คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : Youve done that ; สุดท้ายก็ต้องยอม [3] *[END]*
You’ve done that ; สุดท้ายก็ต้องยอม 3
“เธอให้เขาเป็นคนชนะ ฉันก็คงจะต้องยอม
ให้ฉันแพ้เธอ ให้ฉันแพ้ ฉันก็คงจะต้องยอม
ก็ไม่รู้ ไม่รู้จริงๆ ว่าทำไมจะต้องยอม
แต่ถึงฉันพูดว่าไม่ยอม ก็ไม่ได้ช่วยให้เธอเปลี่ยนใจ”
สุดท้ายก็ต้องยอม-ฟีฟี่ เบลค
---------------------------
“คริสสสสส นายแร็ปเก่งที่สุดในโลกเลยยยย”
ทุกๆวันวงEXOจะต้องมารวมตัวกันซ้อมเพลงสำหรับเทศกาประจำปีในโรงเรียน
“ชานยอล วันนี้ซ้อมเสร็จไปกินเค้กกัน” คริสเอ่ยชวนชานยอล มันเป็นกิจวัตรไปแล้วก็ว่าได้ที่ต้องพาเจ้าตัวดีไปกินเค้กทุกวันศุกร์
“นายเลี้ยงนะ”
“อยู่แล้วครับที่รัก”
ชานยอลรู้สึกมีความสุขที่สุดก็เวลาที่ได้อยู่กับคนที่เขารัก และอยากอยู่แบบนี้ตลอดไป
“ชานยอล ไปดูหนังกัน”
“เอาสิ เรื่องอะไรอ่ะ”
“ซื้อตั๋วมาแล้ว”
“ไหนๆขอดูหน่อย....ทำไมดูหนังผีล่ะ ไม่เอาอ่ะ ยอลกลัว”
“ก็ยอลกลัวไง คริสเลยซื้อ ฮ่าๆ”
“ใจร้าย”
“โอ๋ๆ อย่างอนนะ เดี๋ยวซื้อป๊อปคอร์นให้เยอะๆนะ”
“ชิส์ ก็ได้”
“ชานยอล หลับตาไว้นะ ห้ามเปิดนะครับ”
“โอเคๆ ฮิฮิ” ร่างบางรู้สึกตื่นเต้นกับเซอร์ไพรส์ที่คนรักของตนกำลังจะมอบให้
“ก้าวขึ้นบันไดสิ ..ยังงั้นแหล่ะ ...เจ็บรึเปล่า..คริสขอโทษนะ เดินข้ามๆ..นั่นแหละ”
“โอเค ลืมตาได้แล้ว” ชานยอลค่อยๆเปิดตาออก ที่ที่เขายืนอยู่ล้อมรอบไปด้วยกลีบดอกกุหลาบ ตอนนี้เขาอยู่บนดาดฟ้าของบ้านคริส ได้กลิ่นเทียนอ่อนๆ แสงของพระจันทร์ที่อยู่บนท้องฟ้าช่างสวยงามเหลือเกิน
“แฮปปี้เบิร์ดเดย์ครับที่รัก” คริสเดินถือเค้กออกมาแล้วยื่นให้ชานยอลเป่าเทียนที่ปักไว้บนหน้าเค้ก
“ฟู่ว~”
“เดี๋ยวอย่าเพิ่งกิน ขออวยพรก่อน”
“ก็ได้ๆ เร็วๆนะ เค้กนายมันน่ากินมากกกกกกก”
“ขอให้ชานยอลของคริสมีความสุขมากๆ อย่าน่ารักกว่านี้นะ คริสหวง รักมากนะครับ” จบประโยคคริสก็กดจูบลงที่หน้าผากมนของอีกคน
“เฮ้ชานยอล นั่นดาวตกนิ”
“ขอพรสิ”
“ขอให้คริสกับชานยอลอยู่ด้วยกันตลอดไป ตอนนี้คริสมีความสุขมากเลยนะ”
“ชานยอล เรามีเรื่องจะบอก”
“อะไรหรอ วันนี้จะไปกินไอติมใช่ม้าาาาาา”
“ชานยอล เราเลิกกันเถอะ”
ร่างบางอึ้งไป
“ทำไมคริส...ทำไม..”
“เรากลับมาเป็นเพื่อนกัน...ดีกว่า”
“แต่ว่า...”
“ฉันไม่ได้รักนายแล้ว” น้ำตาไหลออกมาจากดวงตากลมใส
“ที่รัก วันนี้ไปส่งเค้าที่บ้านใช่มั้ย” บุคคลที่สามเดินเข้ามาควงคริสแล้วเดินจากไป ปล่อยให้ชานยอลยืนอยู่คนเดียวด้วยความโดดเดี่ยว
“ที่รัก...หรอ...” ชานยอลพึมพำอยู่กับตัวเองคนเดียว
“ฮึก” ร่างบางทรุดลงที่พื้น ไม่แคร์คนที่เดินผ่านไปผ่านมาเพราะคนที่เขาแคร์ที่สุดเพิ่งเดินจากไป... และจะไม่กลับมา
..............
“ชานยอลเขียนให้เราด้วย”
ร่างบางปาดน้ำตาที่ไหลออกมาทิ้ง แล้วจึงเปิดปากกาเขียนเสื้อ จับตัวคริสให้หันหลัง แล้วเขียนอย่างตั้งใจที่จะเอาความทรงจำทั้งหมดทิ้งไปกับหมึกที่เขียนลงไป
“เสร็จแล้ว” ชานยอลทำท่าจะเดินไป
“เดี๋ยวก่อน” ชานยอลหยุดเดิน แต่ไม่หันหน้ากลับมามอง คริสจับไหล่ชานยอลหันกลับมา
“ชานยอล”
“...”
“ชานยอล..เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม...ได้มั้...” ชานยอลพูดโดยไม่ต้องหยุดคิด
“เราเป็นเพื่อนกันดีกว่า”
“แต่ว่า”
“ชานยอล~ แบคอยากกินไอติมไปกินกัน ฟอดดดดดดดดด...เอ๊ะ นั่นใครอ่ะ”
“ยอลลี่ก็ไม่รู้ ... ไปกันเถอะ เดี๋ยวยอลลี่เลี้ยงเอง” ชานยอลฉีกยิ้มกว้างให้แบคฮยอน พร้อมกับลูบหัวเล่นอย่างรักใคร่ แล้วเดินจากไป ทิ้งคนที่อยู่ข้างหลัง ไม่หันกลับมามองอีกเลย
‘เราอย่าพบเจอกันอีกเลย -Park Chanyeol’
นี่จะเป็นประโยคสุดท้ายที่ผมอยากจะพูดกับเขา และผมก็ได้บอกมันออกไปแล้ว..ที่เสื้อของเขา
“ผมไม่มีอะไรจะบอกกับผู้ชายคนนี้
ไม่อยากให้ความทรงจำที่ผ่านมาของเรากลับมาอีก
หวังว่าวันพรุ่งนี้เป็นต้นไป ผมจะไม่ต้องมาเจอหน้ากับผู้ชายคนนี้อีก”
THE END
จบแล้ววววววววววววว *จุดพลุ*
สั้นนิดนึงเพราะไรเตอร์ไม่ถนัดแนวนี้มากๆ ฮี่ๆ -*-
1 คอมเม้น 1กำลังใจนะคะะะ <3
ความคิดเห็น