนแก้ไขเอง ผมทำไม่ได้หรอกครับ...มันยากไป แต่คุณ! ผู้บริหารประเทศทั้งหลายอนาคตของชาติอยู่ในมือของคุณแล้ว ถ้าไม่เร่งแก้ปัญหาเหล่านี้ ปัญหาภาคใต้จะแก้ไหวหรอ? ปัญหาเศรษฐกิจจะแก้ไหวหรอ? ปัญหาส่วนตัวล่ะ?

"เคยมีใครรักประเทศไทยจริงๆ ไหม"

ขอให้คำๆ นี้ฝังรากลึกอยู่ในจิตใต้สำนึกของทุกคนนะครับ แล้วอีกอย่างที่ผมขอจากผู้ที่อ่านบทความนี้ก็คือขอให้ทุกคนมีสามัญสำนึกหน่อย ให้รู้ผิดชอบชั่วดีบ้าง คิดถึงจิตใจคนอื่นบ้าง คิดถึงสังคมบ้าง คิดถึงประเทศชาติบ้าง

ผมจะทำให้ดีที่สุดเท่าที่เด็กม.ปลายคนหนึ่งจะทำได้ ขอให้ทุกคนที่ได้อ่านบทความนี้ลุกขึ้นมาช่วยกัน เล็กๆ น้อยๆ ก็ยังดี ใครมีอำนาจ ใครสามารถทำให้ความคิดของผมเป็นจริงได้ ช่วยกันนะครับ

ด้วยความเคารพสูงสุด

ป.ล.ผมรักชาติมากๆ ครับ