คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : [Special+สนองนีดส์] ไกลแค่ไหนคือใกล้ [END]
[Special+สนองนีดส์] ไกลแค่ไหนคือใกล้
สนามบิน
Chanyeol’s part
ตอนนี้พวกเรามาถึงสนามบินกันแล้วครับ กำลังยืนรอสุดที่รักรักที่สุดของผม>_< เขินจังงงง จะได้เจอแล้วว ไม่คิดว่า 4ปีที่อดทนรอมานานจะสามารถผ่านไปได้แบบที่ผมไม่ได้ตั้งตัว
“มึง กูไปซื้อขนมกินกับคยองซูแปปนะ”ไคว่าพลางโอบเอวภรรยาของมันไป โอ้คุณพระ เพื่อนผมมันกินกันเองหมดแล้ววว
ตอนนี้เป็นเวลาประมาณ 11โมงครึ่งแล้วครับ ฮู้ยยย ผมอยากจะเจอคริสจะตายอยู่แล้วเนี่ย หวังว่านายคงยังไม่สูงขึ้นนะ T^T นายจะแก่ลงรึเปล่า ชักกังวล=O=
“เฮ้ยๆ กูว่ากูเห็นคริสแล้วววว” เถาทำถ้าเขย่งๆแล้วพยายามชูคอยาวๆของมันเพื่อมองหาให้ถนัดขึ้น
“ไหนวะมึง” เซฮุนที่เมื่อกี้ยังกุ๊กกิ๊กกับลูฮานก็หันมาให้ความสนใจ
“โห พวกมึงเตี้ยก็งี้อ่ะนะ ต้องเขย่ง กูยืนเฉยๆก็เห็นเฟร่ย” ฮ่าาา ได้ด่าไอ้เพื่อนของผมมันสะใจซะไม่มี! ไอ้พวกเตี้ยยยย ตอนนี้ผมหิวน้ำจัง ไปซื้อน้ำดีกว่า หวังว่าคริสจะไม่มาถึงเอาตอนนี้นะ
“ชามะนาวใส่ไข่มุกแก้วนึงครับ” ผมสั่งพนักงานที่อยู่ในร้านนั้นก่อนที่เขาจะหายเข้าไปในร้าน -0-
“ได้แล้วครับ”
ก่อนที่ผมจะหยิบเงินขึ้นมาจ่ายแต่ก็มีมือใครคนนึงมาปัดมือผมออกแล้วจ่ายตังให้ผมแทน อย่าคิดจะจีบเชียวนะ ฉันมีแฟนอยู่แล้วนะโว้ยยย
“จ่ายให้แฟนครับ” ..เอ่อเดี๋ยวนะ เสียงยังงี้มัน….
“คริสสส O.O”
คริสโน้มหน้าลงมากดจูบตรงหน้าผากมนของผม
“กลับมาแล้วนะครับที่รัก”
“...” อึ้งไปชั่วขณะ…แล้วผมก็โผเข้ากอดไอ้คนบ้าทันที ฮือออออออออ คิดถึงจะตายอยู่แล้ววว แถมมาแบบเซอร์ไพรซ์แบบนี้ด้วย ฮืออออออออออ
“เป็นอะไร ร้องไห้อีกแล้ว อ่ะ กินน้ำๆ” คริสเอาน้ำที่สั่งไปเมื่อกี้มาจ่อปากผม นี่นายน่ารักขึ้นรึเปล่านะ >_<
“อร่อยจังงง”
“ก็นายสั่งเองนี่” คริสขยี้ผมของผมก่อนที่จะเอาหลอดออกจากปากผมแล้วกินบ้าง
“นายเจอเพื่อนยังอ่ะ”
“ยัง เมื่อกี้เดินมาเห็นนายเลยเดินมาหาก่อน ฟอดดดด” ง๊า โดนขโมยแก้ม>_<
“มาหอมอะไรตอนนี้เล่า อายคนอื่นเค้า” ง่า ผมอายน้าาา
“แล้วเมื่อกี้กอดไม่อายเลยเนอะ ไปหาเพื่อนกันๆ” คริสจูงมือผมเดินไปทางที่เพื่อนๆผมกำลังรออยู่
“นายเป็นยังไงบ้าง เหนื่อยมั้ย” ระหว่างที่เดินผมก็ถามคริสไปเรื่อยๆ ก็คนมันเป็นห่วงนี่นา
“ชู่วว เงียบๆ ฉันอยากแกล้งพวกนั้น เห็นคอไอ้เถาแล้วน่าขำชะมัด หึหึ” คริสดึงผมไปอยู่หลังต้นไม้ สายตาก็มองไปที่ไอ้เพื่อนของผมที่กำลังชูคอชูแขนกันอย่างน่าอนาถ กร๊ากกกกกกกก
“แล้วนายจะแกล้งยังไง”
“ก็ไม่มีอะไรมาก คอยดูนะ” แล้วคริสก็จูงมือผมเดินอ้อมผู้คนที่อยู่ในสนามบินไปหยุดอยู่ข้างหลังไอ้พวกเพื่อนที่มัวแต่ให้ความสนใจกับทางข้างหน้าไม่ได้สนใจข้างหลังตัวเองเลยสักนิด
“เฮ้ย เมื่อไหร่ไอ้คริสมันจะมาวะ”
“แล้วชานยอลไปซื้อน้ำหรือโดนฉุดไปแล้ววะเนี่ย”
“หายไปไหนทั้งคู่วะ”
“เออ โอ๊ยคนเยอะ เบื่อจริงๆ”
แหมะ
“เฮ้ย อะไรเปียกๆมันโดนแก้มกูวะ”
“เดี๋ยวไค นั่นมันไข่มุกนี่ ไข่มุกติดแก้มนาย ฮ่าๆๆๆๆๆๆ” ลูฮานหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง -0-
“เฮ้ย เซฮุน มึงใช่มะ”
“บ้าหรอวะไอ้ไก่ เห็นมั้ยกูไม่ได้ถือชานมไข่มุกอยู่” ไคเริ่มกลายเป็นไก่ตาแตกแล้วครับทุกคน สายตามันเริ่มมองไปที่มือของเพื่อนๆ แต่ละคน
“คริส นายทำอะไร ยี้” ผมรู้สึกสงสารไคแทนนะครับ
“ก็มันชอบแซวนายนี่” หืออ ตอบมาแบบไม่ต้องคิดเลยนะครับคุณแฟนนน
“ไปๆๆ กลับบ้านกัน ปล่อยพวกนั้นไว้ที่นี่แหละ”
“ไม่ได้นะ เรามีแผนจะพานายไปเลี้ยงปิ้งย่างงงงง” ผมฉุดแขนคนรักไว้ จะให้แผนเสียไม่ได้นะ
“ก็ได้ๆ ฉันไม่แกล้งพวกนั้นแล้วๆ”
“ดีมาก ฟอดดดด” แล้วผมก็ต้องให้รางวัลแฟนเป็นธรรมดา ^^
คริสจูงมือผมไปหยุดอยู่ข้างหลังไอ้พวกเพื่อนที่ตอนนี้เถียงกันไม่หยุดหย่อน-0-
“เฮ้ย แล้วใครสะเออะมาเป่าไข่มุกใส่กูวะ ยังงี้มันตั้งใจชัดๆ ใครที่ไหนมันจะกินไข่มุกแล้วกระเด็นออกมาจากแก้วได้วะ”
“ถ้าบอกว่าเป็นกุมึงจะว่าอะไรปะ” พอฟังพวกนั้นบ่นมาได้สักพักคริสก็ปริปากพูดออกมาจนได้-*-
!!!O[]O!!!
หน้าทุกคนมันเป็นแบบนี้อีกแล้วครับบบบ -0-
“ไอ้คริสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส” ลูฮานกระโดดกอดคริสแต่ไม่นานก็ต้องโดนเซฮุนลากออกมาเพราะความหึงหวงง-*-
“มึงกลับมาไม่บอกกูเลยยย” เถาเอามือดันไหล่คนตัวสูงตรงหน้า
“ไม่บอกที่ไหน ก็บอกว่าจะกลับวันนี้” คริสตอบกลับไปแล้วไฮไฟว์กับไอ้หมีแพนด้า -*-
“ไอ้คริส มึงเองหรอที่เป่าไข่มุกใส่กู” ไคเดินมาหยุดที่คริสที่หยิบชามะนาวไข่มุกของผมขึ้นมา
“เออ อยากแกล้งมึงมีไรปะ”
“มาเหยียบเกาหลีได้ไม่ถึงชั่วโมงริอาจมาแกล้งเพื่อน”
“ส่งความคิดถึงไง..ไอ้ไก่เหี่ยว^^”
“=[]=!!”
ผมรู้สึกว่าคริสมันพูดมากขึ้นนะ ฮ่าาา แต่นายก็ยังหล่อเหมือนเดิมเลยนะคริส>_<
หลังจากที่สนทนาส่งความคิดถึงกันได้สักพักแล้วพวกเราก็ออกรถไปที่ร้านปิ้งย่างประจำตอนสมัยยังเรียนมหาลัยอยู่ทันที
ณ ร้านปิ้งย่าง
“โด้ เอาเนื้อมั้ย เดี๋ยวจงอินปิ้งให้”
“ได้เลยครับที่รักกกก”
“เซฮุนนน ป้อนหน่อยๆ”
“อ้า~ อ้ำ~”
บรรยากาศในร้านเต็มไปด้วยความหวานที่ผมอยากจะอ้วกออกมาเต็มที เฮ้ออ หลังจากที่กินกันเสร็จเรียบร้อยก็ประมาณบ่าย 4 โมงเกือบ 5 โมง แล้วครับ คือเรามีเรื่องเม้ามอยกันมากมาย แถมเสียงดังจนโต๊ะข้างๆหันมามองอีกตังหากก เอาเถอะครับเพื่อนผมมันก็เป็นกันยังงี้-0-
“ไปไหนกันต่อดีพวกมึงงงงง พระอาทิตย์ยังไม่ตกดินเลยจะเข้าบ้านทำไมว่ามั้ยย” เถาถามความเห็นเพื่อนๆ โถ่ ไอ้บ้านี่มันก็เป็นซะยังงี้สินะ บ้านช่องไม่ยอมกลับ ต้องให้ดึกๆถึงจะกลับ - -
“ไปหาพี่ซูโฮกันเถอะ ไปถึงนั่นร้านพี่เขาคงเปิดพอดีอ่ะ” แบคเสนอขึ้น จริงสินะ คริสกลับมาทั้งทีก็พาไปเจอพี่ซูโฮหน่อยแล้วกัน
เดอะ จุนมยอนบาร์
“พี่ซูโฮหวัดดีคร้าบบบบบบบบบบบ”
“หวัดดีน้องๆ อ้าว คริส กลับมาแล้วหรอเรา”
“เพิ่งกลับมาวันนี้แหละครับ เหนื่อยเหมือนกันแหะๆ”
“หึ รู้นะว่าเป็นแฟนกับชานยอลแล้ว” ซูโฮพูดด้วยน้ำเสียงที่ได้ยินกัน 2 คน แต่มันก็ดังพอที่ผมจะได้ยินนะ เขินนะพี่ซูโฮ>_< ยิ่งนึกถึงวันที่เราสารภาพรักกันนี่... อ๊ากกกกกกก (ชานยอลม้วนไปแล้ว)
“มึงงง ไปแดนซ์กันนนนนนนน ไคลากเพื่อนๆทั้งหมดที่อยู่บนโต๊ะไปที่ฟลอร์ เหลือแค่พี่ซูโฮ ผม แล้วก็คริสสามคน
“เป็นไงบ้างคริส มีของฝากพี่บ้างปะเนี่ย”
“มีครับ แต่ขอกลับไปเคลียร์กระเป๋าก่อนนะ”
“ฮ่าๆ ได้เลย งั้นตามสบายนะ พี่ไปดูลูกค้าก่อน”
หลังจากที่พี่ซูโฮเดินออกจากโต๊ะของพวกเราไปคริสก็รวบตัวผมมากอดทันที -0-
“โอ้ย อะไรของนายเนี่ย”
“ก็คนมันคิดถึงอ่ะ ชานยอลไม่คิดถึงคริสหรอ” นั่น หันมาทำหน้าตาบ๊องแบ๊ว อย่างนายมันแอ๊บไม่ขึ้นหรอกคริส-*-
“คิดถึงสิครับ คิดถึงมาก” ผมว่าพลางจิ้มแก้มของอีกคน
“มากขนาดไหน”
“ขนาด....” ผมนึกอยู่นิดนึงก่อนที่จะดึงคริสมาประกบปาก คิดถึงความรู้สึกนี้จัง ฉันคิดถึงนายมากๆเลยนะคริส แล้วตอนนี้นายก็กลับมาแล้ว ฉันดีใจมากๆเลย
ผมผละออกแล้วสวมกอดคริสอีกครั้ง
“แค่นี้พอจะพิสูจน์ได้มั้ยว่าชานยอลคิดถึงคริสขนาดไหน”
“อืม...ก็พิสูจน์ได้ แต่คริสว่าคริสคิดถึงชานยอลมากกว่าหลายเท่าเลย”
“อ๊ะ นายจะทำอะไรอ่ะ” อ๊ากกกก คริสสส นายอุ้มฉันหรอ กลางร้านเนี่ยนะ เขินนะโว้ยยยย
“พี่ซูโฮ ผมยืมรถพี่คันนึงนะครับ” คริสตะโกนบอกเจ้าของร้านแล้วหยิบกุญแจรถออกมาจากกระเป๋ากางเกง
“ไปขโมยรถพี่เขาได้ไง”
“ขอยืมไว้แล้ว” คริสหันมาหอมแก้มผมทีนึงแล้วก็อุ้มไปที่รถ งื้ออออออ นายจะทำอะไรอ้ะ T^T
และแล้วรถก็เคลื่อนมาจอดที่หน้าบ้านคริส
“นายพาฉันมาบ้านนายทำไมอ่ะ”
“มาช่วยฉันรื้อกระเป๋าไง ของฝากนายเต็มเลยนะ”
“แล้วเพื่อนๆที่บาร์พี่ซูโฮจะไม่งงหรอ ว่าอยู่ๆเราสองคนก็หายไปอ่ะ”
“พวกนั้นคงเข้าใจอ่ะนะว่าแฟนเขาคิดถึงกันอยากอยู่ด้วยกันสองคน~” คริสว่าพลางจับมือผมเดินขึ้นไปชั้นบนส่วนมืออีกข้างก็หิ้วกระเป๋า หนักมั้ยนั่น -0-
“ไอ้บ้า” ผมตีไหล่คริสเป็นการแก้เขิน -////-
คริสไม่ได้ตอบอะไรได้แต่อมยิ้มแล้วก็เปิดประตูห้องของตัวเองเข้าไปโดยที่ไม่ลืมที่จะหันกลับมาปิดประตูห้องด้วย
“ฮ่าาา เหนื่อยจังงงงง” ผมวิ่งถลาลงไปนอนในเตียงนุ่ม สบายจังเลยยยย วันนี้เหนื่อยมาทั้งวัน ตื่นก็เช้าอีกตังหาก แต่มันก็คุ้มที่ได้มาเจอกับคนที่ผมรอคอยมาตลอด4ปี>_<
“อย่าเพิ่งนอน ลุกมานี่เลย” คริสมันกำลังเปิดกระเป๋าอยู่แหละ ทำไมกระเป๋ามันใหญ่จัง-*- ความจริงไปซื้อเสื้อผ้าที่นั่นใส่เอาก็ได้ ไปตั้ง4ปีไม่เห็นต้องหอบเสื้อผ้าไปเยอะขนาดนั้น=[]=
“ไหนของฝากฉันอ่ะ” ผมลงมานั่งข้างๆคริสแล้วหอมแก้มทีนึง ก็คนมันคิดถึงอ่ะ>_<
“ก็ช่วยรื้อสิครับที่รัก” คริสหันมาบีบจมูกผมทีนึงก่อนจะค่อยๆหยิบของออกมา
“เหยอ คริส ถุงเท้าซักปะเนี่ย เหม็นชะมัด=[]=!” มันเหม็นจริงๆนะครับ อย่าหาว่าผมด่าแฟนตัวเองนะ
“อะไร มันคงจะได้ซักอ่ะ นายนี่หยิบอะไรไม่หยิบมาหยิบถุงเท้า” คริสหยิบถุงเท้าไปโยนใส่ตะกร้าซักผ้า แล้วเดินกลับมานั่งที่เดิม
“เอ๋? คริส นี่อะไรอ่ะ ผมรู้สึกเหมือนผมเจอกล่องอะไรซักอย่างที่อะไรหนักๆอยู่ข้างใน พอดูข้างๆกล่องแล้วมันเป็นรูปไก่อ่ะ
“ไหน..อ๋อ ของฝากจงอินมัน นาฬิกาปลุกเป็นรูปไก่เหี่ยวๆ แต่ฉันว่ามันคงไม่ได้ใช้แล้วแหละ รู้สึกจะมีคนปลุกมันทุกเช้า” คริสทำหน้าเบ้แล้วก็ค่อยๆรื้อกระเป๋าต่อไป
“แล้วของฝากฉันอ่ะ” ผมเริ่มจะทวง
“ชานยอล”
“หืม”
“นี่ของฝากนาย”
คริสหยิบกล่องใส่แหวนสองวงขึ้นมาก่อนที่จะเปิดมันออกแล้วหงายแหวนให้ดู ทำไมผมรู้สึกจะร้องไห้ล่ะ ด้านในแหวนของผมเขียนว่าWu Yi Fan♥ ส่วนของคริสก็เขียนว่า♥Park Chanyeol
“...คริส..”
“นี่แค่อย่างแรก”…
คริสโน้มหน้าลงมากดจูบที่หน้าผากของผมไล่ลงมาเรื่อยๆจนถึงจมูกแล้วก็ริมฝีปากและมอบจูบที่อบอุ่นให้
“อย่างที่สอง”
“...มีอย่างที่สามอีกมั้ย” อย่าให้มีเลย ตอนนี้ผมเขินจนตัวหดเหลือ2นิ้วแล้วววว
“อืม..จะมีมันก็มีอะนะ ไปตั้ง4ปีมีของฝากกลับมาอย่างเดียวฉันก็โดนนายงอนน่ะสิ”
“ไหน*-* ไม่เอาแบบอย่างที่สองแล้วนะ”
“ฮ่าๆ ก็คนมันคิดถึงนี่”
“วันนี้นายบอกคิดถึงฉันกี่รอบแล้วเนี่ย”
“ไม่กี่รอบหรอก ก็ไม่รู้จะพูดยังไง...มันคิดถึงมาก..ฉันคิดถึงนายมากนะชานยอล”
คริสจ้องเข้าไปในตาผม แววตานั้นสื่อความจริงใจออกมา
ผมค่อยๆใช้ริมฝีปากสัมผัสกับริมฝีปากของอีกคน คริสตอบรับเป็นอย่างดี ลิ้นอุ่นแทรกเข้ามาในปากลิ้มรสความหวานในโพรงปากของอีกคน คริสค่อยๆอุ้มร่างเล็กไปวางบนเตียงแล้วออกแรงผลักเล็กน้อยให้ชานยอลล้มตัวลงไป
“อู่อี้ฟานรักชานยอลนะครับ”
“อือออ..ปาร์ค ชานยอลก็รักอู๋ฟานครับ”
“ฝันดีนะครับคนดี”
THE END
โฮกกกกกกมาอัพแล้วจ้าาา คือว่าเดี๋ยวไรเตอร์จะไม่อยู่เลยเอาเอ็นซีมาให้ 5555555 ได้สนองนีดส์รีดเดอร์แล้ว เย้ๆ คอมเม้นให้กำลังใจกันด้วยน้าาา
รักรีดเดอร์ทุกคนนน จุ๊บๆ
ความคิดเห็น