คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ❥ JOKE {4}
❥ JOKE
เสี่ยวแต่เฉี่ยว
-4-
“ไอ้คริสสสสส นี่คืออะไรรรรรรรรรรรรรร” ลู่หานแหกปากทันทีเมื่อก้าวเข้ามาในห้องเรียนพร้อมกับโยนหนังสือพิมพ์ดังกล่าวลงบนโต๊ะของร่างสูง
“...ไอ้ลู่แกโวยวายอะไ........” คริสที่กำลังนั่งหาวอยู่ถึงกับเสียงหายเมื่อก้มลงอ่านหนังสือพิมพ์ที่กางอยู่บนโต๊ะ
“หนุ่มพริ้นส์หมายเลข1 vs มือกีต้าร์บอยแบนด์แห่งเซนต์ซูมาน ใครจีบใครก่อน?”
“คนมองมึงทั่วห้องละเนี่ย”
“กูก็ว่าทำไมเมื่อเช้ามีแต่คนมาพูดอะไรแปลกๆกับกู แม่งใครใช้ให้เขียนแบบนี้วะ” ร่างสูงกวาดสายตาไปทั่วห้องก่อนจะลุกออกจากห้องไปปล่อยให้เพื่อนคนสวยยืนงงอยู่อย่างนั้น
“ไปไหนวะเนี่ย”
“มีสองอย่าง ไปหามือกีต้าร์ ไม่ก็ไปหาคนเขียนไอ้หัวข้อนี้” ยงกุกที่นั่งสังเกตการณ์อยู่เงียบๆเอ่ยขึ้น
“ชีวิตคริสแม่งยากนะ” ลู่หานว่าพลางหย่อนก้นลงที่ประจำของตัวเอง
“ดังระเบิดแน่ ไม่อยากจะคิดถึงพักกลางวันวันนี้เล้ยยย”
“เล่นกับใครไม่เล่น เล่นกับคริส”
“คริสมันทำไมวะ”
“ก็คอยดูไปสิ รับรองสนุกกว่านี้แน่ เฮ้ออออออออ” หน้าหวานถอนหายใจยาวพร้อมกับส่ายหน้าไปด้วย
.....
....
...
ร่างสูงเดินออกมาจากห้องพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
“ซูโฮ ไหนบอกไคมันมีเรียนพิเศษเมื่อวานช่วงบ่ายไง แล้วที่พาดหัวหนังสือพิมพ์นี่คืออะไร” คริสยืนพิงกับประตูห้องเรียน ในหัวมีความคิดเข้ามานับไม่ถ้วน
(ไอ้ไคมันดันโดดน่ะสิ ขอโทษด้วยนะที่ไม่ได้โทรบอกนาย)
“เฮ้อ ช่างมันเถอะ ไว้ฉันมาเคลียร์กับนายทีหลัง”
ปิ๊บ
“วีอาร์ชิค เล่นแบบนี้ใช่มั้ย พ่อจะจัดให้สิบดอกเลย” ร่างสูงยิ้มมุมปากก่อนจะก้าวเท้ากลับเข้าไปในห้องเรียน
........
“โอ้ยยยยยยยยยยยย ทำไมชีวิตฉันมันยุ่งยากขนาดนี้เนี่ยยยยยยยยยยยยยย” ชานยอลหย่อนตัวลงเก้าอี้หลังจากที่เห็นหัวข้อข่าวจากหนังสือพิมพ์ที่แบคฮยอนโยนไว้
“มึงเอ๊ยยยยยยยย ซวยจริงๆ” ดีโอส่ายหน้าเอือมก่อนจะหยิบหนังสือเรียนขึ้นมา
“ทำไม มึงไม่อยากประกาศว่าพี่คริสเป็นของมึงรึไง คิก” แบคฮยอนหันมายิ้มแป้นใส่เพื่อนของตัวเอง
“บ้านป้ามึงงงงงงง แบบนี้เรตติ้งกูก็ตกหมดดิวะ” ชานยอลเอ่ยออกมาระหว่างที่กำลังหาหนังสือเรียนอยู่
“มึงดูไม่แยแสกับข่าวนี้เท่าไหร่นะ” เฉินเสริม
“จะไปสนใจทำไม ไร้สาระ อ้อไอ้โด้ ไปบอกน้องรหัสมึงด้วยนะ ว่าจะเขียนข่าวอะไรอย่าเอาฉันไปเกี่ยว แค่นี้ก็รำคาญจะแย่อยู่ละ” ชานยอลหยิบหนังสือออกมาโยนไว้บนโต๊ะก่อนจะฟุบลงตามเคย
“นี่มันโมโหจริงๆนะเนี่ย...” แบคฮยอนเปลี่ยนมากเป็นน้ำเสียงจริงจัง
“ไคนี่ก็เสือกจริงๆเลย” ดีโอส่ายหน้าไปมาก่อนจะเอากล้วยขึ้นมากิน
“แต่กูก็อยากรู้นะ..ว่าตอนนี้อีกคนจะทำยังไง คิก” แบคฮยอนยักคิ้วให้ดีโอ
“แม่งก็นั่งยิ้มอยู่อ่ะดิ” ดีโอตอบ
“แต่ไอ้ยอลก็แปลก ทำไมต้องโมโหด้วยเนี่ย กูมองออกนะว่ามันเล่นตัวอยู่” แบคฮยอนเบะปาก
“ต้องเข้าใจว่าชานยอลไม่ใช่ชะนีที่พร้อมจะมอบทั้งกายและใจให้เซเลปโรงเรียน” ดีโอพูดพลางเคี้ยวกล้วยตุ้ยๆ
“เออๆๆ เรตติ้งมันก็ดีอยู่หรอก วันนึงได้ของไม่รู้กี่อย่าง” เฉินพูดขึ้น
“แล้วนี่ไอ้พี่คริสจะไม่มาดูน้องหน่อยเหรอ ลงหนังสือพิมพ์ขนาดนั้น”
“เดี๋ยวก็โผล่หัวมาแล้ว เชื่อดิ” เฉินพูดพร้อมกับหาวเป็นรอบที่สิบ
“วันก่อนในวีอาร์ชิคยังบอกอยู่เลยว่าไม่มีใครถูกใจ โว๊ะ กูเป็นชานยอลนะ จะให้แม่งแห้วยิ่งกว่าแห้วอีก นี่กูไม่น่าไฟเขียวให้เล้ยยย หงุดหงิดแทนไอ้ยอ..”
“อะแฮ่ม” เสียงที่ดังมาจากหน้าห้องทำเอาแบคฮยอนหุบปากแทบไม่ทันก่อนจะละสายตามองไปที่เจ้าของเสียง
“นั่นไง กูพูดไม่ทันขาดคำ” เฉินกระซิบกับเพื่อนอีกสองคน
“ปลุกเพื่อนพวกนายซิ” คริสเดินเข้ามาหยุดที่โต๊ะของแบคฮยอนกับเฉิน
แบคฮยอนพยักหน้ารัวก่อนจะหันไปสะกิดคนที่หลับอยู่
“ไอ้ยอล ตื่นนนนนนน”
“....”
“ตื่นสิโว้ยยยย ไฟไหมมมมมมมมมมม้” แบคฮยอนตะโกนใส่หูเพื่อนของตนแต่ก็ไม่เป็นผล
“......”
“ไม่ได้ผลหรอก ต้องวิธีนี้” ดีโอหยิบหนังสือมาฟาดหัวชานยอลเต็มแรง
“อ่ะ มีอะไรวะ” ชานยอลค่อยๆเงยหน้าขึ้น มืออีกข้างก็ลูบหัวตัวเองป้อยๆ ดีโอไม่ได้ตอบอะไรแค่เบือนหน้าไปทางคริส
“นอนตลอดนะคนนี้ หึ” คริสยืนกดอกพร้อมกับส่งยิ้มมาให้คนที่เพิ่งตื่น
“อะ..”ยังไม่ทันที่จะเปิดปากด่า ข้อมือของชานยอลก็โดนอีกคนลากออกจากห้องเรียนไป
“ไอ้ยอลมันจะรอดมั้ยวะ” แบคฮยอนที่เงียบมานานเอ่ยขึ้น
“มึงถามว่า พี่คริสจะรอดมั้ย ดีกว่านะ” เฉินตอบพลางมองตามหลังเพื่อนของตนไป
.............
..........
“นี่จะลากฉันออกมาทำไมเนี่ยยย” ชานยอลที่เดินตามแรงของอีกคนสะบัดข้อมือออกเมื่อทั้งสองคนเดินออกมาบริเวณนอกตึกเรียน
“คิดถึงมั้ง”
“มันเป็นแผนนายใช่มั้ย ที่ชวนฉันไปกินข้าวร้านของไอ้วีอาร์ชิคนั่นแล้วให้มันลงหนังสือพิมพ์ อยากโดนต่อยท้องอีกรึไง ชิ” ชานยอลว่าพลางจะเดินกลับเข้าไปในห้องเรียนแต่โดนอีกคนจับข้อมือเอาไว้
“แล้วคิดว่าใช่มั้ยล่ะ” ร่างสูงยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่อีกฝ่าย
“ไม่ ถึงจะอยู่ห้องคิงนายก็ไม่มีวันฉลาดขนาดนั้น”
“นอกจากจะไม่ให้เกียรติรุ่นพี่แล้วยังมาดูถูกกันอีกเหรอเนี่ย”
“ก็ดูทำตัว สมเป็นรุ่นพี่มั้ยล่ะ -*-”
“จริงๆก็ไม่ได้อยากเป็นรุ่นพี่อ่ะนะ”
“นี่ อย่ามาเล่นมุขเสี่ยวๆอีกนะ”
“แหม่ รู้ใจกันดีนี่”
“เปล่าโว้ย”
“ปาร์ค ชานยอล” ร่างสูงก้าวเข้าไปใกล้อีกคน
“อะไรไอ้แก่”
คริสไม่ได้เอ่ยอะไรเพียงแต่หยิบเหรียญออกมาโยน
“เล่นอะไรเนี่ย”
“เลือกหัวหรือก้อย?”
“ก้อยก็ได้” ชานยอลตอบแบบส่งๆ ไม่เข้าใจว่าคนตรงหน้าจะสื่ออะไร
“ถ้าออกก้อย ฉันยอมเป็นแฟนนาย ถ้าออกหัวนายเป็นแฟนฉัน” ร่างสูงยิ้มเจ้าเล่ห์
“ขี้โกงนิ”
“มีแต่คุ้มกับคุ้มน้า~ ได้ควงพริ้นส์หมายเลขที่1ห้องคิงพ่วงตำแหน่งกรรมการนักเรียนอีกต่างหาก”
“นี่ทำแบบนี้ทำไมเนี่ย”
“ฉันทำเพื่อปกป้องภาพลักษณ์ของฉัน แล้วก็นายด้วย”
“ห๊า?”
“ถ้าบอกว่าเป็นข่าวลือ แล้วจะปฏิเสธไอ้รูปในหนังสือพิมพ์นั่นยังไง หลักฐานเต็มตาว่าไปกันสองคน”
“...”
“สรุปเลือกก้อยแน่นะครับ?”
“อืมมม... บางทีเล่นแบบนี้ก็ไม่เลวนะ”
“หืม?”
“ได้ ฉันจะยอมเป็นแฟนนาย เกมนี้ใครบอกเลิกก่อนคนนั้นแพ้” ชานยอลยักคิ้วให้อีกคน
“โฮ๊ะ แล้วคนแพ้ต้องทำอะไร?”
“ทำตามที่คนชนะสั่ง ^^”
“ตามนั้นครับที่รัก”
“ได้เวลาเรียนแล้วครับ ตั้งใจเรียนนะครับดาร์ลิ้งก์ ^^” จบประโยคคนตัวเล็กกว่าก็หอมแก้มคนตรงหน้าหนึ่งทีก่อนจะเดินกลับเข้าไปในตึก
“คอยดูนะ นายได้แก้ผ้าเดินทั่วโซลแน่ ไอ้กรรมการนักเรียนเงิงบาน” ชานยอลพูดเบาๆหลังจากเดินออกมาได้ระยะหนึ่ง
“เหอะ ฉันจะทำให้นายหลงฉันหัวปักหัวปำ เกมนี้มันไม่มีคนบอกเลิกหรอก ปาร์ค ชานยอล”
......
ร่างโปร่งเปิดประตูเข้ามาในห้องเรียนตรงกับจังหวะที่อาจารย์คณิตศาตร์เริ่มสอน
“ปาร์ค ชานยอล จะหาเรื่องครูอีกแล้วเหรอ”
“ไปเข้าห้องน้ำมาครับ ขอโทษที่ไม่ได้ขออนุญาต” ชานยอลโค้งให้อาจารย์ก่อนจะเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะตัวเดิม
“มึงอมยิ้มอะไร เมื่อกี้ยังอารมณ์เสียอยู่เลย” ดีโอหันมาถามเพื่อนของตนหลังจากที่ชานยอลหย่อนก้นลงเก้าอี้เรียบร้อยแล้ว
“หืม กูยิ้มเหรอ?” ชานยอลชี้หน้าตัวเองเป็นคำถาม
“เออดิวะ ทำไมๆๆๆ เคลียร์กับแฟนรู้เรื่องแล้วล่ะสิ คิกคิก” แบคฮยอนขาเม้าหันมาร่วมวงด้วย
“อื้ม เคลียร์กับ แฟน รู้เรื่องแล้ว” ชานยอลยักคิ้วให้เพื่อนคนสวยของตัวเองก่อนจะก้มหาหนังสือคณิตศาตร์
“เฮ้ยๆๆๆ นี่หูกูเพี้ยนป่ะเนี่ยยยยย กรี๊ดดดดดดดดดดดด” แบคฮยอนตบโต๊ะเพื่อนของตัวเองพร้อมกับกรีดร้องไม่สนใจอาจารย์เลยสักนิด
“บยอน แบคฮยอน ถ้ามีครั้งที่สองออกไปยืนกางปีกคาบไม้บรรทัดข้างนอก!” อาจารย์อกสะบึมคนเดิมตะโกนพร้อมกับโยนแปรงลบกระดานมาตกที่โต๊ะของเจ้าของเสียงแม่นยิ่งกว่าเหยี่ยวโฉบ(?)
“......... ครับ T^T”
“ปาร์ค ชานยอล” เสียงนรกเอ่ยต่อหลังจากต่อว่าหมาหงอยไปแล้ว
“ครับ”
“ออกมาทำโจทย์ข้อนี้ซิ”
ชานยอลลุกออกจากที่นั่งตัวเองตรงไปที่กระดานทันที
“นี่กูยังสงสัยอยู่ มันจริงเหรอวะ หรือชานยอลมันอำกูเล่นวะเฉินนนนนน” แบคฮยอนยังไม่หยุดสงบปาก
“กูจะไปรู้มั้ย กูอ่านธรรมะนะ ไม่ได้อ่านพวกหมอดู” เฉินที่กำลังทำโจทย์คณิตศาสตร์อย่างตั้งใจตอบกลับแบบส่งๆ
“กลางวันนี้ต้องรู้เรื่องให้ได้”
“ผสมน้ำมะนาวโซดาด้วยอัตราส่วน.... &*$%#(*#!@^~” ชานยอลฟังอาจารย์อ่านโจทย์และหาคำตอบออกมาได้อย่างง่ายดาย
“โอเค ถูกต้อง นักเรียนลอกวิธีที่เพื่อนทำลงไปในสมุดด้วยนะ ครูจะเรียกตรวจคาบหน้า คาบนี้ไว้เท่านี้”
พักกลางวัน
“เอาล่ะคุณชานยอลครับ เล่ามาได้แล้วว่ามันเกิดอะไร แฟนอะไรกันมึง” ยังไม่ทันที่ก้นจะติดเก้าอี้แบคฮยอนก็เปิดปากถามเพื่อนสนิทของตน
“เออใช่ วันก่อนยังเหม่อทำเป็นนางเอกมิวสิคอยู่เลยนี่ กลัวจะไม่ดีอย่างนั้นไม่ดีอย่างนี้ โว๊ะ อะไรเนี่ย” เฉินเสริมขึ้นก่อนจะตักข้าวเข้าปาก
“หรือพวกกูไฟเขียวมึงเลยไป say yes กับพี่เค้าวะ อั่ยย่ะะะะะะ” ดีโอว่าพลางชี้หน้าคนโดนถาม
“นี่พวกมึงอย่าแย่งกันพูดสิวะ กูกำลังจะเล่าให้พวกมึงฟังเนี่ยยยยยยย”
“เล่ามาเลยมึง”
“กูยอมเป็นแฟนพี่เค้าเพราะเหตุผลบางอย่าง”
“หา!!!!!!!!!!! เป็นแฟน!!!!!!!!!!! O[]o” หน้าตาของทั้งสามคนงงเป็นไก่ตาแตกและพูดประโยคเมื่อสักครู่ออกมาพร้อมกัน
“พวกมึงเงียบๆสิวะ แค่นี้กูก็โดนมองเหมือนดารากำลังมีข่าวฉาวอยู่ละ”
“อ๋อออออออออ ที่พี่เค้าขอมึงในเศษกระดาษนั่นอ่ะนะ” เฉินเอาช้อนชี้หน้าชานยอลเป็นเชิงถาม
“ไม่ๆๆๆ กูว่าพี่เค้าขอหลายรอบจนคิดมุขไม่ออกก็เลยไปบอกวีอาร์ชิคให้เขียนข่าวนี้ขึ้นมา เพื่อที่ชานยอลจะได้รักษาหนังหน้าตัวเองอะไรแบบนี้รึเปล่ามึง” ดีโอว่าต่อ
“จะอะไรก็ช่าง แต่ถ้าเกมนี้ไอ้บ้านั่นบอกเลิกกูก่อนมันได้แก้ผ้าเดินทั่วโซลแน่ ชิ” ชานยอลว่าอย่างไม่แยแสก่อนจะตักข้าวเข้าปาก
“นี่เล่นเป็นแฟนกันเนี่ยนะ? ชานยอลลลลลล อยากเป็นแฟนพี่เค้าก็บอกไปตรงๆสิ กรี๊ดดดดดดด”
“แล้วมึงคิดว่าพี่เค้าเคยขอกูตรงๆเหรอ” ชานยอลว่าพลางหยิบน้ำขึ้นมาดื่ม
“มึงคิดเหรอวะว่าจะชนะพี่เค้าได้”
“ไม่รู้ ถ้ากูทนไม่ได้กูก็บอกเองล่ะวะ กูไม่ได้เกิดมาเพื่อให้พี่เค้าตามปล่อยมุขเสี่ยวๆใส่ทุกวันนะโว้ย”
“เหรอ มึงหน้าแดงอ่ะ วรั้ยยยย” แบคฮยอนแซวเพื่อนพลางยิ้มหน้าบานยิ่งกว่ากระทะ
“กูไปซื้อน้ำให้แฟนแปป” ชานยอลเปลี่ยนสีหน้าจากตูดบาบูนมาเป็นผีเสื้อเจอดอกไม้(?)ก่อนจะลุกไปต่อแถวซื้อน้ำ
“เป็นอะไรของมันอีกวะ อยู่ๆอยากจะปรนนิบัติแฟนรึไง” ดีโอมองไล่หลังเพื่อนของตัวเองแล้วกินข้าวต่ออย่างไม่แยแสอะไร
ร่างสูงเดินมาหยุดที่ร้านน้ำประจำโรงเรียน
“สั่งอะไรดีวะเนี่ย ไม่รู้ว่าชอบกินอะไรสักอย่าง” ระหว่างที่ชานยอลยืนมองเมนูน้ำมือก็เกาหัวไปด้วย เสียงนรกที่ไม่ตั้งใจจะนึกถึงก็ดังเข้ามาในหัว
“ผสมน้ำมะนาวโซดาด้วยอัตราส่วน....”
“หึ น้ำมะนาวนี่แหละ” ร่างโปร่งแสยะยิ้มก่อนจะหยิบเงินขึ้นมาจ่าย
TBC.
ความคิดเห็น