คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : แค่คิดก็เหงา
ตอนที่ 13 แค่คิดก็เหงา
หลังจากไปเที่ยวทะเลพักผ่อนกันมา ทุกคนก็ได้เริ่มใช้ชีวิตกันตามปกติ ช่วงปิดเทอมทั้งโอมเพี้ยงและเขตแดนมีเวลาขลุกอยู่ด้วยกันมากยิ่งขึ้น สิงหากับเอมเองก็ออกไปทำงานกันตามปกติ จึงไม่มีใครได้สังเกตถึงความเปลี่ยนแปลงของลูกทั้งสองคน
จะว่าไปก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรมากนักในสายตาของคนอื่น ทั้งสองคนจะแสดงความรักต่อกันก็ต่อเมื่ออยู่ในห้องด้วยกันสองต่อสองเท่านั้น เพราะไม่อยากให้ทั้งพ่อของเขตแดนและแม่ของโอมเพี้ยงไม่สบายใจ
เพราะไม่รู้ว่าพวกท่านจะเห็นด้วยกับเรื่องนี้หรือเปล่า อีกทั้งพวกเขายังเด็กอยู่ด้วย รอให้เวลาผ่านไปและพวกเขาโตมากกว่านี้ อะไรต่าง ๆ อาจจะสามารถเปิดเผยและทุกคนน่าจะยอมรับได้
“เฮ้ย ไอ้เขต มึงสรุปได้รึยังว่าจะเข้ามหาลัยไหนกันแน่วะ”
หลังจากเปิดเทอมและเรียนชั้นมัธยมปีที่ 6 มาสองเดือน เพื่อนสนิทคนเดียวไอ้เลโอก็เป็นฝ่ายถามเขตแดนขึ้นมา ใจจริงพวกเขาเคยคุยกันว่าจะไปเรียนที่เดียวกัน แต่ก็ไม่รู้ว่าหากยื่นพอร์ตรอบแรกแล้วจะผ่านไปด้วยกันหรือเปล่า
“สรุปว่ากูจะยื่นที่XXX มึงจะยื่นพร้อมกูหรือเปล่าล่ะ”
“เฮ้ย ไปไหนไปด้วยอยู่แล้ว เทอมนี้กูต้องตั้งใจจริงจังมากขึ้นสิวะ เดี๋ยวหลุด ไม่เหมือนมึงเกรดมึงมันสูงอยู่แล้วไปไหนก็สบาย ๆ”
เลโออดที่จะเหน็บแนมเพื่อนไม่ได้ เขตแดนไม่ได้มีดีแค่รูปร่างหน้าตา การเรียนก็ไม่เคยน้อยหน้าใคร อยู่ในอันดับต้น ๆ ของสายชั้นมาตลอด เพราะฉะนั้นเขาจึงไม่ค่อยกังวลเรื่องของผลการเรียนสักเท่าไหร่
“เย็นนี้มึงไปกินไอติมกับกูก่อนกลับมั้ยร้านหน้าโรงเรียน นั่งมองสาวเดินผ่านไปมา เราไม่ได้ไปนั่งนานแล้วนะเว้ย”
“ไม่ได้หรอก ต้องกลับพร้อมกับโอมเพี้ยง”
“อะไรวะ ตั้งแต่มีน้องนี่มึงทิ้งกูเลยนะ มันชักจะยังไงแล้วนะมึง อีกอย่างมึงไม่เคยปล่อยให้น้องมันมีเวลาส่วนตัวเลยแม้แต่น้อย กลางวันก็ต้องกินข้าวด้วยกัน แล้วแบบนี้เมื่อไหร่น้องมันจะมีแฟนวะ”
พอเลโอพูดจบ เขตแดนก็หันขวับมาทำตาแข็งใส่เพื่อนทันที จนเลโอเห็นแล้วสะดุ้งแทบนั่งไม่ติด
“ใครอนุญาตให้มันมีแฟนกัน”
“อ้าว ถ้าน้องมันจะมีแฟนมันต้องขออนุญาตแม่ก่อนเหรอวะ”
เลโอถามกลับไปด้วยใจซื่อ แต่ก็เห็นแล้วว่าเพื่อนตนเองกำลังหน้าแดงขึ้นพร้อมกับขบกรามแน่น เขากำลังคิดว่าเพื่อนตัวเองมีพฤติกรรมที่น่าสงสัยอยู่ไม่น้อย
“หึหึ ไม่ต้องไปขอถึงแม่หรอก ถ้าผ่านกูได้โดยที่ร่างกายยังครบสามสิบสองก็ลองดู”
ว่าแล้วเขตแดนก็รีบลุกจากที่นั่งเพื่อตรงไปรอรับโอมเพี้ยงกลับบ้าน เพราะตอนนี้ชั่วโมงสุดท้ายได้เวลาเลิกเรียนแล้ว ปล่อยให้เพื่อนรักมองตามด้วยความสงสัยพร้อมกับเกาหัวแกรก ๆ
......................................
“พี่เขต นี่ก็ใกล้จะหมดเทอมอีกแล้ว อีกแค่เทอมเดียวพี่ก็เรียนจบ แล้วโอมจะไปโรงเรียนกับใคร กินข้าวกับใคร ไม่อยากคิดเลย ฮือออออ”
โอมเพี้ยงนอนบ่นงึมงำโดยเอาหน้าเกยอยู่บนอกพี่ ส่วนเขตแดนนั่งพิงหัวเตียงพร้อมกับอ่านหนังสือ แต่ก็ยอมให้คนน้องนอนซบออดอ้อนแต่โดยดี
ฟอด จุ๊บ... เขตแดนหอมและจุ๊บหน้าผากคนน้องจนเป็นเรื่องปกติ
“โอมเพี้ยงก็มีเพื่อนนี่นา เดี๋ยวก็ชินเอง แต่พี่เตือนไว้อย่างนะ อย่าให้ผู้ชายเข้าใกล้เป็นอันขาด พี่หวงของพี่นะ”
“หื้อออ หวงนักทำไมไม่อยู่เฝ้ากันล่ะ ตัวเองจะหนีไปเรียนมหาวิทยาลัยแล้ว ไม่รู้ล่ะถ้าเหงามาก ๆ หากมีหนุ่มมาจีบก็ไม่แน่นะ”
แปะ..........
“นี่แน่ะ ถ้าจะเล่นแบบนี้พี่จะลงเรียนมหาวิทยาลัยต่างจังหวัด จะได้ไปอยู่ที่อื่นไกล ๆ”
เขตแดนใช้ฝ่ามือตบหน้าผากคนน้องเบา ๆ ก่อนจะขู่ว่าจะไปอยู่ไกล ๆ เพราะเขารับปากน้องเอาไว้แล้วว่าจะเรียนที่มหาวิทยาลัยใกล้บ้านที่สามารถไปกลับได้ทุกวัน จะได้มีเวลาอยู่ด้วยกันทุกวันเหมือนเดิม
“งื้อออ ไม่เอา โอมล้อเล่น ถ้าพี่ไปอยู่ไกล ๆ โอมต้องขาดใจตายแน่ ๆ เลย เพราะคิดถึงมาก ทุกวันนี้แค่เช้าถึงเย็นก็คิดถึงแล้ว จุ๊บบบ”
คนน้องกอดเอวพร้อมกับพูดออดอ้อน แถมยังส่งท้ายด้วยการจุ๊บปลายคางอีก แบบนี้จะไม่ให้หลงได้ยังไง เขตแดนเองก็ได้แต่ขำ เพราะเขารู้ดีว่าระหว่างพวกเขาสองคนไม่ว่าใครก็แทบจะขาดกันไม่ได้เลยทีเดียว
“เฮ้อออ นอนได้แล้วคุยกันเรื่องไม่เป็นเรื่อง ยังไงทุกวันนี้เราก็อยู่ด้วยกันทุกวันอยู่แล้ว แค่วันนี้เรารักกันให้มากที่สุด อนาคตจะเป็นยังไงไม่มีใครกำหนดได้หรอก ไม่รู้เลยว่าระหว่างเราสองคนมันจะลงเอยในรูปแบบไหน แต่วันนี้ตอนนี้พี่รักโอมนะ”
เขตแดนพูดพร้อมกับเอื้อมมือไปปิดไฟ เลื่อนตัวลงนอนกอดคนที่อยู่แนบอกตอนนี้ พวกเขารู้แค่ว่าตอนนี้พวกเขาต่างมีกันและกันอยู่เต็มหัวใจเท่านั้นเอง
“โอมรักพี่เขต เรียนจบเราแต่งงานกันนะ”
พูดจบเขตแดนก็รู้สึกได้ว่าคนตัวเล็กโอบกอดและรัดเขาไว้แน่น ซึ่งเขาเองก็ได้แต่ยิ้มให้กับความคิดของคนตัวเล็ก ถึงแม้ว่าหนทางระหว่างทั้งคู่จะยังอีกไกล แต่การตั้งเป้าหมายไว้มันก็จะช่วยเป็นแรงผลักดันให้มีแรงจับมือและก้าวเดินไปด้วยกันใช่หรือไม่ ว่าแล้วก็หลับตาลงและหลับใหลไปด้วยกันตลอดคืน
.................................
แงง เหมือนมีลางสังหรณ์อะไรบางอย่างว่ามั้ยคะ.....
ความคิดเห็น