คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ความหื่นกระหาย1
ท่อนเอ็นที่นอนราบไปแล้วผะั้ันึ้นมาอีรั้ และั้แ่ืนนั้นหลิวว่านเ๋อายหนุ่มึ่ไร้อารม์ ลับลายเป็นายหนุ่มที่ในใเ็มไป้วยวามหื่นระหายึ้นมาอย่าไม่รู้ัว นเา้อ่มาลพร้อมับวามอยานเผลอหลับไป
@ ในเ้าวันที่อาเปรียวลับมา บ้านระูลหลิว
นถึเ้าวันที่อาเปรียวภรรยาสาวลับมา รถอเธอที่นั่มายัไม่ทันไ้อี หลิวว่านเ๋อที่ยืนอยภรรยาอยู่นั้นเมื่อเาไ้ยินเสียรถ็รู้ไ้ทันทีเลยว่าอาเปรียวภรรยาสาวอเาลับมา
หลิวว่านเ๋อไม่รีรอเินปรี่เ้าไปเปิประูรถแล้วว้าแนภรรยาอนึ้นมาบนห้อทันที อาเปรียวถึับใทำอะไรไม่ถู เพราะสามีอเธอไม่เยมีอาารอย่านี้มา่อน
“เี๋ยว่อนุพี่! นี่มันอะไรันะ ทำไมถึ้อรีบร้อนนานี้้วย?” เมื่อมาถึห้ออาเปรียวเอ่ยปาถาม้วยวามุนเียวเธอสะบัมือสามีออ ้วยวามเ็บา้อมือที่าวราวระาษนแ่ำ ประายาอเธอวาววาม้วยวามไม่พอใ
หลิวว่านเ๋อไม่สนำถามภรรยาเลยสันิ แววาอเาูเร่าร้อนุเปลวไฟ ายหนุ่มไม่ฟัเสียใ้มือับลไปบนหัวไหล่ทั้สอ่อนที่ะผลัหิสาวลบนที่นอนนเธอไม่ทันั้ัว
ายหนุ่มึ้นร่อมบนหน้าท้อที่แบนราบ มือ้าหนึ่ับแนยึึเอาไว้ไม่ให้ัืน แล้วใ้มืออี้ารีบถลระโปรับาแหออ แทรัวลไปลาหว่าา แทท่อนเอ็นที่ำลัแ็โ่เ้าไปในรูอหิสาว้วยวามอยาระหายทันที
" อึ! ะ.เ็บ หยุนะุพี่ เปรียวเ็บ " เพราะไม่ไ้ถูเล้าโลมทำให้่อทาสวาทฝื อาเปรียวเ็บน้อถัว สอมือับยึสะโพระเ้าไม่ยั้ ห่อปา้วยวามเสียว
"อื้มมมมมม" หิสาวพยายามลั้นเสียราสุีวิ ทั้เสียวทั้เ็บเพราะวามให่โที่ับแน่นอยู่ในรู
"อุยยย มะ..ไม่ไหวแล้ว” เสียร้ออายหนุ่มที่เสียว่านแทบนทนไม่ไหว
อยบั้นท้ายถี่ ๆ "อร๊ายยยยยยยยยยยยส์" ไม่นานหลิวว่านเ๋อ็แาลำ แล้วึ่อย ๆ ัท่อนเอ็นออ ่อนะพลิร่าเปลือยอภรรยาให้นอนว่ำหน้าลไปับที่นอน แล้วแทท่อนเอ็นเ้าไปอีรอบ
หิสาวฟุบหน้าล หายใหอบเหนื่อยในรูสวาทเ้นุบ ๆ ไม่หยุ เหื่อไหลโทรมาย แ่ท่อนเอ็นให่ยััเ้าัออรูอเธอ โยไม่มีทีท่าว่าะหยุ
"อร๊ายยย ะ..เ็บ ุพี่ เปรียวทนไม่ไหวแล้วนะะ" เสียโวยวายอหิสาวไม่ระายหูเลยสันิ
หิสาวนอนโ้โ้ อีนระเ้านเสร็ น้ำาวุ่นอน้านหลัีพุ่เ้ามาภายใน ่อนะล้มัวนอนะแหายใหอบเหนื่อย ท่อนเอ็นที่ยัไม่อ่อนียัารูอยู่ หลิวว่านเ๋อพาแนลบนเอวอิ่ว ูบแผ่นหลัที่ื้นเหื่ออภรรยา เบา ๆ ่อนที่ะัท่อนเอ็นออ
แ่ไม่รู้ทำไมในะที่เาำลัมีวามสัมพันธ์ับภรรยาสาวอยู่นั้นในหัวอเามีแ่ภาพอาเหมยสาวรับใ้นใหม่ลอเวลา นระทั่หลิวว่านเ๋อ่อย ๆ เอนายลนอน ้วยวามเหนื่อยหอบนเผลอหลับไป
อาเปรียวภรรยาสาว้ออลั้นวามเ็บเาเพียแ่นอนนิ่ๆ ให้หลิวว่านเ๋อทำนสำเร็วามใร่แ่นั้น สายาที่มอมานอาไม่เหลือวามลุ่มหลแล้ว ยัมีแ่วามโรธเืออี้วย
นมาวันหนึ่ หลิวว่านเ๋อที่ลั่ใร่ในัวอาเหมยมาถึับวาแผนแล้ป่วยเพื่อที่ะอยู่บ้าน และไ้สั่ให้เหมยึ้นมาอยูแลในระหว่าที่อาเปรียวภรรยาสาวอเาไปทำานที่โรสีเพื่อหาเวลาใล้ิสาวใ้ที่หน้า...เย....อย่าอาเหมย
๊อ ๆ
"เ้ามา"
อาเหมย ยถาอาหารและยามาวาให้ที่โ๊ะ หิสาวนั่้มหน้าไม่ล้ามอสบา "ลุทานอาหาร่อน่ะ ุายให่"
หลิวว่านเ๋อไ้ลุึ้นาที่นอน แววาับ้อ อาเหมย้วยวามหื่นระหายอย่าเห็นไ้ั ใบหน้าที่หล่อเหลายื่นเ้าไป้าๆ ใบหูหิสาวแล้วระิบเบา ๆ
“เยหน้าึ้นให้ันเห็นหน้าเธอัๆ หน่อยสิ”
้วยวามที่อยู่สอ่อสอทำให้อาเหมยถึับไม่ล้าแม้แ่ยับัว อาเหมย่อย ๆ ปรับลมหายใและารเ้นอหัวใที่สับสนไปหม่อนเยหน้ามอายหนุ่มรหน้า
หลิวว่านเ๋อลุึ้นมาอเอวบา หอมแ้มฟอให่ เพื่อหวัับอาเหมยเอาไว้บำเรอวามใร่
"อื้อ!!! ุายะทำอะไระ ปล่อยเหมยเถอะนะะ เหมยอร้อ” หิสาวสะุ้เฮือหนึ่้วยวามะลึ เธอ้อมอบนใบหน้าายหนุ่ม้วยวามเินอายนพูอะไรไม่ออ พวแ้มแวาบึ้นมาทันาเห็น ่อนิ้นหลุและรีบวิ่ออาห้ออย่าหน้าาื่น
อาเหมยไ้แ่เ็บวามลัวนั้นไว้โยไม่ล้าบอใรเธอเลือที่ะหลบหน้าหลิวว่านเ๋อมาลอ
ความคิดเห็น