คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : โรคกลัวฝน 2
โรคกลัวฝน 2
Tao’s part
สวัสดีครับผู้อ่านทุกคน ผมเถานะคร๊าบบบบบเพื่อนไอ้คริสผู้ชายคาสโนว่า(?) ผมว่ามันก็เท่อยู่หรอก ติดตรงที่ผมเป็นได้แค่เพื่อนมันนี่แหล่ะ อ๊ะๆ เรื่องนี้ผมเป็นแค่เพื่อนพระเอกครับ ไรเตอร์ใจร้ายไม่ยอมให้ผมเป็นพระเอก(อย่ามาเวิ่นให้มาก เดี๋ยวไม่ให้เล่าต่อซะเลยนิ : ไรเตอร์) ผมไม่ได้ชอบไอ้คริสมันนะ เพราะผมน่ะมีคนที่ชอบอยู่แล้ว หึหึ อยากรู้ล่ะสิครับ เงียบๆไว้นะ เรื่องนี้ไอ้คริสมันยังไม่รู้เลยว่าผมริอาจมีแฟนก่อนมัน ฮ่าๆ เอาเถอะ หลังจากผมพล่ามมานานขอเข้าเรื่องเลยละกัน
มันเป็นกิจวัตรทุกวันที่ผมต้องทำอาหารให้นายคริสกินทุกเย็น (พูดเหมือนผมเป็นเบ้มัน) แต่ผมยังไม่ได้บอกใช่มั้ยว่าผมเป็นพวกชอบทำอาหารลองสูตรใหม่ๆเสมอ และวันนี้ผมก็ลองทำสตูลิ้นวัวสไตล์จือเถาให้ไอ้เพื่อนซี้ของผมมันชิมล่ะ!!
ตอนนี้ก็เกือบๆ 2 ทุ่มแล้วผมก็เพิ่งจะทำเสร็จหลังจากลองใส่นู่นนี่อยู่นาน จริงๆก็ใส่มั่วๆไปล่ะครับ ใส่แล้วชิมแล้วก็เติมๆเอา นี่ล่ะครับสไตล์จือเถา (นี่คือสูตรแกหรอ-0-)
พอทำอาหารจานเด็ดเสร็จเรียบร้อยผมก็ไม่รอช้ารีบตั้งโต๊ะครับพร้อมกับหยิบขวดไวน์ออกมา ก็แหม พรุ่งนี้วันหยุดทั้งทีขอหน่อยแล้วกัน._. แต่เอ๊ะ เมื่อกี้เหมือนผมเห็นไอ้เพื่อนตัวดีของผมมันเดินออกไปข้างนอกนะ
“เฮ้ยไอ้คริส มึงจะไปไหนทำไมไม่บอกกูวะ” ก็นั่นแหล่ะ ไม่มีใครอยู่ในบ้านแล้วเหลือแต่หมีแพนด้าอย่างผมนี่แหล่ะครับ
Kris’s part
ตอนนี้ผมมาอยู่หน้าบ้านของเพื่อนบ้านคนใหม่ของผมล่ะครับ ไหนดูหน่อยซิว่าเป็นใครจะหน้าตาดีเท่าผมรึป่าว หึหึ เออจะว่าไปผมก็รู้สึกว่าตัวเองแปลกๆนะ ใครจะมาอยู่ก็เรื่องของเขาสิ ทำไมผมจะต้องไปยุ่งด้วยเนี่ย อะไรมันทำให้ผมเดินมาหยุดหน้าบ้านหลังนี้นะ ทั้งๆที่บ้านหลังข้างๆที่มีคนเช่าอยู่ผมไม่เคยจะไปเหยียบสักครั้ง หรืออยู่ในช่วงหน้าฝนผมเลยรู้สึกอยากหาที่พักพิงทางจิตใจ(?)
ติ๊งหน่อง~
..........เงียบ.........
....รอหน่อยก็ได้ ผมยืนพิงประตูกดโทรศัพท์ไปเรื่อยๆ
ผ่านไป10นาที
เอาวะ กดกริ่งอีกรอบนึง
ติ๊งหน่อง
......
....
..
.
“โอ้ย!” สาบานได้ว่ามันไม่ใช่เสียงผมนะ -0- แต่.... เรายืนพิงประตูบ้านเขาอยู่นี่นา!!!!
“ขอโทษครับ-0-” โอ้ยคนหล่อเสียฟอร์ม
........ เงียบไปประมาณ 10 วิ.........
“เอ่อ..ไม่เป็นไรครับ”
ใครวะ ริอาจสูงเกือบจะเท่าผมมม! อื้อหือออ น่ารักซะไม่มี เหมือนจะเพิ่งอาบน้ำเสร็จด้วยนะ ผมเปียกๆปรกหน้านี่มันช่างน่าผลักเข้าบ้านมากครับ ตาโตๆแบ๊วๆแถมขาวซะด้วย แต่ดูเขาจะตกใจนิดๆนะ แก้มแดงด้วย อาบน้ำอุ่นมาหรอ....
“นี่คุณ .. จะยืนมองฉันอีกนานมั้ย” เสียงทุ้มๆที่ดูไม่ค่อยสบอารมณ์ หยุดความคิดของผมไว้ก่อน แต่ ....
เสียงใครวะ เฮ้ยยยย! อย่าบอกนะว่าเสียงหมอนั่น ทำไมมันไม่เข้ากับหน้าเอาซะเลยล่ะครับพี่น้องงงงงงงง ! =[]=
“อ่อ ขอโทษครับ ผมอู๋ฟ่านครับ หรือเรียกว่าคริสก็ได้” แหมมม่ คนหล่อขอแนะนำตัวแก้เก้อก่อนนะ-0-
“ครับ ผมปาร์ค ชานยอล แล้วก็อย่ามายืนพิงประตูบ้านผมอีกนะ เมื่อกี้ผมได้ยินเสียงกริ่งเลยมาเปิดประตู แต่ประตูดันเด้งกลับชนหัวผมเนี่ยย” ว่าไปก็เอามือชี้ๆที่หัวมัน เฮ้ยย น่ารักอ่ะ
“ก็ขอโทษไปแล้วไง หรือจะให้ทำอะไรเป็นการไถ่โทษ” พูดพร้อมเอาหน้าเข้าไปใกล้อีเอ๋อนั่น หึหึ อย่ามาไม้แข็งใส่เฮียคริสนะ (นั่น วิญญาณคาสโนว่ามันมาแล้ว)
“ไม่ต้องๆๆๆ เฮ้ยจะทำไรอ่ะ ออกไปห่างๆเลย” ต่อต้านสุดขีดครับ รู้สึกว่าหน้าหมอนั่นหน้าแดงแล้วด้วยนะ เลิกแกล้งก็ได้
ผมเอาหน้าออกมาแล้วกลับมายืนหน้าบ้านเหมือนเดิม เอ่อ.... คือเมื่อกี้ผมเผลอเดินเข้าไปในบ้านเขาน่ะ เสียมารยาทจังเลยแหะๆ
ปัง!
ดูจะเขินแรงนะนั่น หึหึ ผมชักสนใจเด็กนี่ซะแล้วสิ
To Be Continue
PS. อัพค่าาา มี1คอมเม้นก็ดีใจมากๆแล้ว>_<! ไรเตอร์ไฟท์ติ้งค่าาาา
ความคิดเห็น