คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Marry me? : 6 (100%)
MARRY ME?
6
[Kris’s part]
ตอนนี้ชานยอลเข้ามาอยู่ในบ้านผมได้สักพักแล้วครับ ผมรู้สึกว่าวันวันนึงมันผ่านไปช้าลงมากๆ ตื่นเช้ามาก็คอยเถียงกับเจ้าตัว ตอนกลางวันก็ต้องนั่งทำงาน ตอนเย็นก็ต้องแย่งห้องน้ำกับไอ้บ้านั่น ชีวิตผมมันจะมีอะไรพอดีบ้างมั้ยครับ แล้ววันวันนึงชานยอลทำอะไรบ้าง ถูบ้านก็ไม่ถู กวาดก็ไม่กวาด ห้องน้ำก็ไม่ล้าง เตียงก็ไม่เก็บ ผมให้คะแนนแม่ศรีเรือนเจ้านี่ติดลบครับ ห้องผมมันจะรกขึ้นทุกวันอยู่แล้ว อยากจะไล่มันไปนอนโซฟาจริงๆเลย นอนก็ละเมออีกต่างหาก ให้ตายเถอะ!
“อ่ะแฮ่ม” เสียงเสด็จพ่อผู้สูงส่งนั่นแหละครับ
“ครับ?”
“ยืนเหม่ออะไร ไม่ขึ้นไปปลุกน้องล่ะ” พ่อผมโผล่หน้าออกมาจากหนังสือพิมพ์ ..เมื่อกี้ผมเหม่อหรอ? ช่างเถอะน่ะ อากาศเช้าวันนี้ดีนะครับ ดอกไม้ในบ้านสวย (?)
“ปลุกไปก็ไม่ตื่นหรอกครับ รอตื่นเองดีกว่า - -” จริงนะครับ ขืนเดินขึ้นไปปลุกอีกผมต้องกินน้ำอีกประมาณสองลิตร -*-
“ทำเป็นเถียง”
“พ่อครับ ผมไม่ได้เถียงนะ แล้ววันนี้ไม่ไปทำงานหรอครับ?” ใช่แล้ว นี่มันเก้าโมงกว่าแล้วนะ ทำไมพ่อผมยังไม่ไปทำงานอีกล่ะ หรือวันนี้จะไปเดทกับแม่ผม - -?
“ไล่อีก ไม่อยากให้อยู่ล่ะสิ อยากจะหวานกับเมียก็บอกมา”
“=[]=”
“ไม่ต้องมาเบะหน้าใส่เลย ฉันมีอะไรจะให้แก รับรองว่าถูกใจ” พ่อผมพับหนังสือพิมพ์แล้ววางลงที่เดิม ก่อนจะเดินไปหยิบใบอะไรไม่รู้มายื่นให้ผม
“ครับผม?”
“ตั๋วเครื่องบินไปฮ่องกง” ว่าแล้วก็ยัดใส่มือผมแล้วหันหลังเดินออกจากบ้านไป .... นี่จะไม่ให้ผมถามอะไรเลยใช่มั้ยครับ แล้วผมจะไปฮ่องกงทำไม? แล้ว....ทำไมมี2ใบ? ผมพลิกๆตั๋วเครื่องบินไปมา..ก็เจอกระดาษโน๊ทแปะไว้ข้างหลัง
“...!!”
.......
.....
....
...
..
“ครอกกกกกกกกกกกกฟี้~~~~~~”
“ไอ้เชี่ย จะกรนอีกนานมั้ยวะ”
“ครอกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ไอ้เชี่ยแบคแม่งแรดว่ะ แช็บๆๆๆ”
“เสียงอะไรของมันวะ แช็บๆๆๆ - -?”
“ครอกกกกกกกกกกกกกกกกก~~~~”
“โว้ยยยยยยยย ตื่นเว้ยไอ้ไค” นิตยสารเล่มหนาถูกโยนใส่หน้าคนนอนกรน เซฮุนทนไม่ไหวกับคนที่นอนอยู่บนโซฟาและส่งเสียงประหลาดๆออกมา
“ครอกกกกกกก อีฮุนมึงเลิกตุ๊ดแล้วค่อยไปจีบยัยนั่นเถอะ”
“ไคมันจะละเมออีกนานมั้ยวะ”
ตอนนี้เพื่อนทั้งสามคนนั่งมองไอ้คนนอนกรนมาประมาณ10นาทีได้ ทำยังไงไอ้หมอนี่ก็ไม่ยอมตื่นสักที เมื่อวานกว่าจะกลับถึงคอนโดก็หลงทางอยู่นาน
“กูไปละ” แบคฮยอนว่าพลางลุกไปหยิบคีย์การ์ดที่โต๊ะ
“จะไปไหนวะ” ดีโอตะโกนไล่หลังคนตัวเล็ก
“เจ้านายรีเควสไปทำงานต่างประเทศน่ะ วันนี้ต้องเข้าไปประชุม ฮริ๊งงงง” คนตัวเล็กว่าพลางหยิบเข็มกลัดที่เป็นของบริษัทมากลัดที่ปกเสื้อ
“หยี จะอ้วก ทำเป็นติดเข็มกลัด” เซฮุนส่ายหัวก่อนจะเอานิตยสารตีหัวไคอีกรอบ
“ทำไม อร๊างงงงงงง” จบประโยคเจ้าตัวก็หยิบโทรศัพท์แล้วเดินลัลล้าออกนอกห้องไป
“ให้มันได้งี้สิเพื่อนกู ไอ้โด้ ฝากไคด้วยนะ” เซฮุนยื่นนิตยสารเล่มเดิมให้ดีโอแล้วหายตัวเข้าไปในห้องนอน
“.....นี่พวกมึงทิ้งกูให้อยู่กับไอ้สมองกลับนี่อ่ะนะ?.....”
.....
....
...
..
ร่างเล็กอยู่ในชุดกางเกงยีนส์กับเสื้อยืดสบายๆ สวมทับด้วยเสื้อสูทสีเหลืองให้ดูเป็นทางการขึ้นมานิดนึง เดินลงมาที่ลานจอดรถ ในมือควงกุญแจรถไปเรื่อยๆ
“โอ้ย” แบคฮยอนเซไปข้างหนึ่งเพราะเมื่อกี้มีคนเดินมาชนเขา
“ขอโทษครับ”
“นี่คุณ....เอ้ย! O.O” กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด ได้แต่กรีดร้องในใจ
“?????” ร่างสูงผมสีดำย้อมสีแดงหันมาเลิกคิ้วให้อีกคน
“เอ่อ ไม่...ไม่เป็นไรครับ” ...คนตัวเล็กได้สติก่อนที่จะพูดอะไรออกไป ก่อนจะเบี่ยงตัวเดินไปที่รถตัวเอง
..เขา...มาทำอะไรที่นี่น่ะ?
“เดี๋ยว” ร่างสูงเอ่ยออกไปให้อีกคนหยุดเดิน
“...” แบคฮยอนถอยหลังไปเล็กน้อยเมื่อรู้สึกว่าคนตัวสูงเดินเข้ามาใกล้ ตาคมจ้องที่ใบหน้าน่ารัก
“เมื่อวาน...” คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันเล็กน้อย เหมือนกำลังนึกอะไรอยู่
“...” ...... กรี๊ดดดดดดด อย่าบอกนะว่าจำฉันได้ >< ได้แต่กรีดร้องในใจเช่นเคย ตอนนี้คนตัวเล็กยังคงอึ้งกับคนตรงหน้า พรหมลิขิตชัดๆ !
“คนที่แอบเข้าไปในบ้านคริสใช่มั้ย”
“=[]=” ประโยคเมื่อกี้ทำเอาคนตัวเล็กหน้าตึงไป....เล็กน้อย...
“ไม่ต้องมาทำหน้าค้าง ลูฮานหรือใครคนอื่นๆอาจจะไม่เห็น แต่ฉันเห็น หึ”
“เอ่อ....”
“หึ” ตาคมหันไปเห็นเข็มกลัดที่ปักอยู่ที่ปกเสื้อของอีกคน ปากหยักกระตุกยิ้มออกมา ก่อนจะคว้ากุญแจรถในมือคนตัวเล็กไป
“...อ่ะ..” สติแบคฮยอนยังคงไม่กลับมา
“ขึ้นรถครับ เดี๋ยวผมไปส่ง เราคงต้องคุยกันอีกยาว ^^”
“อะไรของคุณ บ้าเหรอ ไม่รู้จักกันจะไปส่งกันเนี่ยนะ อ๊ะ” ยืนอึ้งมานานกว่าแบคฮยอนจะได้สติตัวเองก็ขึ้นมาอยู่บนรถของตนแล้ว ..แต่นั่งอยู่ที่นั่งข้างคนขับ
“เราก็ไปที่เดียวกันนั่นแหละครับ” คนหล่อหันมายิ้มมุมปากพร้อมกับยักคิ้วให้
“ห๊ะ? หมายความว่าไง” ตากลมมองสำรวจที่ปกเสื้อของอีกคนก่อนจะเกิดอาการค้างอีกครั้ง นี่สวรรค์แกล้งเขาหรือประทานผู้ชายในฝันของเขามาให้กัน! TwT
เทาเห็นท่าทางของคนที่นั่งอยู่ข้างๆก็อดขำออกมาไม่ได้ น่าแกล้งต่อชะมัด มือหนาดึงอีกคนมาหอมแก้มแล้วกระซิบข้างหู
“เข้าใจรึยังครับ?”
“..อ...ออกรถได้แล้วครับ -//-”
“ครับผม (:”
(40%)
[Luhan's part]
“ฮ้าวววววววววววววววว” ผมกำลังนอนกลิ้งอยู่บนเตียงสุดหรู ในห้องนอนสุดหรู บนคอนโดแสนหรู(จะหรูอะไรเยอะแยะ) ฮ่าา ผมมาอยู่เกาหลีได้สักพักแล้วล่ะครับ เมื่อวานนี้ที่ผมกับเทาไปหาคริสที่บ้าน คริสมันไม่ยอมเอาแฟนมันลงด้วยครับ ง่า ผมอยากเห็นนี่ว่าจะหน้าตาเป็นยังไง T^T เทาก็อดเห็นเหมือนกัน สรุปแล้วคริสมันก็ยอมบอกผมแหละครับว่ามันแต่งงานแล้ว แต่สีหน้ามันบูดมากเลย ดูจะเซ็งๆด้วย ฮ่าๆๆ ผมว่าอยู่โสดๆแบบผมชีวิตจะง่ายกว่านะ ._. ว่ามั้ยครับ?
แล้วทำไมเทามันยังไม่มาสักที มันบอกว่าวันนี้มันจะขึ้นมาเอาของสักทีครับ เมื่อวานมันลืมแว่นกันแดดไว้กับผมน่ะ วันนี้มันเลยบอกว่าจะแวะมาเอาก่อนไปประชุม ใช่แล้วววว เดี๋ยวเทาก็คงไปต่างประเทศแล้วสินะ T^T
.....แล้วใครจะอยู่กับผมล่ะครับ
ยู้ฮูววว~
เสียงข้อความโทรศัพท์ของผมดังขึ้น สงสัยจะเป็นเทาล่ะมั้ง ผมเอื้อมมือไปหาโทรศัพท์ที่ไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน =[]= ช่างมันเถอะ เดี๋ยวเทามันก็มาเคาะห้องเองแหละ นอนต่อดีกว่า ครอกกกกกกกก
ติ๊งหน่อง~
นั่น เจ้าตัวคงมาแล้วจริงๆแหละ ผมอยากนอนจังงงงงง ฮ้าววววว ผมพยายามขยี้ตาให้มันตื่นก่อนจะลุกเดินออกจากห้องนอนไปเปิดประตูให้ไอ้เพื่อนตัวแสบ
“เทาเทา มาช้าจัง ..เอ๊ะO.O”
“มีจดหมายมาส่งครับ ^^” เอ่อ ไม่ใช่เทาครับ แต่เป็น...คนส่งจดหมายเหรอ? แล้ว.....บุรุษไปรศนีย์ที่ไหนจะหล่อได้ขนาดนี้ครับ -/- แต่เอ..ทำไมหน้าคุ้นๆ? เหมือนเคยเจอที่ไหนสักแห่ง O.O
“อ่า ขอบคุณครับ” ผมรับจดหมายมา แล้วไอ้บุรุษปริศนาก็โค้งให้ผมแล้วเดินจากไป มาเร็วไปไวจริงๆ
ผมเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับหย่อนตัวลงโซฟาสุดหรูและสุดนุ่ม ในมือพลิกซองจดหมายไปมา
บ้าๆๆ ใครส่งจดหมายรักหาผมเนี่ย~ เอ๊ะ แต่งถ้าเป็นจดหมายน่าจะมาใส่ไว้หน้าห้องนิ ทำไมต้องเคาะประตู สงสัยจะด่วนมากสินะ -.-
ผมค่อยๆแกะซองจดหมายออก ใครส่งมาน้า หน้าซองก็ไม่มีที่อยู่ ใครกันแย่จริงๆ - -
“5โมงเย็นเจอกันหน้าคอนโดนะครับ :)”
........แค่เนี้ย?
เทามันจะส่งจดหมายมาทำไมวะ - -
เอ๊ะ.....ไม่ใช่ลายมือเทา...
ผมรีบวางจดหมายแล้วสาวเท้าเดินเข้าไปในห้องนอนเพื่อหาโทรศัพท์
....
“Tao : วันนี้ไม่ขึ้นไปแล้วนะ ฝากแว่นไว้ก่อน เจอกันวันอื่นนะ ^^”
....ผีหลอกกกกกกก แล้วคนเขียนจดหมายมานั่นใคร?????
ผมเหลือบตามองนาฬิกา ตอนนี้ประมาณเที่ยงกว่าๆแล้วครับ ห้าโมงเหรอ? วันนี้ว่างนะ ไปหน่อยก็ได้ ไอ้หมอนี่มันใครกัน เจอหน้าผมจะด่าเรื่องจ่าหน้าซองก่อนเลย ชิ!
......
....
....
...
[Chanyeol's part]
“งือออออออออ” ผมยังนอนหลับสบายอยู่บนเตียงอยู่เลยครับ ทำไมผมยังนอนอยู่น่ะหรอ ไม่ไปทหน้าที่แม่ศรีเรือนดีๆของบ้านตระกูลอู๋ ก็เพระว่า...ผมกำลังรอไอ้ตัวยุ่งมาปลุก ฮ่าาาา
..... เดี๋ยวนะ ผมจะรอให้มันมาปลุกทำไมครับ T_T
ข้าวเช้าผมไม่ค่อยได้กินเท่าไหร่นะ ผมดูแย่รึเปล่านะ เป็นลูกสะใภ้ที่ไม่ดีเอาซะเลย ฮ่าๆๆๆ แต่ก็ดี จะได้หย่าๆกันไป ผมจะได้หมดพาระสักที อยากจะกลับไปใช้ชีวิตลัลล้าช็อปปิ้งไปวันๆ อยากจะไปหาเพื่อนๆ ไม่ใช่มาเปลืองออกซิเจนอยู่ในคฤหาสน์หลังนี้
“ไอ้คุณนายอู๋ครับ ตื่นครับ” นั่นไง เสียงเข้มตะโกนขึ้นมาจากบันได โห ดังมากครับ ขนาดห้องผมปิดประตูยังได้ยิน ช่างเถอะ ใครจะสน ผมก็นอนเล่นเกมของผมไปสิ =w=
แอ๊ด
นั่น เหมือนจะเดินขึ้นมาแล้วครับ แล้ว..ใครดึงผ้าห่มผม T^T
“ชีวิตนี้จะเอาแต่เล่นเกมรึไง มาทำความสะอาดบ้าน” หมอนั่นไม่ว่าเปล่ายังมาดึงผ้าห่มผมไปอีก คนมันจะนอนอ่ะเข้าใจมั้ยยยย ผมหันไปเบะปากใส่หมอนั่นก่อนจะดึงผ้าห่มกลับมาม้วนตัวเองอีกครั้ง งืมๆๆๆ เมื่อกี้ว่าไงนะ ทำความสะอาดบ้านเหรอ =[]=!! จะทำมันก็ทำได้นะครับ แต่ผมขี้เกียจ ไม่มีวันทำเด็ดขาดดดดดดดดดด!!!!!
“ฟังภาษาคนไม่เป็นรึไง”
“งือออ ครอกกกกกกก” ผมจะหลับแล้ว ไม่ฟังอะไรทั้งนั้นครับ =^=!!
“พูดไม่ฟังใช่มั้ย” ...จ...จะทำอะไรผมน่ะ =[]=
“โอ้ยยยยยยย” อยู่ๆหมอนข้างมันก็ลอยมาโดนหัวผม จะว่าตีก็ได้ครับ ก็ไอ้คริสมันเป็นคนทำนี่ ไอ้คนใจร้าย ขัดขวางการนอนของปาร์คชานยอลมีโทษมหันต์!!
“จะลุกไม่ลุก? ไปอาบน้ำได้แล้ว วันนี้ไม่มีอารมณ์มาเถียงด้วยหรอกนะ” คริสว่าพลางเดินไปที่โต๊ะทำงานในห้อง ใช่ วันๆหมอนั่นเอาแต่ออกแบบบ้านหรือตึกอะไรสักอย่าง เครียดเรื่องงานแล้วมาลงกับผมเรอะ!
“เครียดเรื่องอะไรมาลงกับฉันเนี่ย” ในที่สุดผมก็ยอมลุกขึ้นมานั่งครับ อะไร ทำไมอยู่ๆผมต้องรู้สึกว่าคริสงอนผมอ่ะ T^T
“เปล่า ไปอาบน้ำได้แล้ว เดี๋ยวไปเอาข้าวขึ้นมาให้” ปากก็พูดไปสิ สายตาน่ะจดจ่ออยู่กับกระดาษนั่น T^T
“ทำไมพูดเหมือนฉันไม่สบายล่ะ ลงไปกินเองได้น่ะ”
“ไม่ได้ เพราะนายต้องทำความสะอาดห้องฉันก่อน ฉันถึงจะให้กินข้าว” คริสวางดินสอแล้วหันมามองหน้าผม แต่สีหน้าก็ดูไม่สบอารมณ์จริงๆนะ เป็นอะไรรึเปล่าน่ะ
“เอาของกินมาล่อสินะ ไอ้บ้า!”
“ชานยอล”
“อะไร ไอ้เงิงงงงงงง” ..มาเรียกชื่อแบบนี้ใจไม่ดีนะครับ =O=
“วันนี้ไม่เถียงสักวันได้มั้ยเนี่ย มานี่หน่อย” คริสลุกจากเก้าอี้มานั่งที่โซฟาแทน
“อะไร” ผมก็เดินไปนั่งอย่างว่าง่าย ..ง่ายเกินไป = = ดูเหมือนวันนี้จะมีเรื่องให้เครียดจริงๆนะ โอ๋ๆ ปลอบหน่อยละกัน
“...” หมอนั่นไม่พูดอะไรแต่จ้องหน้าผม เหมือนกับว่าผมทำอะไรผิด T^T
“เป็นอะไร เครียดอะไรเล่า” เอาเถอะ ผมรู้สึกว่าผมแพ้สายตาแบบนั้นนะ..ตั้งแต่เมื่อไหร่?
“เฮ้ออออออออออ ไม่รู้จะบอกนายยังไง”
“หือ?”
“...เดี๋ยวเราต้องไปฮ่องกง”
“หา? เรา?????” ไอ้หมอนั่นมันพูดอะไรครับ ผมต้องไปฮ่องกง? ไปทำม๊ายยยยยยย
“ใช่ เราสองคน” โหย ได้ยินแล้วจะอ้วก แหยะ ไอ้หมอนั่นมันพูดออกมาได้ยังไงกัน
“เราสองคน? อะไรของนาย ไปกินอะไรมาถึงพูดแบบนี้เนี่ย”
“นี่จริงจังนะ นายอยากไปมั้ย?” คริสหยิบตั๋วเครื่องบินออกมาสองใบ แล้วมองหน้าผม
“...ก็อยากนะ ยังไม่เคยไปเลย แล้วนายไม่อยากไปหรอ?” ไม่ชอบเวลาหมอนั่นมองหน้าผมแล้วใช้สายตาแบบนี้เลยนะ มันดู..เอ่อ...คาดคั้นคำตอบ..
“อยาก ฮ่องกงเหมือนที่พักผ่อนที่นึงพอๆกับเกาหลีเลยล่ะ แต่ประเด็นคือ..”
“อะไร?” ผมเริ่มจะงงกับคริสแล้วนะ ไม่เคยเห็นมันอยู่ในอาการนิ่งๆแบบนี้มาก่อน
“ไม่ได้ไปเที่ยว ไม่ได้ไปทำงาน ไม่ได้ไปหาญาติอะไรทั้งนั้น”
“...”
“ชานยอล นายตอบฉันแค่คำเดียว ถ้าไปกันสองคน จะไปมั้ย” คริสหยิบตั๋วเครื่องบินสองใบมาซ้อนกัน
“เดี๋ยวคริส ทำไมถามแบบนี้” เดี๋ยวนะ ทำไมคริสทำท่าเหมือนจะฉีกตั๋วเลยอ่ะ โอ้ม่ายยยยยยย มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ครับ T^T แล้วเราจะไปทำอะไรกันที่ฮ่องกง? ก็ได้แต่คิดแล้วก็สงสัย~ นี่ไม่ใช่เวลามาร้องเพลงตอนนี้ครับ! ผมไม่กล้าถามออกไป T^T ถ้าตอบไปว่าอยากไป เดี๋ยวก็คิดว่าอยากไปกับคริสสองคน บอกว่าไม่อยาก ก็หาว่าปากแข็ง เอ๊ะ ผลมันก็เหมือนกันแหละครับ
“ก็...” สีหน้านายนั่นดูลำบากใจจะพูดนะ
“...อะไรเล่า พูดมา จะได้สบายใจ”
“ฉันไม่อยากจะพูดมัน”
“อะไรของนาย พูดมาขนาดนี้แล้วก็พูดมาเถอะน่ะ แล้วนี่จะฉีกตั๋วทำไมมม มันแพง เอามานี่” ผมแย่งตั๋วเครื่องบินจากมือไอ้บ้านั่นมา กลัวมันจะขาดจริงๆครับ เอาล่ะ ตั๋วอยู่ในมือผมแล้ว!
“....” คริสได้แต่ถอนหายใจออกมา
“คริส นายจะพูดไม่พะ--”
“ฮันนีมูน”
(100%)
TBC.
มาอัพเต็มร้อยแล้วจ้าาาาาา ฮู้ววววว
คริสยอลจะได้มีโมเมนต์กับเขาสักทีเนอะ แล้วที่ผ่านมานี่ไรท์มัวทำอะไรเนี่ย 555555
เจอกันตอนหน้านะจ๊ะโอ้สสสส! <3
ความคิดเห็น