คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Love you 24 hours ; รักเธอ 24 ชม. [3]
รักเธอ 24 ชม. 3
Chanyeol’s part
หลังจากโดนไอ้ปริศนานั่นปั่นหัว(ใจ) ผมเริ่มรู้สึกหน้ามันร้อนๆแล้วล่ะ เฮ้ยยย นี่ผมเขินหมอนั่นทำไมกันเนี่ย จะว่ามันตรงกับสเป็กผมก็ใช่อยู่หรอก แต่รุกแบบนี้น้องยอลตั้งตัวไม่ทันน้าา T^T
เพ้ออะไรอยู่น่ะ ดีโอรอนายอยู่นะชานยอลลล!
ผมนัดดีโด้จังไว้ที่ร้านรองเท้าประจำของพวกเราครับ อยากได้รองเท้าใหม่จังเลยยย >_< ไม่ได้ซื้อมาเดือนนึงแล้วล่ะครับ พอดีงานยุ่งสุดๆเลย เจ้าของร้านกับพนักงานเขาก็น่าร๊ากน่ารัก
ถึงแล้วล่ะครับ
“ปาร์ค ชานยอล! ทำไมปล่อยให้ฉันรอตั้งนานนนน!” ว๊ากกกก ดีโด้จังว่าผมแล้วง่า
“พอดีมีปัญหาต้องสะสางนิดหน่อยน่ะ ขอโทษที่ให้รอน้าโด้จังงง” ง้อครับ อ้อนเข้าไป ใช้วิชาแมวน้อยยอลลี่สุดน่ารัก
“ปัญหาอะไรของนาย คงเป็นปัญหาใหญ่มากสินะ ถึงได้เข้ามาอ้อนฉันแบบนี้”
“ก็ไม่อะไรหรอก แต่แก้มอันแสนเนียนของฉันมันไม่ได้มีนายหอมได้คนเดียวแล้วอ่ะดิ”
“ว่าไงนะ นายแอบไปชอบใครเข้าหรอ O.O” ไม่ได้ชอบโว้ยยย โดนขืนใจT^T (พูดเหมือนโดนปล้ำเลยยอลคะ=[]=)
“จะบ้าหรอออออ โดนเขาหอมมาอะดิ T^T”
“โถ่ แค่หอมเอง ความรู้สึกมันไม่เท่าโดน..” ว่าแล้วก็เอานิ้วมาจิ้มที่ปากผม-*-
“ชิส์ ใครจะไปมีคนคอยเสริมสร้างความรักเหมือนนายฟร่ะ เออ วันนี้เอาไอ้ไก่นั่นมาด้วยป่ะเนี่ย”
แฟนไอ้โด้ก็คือไคนั่นเอง เฮ้อ ผมล่ะเบื่อ จะไปเที่ยวกับโด้ทีไรก็ต้องมีไอ้ไก่เหี่ยวนั่นมาด้วยทุกครั้ง! ด้วยเหตุผลง่ายๆคือ มันหึง - -*
“ที่รักครับ ชาแอปเปิ้ลได้แล้วนะ^^” นั่นไง มันตายยากมากครับ
“ขอบคุณน้า จ๊วบๆ” แล้วอีสองคนนั้นก็มองหน้ากันอย่างลึกซึ้ง โอ้ย มดมันกัดผมแล้ว
“มาครบ3คนก็เข้าร้านได้แล้ว เย้ๆๆๆ” ไอ้คุณเพื่อนสุดที่เลิฟของผมมันน่ามากกก! ที่แกล้งชวนผมคุยก็เพราะรอชาแอปเปิ้ลจากแฟนมันใช่มั้ยยยย
ภายในร้าน Oh Sehun’s shoes
“คู่ที่โชว์อยู่หน้าร้านสวยอ่ะชานยอลลลลลล>O<” ไอ้โด้ แกจะแอ๊บแบ๊วไปละนะ ว่าพลางก็ดึงผมไปดูไอ้คู่ที่มันอยากได้
“รองเท้าแนวนี้นายมีตั้งเยอะแล้วนี่ จะซื้อไปอีกทำไม=[]=” ก็จริงๆง่ะ ถ้านับๆดูแล้วรองเท้าโด้มีราวๆ30คู่แล้วนะ มากไปมั้งงง จะใส่เดือนนึงไม่ซ้ำเลยรึไง
“แต่อันนี้มันมีปีกด้วยนะ น่ารักจัง” เหอๆ มันกำลังพูดถึงรองเท้าผ้าใบสีขาวที่หุ้มขึ้นมาถึงข้อเท้า แถมมีปีกข้างๆอีกต่างหาก เหยออ นายกล้าใส่หรอ -0-
“ที่รักอยากได้คู่นี้หรอครับ เดี๋ยวจงอินซื้อให้นะ เป็นของขวัญครบรอบ3ปีที่เราคบกัน^^” ผมรู้สึกอยากเป็นไอ้โด้ขึ้นมาแล้วล่ะครับ แฟนเทคแคร์ดีตลอดดดด นี่ผมเป็นนายแบบนะ ทำไมไม่มีใครมาจีบผมบ้างล่ะ (มีแต่ไม่เอาล่ะสิยอลลี่)
“จะซื้อให้จริงๆหรอ จงอินใจดีที่สุดเลยง่าา ฟอดดดดดดด”
“แต่มีข้อแลกเปลี่ยนนะครับดาร์ลิ้งค์”
“อะไรล่ะ O.O” ไอ้ไคก็ก้มลงมากระซิบโดโด้จัง
“คืนนี้ต้องให้ทำจนเช้าเลยนะ” ........แต่มันก็ดังพอจะทำให้ผมได้ยิน O[]o!
“@#!*#$+=$#@*&*” เอ่อ ผมไม่ได้ฟังแล้วล่ะครับ ผมเดินหนีดีกว่า
ผมมายืนดูรองเท้าผ้าใบสุดโปรดดด เอาไว้ใส่เล่นน่ะ ถึงจะมีรองเท้าเยอะแล้วแต่ทำไมรู้สึกเหมือนไม่มีรองเท้าเลยล่ะ
“อ้าว คุณชานยอลจะมาวันนี้ไม่บอกผมล่ะครับ” เซฮุน เจ้าของร้านรองเท้านี้นี่เอง ผมเป็นแฟนพันธ์แท้ร้านเขาเลยนะ
“ฮ่ะๆ ทำไมพูดแบบนี้ล่ะ ทุกครั้งฉันก็ไม่ได้บอกนายอยู่แล้ว ฮ่าๆๆ”
“อ่าครับ คุณชานยอลสนใจคู่ไหนหรอครับ”
“อืม ยังไม่รู้เลย แนะนำหน่อยสิ”
“เป็นคู่นี้มั้ยครับ เพิ่งมาใหม่ ผมเอามาลงเมื่อวานนี้เอง หนังแท้นะครับ ใส่เดินแล้วไม่เมื่อยด้วยนะครับ เหมาะสำหรับขาช็อปปิ้งแบบคุณชานยอล” สวยดีนะ มันเป็นรองเท้าสวมธรรมาดา สีน้ำตาลอ่อนๆ ก็เบสิกดีนะ เข้ากับชุดได้ง่ายด้วย
“ขอลองหน่อยสิๆ ><”
“เชิญเลยครับ จะดูคู่อื่นด้วยมั้ยครับ”
“อ่า ไว้ผมเดินๆดูก่อนครับ มีอะไรก็จะถา....... เฮ้ยยยยยยยยยยยย!!!!!!”
นี่ผมตาฝาดหรอ ไม่จริงใช่มั้ย!!! อ๊ากกกกกก วันนี้มันวันของไอ้หน้าม่อที่หอมแก้มผมเมื่อบ่ายหรอ!!! เฮ้ยยย ตอนนี้มันยืนอยู่ข้างหน้าผมด้วยชุดพนักงานของที่นี่ เย้ยยยยยย!! แต่ไอ้หมอนี่จะอยู่ในชุดไหนมันก็หล่อหมดแหละ เอ๊ะ ผมชมเค้าหรอ ไม่จริงๆนะ เส้นผมที่ย้อมด้วยสีทองมันช่างรับกับหน้าคมๆมากมาย เอ๋ นี่ผมเผลอชมมันไปตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย ตายแล้วววววว ชานยอลตกหลุมไอ้หน้าม่อมันแล้วววววว T^T
“ร้องอะไรเสียงดัง” นั่น มามาดเข้มอีกแล้ว แถมยักคิ้วอีกต่างหาก โอ้ยย ละลายครับ -///-
“นะ...นะ...นายยยย!!!!!” ไอ้คำด่ามันกลืนลงคอไปหมดแล้ว อ๊ากกกก พระเจ้าช่างกลั่นแกล้ง
“จุ๊ๆ เงียบๆสิเดี๋ยวก็โดนลูกค้าคนอื่นว่าเอาหรอก” ไอ้ปริศนาก็เอานิ้วมาจุ๊ที่ริมฝีปากผม เอ่อ ตอนนี้หลังผมพิงกำแพงไปเรียบร้อยแล้วครับ
ไม่ไหวแล้วครับ ผมดึงข้อมือหมอนั่นไปที่มุมร้าน ฮึ่ยยย ต้องถามให้รู้เรื่อง (ทำร้ายตัวเองอีกแล้วค่ะยอลลี่-0-)
“บอกมานายเป็นใคร!” ไม่พูดเปล่าครับ ผมหยิบรองเท้าแถวนั้นมาคู่นึงแล้วง้างมือเตรียมจะฟาดเต็มที่ รองเท้าที่ผมหยิบมันไม่ธรรมดาอยู่แล้วครับ ก็มันเป็นรองเท้าที่มีหนามๆด้วยน่ะสิ ฮึ! ถ้านายยังไม่บอกฉันปาใส่นายแน่ เอาให้หน้าหล่อๆของนายขึ้นแผลเลยยยย
“พูดกับฉันเป็นแค่ประโยคนี้รึไง” ไม่ไหวแล้ว มันวอนส้นตีนมากครับ ไม่ไหวแล้ววววผมกำลังจะฟาดรองเท้าหนามใส่มันแล้ว แต่ก็ตามเคย คนสูงกว่าไวกว่าอยู่แล้ว
หมับ!
หลังผมติดกำแพงอีกรอบและข้อมือก็โดนจับไว้ไม่ให้ปารองเท้าได้ T^T มือใหญ่จับคางผมให้เชิดขึ้นไปเผชิญหน้ากับใบหน้าหล่อเหลา
“ถ้าจะให้บอก วันนี้ต้องไปกินข้าวกับฉัน” ไอ้นั่นยิ้มมุมปากเหมือนผู้ชนะ แงงงง
“ไม่มีวัน ใครจะไปกินข้าวกับคนที่แม้กระทั่งชื่อก็ยังไม่รู้เนี่ยนะ!”
“ใครบอก ฉันรู้ชื่อนายนะ ปาร์ค ชานยอลไง นายแบบที่ไม่เคยไปทำงานสาย.....แต่วันนี้ก็มาสายไปแล้วอะนะ หึ”
“แต่ฉันไม่รู้ชื่อนาย ไม่เห็นแฟร์เลย-*-”
“งั้นบอกก็ได้”
“ง่ายๆยังงี้เลยหร..อ อุ๊บ อื้อออออ” ไม่นะ ริมฝีปากของผมถูกปิดด้วยริมฝีปากของอีกคน ขบเม้มนิดๆให้ผมเผลออ้าปากแล้วล้นร้อนก็เข้ามาทักทายกับลิ้นของผม ตัวผมมันจะไม่มีแรงแล้วนะ ขาผมอยู่ๆก็อ่อนขึ้นมาซะดื้อๆ แต่แขนแกร่งก็ประคองเอาไว้
ริมฝีปากของคนตัวสูงกว่าค่อยๆถอนออกมาอย่างอ้อยอิ่งแล้ว จ้องเข้าไปในตากลมใส
“ง่ายๆแบบนี้แหละ ทีนี้จะยอมไปกินข้าวรึยัง” ไอ้บ้าา สุดท้ายผมก็โดนหลอกอีกจนได้ T^T
“ก็ได้ แต่ต้องซื้อรองเท้าให้ฉัน5คู่และเลี้ยงข้าวด้วย!” เอาซิ ถ้านายซื้อนะ ฉันจะเอา5คู่ที่แพงที่สุดในร้านเลยยยยยย! คอยดูว่ามันยังจะมีเงินไปเลี้ยงข้าวผมรึป่าว หนอยย กล้านะ มาจูบปาร์ค ชานยอล จะสนองให้สาสมมม!
“หึ”
“ว่าไงครับ ไอ้หล่อ” ยั่วนิดนึง
“ได้เลยครับ..ที่รัก”
To Be Continue
PS1. อัพจ้าาาา ช่วงปิดเทอมไรเตอร์ว่างมากๆ(ถึงจะเรียนพิเศษก็ตาม) แต่ก็จะมาอัพทุกวันเพื่อรีดเดอร์ทุกคนน้า
PS2. อุ๊บส์ๆๆ ไรเตอร์กำลังบ้าบอมาก พอดีว่าไปH&Mมาแหล่ะรีดเดอร์ (จะบอกทำไม) แล้วไปเจอรองเท้าถูกใจ แต่ตังหมดอ๊ะ! เลยระบายออกมาเป็นฟิคแทน ฮ่าาาา
PS3. ช่วยกันคอมเม้นเป็นกำลังใจให้ไรเตอร์นะ รักรีดเดอร์ทุกคน จุ๊บ!
ความคิดเห็น