ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    (exo fic) ♚ {KRISYEOL} - JOKE เสี่ยวแต่เฉี่ยว ♚

    ลำดับตอนที่ #17 : ❥ JOKE {13} 100%

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 474
      3
      18 พ.ค. 58









     JOKE

    เสี่ยวแต่เฉี่ยว
    -13-











          ร่างสูงเดินอมยิ้มอยู่ท่ามกลางแสงจันทร์อ่อนๆที่ส่องลงมายามค่ำคืน  ในหัวคิดถึงแต่คำพูดของอีกคนที่ได้ฟังมาเมื่อไม่กี่นาทีที่แล้ว คริสเดินไปเรื่อยๆตามทางที่ตนคุ้นเคย ผ่านร้านปิ้งย่างที่เพิ่งไปกินมาเมื่อตอนค่ำ ผ่านร้านสะดวกซื้อที่ตัวเองเคยสะกดรอยไปแอบซื้อนมให้ชานยอล ร่างสูงได้แต่อมยิ้มนิดๆเมื่อภาพอดีตต่างๆผ่านเข้ามาไม่ขาดสาย 

     

    ครืดด
     

    ร่างสูงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดูข้อความที่เพิ่งถูกส่งมา

     


    Chanyeol : ถึงห้องแล้วบอกด้วย อย่าลืมนะ เป็นห่วงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :)



    คริสยกยิ้มขึ้นอีกครั้งก่อนจะตอบข้อความกลับไป

    Kris : ครับ ไม่ต้องห่วงนะ ไปอาบน้ำไป :P



    ทำไมน่ารักแบบนี้นะว่าจบก็ยิ้มออกมาอีกครั้งก่อนจะเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกง



    ครืดครืดดดดดดดด 
     

    คริสหยิบโทรศัพท์ขึ้นดูหน้าจอก่อนจะส่ายหน้าไปมาเบาๆแล้วกดรับสาย 




    ว่า




    (อยู่ไหนวะ)




    อยู่บนโลก




    (สัส มาคุยกันหน่อย ที่ร้านกาแฟใต้คอนโดมึง)




    แหม ฮิมชานของมึงหลับไปแล้วหรอจ๊ะ




    (เปล่า อาบน้ำอยู่ข้างบน)




    เออๆ 10นาทีเจอกัน

     

    .



    .



    .




    เดี๋ยวนี้มีผู้ชายมาส่งที่บ้านด้วยหรอยะน้องชายยยยยยร่างโปร่งถึงกับชะงักไปเมื่อตัวเองเพิ่งจะก้าวขาเข้ามาในบ้านได้แค่คืบเดียว เสียงแหลมนรกของพี่สาวตัวเองก็ดังมาจากห้องนั่งเล่นพร้อมกับเจ้าของเสียงที่เดินออกมาจากห้องหย่อนก้นลงที่โซฟารับแขก เป็นการต้อนรับกลับบ้านที่ซึ้งใจจริงๆ




    เอออออออ อิจฉาอะเด้ร่างโปรงว่าพลางเล่นหน้าเล่นตาใส่พี่สาวตัวเอง




    น่าเบื่อออออ น้องฉันทำไมเสน่ห์แรงจัง




    แน่นอนนนน ก็คนมันหน้าตาดีอะนะ




    ไหนเล่าซิ ไม่ธรรมดาแน่ๆ ปกติก็เข้าใจนะว่าแกเอาผู้ชายเข้าบ้านบ่อย แต่คนนี้อะไร ได้ข่าวว่าเป็นกรรมการนักเรียนเลยเหรอ ท่าทางจะเด็ดไม่เบา นี่ ไปยอมเค้าได้ไงเนี่ยปาร์คยูราว่าพลางยกแก้วนมขึ้นดื่มก่อนจะเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม




    ยอมอะไร ไม่ได้ยอมอะไรเล้ยยยยยยยย เดี๋ยวนะ อะไรคือเอาผู้ชายเข้าบ้านบ่อย ก็มีแค่ไอแบคฮยอนมั้ย ไม่เคยพาแฟนมาบ้านโว้ยชานยอลเดินมายืนเท้าเอวต่อหน้าพี่ตัวเองก่อนจะขึ้นเสียงสูงนิดๆ




    ตอแหล นี่ เพื่อนก็ส่วนเพื่อน แฟนก็ส่วนแฟน เนี่ย ผ่านมากี่คนแล้วร้องไห้น้ำตาแตกมากี่คนแล้วยะ แต่ละคนที่เข้ามาหาแกนี่ฉันอยากจะตบมันจริงๆ เห็นน้องฉันน่ารักหน่อยก็เอามาเป็นของเล่น ละคนนี้แน่ใจเหรอว่าไม่ได้คาสโนว่าเหมือนคนก่อนๆน่ะ เล่ามาเลย เล่ามาซะดีๆยูราไล่ยาวก่อนจะยกขาขึ้นไขว่ห้างพร้อมกับตบโซฟาเป็นการบอกให้น้องชายตัวเองนั่งข้างๆ




    อืมมมม อันนี้ก็ไม่แน่ใจ แต่คนนี้ก็คาสโนว่ามาก่อนนะ




    แล้วคิดว่าเค้าจะทำแบบนี้กับแกคนเดียวเหรอ อาจจะมีในสต๊อกอีกเป็นโหล




    นี่ อย่ามายุ




    เป็นห่วงแกน่ะ อย่าไปให้ใจกับอะไรมาก เผื่อไว้หน่อยก็ดี ฉันไม่ค่อยไว้ใจน่ะ




    นูน่า ผมรู้น่ะไม่ใช่ไม่รู้ ต้องขอบคุณคนก่อนๆที่ทำให้ผมตามคนนี้ทันนะ ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าโปรโมชั่นของเค้ามันจะนานแค่ไหน” 




    ดูแลใจตัวเองดีๆนะลูก อย่าคิดมากเกินไปนะ มั่นใจระดับนึงก็พามาให้รู้จักนะยะ




    เดี๋ยวๆ พรุ่งนี้วันเสาร์ไปไหนมั้ยนูน่า




    นัดแฟนไว้ ทำไมยะปาร์คยูราว่าพลางแลบลิ้นใส่น้องชาย                                           




    แฟนมารับอะดิ งั้นยืมรถหน่อยนะคร้าบบบบบบชานยอลว่าพลางวิ่งขึ้นบันไดเข้าห้องตัวเองไป




    กระแดะ ใบขับขี่ก็ยังไม่มี นี่ อย่าเพิ่งขึ้นไป ออกไปซื้อโจ๊กสำหรับพรุ่งนี้ให้หน่อยยูราว่าพลางเดินไปหยิบเงินในกระเป๋า




    ทำไมไม่ออกไปซื้อเองล่ะครับ = =” ชานยอลเดินลงมาพร้อมกับรับเงินจากมือพี่สาวแต่โดยดี




    ฉันใส่ชุดนอนนะยะ ชุดนอนที่ผู้ชายเห็นจะต้องโดนลากไปข่มขืนชัวร์ๆ




    แล้วจะใส่ทำไม เอาไว้ยั่วแฟนรึไง = =”




    อีเด็กนี่ พูดเล่นมั้ยล่ะ มีน้องชายก็ใช้ให้เป็นประโยชน์ จบนะ พรุ่งนี้ไม่ต้องยืมรถละ




    ไม่เอาาาาา ชานยอลขอโทษษษษเมื่อได้ยินประโยคเมื่อสักครู่ร่างโปร่งก็วิ่งเข้าไปควงแขนพี่สาวตัวเองก่อนจะทำหน้าทำตาอ้อนวอนสุดชีวิต




    ไม่มีการกลับคำย่ะ ไปซื้อได้แล้ว เดี๋ยวยิ่งดึกยูราว่าพลางแกะมือของอีกคนออกก่อนจะจับตัวน้องชายหันหลังและดันไปที่ประตูบ้าน




    ค้าบบบบบบ T_T”

     




          ร่างโปร่งเดินออกมาจากรั้วบ้านพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกง


     

    Kris : ครับ ไม่ต้องห่วงนะ ไปอาบน้ำไป :P



    ถุย อาบน้ำบ้าอะไรล่ะ ต้องย้อนกลับออกมาเนี่ย ทำไมยัยยูราไม่โทรมาบอกตั้งแต่ยังไม่เข้าบ้านวะบ่นพึมพำกับตัวเอง ขาก็ก้าวต่อไปเรื่อยๆจนถึงร้านสะดวกซื้อที่ใกล้และคุ้นเคย




          เมื่อจ่ายเงินเสร็จเรียบร้อยแล้ว ร่างโปร่งกำลังจะเดินออกจากร้านสะดวกซื้อ แต่สายตดันไปสะดุดกับผู้ชายที่นั่งกินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปอยู่ข้างนอกร้าน

     




    LUHAN's part


          อะแฮ่ม ต้องขอบคุณไรท์เตอร์มากที่ให้สิทธิพิเศษกับผมมามีส่วนร่วมในเรื่องนี้ ทุกคนคงรู้จักผมดีนะ ไม่ต้องแนะนำตัวอะไรให้เปลืองกระดาษ 


          หลังจากที่ผมทำปฏิบัติการเสือกเสร็จเรียบร้อยแล้ว ยงกุกกับฮิมชานก็แยกออกไปครับ กลับคอนโดมันไปแล้ว สงสัยอยู่ๆอยากจะทำกิจกรรมกันขึ้นมา พรุ่งนี้ก็วันเสาร์ไม่ได้รีบอะไร เข้าทางไอ้บังมันแหละ = = แล้วไอ้สองคนนั้นก็ทิ้งผมให้มานั่งกินราเมงอย่างโดดเดี่ยวอยู่ที่นี่ T^T ชีวิตลู่หานมันช่างแย่นัก นอกจากจะโดนคริสทิ้งไปติดแฟนแล้ว เพื่อนที่เหลือยังไปได้กันเองอีก ทำไมทุกคนมองข้ามความสวยของผมล่ะครับ ไม่แฟร์อ่ะ T^T ไม่ต้องถามว่าทำไมเซฮุนถึงไม่ยอมมากับผม ไอ้นั้นมันบอกว่ามันต้องไปกินข้าวกับที่บ้านน่ะครับ นี่มันไม่คิดจะเอาผมไปแนะนำให้ครอบครัวรู้จักหน่อยรึไง T^T 

     

    ตือดือดึ้ง~


     

          ยังบ่นไม่ทันจบโทรศัพท์ก็สั่นอีกแล้วครับ แน่นอนต้องเป็นไลน์จากน้องเซฮุนที่ผมรอคอยยยยย >___< เพิ่งจะมาตอบตอนนี้ ผมส่งรูปคริสกับชานยอลไปให้ดูเมื่อ40นาทีที่แล้ว = = ปกติอีนี่ตอบเร็วมากครับบบ แงงงงง



    Sehun : ฮยอง ถึงคอนโดยัง ไปแรดที่ไหนเนี่ย ห่วงครับห่วง


     

    .... ไปแรดดด???? แรดบ้าอะไร ไปเสือกเรื่องชาวบ้านมาต่างหากเล่าาา T^T



    ฮยอง~” เสียงใครวะ = =




    อ้าว คริสไม่ได้ไปส่งที่บ้านเหรอ”  เกือบจะบ้วนเส้นออกมาแล้วววว
    ชานยอลมาอยู่แถวนี้ได้ไงวะ =[]=!




    ไปส่งครับ แต่ผมออกมาซื้อโจ๊กให้พี่สาวน่ะ ... ว่าแต่ ทำไมฮยองมากินแถวนี้ล่ะครับ คอนโดฮยองอยู่อีกถนนนึงไม่ใช่เหรอ” 




    “....เอ่อ..” ตายแล้วครับ จะให้บอกว่ามาตามดูน้องกับแฟนน้องเหรอ บ้าไปแล้วววววววว อีลู่คิดไม่ออกจ้า ทำอย่างไรรรรรรรรร =[]=




    ดึกแล้วนะฮยอง ไม่กลับห้องอ่ะอีเด็กนี่ก็พูดจังงงงงงงงงงง โว้ย แต่อย่างชานยอลคงไม่เอะใจอะไรมากหรอกมั้ง...




    ร้านสะดวกซื้อแถวคอนโดฮยองมันไม่มีราเมงรสนี้น่ะ เนี่ยยย ฮยองชอบรสนี้มากเลยนะ แต่นานๆจะได้กินที วันนี้ไม่รู้อารมณ์ไหนน่ะ อยากมากินไกลๆ สูดอากาศแถวนี้ แถวคอนโดฮยองน่ะควันเยอะ ขยะก็เยอะ น่าเบื่อจริงๆเลยเนอะว่ามั้ย




    ฮยองๆ ผมแค่ถามเฉยๆน่ะ ไม่ต้องอธิบายเยอะแยะขนาดนี้ก็ได้ แหะๆ ._.ชานยอลพูดพลางยิ้มอ่อนๆให้ผม … เมื่อกี้ผมดูแถมากเลยเหรอครับ มันจะจับพิรุษได้รึเปล่านะ คงไม่หรอกมั้งงงง ชานยอลเป็นคนมองโลกในแง่ดีจะตายไป~




    “อ่อเหรอ นี่ แล้วไม่มานั่งกินโจ๊กด้วยกันล่ะ ฉันเหงา U_U” ผมตอบไปพร้อมกับทำหน้าตาน่าสงสารสุด




    “ไม่อะครับ แต่ผมนั่งเป็นเพื่อนฮยองก่อนได้นะ เซฮุนล่ะ ไม่มาหาฮยองเหรอ” ว่าจบก็เลื่อนเก้าอี้ออกมาจากโต๊ะพร้อมกับหย่อนก้นลงข้างๆผม เด็กนี่อัธยาศรัยดีจัง คริสมันเลือกเก่งจังวะ =w=




    “ไม่ล่ะ เซฮุนมันบอกว่าติดธุระน่ะ ฮยองเลยอยากออกมาอินดี้ไง...” แถไปอีกกกกกกกกกกก




    “อ่อออออออออออ เดี๋ยวผมไปซื้อโกโก้แป๊บนะ” ว่าจบชานยอลก็ลุกกลับเข้าร้านสะดวกซื้อไป ทิ้งให้ผมนั่งอยู่คนเดียวอีกแล้ว T^T ผมหยิบโทรศัพท์ที่ว่างอยู่ข้างหน้ามากดตอบไลน์เซฮุน 



    …..สถานะผมกับเซฮุนตอนนี้น่ะเหรอ … เอิ่ม ก็น่าจะอยู่ในช่วงคุยๆกันอยู่ละมั้ง แต่ยังไม่ได้ตกลงจะเป็นแฟนกัน ถึงมันจะเหมือนแฟนกันมากแล้วก็ตาม เอาจริงๆผมก็ไม่ค่อยชอบสถานะแบบนี้หรอกนะ มันเหมือนกับว่าเซฮุนมันจะคุยกับใคร กี่คนก็ได้ เหมือนผมแค่เป็นตัวเลือกของเขาน่ะ ก็ดูหน้าตาเขาสิ ใครจะทนไหว มีแต่ผู้หญิงเอาตัวเองผูกโบว์มาถวายทั้งนั้นแหละ เฮ้อออออ แต่บางทีผมก็รู้สึกถึงชัยชนะเพราะเลือกผมน่ะ แอบเข้าข้างตัวเองมั้ย แต่มันจริงนี่นา .____.




    “ขอโทษครับ โอ่ยดูสิหกหมดเลย เปื้อนเสื้อด้วย เดี๋ยวผมไปหาทิชชู่ให้นะ” เหมือนจะเป็นเสียงชานยอลนะ นี่มันไปก่อเรื่องอะไรเนี่ย 




    “ฮยอง มีทิชชู่มั้ยครับ” ยังไม่ทันที่ผมจะลุกออกจากเก้าอี้เพื่อไปเสือก เอ้ย ไปดูว่ามันเกิดอะไรขึ้น ชานยอลก็มาปรากฎตัวต่อหน้าผมพร้อมกับผู้ชายคนหนึ่ง ท่าทางจะอายุน้อยกว่าพวกเราทั้งสองคนนะ




    “มีๆ มาๆเดี๋ยวฮยองเช็ดให้ ชานยอลนายไปทำอีท่าไหนเนี่ย” เห็นสภาพน้องผู้ชายคนนั้นแล้วอยากจะบ้าตาย โถ…น้ำซุปราเมง ร้อนก็ร้อน เลอะเต็มเสื้อไปหมดเลยยยยย หืม.. น้องคนนี้ก็หน้าตาดีเหมือนกันนะ ไม่เอาน่าลู่หานนน เราจะต้องมั่นคงในความรักครับ =w= 




    “ฮยอง เร็วๆสิ เหม่ออะไรอ่ะ” ……. เสียงชานยอลเตือนสติผมให้ตื่นมาจากการมโนขั้นที่1 = =




    “หาทิชชู่อยู่ๆๆ น้องมาใกล้ๆมา เดี๋ยวพี่เช็ดให้” ผมว่าพลางหยิบทิชชู่กับขวดน้ำเปล่าออกมาจากกระเป๋า ก่อนจะจัดการเทน้ำลงบนทิชชู่เล็กน้อยละเอาไปเช็ดที่เสื้อของน้องผู้ชายคนนั้น

     

    เวลาผ่านไปสักพักผมก็ทำความสะอาดเสื้อของน้องคนนี้เสร็จ หนักเอาการอยู่เหมือนกันนะ อยากจะถอดเสื้อตัวเองให้น้องใส่เหมือนกัน อุ่ยยยยย ปากรั่วครับๆๆๆ อย่าไปบอกเซฮุนน้า T^T




    “ขอบคุณนะครับ เอ่อ… จริงๆไม่ต้องทำขนาดนี้ก็ได้นะครับ ผมเกรงใจน่ะ” ในที่สุดไอ้น้องนี่ก็พูดประโยคแรกออกมาสักที = = 




    “ไม่เป็นไรครับ มันเริ่มมาจากเราไปเดินชนนายเองน่ะ” ชานยอลตอบกลับ




    “เอ่อ ให้ผมเลี้ยงอะไรตอบแทนมั้ยครับ ผมรู้สึกมาทำให้เสียเวลาน่ะ...”




    “ไม่ต้อง!!” เสียงผมกับชานยอลเอ่ยออกมาพร้อมกัน




    “ไม่เป็นไรครับ ผมไม่สบายใจ” น้องผู้ชายคนนั้นว่าพลางยิ้มให้ก่อนจะดึงทั้งผมและชานยอลกลับเข้าไปในร้านสะดวกซื้ออีกรอบ อะไรกันเนี่ยยย ทำไมช่างเป็นคนมีน้ำใจอะไรแบบนี้ จริงๆน่าจะเป็นชานยอลไม่ใช่เหรอที่ต้องเลี้ยงคืนเขาน่ะ ไปชนราเมงเขาหกเลอะเต็มเสื้อขนาดนั้น ให้ตายเหอะ 




    “ไม่เป็นไรครับ ไว้วันอื่นนะ วันนี้ดึกแล้วอ่ะ” ชานยอลรีบตอบกลับไป




    “เออใช่ พอดีมีนัดกับเพื่อนไว้น่ะ” ผมเสริม




    “อ่อครับ งั้นผมขอไลน์ฮยอง.... เรียกว่าฮยองได้มั้ยครับ?” ว่าจบพร้อมกับยื่นโทรศัพท์มาให้ใส่ line ID ของผมและชานยอล น้องผู้ชายคนนั้นดูสีหน้าผิดหวังนิดๆนะ แต่ผมไม่อยากให้เลี้ยงนี่นา มันเสียศักดิ์ศรีคนอายุมากกว่ายังไงไม่รู้อ่ะ T^T 




    “เอ่อ ได้ๆ” ผมว่าพลางยื่นมือมารับโทรศัพท์จากน้องคนนั้นมาใส่ ID ไลน์ของตัวเองก่อนจะส่งต่อให้ชานยอล




    “ขอบคุณมากนะครับ คืนนี้ผมจะติดต่อไปนะ.. อ่อลืมไป ผมชื่อซองแจนะ อยู่เซนต์บยอลนะครับ :)” 

     









     

    SILVER PLACE CONDOMINIUM
     

    ร่างสูงเดินผ่านประตูทางเข้าเข้ามาในร้านกาแฟที่คุ้นเคย ก่อนที่ตาคมจะกวาดสายตาหาเพื่อนคนสนิท




    “ไอ้บัง มานานยังวะ” คริสเอ่ยพร้อมกับเดินเข้ามานั่งตรงข้ามบังยงกุก




    “ก็นานอยู่ ไปหลงทางที่ไหนมามึง”




    “ก็เดินมาจากบ้านชานยอล ตอนมึงโทรมากูเพิ่งส่งเค้าที่บ้านเสร็จ ว่าไง มีอะไรว่ามา” 




    “อืม… กูก็ไม่ได้อยากจะสอดมากหรอกนะ แต่กูไปแอบดูพวกมึงสองคนกินปิ้งย่างด้วยกั..”




    “เออกูรู้” 




    “ห๊ะ มึงรู้!!!???” ยงกุกสะอึกไปก่อนส่ายหน้าเบาๆ




    “เออ คิดว่ากูไม่รู้นิสัยพวกมึงเหรอ = =” คริสทำหน้าเอือมก่อนจะหยิบแก้วกาแฟเพื่อนมาดื่ม




    “เฮ้ยๆ ไม่โกรธเหรอวะ” ยงกุกยิ้มออกมาอ่อนๆ ในใจก็อายนิดหน่อยแต่ก็รู้ว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่คริสจับได้




    “ไม่ ทำไมวะ จะบอกว่าชินก็ได้อ่ะ” 




    “ก็กูตามมึงไปนี่แหละ กูถึงเห็นอะไรที่มึงไม่เห็น”




    “หืม รู้เหรอว่ากูไม่เห็น” คริสขมวดคิ้ว




    “เออ ก็มึงมัวแต่สนใจแฟนสุดที่รักของมึงอ่ะ คิดว่ากูไม่รู้เหรอ มึงรู้ว่ากูตามมึงมาเพราะเงากูใช่มั้ยล่ะ” 




    “อะไรวะ อย่างกับเชอร์ล็อค โฮล์มส์”  




    “กูแค่เห็นเป็นเงาๆน่ะ ไม่แน่ใจว่าใช่พวกนั้นรึเปล่า” ยงกุกเข้าเรื่อง




    “อาจจะใช่ หรืออาจจะไม่ใช่ พวกนั้นมันอาจจะมีคนของมันเยอะขึ้นก็ได้” 




    “สรุปมึงเห็น?” 




    “ตอนกูอยู่กับยอลกูไม่เห็นหรอก แต่กูเห็นตอนกูส่งยอลเสร็จแล้ว หลังจากที่มึงโทรมาแปปเดียว” เสียงเข้มเอ่ยออกไป สีหน้าของคริสจริงจังมากขึ้น 




    “กูไม่ค่อยสบายใจ กลัวพวกมันคิดจะทำอะไรอยู่”




    “อืม ตอนนี้มึงก็ต้องระวังแล้วกัน มึงกลับมาคอนโดฮิมชานตอนไหน” คริสถามออกไป




    “ก็พอมึงออกมาจากร้านปิ้งย่างพวกกูก็เลิกตามมึงแล้ว”




    “… แสดงว่าต้องรู้ว่าวันนี้มีงานกีฬาสี แล้วก็ตามมาตั้งแต่หน้าโรงเรียนเลย”




    “มึงจะบอกว่าในเซนต์ซูมานมีสายเหรอ?”




    “เปล่า กูจะบอกว่าพวกมันเริ่มจะทำอะไรแล้วต่างหาก” คริสยกมือขึ้น
    เท้าคาง คิ้วเข้มขมวดเหมือนกำลังใช้ความคิดอยู่




    “อืม…”




    “แล้วลู่อ่ะ มึงแยกกับมันแล้วมันไปไหนต่อ”




    “เห็นมันบอกว่าจะไปร้านสะดวกซื้อนะ บอกว่าหิวอยากหาอะไรกินก่อนจะกลับ”




    “มันกับเซฮุนเป็นไงแล้วบ้างวะ” คริสถามต่อ




    “ก็คงคุยๆกันอยู่ล่ะมั้ง มึงถามทำไม?” ยงกุกว่าพลางยกแก้วกาแฟขึ้นมาจิบ




    “มึงรู้อะไรมั้ย ก่อนที่เซฮุนจะมาอยู่เซนต์ซูมาน เค้าอยู่ที่ไหนมาก่อน”




    “???” ยงกุกเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม




    “เซนต์บยอล”   





    TBC.


    อันยองงงงงงงง เป็นอย่างไรบ้าง มันเริ่มมีปมแล้วรึเปล่า 555555555
    ขอขอบคุณทุกกำลังใจทุกคอมเม้นต์จ้าา เยิ้ปปปป <3 
    ปล.ตอนต่อไปจะมาเร็วๆนี้ ไรท์ไม่ชอบดองเลย รู้สึกแย่ 5555555

    ©
    Tenpoints!
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×