คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Darling, youre my enemy : 5 (rewrite)
5
“แบค ฉันรู้สึกเหมือนมีคนอยู่แถวนี้”
“อย่าว่าแต่นายเลยไค ฉันเองก็รู้สึก”
บอดี้การ์ดสองคนยืนอยู่หน้าห้องพักผู้ป่วยตามคำสั่งของเจ้านาย
พลั่ก!!
---------------------
Chanyeol’s part
ผมตื่นขึ้นมาจัดการตัวเองตามกิจวัตรประจำวันก่อนจะออกจากห้องเพื่อไปยังบริษัทใหญ่ที่ผมทำงานอยู่
ตาของผมหันไปเห็นสเปรย์น้ำแร่ที่วางไว้บนโต๊ะตรงห้องรับแขก เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อวานก็ย้อนกลับเข้ามาในหัวอีกครั้ง..แล้วหัวใจของผมก็เต้นเร็วขึ้นซะยังงั้น
เมื่อคืนที่ผมหนีเข้าห้องนอนไปก็ไม่ใช่เพราะอะไรหรอก ตอนนั้นหน้าผมขึ้นสีจะตายอยู่แล้ว ก็คริสเล่นหล่อละลายโลกขนาดนั้นแล้วใครจะไปทนได้ล่ะ แถมเมื่อคืนกว่าผมจะหลับก็เล่นเอานานพอควรอยู่เหมือนกัน ในหัวคิดแต่วินาทีที่เขาผลักผมไปชนกับขอบประตูยันผมล้มลงไปนอนบนโซฟา
เอาไอ้บ้านั่นออกไปจากหัวผมที!!!!! TT^TT
ผมสะบัดหัวตัวเองไปมาเพื่อสลัดความคิดบ้าบอที่น่าเขินอายนั่นออกไปก่อนจะหยิบกระเป๋าออกจากห้องไป
ผมลืมอะไรรึเปล่า... อ่าใช่แล้ว! ผมลืมเซฮุนเพื่อนสุดเลิฟ ตั้งแต่เมื่อวันที่มันทิ้งให้ผมไปร้านหนังสือคนเดียวมันก็หายหัวไปเลย ไม่คิดจะติดต่อกับผมบ้างรึไงเนี่ย นึกจะหายก็หายเนี่ยนะ วันนี้ก็ต้องไปที่ทำงานเองอีก ไว้ผมมีเงินเยอะๆก่อนจะซื้อรถมาขับเองแล้ววว!
บริษัทนำเข้า
“ชานยอล” คุณนายโอเดินเข้ามาในห้องทำงานของผม ดีเลย ผมจะได้ถามถึงไอ้เซฮุนสักที
“หวัดดีครับ” ผมลุกขึ้นแล้วโค้งให้ท่าน
“เป็นยังไงบ้าง พอจะชินกับงานของนายบ้างรึยังล่ะ” คุณนายโอเดินเข้ามานั่งที่เก้าอี้ตรงข้ามผมก่อนจะยื่นซองสีน้ำตาลมาตรงหน้า
“ก็พอได้น่ะครับ แหะๆ ผมไปซื้อหนังสือมาอ่านด้วยนะครับ เพื่อความไม่ผิดพลาด ฮี่ๆ..เอ้อ แล้วเซฮุนล่ะครับ ช่วงนี้ผมไม่ค่อยได้คุยกับเขาเลย”
“ฉันขอโทษนะที่ไม่ได้บอกลูกน่ะชานยอล”
“หือ ทำไมหรอครับ” ผมเริ่มรู้สึกบรรยากาศตึงเครียดแล้วล่ะ
“เซฮุนไปจีนน่ะ ไปเป็นสายลับหาข้อมูลของคนที่ส่งจดหมายฉบับนี้มา” คุณนายโอยื่นกระดาษอีกแผ่นหนึ่ง ซึ่งคงจะเป็นจดหมายที่ท่านเพื่งพูดถึงไปเมื่อสักครู่
“มันคืออะไรหรอครับ แล้วที่เซฮุนไปจีนมันหมายความว่ายังไงฮะ ผมงงหมดแล้ว”
“ชานยอล ฉันว่าถึงเวลาที่นายจะรู้เรื่องทุกอย่างแล้วล่ะ”
“ครับ”
“มีบริษัทส่งออกชื่อดังที่ประเทศจีนแห่งหนึ่ง ปู่ของนายเป็นเพื่อนกับเจ้าของบริษัทนั้น พูดง่ายๆก็คือเป็นหุ้นส่วนกัน แล้วเมื่อ 5 ปีที่แล้ว ก็เกิดการเข้าใจผิดกันขึ้นและหลังจากนั้นไม่นานบริษัทนำเข้าของเราก็โดนวางระเบิด บางคนก็บอกมีมือที่สาม บางคนก็บอกเพราะเหตุที่เข้าใจผิดกัน แต่ก็ยังไม่รู้เหตุผลที่แท้จริงเพราะเราไม่สามารถจับตัวคนร้ายได้”
“คนร้ายก็คงไม่พ้นพวกคนจีนนี่ครับ”
“มันก็ใช่ แต่เหมือนเหตุระเบิดครั้งนั้นมีการวางแผนมาอย่างดิบดี ทางหน่วยงานลับของเราเลยหาเบาะแสไม่ได้เลย หลังจากนั้นคดีนี้ก็ถูกปิดไป ไม่นานก็มีข่าวลือภายในว่ามีเด็กในคำทำนายจะทำให้สองบริษัทนี้ได้กลับมาคืนดีกัน หรือจะพูดง่ายๆเลยก็คือสองครอบครัวจะมาคืนดีกัน แต่ในทางกลับกัน เด็กในคำทำนายคนนี้อาจจะทำให้บริษัทส่งออกที่จีนพังพินาศไม่เป็นท่า”
“มีโอกาส50-50ว่างั้นหรอครับ?”
“ใช่แล้วนายรู้มั้ย ที่จีนพยายามจะส่งคนมาฆ่าเด็กคนนี้แต่เด็กคนนี้ก็รอดมาได้เพราะพ่อแม่ของเขาช่วยไว้ เรื่องนี้ก็เงียบไป แต่เมื่อวันก่อน เซฮุนเจอจดหมายที่ไม่บอกชื่อผู้ส่งแนบมากับวัสดุชิ้นหนึ่ง เนื้อความในจดหมายเป็นอย่างนี้” คุณนายโอยื่นกระดาษมาให้ชานยอลอ่าน
‘ส่งตัวเด็กคนนั้นมา ถ้ายังอยากให้มินซูมีชีวิตอยู่ ให้เวลาในการตัดสินใจและเดินทาง 1สัปดาห์’
“คุณปู่..” ชานยอลเงยหน้าขึ้นแล้วมองหน้าผู้หญิงวัยกลางคน
“เรื่องที่ปู่นายป่วยอยู่โรงพยาบาลนั้นมีแค่พวกเราเท่านั้นที่รู้ แสดงว่าพวกนั้นต้องส่งสายลับมาที่นี่เพื่อหาข้อมูลเกี่ยวกัปู่ของนาย นี่คือสาเหตุที่ฉันตัดสินใจส่งเซฮุนไปจีนเพื่อไปสืบดูว่าพวกนั้นจะทำอะไรต่อไป แม้จะรู้ว่ามันเสี่ยงต่อชีวิตลูกมาก แต่ก็ต้องทำ เพราะทักษะด้านการหาข้อมูลนั้นเซฮุนถนัดที่สุดในหน่วยงานของเรา”
“แสดงว่าสปายของบริษัทนั้นก็ต้องอยู่เกาหลี”
“ใช่ นายพอจะเดางานของนายออกรึยังชานยอล”
“ฮะ ผมว่าผมคงต้องใช้วิชาที่ได้เรียนมาสักที ฮี่ๆ”
“แต่..เรื่องไม่จบแค่นั้น เมื่อเช้าหน่วยงานของเราส่งข้อมูลมาบอกว่า ไคกับแบคฮยอน บอดี้การ์ดที่ฉันส่งให้ไปเฝ้าหลังจากได้รับจดหมายฉบับนี้ถูกวางยาสลบ และคนร้ายก็เข้าไปทำร้ายมินซูทำให้เกิดอาการโคม่า”
“ว่าไงนะฮะ..แล้วตอนนี้ปู่ผมเป็นไงบ้าง แล้วสรุปแล้วเด็กในคำทำนายนั่นคือใคร” ผมแทบจะไม่อยากเชื่อจากคำที่ออกมาจากปากของแม่เซฮุนเมื่อตะกี้
“ไม่ต้องห่วงปู่นะ พ้นขีดอันตรายแล้วจ่ะ ส่วนเด็กในคำทำนาย...”
“...”
“ก็คือลูกนั่นแหละ ปาร์ค ชานยอล”
“....วะ...ว่าไงนะ”
“ไม่ต้องตกใจนะ”
“แล้วพวกนั้นก็ตามหาผมอยู่...เนี่ยนะ”
“ตั้งสติชานยอล เคยได้ยินใช่มั้ย สำนวนที่ว่าที่อันตรายที่สุดคือที่ปลอดภัยที่สุด”
“เคยฮะ”
“นั่นแหละ ก็ทำนองเดียวกัน พวกมันตามหานาย นายก็ตามหามัน เพียงแต่เราได้เปรียบกว่าเพราะพวกนั้นไม่รู้ว่านายคือเด็กในคำทำนาย แล้วตอนนี้ฉันก็มีข้อมูลคร่าวๆของลักษณะสปายของพวกนั้นแล้ว ... เอาล่ะชานยอล...ฉันขอสั่งนายอย่างเป็นทางการในฐานะเจ้านาย”
“ครับ”
“ไปหาตัวสปายที่ถูกส่งมาที่นี่ให้เจอและสืบหาความจริงและความเป็นไปของคดีวางระเบิดเมื่อ5ปีก่อน ฉันเชื่อว่ามันต้องมีความเกี่ยวข้องกับเรื่องที่เกิดขึ้นตอนนี้”
“รับทราบฮะ”
“นายต้องการอะไรเพิ่มบอกซูโฮได้เลยนะ เดี๋ยวหมอนี่จะมาเป็นลูกมือนายเอง เอาสิ่งที่ฝึกมาใช้ให้เป็นประโยชน์”
“ครับ”
ผมไม่คิดมาก่อนเลยว่าเรื่องนี้จะย้อนกลับเข้ามาหาตัวผม เรื่องทุกอย่างมันเหมือนพุ่งเข้ามาจนผมแทบจะตั้งตัวไม่ทัน อาชีพของผมปลี่ยนไปแล้วครับ เป็นนักสืบตัวน้อยๆนี่เอง เอาเถอะ ผมจะทำเพื่อทดแทนบุญคุณที่คุณนายโอดูแลผมมา และจะไม่ทำให้ท่านผิดหวัง
TBC
ความคิดเห็น