คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : ❥ JOKE {12} 100% ไรท์มาแล้ววว
❥ JOKE
เสี่ยวแต่เฉี่ยว
-12-
"นี่ กีฬาสียังไม่ปิดเลยนะ เราจะออกมาแบบนี้เหรอ ถ้วยรางวัลอะไรก็ยังไม่ได้รับกันเลยนะ" ร่างโปร่งเอ่ยขึ้นหลังจากที่เดินออกมาจากห้องแต่งตัวนักกีฬาเรียบร้อยเเล้ว
"นายกลัวอะไร นี่ใครนายก็รู้ หึ" คริสตอบกลับคนข้างๆ
"จ้าาาา นี่คริสกรรมการนักเรียนสุดหล่อห้องคิงจ้าาาา"
"แล้วนี่เท้าดีขึ้นรึยัง เดินไหวมั้ย" ร่างสูงจับแขนคนข้างๆให้หยุดเดิน
"ก็พอไหว ไม่ต้องห่วงหรอก นี่ใครนายก็รู้ :P" จบประโยคชานยอลก็แลบลิ้นใส่อีกคนก่อนจะเริ่มเดินต่อ
"ครับ นี่ชานยอลแฟนคริสครับ" ร่างสูงส่ายหน้าก่อนจะเดินไปโอบไหล่อีกคน
"ยังจะเล่น"
"ทำไม รู้ว่าชอบนะ"
"ช่างเถอะ นี่ ฉันถอดผ้าพันแผลออกได้ยังอ่ะ" ชานยอลว่าพลางเดินไปนั่งที่เก้าอี้ยาวตัวหนึ่งบริเวณทางออกโรงเรียน
"หายแล้วเหรอ" อีกคนเอ่ยออกไปพร้อมกับนั่งยองๆตรงหน้าอีกคน
"ยังหรอก แต่รำคาญไอ่นี่อ่ะ นาย ฉันขาแพลงมาเป็นร้อยรอบแล้ว แค่นี้เอง ไม่เป็นไรหรอก"
"ตามใจนายละกัน มา เดี๋ยวถอดให้" คริสว่าพลางก้มลงถอดผ้าพันเท้าที่เท้าของคนที่นั่งอยู่
"หื้อออออออออออ ตรงนี้เนี่ยนะ ._."
"ถอดผ้าพันเท้า นี่คิดไปถึงไหน" ร่างสูงเงยหน้ามองอีกคนพร้อมกับขมวดคิ้วเล็กน้อย
"ไม่ได้คิด นายนั่นแหละคิด ._."
"ฉันคิดอะไร แหม ลามกเหมือนกันนะเนี่ยเรา" คริสว่าพลางยกยิ้มให้อีกคนก่อนจะถอดผ้าพันแผลออกมาม้วนและยื่นให้อีกคน
"เออ ครั้งนี้ฉันยอมก็ได้" ชานยอลรับผ้าพันแผลมาก่อนจะเก็บใส่กระเป๋า
"สรุปจะกินอะไร?" คริสลุกขึ้นมาพร้อมกับแตะเเขนอีกคน
"ไม่รู้สิ นายอยากกินอะไรล่ะ"
"อืม..."
"???"
"กินนายได้มะ :P"
"....ตะ..ตลก -*-"
"หืม?" ร่างสูงก้มหน้าลงมาใกล้อีกคนมากขึ้น
"อ่านปากชานยอลนะคะ อย่า หวัง" เอ่ยออกไปพร้อมกับใช้นิ้วดันหน้าผากอีกคนให้ออกห่างจากตัวก่อนจะลุกขึ้นจากเก้าอี้
"เดี๋ยวจะรอดู :3" ร่างสูงตอบกลับพร้อมกับโอบไหล่อีกคนเดินไปตามทาง
"เดี๋ยว สรุปกินอะไร"
"เอ๊า ก็กินนายไง แต่ถ้านายไม่ให้ก็จะไปกินคนอื่นละ"
"ก็ลองไปกินคนอื่นดูสิ" พูดออกไปก่อนจะเบะปากใส่
"แหน่ะ ทำเป็นงอน" คริสพูดขึ้นพร้อมกับจิ้มแก้มคนข้างๆ
"บ้า ไม่ได้งอน -*-"
"หวงอ่ะดิ"
"..."
"โอ๋ ไม่แกล้งละ สรุปกินอะไรครับ?"
"ก็แล้วแต่นายสิ นี่จะทะเลาะกันเพราะเรื่องหาร้านกินไม่ได้สินะ"
"ตัดปัญหา ไปห้องฉันก็จบ"
"โอ้ยยยยยยยย ต้องบอกอีกรอบไหม ฉันจะไม่ไปเหยียบห้องคนหื่นๆอย่างนายหรอก"
"แฟนกันก็เป็นเรื่องธรรมดา มานอนห้องกันจะเป็นไรไป ฉันไม่ทำอะไรนายหรอก ถ้าทำ... นายเสร็จไปตั้งเเต่วันนั้นแล้ว" ร่างสูงหยุดเดินก่อนจะหันหน้ามามองอีกคน
"ฉันจะเชื่อนายได้ยังไง อย่างนายมันไอ้กาม = ="
"ก็นะ ไม่รู้จะพิสูจน์ยังไงเหมือนกัน"
"นี่" ร่างโปร่งเอ่ยพร้อมกับหันหน้ามาหาอีกฝ่าย
"หืม?"
"เฮ้อ ฉันจะพูดรอบสุดท้ายนะ" ชานยอลถอนหายใจก่อนจะสบตาอีกคน
"???" คริสเอียงคอเล็กน้อยเป็นเชิงถาม
"จะ กิน อะ ไร ครับ"
“เอ๊า แล้วแต่นายสิ นายเป็นคนชวนฉันนะ”
“ฉันถามนาย -*-” ชานยอลเบ้ปากใส่อีกคน
“อยากกินปิ้งย่างอ่ะ”
“ก็แค่เนี้ย ไปกันนนน” พูดจบก็คว้าข้อมือคนสูงกว่าก่อนจะเดินแบบติด
สปีดตรงไปที่ร้านปิ้งย่างใกล้ๆกับรั้วโรงเรียน
“เดี๋ยว” ร่างสูงออกแรงดึงแขนตัวเองเพื่อให้อีกคนหยุดเดินก่อนจะจับมืออีกคนออกจากข้อมือตัวเอง
“อะไร?” คนที่เดินนำหันกลับมาเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม
“แบบนี้ดีกว่า” ว่าจบก็จับมืออีกคนก่อนจะเดินขึ้นมาขนาบข้าง
“นี่นาย ฉันอนุญาตแล้วเหรอ” ชานยอลมองค้อนเบาๆ
“เฮอะ ไม่ต้องมาเล่นตัว นายอ่อยฉันก่อน” คริสตอบกลับไปแต่ขาก็ยังก้าวไปตามทางเรื่อยๆ
“ฮึ ฉันอ่อยที่ไหน มั่วแล้วโว่ย”
“ไม่อ่อยก็ปล่อยมือตอนนี้เลยดิ (:” ร่างสูงหันมายักคิ้วให้คนข้างๆ
“...ไม่ต้องมายักคิ้วใส่นะไอ้หน้าปลวกกกก”
“อะไรๆ เขินแล้วพาลตลอด หน้าแดงแล้ว :P”
“นี่ เดี๋ยวคนอื่นเค้าจะหาว่าฉันตาบอด ต้องให้นายมาจูงมือ” ชานยอลว่าพลางหลุดขำออกมา
“ก็เพราะรักไง ทำให้นายตาบอด”
“... นี่มุขหรือกาบหอยแครง = =”
“ใจร้าย จะไม่เขินหน่อยรึไง”
“เขินจนชิน บายยยยยยย”
“เพ้อเจ้อน่ะ อ่านทวิตเตอร์ช่วงวาเลนไทน์มากไปก็เงี้ย คนเป็นแฟนกันจะจับมือกันมันผิดตรงไหนหื้ม?” คนสูงกว่าดึงอีกคนมาใกล้ๆ
“ยังไม่ได้บอกว่าผิดเล้ยยยยย” ชานยอลตอบกลับพร้อมเล่นหน้าเล่นตาใส่
“ยังจะมาทำหน้าทำตา”
“นี่ ช่วยเอาหน้าออกไปห่างๆหน่อยครับ -///-” เอ่ยออกไปพร้อมกับดันหน้าผากอีกคนออกห่าง
“หื้ม พูดว่าอะไรนะ ไม่ได้ยิน” ร่างสูงอมยิ้มพร้อมกับยื่นหน้าไปใกล้อีกคน
“ไม่ต้องเลยนะ นี่มันริมถนนนะโว่ย” อีกคนพูดพร้อมกับหันหน้าหนีอีกฝ่าย
“เฮอะ อะไร คิดว่าจะอะไร ขี้มโนจริง ถึงร้านแล้วครับ” คริสหลุดขำออกมาก่อนจะผละออกแล้วเปิดประตูร้านให้อีกคน
“นี่นาย!”
“ :P ”
.
.
.
“โอ้ยยยยยยย สวีทที่สุดดดดดดดดดดดดด” เสียงหวานเอ่ยออกมาเบาๆแต่เต็มไปด้วยการใส่อารมณ์
“อะไรมึง ไหนนนนน”
“ไม่ให้ส่อง กูส่องอยู่ นี่กูอุตส่าห์ไปซื้อกล้องส่องทางไกลมาเพื่อการนี้โดยเฉพาะ” ลู่หานตอบฮิมชานแต่สายตายังคงส่องเข้าไปในกล้องส่องทางไกลในมือ
“อะไรมึง งานเผือกก็ต้องเผือกด้วยกัน เพื่อนกันมั้ยเนี่ย”
“เดี๋ยวมึง อะไรเนี่ย อะไรกัน ไม่ต้องมาพูดแบบนี้เลยนะ ส่งมือถือมาดีๆ กูจะเก็บรูป” ยังไม่พอ หนุ่มหน้าหวานยื่นมือมารอโทรศัพท์จากอีกคน
“มึงจะเก็บรูปไปให้แฟนมึงทำข่าวพรุ่งนี้สินะอีดอก” ฮิมชานว่าพลางวางโทรศัพท์เครื่องสวยลงบนมืออีกคนแรงๆ
“ดีมากค่ะเพื่อนเลิ๊ฟ เดี๋ยวจะเลี้ยงไก่น่องใหญ่ๆเลย ม๊วฟฟฟฟฟฟ”
“นี่ยังส่องไม่เสร็จอีกเหรอ ไร้สาระจริง” เสียงของบุคคลที่สามดังขึ้นหลังจากที่เจ้าตัวฟังเสียงแฟนตัวเองกับเพื่อนชะนีของตนมาได้สักพัก
“เงียบไปไอ้บัง ภาระกิจระดับชาติไอ้สัส”
“นี่มึง พูดกับยงกุกดีๆหน่อยได้มั้ย -*-”
“ไม่ต้องมาปกป้องกันเลยนะโว้ย กูก็พูดแบบนี้มาตั้งแต่ก่อนพวกมึงจะ
เป็นแฟนกันอีก โว๊”
“รอมึงส่องพวกนั้นเสร็จก่อนนะ มึงเจอ เดี๋ยวเจออออ”
“เฮ้ยยยย คริสมันจะทำอะไรอ่ะ O_____O”
“หื้มมมมมมมมมมมมมมมม” เสียงของยงกุกกับฮิมชานประสานกันเป็นเสียงเดียวก่อนจะหันไปทางลู่หานที่หน้าเกือบจะมุดเข้าไปอยู่ในกล้องส่องทางไกล
“ไหนมึงๆๆๆ เอามาดูบ้างดิ๊”
“เฮ้ยไอ้บัง ไหนเมื่อกี้บอกว่าการส่องคู่รักมันไร้สาระไง แล้วนี่อะไรเนี่ย”
“ยกเว้นคู่นี้ละกัน”
.
.
“จับมือกันแล้ววววว กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด”
“อีสัสแบคพูดเบาๆสิวะ เดี๋ยวได้รู้กันหมด” เฉินเอ็ดเพื่อนตัวเองที่กำลัง
หลบอยู่หลังต้นไม้พยายามจะหาเผือกกิน
“ส่องอยู่ตั้งนาน คิดว่าจะเห็นอะไร ปั่ดโธ่เว้ย ทำไมทำไมๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“ไอ้เหี้ยกูบอกให้พูดเบาๆไงฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรือไง”
“พวกมึงเงียบให้หมด นี่เรากำลังทำภาระกิจซื้อเผือกไปขายต่อ เข้าใจไหม” ดีโอเอ่ยขึ้นบ้างก่อนจะหยิบกล้องส่องทางไกลขึ้นมาส่อง
“เฮ้ยโด้ มึงมีอีกอันป่ะ กูขอยืมหน่อยดิ อยากดูบ้างว่ะ” เฉินเอนตัวไปกระซิบเพื่อนตัวเล็ก
“อะไร หนังโป๊อะนะ อยู่บนห้องว่ะโทษที” ดีโอที่กำลังสอดส่องดูแลความปลอดภัยให้ชานยอลตอบกลับไปแบบไม่รู้สึกรู้สาอะไร
“อีดอก หนังโป๊เหี้ยไร กล้องส่องทางไกลโว้ยยยยยย” จบประโยคก็ฟาดหัวไปหนึ่งที
“อ่าวเหรอ พูดอะไรก็ให้มันชัดเจนหน่อย อุ่ยเหยดๆๆๆๆๆๆ ไอ่พี่คริสจะทำอะไรอ่ะ”
“เฮ้ยไอ้โด้ มึงมีของดีทำไมไม่บอกวะ เอามาให้กูนะโว้ยยย” แบคฮยอนว่าพลางเข้ามาดึงกล้องส่องทางไกลจากเพื่อนอีกคน
“อ่าวไอ้สั๊สสสสสส ตอนมึงไม่มีมึงยังส่องได้ เอากล้องกูคืนมาแล้วกลับต้นไม้มึงไปโว้ยอีชะนี” จบประโยคทั้งแบคฮยอนและดีโอก็เปิดฉากสงครามแย่งกล้องส่องทางไกล
“พวกโง่เอ๊ย คนหนอคน ดูตาเปล่าก็ไม่ได้ กูยังเห็นเลยไอ้พวกสมองน้อย” เฉินพูดลอยๆก่อนจะโผล่หัวขึ้นไปจากพุ่มไม้ที่อยู่ไม่ไกลจากคริสและชานยอลนัก
“แหม่ ชานยอลของเราก็นะ ติดกับพี่เค้าจนได้”
.
.
.
“นี่นาย กินแต่หมูๆๆๆๆๆๆ ไม่กลัวน้ำหนักขึ้นหรือไง” ชานยอลที่นั่งปิ้งหมูมือระวิงเอ่ยขึ้นหลังจากที่เจ้าตัวกินไม่ได้ไม่กี่คำแต่หมูหมดไปสองถาดแล้ว
“วันหยุดเสาร์อาทิตย์ฉันวิ่งเช้า ตอนเย็นก็เล่นบาส เล่นบาสเสร็จเดินไปส่งนายที่บ้านแล้วเดินกลับคอนโดตัวเอง นายคิดว่าฉันจะอ้วนได้ยังไง ถ้าอ้วนก็อ้วนไปนานแล้ว แล้วอีกอย่างนะ...”
“พอๆๆๆๆ โอเคครับพ่อคนผอมมมมมม”
“อะไร ฉันยังพูดไม่จบ”
“ฉันขี้เกียจฟังนายโม้แล้ว นี่ฉันเพิ่งกินหมูไปได้ไม่กี่คำเองเนี่ย นายกินไปกี่ถาดแล้วห๊ะ ปิ้งหมูเองมั่งสิ” ชานยอลว่าพลางคีบหมูชิ้นสุดท้ายลงบนจานของคนตรงข้าม
“งั้นนายเอาชิ้นนี้ไป โอเคมะ” คริสคีบหมูบนจานตัวเองจ่อปากอีกคน
“...” คนตรงข้ามไม่ว่าอะไรก่อนจะอ้าปากรับหมูที่อยู่ตรงหน้าแต่โดยดี
“หรือจะไปกินอย่างอื่นต่อดี?”
“กินอะไรอ่ะ ไม่กินแล้ว ฉันอิ่มละ”
“สรุปอิ่มหรือไม่อิ่ม นายพูดเหมือนนายอยากกินอีก--”
“พี่ครับ เช็คบิลครับ” ชานยอลยกมือเรียกพี่พนักงานก่อนจะหันมาพูดกับคริสต่อ
“ฉันอิ่มผัก ก็นายเอาแต่กินหมูอ่ะ ผักก็ไม่กิน ย่างหมูก็ย่างจนเหนียวอีก -*-”
“ก็ฉันบอกว่าฉันไม่กินผักนายก็อยากสั่งเอง ช่วยไม่ได้” จบประโยคก็แลบลิ้นใส่อีกคน
“ไม่ต้องมา---”
“ทั้งหมด xx,xxx วอนค่ะ”
“หารสิ๊ คนละเท่าไหร่” ชานยอลว่าพลางหยิบบิลมาดู
“ไม่ต้อง” คริสว่าพลางหยิบเงินออกมาพอดีกับที่ต้องจ่าย
“นี่นาย ฉันไม่ชอบ..”
“รอบหน้านายก็เลี้ยงละกัน” ร่างสูงพูดตัดก่อนจะลุกขึ้นทำให้อีกคนต้องลุกตาม
“นี่นาย โกรธอะไรฉันปะเนี่ย” ชานยอลเอ่ยหลังจากที่ทั้งสองคนเดินออกมาจากร้านปิ้งย่างเรียบร้อยแล้ว
“โกรธอะไร” ร่างสูงถามกลับไปแต่ไม่ได้หันไปมองหน้าอีกคน
“ก็ที่ฉันบ่นใส่นายเมื่อกี้อ่ะ”
“ที่นายบอกว่าฉันไม่กินผักแล้วก็กินแต่หมูแถมยังให้นายย่างหมูให้อีกอะนะ แล้วฉันก็กินไปตั้งเยอะแต่นายกินไปแค่นิดเดี..”
“เออนั่นแหละ”
“...” ร่างสูงหยุดเดินก่อนจะหันมาหาอีกคน
“โกรธเหรอออออออ”
“ไม่ได้โกรธ กลับบ้าน เดี๋ยวไปส่ง”
“ไม่เชื่อ” ชานยอลว่าพลางยกมือขึ้นกอดอก
“อืม ก็ไม่ต้องเชื่อ” ร่างสูงตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชาก่อนจะหันตัวกลับไปทางเดิมและก้าวขาไปตามปกติ
“ถ้าไม่โกรธ แล้วงอนรึไง”
“...”
“นี่ อย่าเงียบใส่สิ นายจะว่าฉันมาก็ได้นะ โอเคฉันขอโทษที่ฉันพูดอะไรไม่คิด อย่าเงียบใส่แบบนี้เส้ ฉันอึดอัดนะ มาเคลียร์กันดีๆเลย” เอ่ยออกไปพร้อมกับเดินตามไปหยุดตรงหน้าอีกคน
“อ่ะ มีอะไรว่ามา” คริสหยุดเดินพร้อมกับยืนกอดอกรอฟังอีกคน
“อย่างอนน้าาาาาา ชานยอลขอโทษษษษ”
“ฉันบอกตอนไหนว่าฉันงอน?”
“ไม่ต้องบอกก็รู้อ่ะ อย่าเป็นแบบนี้นะ ฉันอึดอัดดด กลับไปคุยเหมือนเดิมเถอะ นะนะนะนะ”
“เป็นแบบไหน”
“ก็แบบนี้อ่ะ ตอบอะไรห้วนๆ ไม่ยิ้ม ไม่คุย” เอ่ยออกไปพร้อมกับสบตาคม
“แล้วที่บอกว่าคุยเหมือนเดิมน่ะ คุยแบบไหนเหรอ”
“ก็ที่ผ่านมา”
“อืม นายอะไรรู้มั้ย คนที่วิ่งตามมาตลอดแล้วไม่ได้อะไรกลับมาเลย พอถึงจุดๆนึงมันเหนื่อย มันจะไม่สนอะไรทั้งนั้น มันจะไม่แคร์คนที่ตัวเองวิ่งตามอยู่ แล้วต่อไปจะเกิดอะไรขึ้นนายก็รู้”
“เดี๋ยวอย่าพาลสิ อย่าพูดอะไรแบบนี้ด้วย ฉันขอโทษษษ อย่าเป็นแบบนี้นะ”
“ทำไม ฉันเป็นแล้วนายจะทำไม”
“เป็นแบบนี้นายสบายใจรึไง”
“ก็ไม่ แล้วมันทำไมเหรอ” คริสเลิกคิ้วถามอีกคน น้ำเสียงยังคงเย็นชาทำเอาอีกคนนิ่งไปครู่หนึ่ง
“....”
“?”
“เฮ้อ ฉันไม่ชอบให้นายเป็นแบบนี้”
“จะพูดแค่นี้ใช่---”
“หายงอนน้าาาา ไม่ได้ตั้งใจอ่ะ ._.” ชานยอลว่าพลางดึงแก้มอีกคน
“นี่ ฟังดีๆนะ” ร่างสูงว่าพลางก้าวเข้าไปใกล้อีกคน
“...” ชานยอลผงะไปแต่ก็ได้แต่ยืนนิ่ง ปล่อยมือจากแก้มอีกคนโดนอัตโนมัติ
คริสวางมือที่ไหล่อีกคนก่อนจะเขยิบเข้าไปใกล้ ก้มลงให้ริมฝีปากของตนเองตรงกับหูของอีกคน
“....”
“ฉันแกล้งงอน :P”
“ห๊ะ”
“ก็แค่อยากรู้ว่านายจะง้อยังไง แค่นั้น :P” ร่างสูงผละออกมาดูปฏิกิริยาของอีกคน
“....” คนโดนแกล้งรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังโดนตบหน้าผสมกับรู้สึกอายกับสิ่งที่ตัวเองทำลงไปเมื่อสักครู่
“ถึงกับพูดอะไรไม่ออกเลยรึไง” ร่างสูงหลุดขำออกมาก่อนจะโอบไหล่อีกคนเดินต่อ
“ไอ้บ้า ไอ้เงิงบาน ไอ้มุขกาบหอยแครง ไอ้.. โอ้ยยยยยยยยยยยยย” ไม่ได้พูดเปล่าแต่ยังลงไม้ลงมือกับคนข้างๆไปด้วย
“พอๆๆ ฉันรู้ว่าฉันต้องโดนแบบนี้ พอแล้วค้าบบบบบ คริสขอโทษนะ”
“ไม่ให้อภัยโว้ยยยย รู้ไหมว่าฉันเกลียดการง้อคนมากแค่ไหน -*-”
“อืม... งั้นฉันควรจะดีใจสินะ” คริสว่าพลางลอยหน้าลอยตาใส่อีกคน
“เออ!”
“โอ๋ นี่งอนปะเนี่ย”
“ไม่รู้โว้ย”
“ง้อนะครับ ไม่งอนนะ” ร่างสูงว่าพลางดึงแก้มอีกคนกลับ
“อย่านะ ._.” เอ่ยออกไปพร้อมกับปัดมืออีกคนออก
“ไม่หายเหรอ งั้น..”
“โอเค หายงอนก็ได้ = =”
“อะไร รู้เหรอจะทำอะไร” ร่างสูงเลิกคิ้ว
“...”
“มโนอีกละ ยาสลายมโนหน่อยมั้ยครับคุณแฟน”
“นี่นายยยยยย = =” ชานยอลได้แต่ยืนนิ่ง ทำอะไรไม่ได้มองค้อนอีกคน
“โอ๋ ไม่แกล้งละๆ เดินเลยบ้านยังวะ 55555555555555”
“อีกสามก้าวจะเลย = =”
“อ่าวเหรอ เพิ่มอีกหนึ่งก้าวก็จะเข้ามาในใจพี่ละนะ”
“มุขกาก ไม่ได้เข้าไปตั้งนานแล้วเหรอยะ” ว่าพลางเอียงตัวไปกระซิบ
ข้างหูคนสูงกว่า
“ขี้อ่อยจริงๆ” ร่างสูงเอ่ยพร้อมลูบหัวอีกคน
“เมื่อกี้พูดว่าอะไรนะ คนที่วิ่งตามมาตลอดแล้วไม่ได้อะไรกลับมาเลย อ่ะ ก็ให้หน่อยละกัน :P”
“ร้ายนะเรา ไป เข้าบ้านได้แล้วครับ” ว่าจบก็หอมแก้มอีกคน
“ตลอดเวลา -//-”
“ง้อน่ารักนะเรา ฝันดีนะครับ”
“ไม่ต้องเลย = =”
“หึหึ ไปได้แล้ว” คริสว่าพลางดันหลังอีกคนเข้าบ้าน
“ค้าบบบบ ถึงคอนโดแล้วบอกด้วยนะ”
“ครับผม :)”
100%
ทุกคนสบายดีไหม ไรท์มาแล้วว จะพยายามอัพถี่ๆนะช่วงนี้ 55555555 ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นท์จ้าา เยิ้ปปป <3
ความคิดเห็น