คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Marry me? : INTRO
Marry me?
INTRO
“ปาร์ค ชานยอล..จะรับ อู๋อี้ฟานเป็นสามีหรือไม่”
“มะ..รับก็ได้!”
“อู๋อี้ฟาน สัญญาว่าจะดูแลปาร์คชานยอลตลอดไปหรือไม่”
“.....สัญญาครับ -_-”
Chanyeol’s part
“ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!! ฉันไม่ไหวแล้วนะ!!!!!!!!” เสียงทุ้มตะโกนลั่นร้านคาเฟ่แห่งหนึ่งใจกลางกรุงโซล
“โอ้ยยยยยยย บ่นแบบนี้มากี่วันแล้วห๊ะชานยอล แล้วฉันจะช่วยอะไรนายได้ แล้วนายก็แต่งไปแล้วด้วย จะหย่าเลยรึไง เอาวะเพื่อนคนนี้ แต่งเองแล้วยังจะมาบ่นอีก”
“แล้วที่ฉันมาบ่นอย่างนี้คิดว่าฉันอยากแต่งมั้ยจงอิน - -” ไอ้ไก่ดำเพื่อนผมมันเคยเข้าใจอะไรผมบ้างมั้ยเนี่ย
“เออหว่ะ แล้วทำไมนายต้องแต่งวะ แต่งงานนะเว้ยยย ต้องอยู่กินกับคนคนนี้ไปจนชีวิตจะหาไม่ แล้วนายคิดว่านายจะทนไหวหรอ แล้วนี่เพิ่งแต่งมากี่วันนายบ่นจนเอาไปเขียนเป็นคัมภีร์ศาสนาได้แล้วเนี่ย แล้วตอนนายตายมันไม่ได้เป็นห้องสมุดเลยหรอวะ” จงอินมนุษย์ผิวสีพูดมาเป็นไฟก่อนจะหยิบกาแฟของมันขึ้นมาจิบ
“ถ้าแต่งกับคนอื่นจะไม่บ่นสักคำเลยนะ ฮืออออออออออออออ ฉันต้องทำยังไงงงงงงงงงงง”
“ไปปั๊มลูกซะ”
“หาาาาาาาาาาา!!!!”
“ใช่ ไปทำหลานมาให้ฉันอุ้มได้แล้ว คุณนายอู๋ ^^”
“ถ้านายพูดอีกทีเค้กในจานนี่ได้ไปอยู่บนหน้านายแน่ ไอ้บ้าจงอินนนนนนนนนนนนนนนน แย๊กกกกกกก”
ผมก็ยังไม่หยุดแหกปาก ให้ตายสิ ผมรับสถานภาพของผมตอนนี้ไม่ได้จริงๆ พูดก็พูดเถอะครับ ผมไม่ได้อยากจะแต่งงานสักนิด อยากใช้ชีวิตแบบชายโสดที่เพิ่งเรียนจบกำลังจะได้งานทำแบบคนอื่นเขาบ้าง ไม่ใช่พอเรียนจบพ่อกับแม่ก็จับแต่งงานกับผู้ชายอะไรไม่รู้ที่ไม่มีคุณสมบัติการเป็นสามีเลยสักนิด T^T
“นี่พวกนายแหกปากอะไรกันน่ะ นี่มันร้านของฉันนะ ให้พวกนายเข้ามานั่งก็ดีแล้ว เสียงดังกันจริง ลูกค้าหายหมด” ดีโอโดโด้จังเพื่อนที่รักของผมก็เดินออกมาอีกคน อ้อ...เขาเป็นเจ้าของร้านคาเฟ่ร้านนี่น่ะครับ รวยเป็นบ้าเป็นหลังเลยนะ แถม....ยังโสดสนิทอีกด้วย.....ฮือ.......
“ฉันเปล่าเสียงดังนะ ก็จงอินแกล้งฉันอ่ะ”
“จะอะไรก็ช่าง แต่ห้ามเสียงดังในร้านฉันอีก ถ้าจะคุยอะไรกันก็ขึ้นไปคุยข้างบนเถอะ - -” นี่ดีโอห่วงลูกค้ามากกว่าห่วงเพื่อนหรอครับ T^T ทำไมทำกันแบบนี้ นี่เพื่อนนายเพิ่งจะประสบกับปัญหาด้านจิตใจนะดีโอ! ฮือออออออออออ
“โธ่ดีโด้จังงงง อย่าไล่ฉันเซ่ นายไม่คิดจะโอ๋เพื่อนคนนี้หน่อยรึไง T^T” สาบานได้ว่าผมพยายามอ้อนหมอนั่นอยู่นะ - -
“แหม นายแต่งงานแล้วอ้อนเก่งขึ้นนะ ไปอ้อนหมอนั่นไว้เยอะล่ะสิ” ดูสายตาที่มันมองผมสิครับ = = เหล่จนเหลือกเลยดีมั้ยยยยย
“ฉันเปล่า ฉัน เปล่า!”
“เคะขึ้นด้วยนะโด้” นั่น ไคจะเสริมทำม้ายยยยยยยยยย
“ฮ่าๆ ฉันก็ว่างั้นนะ ดูหน้าดิ แดงเป็นตูดบาบูนละชานยอลลี่~~~~~~~”
“พวกนายจำไว้เลยนะ สักวันฉันจะเอาคืนนนนนนน”
“นายฝากอะไรฉันไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ หื้ม?”
“นายจงอินครับ อยากโดนรองเท้าบินใส่หน้ามั้ยครับ”
“เอาเวลาปารองเท้าไปกวาดบ้านดีกว่ามั้งคุณนาย~ หึหึ”
“=[]=”
ฮึกกกก T^T ทำไมเพื่อนผมมันไม่เข้าใจผมสักคนเลยนะ T^T ผมรู้แล้วว่าความโสดของผมมันล้ำค่าขนาดไหนนนนน T/\T แล้วก็มาจบลงกับคนที่ผมไม่ชอบหน้าเนี่ยนะ พระเจ้าต้องการอะไรจากชานยอลผู้นี้ครับ T^T ชาติก่อนผมเคยไปทำอะไรไว้หรอ ผมถึงต้องมาเป็นแม่บ้านแม่เรือนให้ผู้ชายที่ชื่อ อู๋ อี้ ฟาน น่ะ หยึยยย พูดแล้วก็ขนลุกครับ ไม่นะ ผมยอมรับความจริงไม่ได้ ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
TBC.
PS. ไรเตอร์มาแล้ววว แท่นแท๊นนนนนน พร้อมอินโทร งุงิ คอมเม้นเป็นกำลังใจด้วยน้าาา >_<
ความคิดเห็น