คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : การกลับมาอีกครั้ง
“ไอริ! ื่นเ้นว่ะ อยาะเห็นหน้าท่านประธานนใหม่ะแล้วว่ะ เห็นเารือันให้แว่าหล่อนัหล่อหนา”
พี่หวานพนัานบัีึ่แเป็นนลและเป็นเพื่อนร่วมานนสนิทอไอริ
“อีแล้วนะพี่ เิพี่รอูไปนเียวเลย านเสร็ไม่ทันโนพี่นเล่นานไม่รู้้วยนะ๊ะ” ไอริยิ้มแล้วส่ายหน้า
“เอะ ทำเป็นไม่สนใ” พี่หวานแล้พูแย่ไอริเพราะวามที่สนิมัน
นระทั่ท่านประธานบริษัทนใหม่มาไอริที่มัวแ่นั่้มหน้า้มาทำานโยที่เธอไม่ทันไม่สัเว่าท่านประธานไ้ยืนมอมาที่เธอ
ท่านประธานบริษัทนนั้นยืนอยู่้านบนเาไ้้อมอลมายัที่โ๊ะทำานอไอริอย่าไม่ละสายา ้วยวามที่ไอริเปลี่ยนแปลัวเอไปมา ส่วนแทนไทร์เอ็ไม่ไ้เอหน้ามาหลายปีนทำให้เาไม่เื่อในสายาัวเอ เาึรีบถามพนัานที่ิามมา
“พนัานนนั้นเธอื่ออะไร” เาี้ลมาที่ไอริ
“เธอื่อไอริรับ เ้ามาทำานอยู่แผนบัีที่บริษัทไ้ปีว่า ๆแล้วเธอยันและั้ใทำานมาเลยนะรับ ว่าแ่.. ท่านประธานมีอะไรหรือเปล่ารับ”
“พรุ่นี้ย้ายโ๊ะทำานอเธอมาไว้ที่หน้าห้ออัน”
“เธอเป็นแ่พนัานบัี ท่านประธานะให้เธอมาทำอะไรบนนี้เหรอรับ? ” พนัานายถาม้วยวามสสัย
“ทำามที่ันสั่็พอ” น้ำเสียแฝารยืนรานห้ามโ้แย้ใๆ ใบหน้าอเาเาอารม์ไม่ออ
“รับๆ ท่าน” พนัานายพู้วยน้ำเสียะุะั้วยวามเรลัว
หลัานั้นแทนไทร์็ไ้เินอมยิ้มเ้ายัที่ห้อทำานอเา เาไ้หยิบสร้อย้อมือึ้นมาวาระ่าใส่ับ้อวามีใ
“สุท้ายพี่็หาเธอเอ ไอริ” เาเอ่ยพู้วยน้ำเสียนิ่มนวล
เ้าวัน่อมาไอริ็มาทำานามปิเหมือนอย่าับทุวันเธอเินมาภายในบริษัท้วยสีหน้ายิ้มนเธอเ้ามาถึในแผนที่ทำาน เธอถึับใ้าวอและเอสารบนโ๊ะทำานอเธอหายหมเลี้ยไม่มีอะไรเหลือเลยนอาอระาษสีาวที่วาอยู่บนโ๊ะเพียอย่าเียว
“พี่หวาน! มันเิอะไรึ้นเอสารอหนูหายไปไหนหม”
“พี่เห็นพวยามมาเ็บอ อแออไปไ้สัพัแล้วแหละ” หวานทำสีหน้าเือน ๆ
ึ่ะที่ไอริำลัเอื้อมมือหยิบอระาษึ้นมาอ่านนั้น ็มีเสียพนัานายเินเ้ามาเรียเธอ
“เธอื่อไอริ ใ่ไหม” พนัานายเอ่ยถาม
ไอริรีบหันหลัลับไปมอทันที
“่ะ หนูไอริ มีอะไรหรือเปล่าะ”
“ามผมมา”
ไอริเินามพนัานายนนั้นไปพร้อมับอเอสารสีาวที่วาอยู่บนโ๊ะทำานอเธอ พนัานายไ้พาเธอเินึ้นไปยัั้นบนอบริษัทึ่โยปิแล้วพนัานธรรมาอย่าเธอไม่มีโอาสึ้นไปเลย้วย้ำ
ไอริมอไปรอบๆ แล้วเินมาหยุอยู่ที่หน้าห้ออท่านประธาน ึ่เธอเอ็ไม่เยรู้มา่อนว่าประธานบริษัทนใหม่นั้นือใร แล้วทำไมถึ้อเรียเธอมา ในหัวอเธออนนี้เ็มไป้วยวามสสัยมามาย เพราะลอเวลาที่เธอมาทำานที่นี่ัวเธอเอ็ไม่เยเอเหุาร์อย่านี้เลย
“รีบเ้าไปสิ ท่านประธานรอเอเธออยู่้านใน”
“่ะ” ไอริ้มหน้ารับ
ไอริเอื้อมมือผลัประูอออย่า้าๆ แล้วเินรเ้าไปภายในห้อที่ว้าให่เ็มไป้วยวามเรียบหรูและท่ามลาบรรยาาศที่เียบสบ ภาพรหน้าอเธอเป็นผู้ายผิวาวใส่ รูปร่าสูให่ำยำยืนอยู่ ึ่ายหนุ่มนนั้นไ้หันหลัให้ับเธอ ทำให้เธอิถึแทนไทร์ายหนุ่มนที่เธอเยแอบรัอนสมัยเรียนมหาลัยทันที
นระทั่ายหนุ่มนนั้นหมุนัวลับมา้อมอไปที่บนใบหน้าอเธอ หิสาวถึับสะุ้เฮือหนึ่ ้วยวามะลึ ประหลาในพูไม่ออ วหน้าอเธอีเผือไปทันที หัวใวน้อยพลันเ้นอย่าหวั่นไหวเธอ้อมอายหนุ่มนนั้นอย่าไม่เื่อสายา
“นั่ล่อนสิ” เสียทุ้มเปล่ออาปาอแทนไทร์ที่พูออมาอย่านอารม์ี
“่ะ” ไอริ้มหน้ารับแล้วเินมานั่ที่โ๊ะ
แทนไทร์เหลือบมอไปเห็นอเอสารในมืออไอริที่ยัไม่ไ้เปิอ่าน
“เธอยัไม่รู้สินะ ว่าวันนี้ันเรียเธอมาทำอะไร”
“ยัไม่ทราบ่ะ” ไอรินอบโ้โยที่เธอไม่ล้าที่ะมอหน้าเลย้วย้ำ
แทนไทร์ไ้้มัวล แล้วยื่นใบหน้าเ้าไปใล้ๆ เธอ
“ผู้ให่พู้วยเธอวรที่ะเยหน้าึ้นมาอบ นะไอริ” สำเนียพูอ่อนหวานนุ่มนวลฟัแล้วรื่นหู
เมื่อไอรีนไ้ยินอย่านั้นเธอึรีบเยหน้าึ้นมาโยไม่ทันไ้ระวั ปลายมูอเธอเ้าไปนที่ปลายมูอแทนไทร์อย่าั สายาทั้สอ ้อมอันราวเหมือนในืนวันนั้น เมื่อสี่ปีที่ผ่านมา
ไอริเบิาโ หัวใเธอเ้นแร พวแ้มแ่ำและร้อนผ่าวอย่าไร้สาเหุ นอาวามเินอายแล้วเธอยั้อพยายามปิบัวามรัอัวเอ้วย พอเริ่มั้สิไ้เธอึรีบึัวเอออมาาสถานาร์รหน้าทันที
“อโทษ่ะท่านประธาน หนูไม่ทันไ้ระวั” น้ำเสียอเธอแอบสั่นเล็น้อย
“รีบเปิอเอสารึ้นมาอ่านเถอะ”
ความคิดเห็น