คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
ตระกูล คิม
“ฮึก...”
เคร้งง...
เสียงขวดเหล้ากระทบกับพื้นหินอ่อนสีขาวสะอาด ในห้องโถ่งที่หรูหรา ตกแต่งด้วยฟอนิเจอร์ ที่ราคาแพง มีระดับ แต่กับมีขวดเหล้า เกลื่อนกลาดไปหมด คิม คีบอม หรือคีย์ น้องชายคนที่4 ของตระกูลคิม กำลังนอนพิงขอบเก้าอี้ พร้อมกับปล่อยน้ำอุ่นๆไหลลงบนใบหน้าสวย.... ในมือถือขวดเหล้ายี่ห้อแพงอยู่ ภาพที่งดงามกับเธอคนนั้น ผุดขึ้นมาไม่ขาดสาย ภาพที่มีความสุขอยู่กับเธอ แต่จู่ๆภาพนั้นก็เปลี่ยนเป็น ภาพที่เธอคนนั้น ลี แทฮยอน ผู้หญิงที่เพียบพร้อม และเขาก็รักอย่างหมดใจ ขยับปากพูดคำว่า
“เราเลิกกันนะ คีย์...”
เพล้งงง!!!!
คีย์ปาขวดเหล้าใส่กำแพงอย่างแรง...
เจ็บปวดเหลือเกิน.......
แทฮยอนเธอไม่รักฉันแล้วหรอ.......
ฉันรักเธอนะ แทฮยอน รักเธอจริงๆ!!....
ได้โปรดกลับมา.....ฮึก
ไม่ว่าเขาจะคิดอย่างไร ก็ไม่มีวีแววของเธอเลย แทฮยอน ไม่มีเลย ที่เธอจะเดินกลับหันหลังมาหาฉัน
“คีย์ นี่มันอะไรนะ?”
เสียงนุ่มทุ่มของอนยูดังขึ้นพร้อมกลับก้าวฝีเท้าเข้ามาใกล้น้องชายคนที่สี่ และเอื้อมมือไปปาดน้ำตาที่ไหลไม่ขาดสายของน้องชายผู้เป็นที่รัก ถึงแม้เขาจะเป็นคนที่หยิ่งและถนงตัวขนาดไหน แต่เขาก็รักน้องๆมาก...
ภาพตรงหน้าของอนยูคือน้องชายที่หมดสภาพ ขวดเหล้ากระจายอยูรอบๆตัว ตรงผนังห้องก็เปื้อนน้ำ มีกลิ่นเหล้าฉุนไปหมด คาบน้ำตายังคงติดอยู่ที่บนในหน้าของคีย์ สายตาที่เหม่อลอย...
“พี่ครับ!! ผมกลับมาแล้ว...”
เสียงดังๆที่สดใสของแทมินดังขึ้นพร้อมกับวิ่งเข้ามาในห้องโถ่ง แต่ก็ต้องชะงัก และหยุดเอามือบีบ จมูกเล็กๆ ของตัวเอง
“ยี๊ นี่มันกลิ่นเหล้านิ”
แทมินเอามือปิดจมูกและเดินเข้าไปเรื่อยๆ และก็พบกับภาพที่ตัวเองต้องตกใจ แทมินรีบก้าวขายาวๆของตนไปหาพี่ชาย ด้วยความเร็ว
“พี่คีย์!! พี่เป็นอะไรนะ พี่ครับ”
“แทมิน! เบาๆเสียงหน่อยสิ”
อนยู เอ็ด น้องชายคนเล็ก เบาๆ เพราะกลัวจะทำให้คีย์ตื่น เพราะตอนนี้คีย์ได้หลับไหลไปแล้ว...อนยูอุ้มร่างบางขึ้นและเดินขึ้นไปที่ห้องนอนของคีย์ โดยมีแทมิน น้องเล็กสุด เดินตามไปช่วยด้วยความเป็นห่วง ทั้งคู่ช่วยกันจัดการเช็ดตัวให้คีย์ ก่อนจะห่มผ้าให้แล้ว ออกไปจากห้องอย่างเงียบๆ...
พระเจ้าครับ ขอเถอะนะครับ ขอให้ในฝันของน้องชายผมจะไม่เจ็บปวด
ขอให้ในฝันนั้นมีแต่รอยยิ้ม ให้น้องชายผมมีความสุข...
ได้โปรดเถอะครับพระเจ้า
“พี่อนยู...ทำไมพี่คีย์ถึงเป็นยังนั้นอะ?” แทมินถามด้วยเสียงใสๆ ถามขึ้นด้วยความเป็นห่วงพี่ชายของตน
“พี่กะไว้แล้ว...พี่รู้อยู่แล้วเชียว พี่น่าจะเตือนคีย์ให้มาก แต่พี่ก็..”
อนยูเอามือกุมกันก่อนจะเอาหน้าลงไปซบ...ท่าทางที่เหนื่อยล้า ทำให้แทมินอดสงสารพี่
ชายของตนไม่ได้
“พี่อนยู...”
“ตระกูล ลี มีแต่คนเลวๆ มีแต่คนชั่วๆ ทุกครั้งทุกตอน ตระกูลนี้ก็มักจะทำร้ายจิตใจตระกูลเรา พี่เตือนคีย์แล้วนะแทมิน แต่คีย์ไม่ฟังพี่ ผลมันก็ออกมาเป็นแบบนี้ พี่จะทำไงดี”
“พี่อนยู...พี่ไม่ผิดหรอกครับ เพราะตระกุลนั้น ทุกๆอย่างก็เพราะตระกูลนั้นทำ พี่ไม่ผิด อย่าโทษตัวเองเลย”
“....ถ้า...พี่จะแก้แค้นละ...พี่จะแก้แค้นให้คีย์ ให้บรรพบุรษของเราที่ต้องทนทุกข์กับตระกูลนั้นมานาน”
“ผมจะช่วยพี่เอง....”
ความคิดเห็น