คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : chapter 1 - แบ่งจิตวิญญาณ
Death Eaters
1
“ช่วงนี้นายทำงานพลาดบ่อยนะแจจุง” ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งผู้มีเลือดบริสุทธิ์เหมือนแจจุงเอ่ยขึ้น ระหว่างยืนอยูในตรอกแคบๆของสถานที่เริงรมย์ใจกลางเมืองใหญ่ของโลกมนุษย์ที่มีชื่อว่าโซล
ผู้เสพความตายมือขวาของเจ้าแห่งโลกความตาย ปาร์ค ยูชอน
ตาคมดุจเหยี่ยวมองใบหน้างดงามของเพื่อนสนิทอย่างไม่ได้ใส่กับงานที่แจจุงทำพลาด ห่วงก็แต่เจ้าตัวที่อาจจะโดนลงโทษเข้าสักวัน
“ไม่รู้สิ ฉันทำไม่ลง ฉันก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันยูชอน แต่ชั่ววูบหนึ่งที่ฉันจะฆ่าเขาฉันกลับทำไม่ได้”
“มันเป็นเงื่อนไขของโลกแจจุง และหน้าที่ของนายก็คือทำให้ทุกอย่างเป็นไปตามเงื่อนไข นายไม่มีสิทธิ์ไปขัดขวางไม่อย่างนั้นนายนั่นแหละจะเดือดร้อนนายเองก็รู้ และถ้าถึงตอนนั้นแม้แต่นายท่านเองก็อาจจะช่วยนายไม่ได้เหมือนตอนนี้”
ดวงตากลมโตเงยขึ้นสบตากับเพื่อนสนิทในโลกแห่งความตายเมื่อยูชอนเอ่ยถึงอีกคนที่รู้ดีว่าหมายถึงใคร เพียงชั่วครู่ที่นัยน์ตามีความหวั่นใจปรากฏ ก่อนตอบรับราวกับพึมพำกับตัวเอง “ฉันรู้ ฉันรู้ดี”
ยูชอนถอนหายใจเบาๆก่อนจะมองออกไปนอกตรอกแคบๆนี้ราวกับรออะไรอยู่ เมื่อเห็นสิ่งที่รอพอดีจึงพูด “ครั้งนี้อย่าให้พลาดละกัน”
แจจุงหันไปมองตามสายตาคม ก่อนจะพบกับมนุษย์ต้นเหตุที่ทำให้ตัวเองโดนทั้งเจ้าแห่งโลกความตายและเพื่อนสนิทตำหนิ เรือนร่างบอบบางเคลื่อนกายออกจากตรอกแคบแล้วเดินตามมนุษย์สกปรกที่รอดพ้นเงื้อมมือครั้งก่อนของเขาไปได้
แจจุงเดินตามมนุษย์สกปรกคนนั้นไปเรื่อยๆ เพราะมนุษย์ที่จะสิ้นอายุขัยเท่านั้นถึงจะเห็นผู้เสพความตายดังนั้นแจจุงจึงไม่จำเป็นต้องหลบซ่อนกายจากมนุษย์ที่เดินทะลุร่างของเขาไป แจจุงเป็นเพียงแค่ลมเย็นยะเยือกที่พัดผ่าน เท่านั้นแหละที่มนุษย์เหล่านั้นสัมผัสได้
“คิม จุนซู” เสียงของผู้เสพความตายหน้าหวานเอ่ยเรียกมนุษย์สกปรกเมื่อเดินมาถึงซอยเปลี่ยวที่น่าจะเป็นทางกลับบ้านของมนุษย์คนนั้น ร่างเล็กหันตามเสียงเรียกก่อนยืนนิ่งอย่างคนเตรียมใจไว้แล้ว
“ไหนคุณบอกว่าให้เวลาผมเจ็ดวัน นี่มันเพิ่งหนึ่งวันเท่านั้นเองนะ คุณผิดคำพูด”
“ฉันไม่ได้ตั้งใจจุนซู” ริมฝีปากบางเอ่ยพลางเดินเข้าไปใกล้ “แต่เจ้าแห่งความตายรู้แล้วและถ้าฉันไม่ทำ ผู้เสพความตายตัวอื่นจะแย่งกันกัดกินดวงวิญญาณของนาย นายอาจจะทรมาน”
ผู้เสพความตายมีอยู่ทุกแห่งบนโลกอันสกปรกใบนี้ ดังนั้นเจ้าแห่งความตายจึงแบ่งเส้นรักษาเขตแดนแล้วให้ผู้เสพความตายคอยเฝ้าดูมนุษย์ของตัวเองในแต่ละเขต
หากปล่อยให้มนุษย์ที่สิ้นอายุขัยในเขตของตนมีชีวิตอยู่ต่อแล้วเจ้าแห่งโลกความตายรู้ เจ้าแห่งโลกความตายจะส่งสัญญาณให้ผู้เสพความตายเขตอื่นสามารถเสพความตายของมนุษย์คนนั้นได้ แต่มนุษย์คนนั้นจะตายอย่างผิดธรรมชาติและทรมานอย่างแสนสาหัส
เพราะยิ่งมนุษย์ตายอย่างทรมานมากเท่าไหร่ผู้เสพความตายตัวนั้นก็จะได้พลังเพิ่มมากขึ้นเท่านั้น
นั่นคือเหตุผลที่แจจุงต้องกลับมาหาจุนซูในวันนี้
“แต่พ่อผมยังไม่ได้รักษาตัว ได้โปรดเถอะฮะ ผมกำลังจะเก็บเงินได้ครบแล้ว อีกแค่นิดเดียวเท่านั้นแล้วผมจะยอมไปกับคุณอย่างไม่มีข้อแม้เลย” น้ำเสียงใสสั่นเครือพร้อมกับน้ำตาที่รื้นขึ้นตรงขอบตาทำเอาจิตใจของแจจุงสั่นคลอน มือบางข้างซ้ายที่มีสัญลักษณ์ตรามารกำแน่น ใบหน้าที่คิ้วเรียวขมวดเป็นปมเบือนหน้าไปทางอื่น
ไม่ใช่ว่าอยากผิดคำพูด แต่ตอนนี้มันไม่มีทางเลือกแล้ว และถ้าเขาปล่อยจุนซูไปอีกครั้งเกรงว่าเจ้าแห่งโลกความตายอาจลงโทษเขาซะบ้างเพื่อสั่งสอนให้เขาหลาบจำ ซึ่งนั้นก็ไม่น่าห่วงเท่ามนุษย์ตัวเล็กๆตรงหน้า จุนซูจะทนความทรมานได้โดยที่จิตวิญญาณไม่แตกหักก่อนความตายมาถึงได้หรือไม่ถ้าหากโดนผู้เสพความตายตัวอื่นเสพความตาย แจจุงไม่รู้เลยจริงๆ
“ผมขอร้อง ชีวิตผมผมไม่เสียดาย แต่อีกแค่นิดเดียวผมก็จะเก็บเงินรักษาพ่อได้แล้ว ได้โปรดเถอะ” น้ำตาใสไหลอาบแก้มเนียนพลางพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าผู้เสพความตายที่อยู่ตรงหน้าเงียบไปพักใหญ่
ครั้งแรกที่เจอแจจุงและรู้ว่าตัวเองหมดสิ้นอายุขัยของความเป็นมนุษย์ จุนซูไม่ได้ตกใจอะไรเพราะคิดอยู่เสมอว่าความตายมันเป็นเรื่องธรรมชาติ แต่บิดาที่นอนป่วยอยู่และไม่รู้ว่าจะสิ้นอายุขัยตอนไหน จุนซูก็อยากจะรักษาให้ดีที่สุดและอยากตอบแทนบุญคุณของบิดาสักครั้งเพราะหมอก็ให้ความหวังว่าถ้ามีเงินรักษา ชีวิตบิดาของเขาก็จะอยู่ต่อได้อีกหลายสิบปี
และแววตาของแจจุงที่มองจุนซูตอนนั้นมันช่างอ่อนโยน ไม่แปลกที่จุนซูจะต่อรองขอต่อชีวิต และมันก็สำเร็จ แต่เมื่อมันไม่เป็นไปตามคาด เขาก็รู้สึกเหมือนตายทั้งเป็น
“ฉันปล่อยนายไปไม่ได้จริงๆจุนซู ยกโทษให้ฉันด้วย” ใบหน้างดงามของผู้เสพความตายหันกลับไปมองใบหน้าเล็กที่มีหยาดน้ำตาไหลอาบเต็มหน้า ก่อนจะเอื้อมมือข้างซ้ายที่มีรอยตรามารของตัวเองไปจับมือข้างซ้ายของมนุษย์สกปรกตัวน้อยที่สิ้นอายุขัย
แจจุงกดนิ้วเรียวขาวซีดของตัวเองลงบนข้อมืออวบแล้วค่อยๆดูดพลังชีวิตของคนตรงหน้า จุนซูไม่ขัดขืน มีเพียงเสียงสะอื้นที่ดังชัดเจนในความรู้สึกแจจุง
ชั่วขณะที่ร่างกายของจุนซูเริ่มซีดเซียวแจจุงกลับถ่ายพลังชีวิตคืนให้จุนซูพร้อมกับอ้าริมฝีปากบางของตัวเองออกแล้วหยิบเอาจิตวิญญาณที่เป็นดวงสีขาวเล็กๆออกมา
“อ้าปากแล้วกลืนมันเข้าไปซะ” แจจุงยื่นดวงสีขาวเล็กๆนั้นส่งให้จุนซูที่ยืนงุนงงอยู่ “เร็วๆสิ!”
เมื่อเห็นมนุษย์สกปรกยืนงงนิ่งอยู่ ผู้เสพความตายเลือดบริสุทธิ์จึงเร่งด้วยน้ำเสียงที่ดังขึ้นมาจนจุนซูสะดุ้งเล็กน้อย “อะ อะไรน่ะ คุณจะทำอะไร”
“อย่าถามให้มากความ แล้วฉันจะบอกทีหลังรีบกลืนมันเข้าไปก่อน”
“ผมไม่..”
“เชื่อใจฉัน อย่างที่นายเคยเชื่อมันมาแล้วจุนซู เร็ว!”
ความงุนงงยังไม่ทันหายไปแต่จุนซูก็เอื้อมมือไปหยิบดวงสีขาวเล็กๆที่เห็นว่ามันออกมาจากปากของผู้เสพความตาย ก่อนมองสบตาร่างบางพลันเห็นเงาสูงใหญ่ของคนอื่นยืนซ้อนด้านหลังแจจุงที่จุนซูคิดว่าไม่ใช่คนแน่ๆกำลังเร่งฝีเท้าเข้ามาทางพวกเขาสองคน
“แจจุงนายทำอะไร!” เสียงทุ้มแหบพร่าคุ้นหูของเพื่อนสนิทดังขึ้นที่ด้านหลัง ทำให้แจจุงที่คาดการณ์ไว้แล้วว่าจะเป็นอย่างนี้รีบดันมืออวบขาวที่ถือจิตวิญญาณของเขาให้กลืนมันเข้าไปก่อนที่ยูชอนจะมาถึงตัวจุนซู “อย่าแจจุง!”
เพียงเสี้ยววินาทีเท่านั้น ยูชอนสายไปซะแล้ว จิตวิญญาณของแจจุงถูกจุนซูกลืนกินเข้าไป ดวงตาคมสบเข้ากับดวงตากลมโตที่มีน้ำตาเอ่อขังของจุนซูอย่างโกรธแค้น มือหนาที่บีบคอจุนซูเพื่อหวังที่จะฆ่าเอาดวงวิญญาณก่อนที่จิตวิญญาณของแจจุงจะถูกมนุษย์สกปรกคนนี้กลืนนั้นสั่นเทา ทุกอย่างมันสายไป
ยูชอนถอยออกห่างจากมนุษย์สกปรกเมื่อรู้ว่าเขามาไม่ทันการ ร่างสูงหันไปมองแจจุงด้วยสายตาเจ็บปวดปนความไม่เข้าใจ
“นายมันโง่แจจุง ทำแบบนี้ทำไม และฉันคิดว่าครั้งนี้นายท่านไม่ปล่อยนายไว้แน่ และนาย” หันกลับไปจ้องมองมนุษย์สกปรกด้วยสายตายากที่จะคาดเดาก่อนเอ่ยด้วยเสียงทุ้มต่ำที่คนฟังต้องขนลุกไปทั้งตัว “อย่าหวังว่าจะรอดความตายไปได้!”
เพราะการให้จิตวิญญาณครึ่งหนึ่งของตัวเองไปให้จุนซู จะทำจุนซูไม่สามารถโดนผู้เสพความตายตัวอื่นเสพความตายได้ เนื่องจากถือว่าจุนซูเป็นจิตวิญญาณอีกครึ่งหนึ่งของแจจุง
ผู้เสพความตายจะไม่ฆ่าจิตวิญญาณของผู้เสพความตายด้วยกัน
เพราะจะทำให้จิตวิญญาณของทั้งสองดับสลายไป นั้นเป็นกฎอีกข้อหนึ่งของโลกแห่งความตาย
จิตวิญญาณของผู้เสพความตายจะแบ่งออกเป็นสองที่ ที่แรกจะอยู่ในร่างกายของผู้เสพความตายเองแล้วแต่ว่าผู้เสพความตายตัวนั้นจะซ่อนไว้ที่ไหน จิตวิญญาณที่สองจะอยู่ที่ตรามาร
และหากจิตวิญญาณทั้งสองไม่ได้อยู่ด้วยกัน ผู้เสพความตายตัวนั้นจะอ่อนแรงและพร้อมจะดับสลายอยู่ตลอดเวลาแม้จะเสพความตายจากมนุษย์สกปรกไปมากแค่ไหนก็ตาม ไม่เหมือนกับตอนที่แจจุงปล่อยตัวจุนซูไปเพราะนั้นแค่ทำให้ตรามารเริ่มจางแต่ไม่ได้ทำให้จิตวิญญาณหลุดออกจากตรามาร
ยูชอนดึงข้อมือของจุนซูให้ร่างเล็กนั้นเข้ามาหาตนก่อนบีบจนขึ้นรอยด้วยความที่ยังไม่หายโกรธแล้วโอบประคองแจจุงไว้ จากนั้นก็พาทั้งมนุษย์ที่กลืนกินจิตวิญญาณของแจจุงและผู้เสพความตายผู้เป็นเพื่อนสนิทหายตัวไปยังโลกแห่งความตาย
..
.
.
แจจุงถูกยูชอนส่งตัวมายังห้องรับรองของเจ้าแห่งโลกความตายหรือที่ทั้งโลกแห่งความตายต่างพากันขนานนามของชอง ยุนโฮว่าจอมมาร เพื่อรอว่ายุนโฮจะทำอย่างไรต่อไปกับปัญหาที่เกิดขึ้น ส่วนมนุษย์ที่เป็นดั่งครึ่งชีวิตของผู้เสพความตายหน้าสวยถูกยูชอนนำไปไว้ที่หอคอยมืดด้านหลังปราสาทเพื่อรอการตัดสินใจของจอมมารเช่นกัน
เสียงตวัดฝ่ามือลงบนแก้มใสดังไปทั่วห้องทันทีที่ชอง ยุนโฮถึงตัวแจจุง ดวงตาสีแดงเย็นชาขอจอมมารคล้ายกับจะมีไฟลุกอยู่ในนั้นด้วยอารมณ์โมโห
แก้มเนียนปรากฏรอยนิ้วมือขึ้นทันทีพร้อมกับเลือดสีดำที่มุมปากบาง ความผิดครั้งใหญ่ของแจจุงกับบทลงโทษที่เพิ่งเริ่มต้นของยุนโฮ
“ฉันจะทำยังไงกับนายดีแจจุง จะทำยังไงกับปัญหาที่นายก่อดี!” ไร้ซึ่งคำตอบ แจจุงรู้ดีว่าที่นายท่านของตนพูดนั้นไม่ใช่ประโยคคำถาม “เพราะคิดว่าตัวเองสำคัญใช่ไหม หรือเพราะฉันไม่เคยแตะต้องนาย นายเลยกล้าลองดีกับฉันแบบนี้!”
มือแกร่งบีบคางของแจจุงให้เงยหน้าขึ้นมามองเขา ก่อนจะบีบมันแรงขึ้นเมื่อสบเข้ากับดวงตาสีเทาที่เมื่อก่อนเป็นสีดำรัตติกาล แต่เพราะจิตวิญญาณอีกครึ่งหนึ่งไม่อยู่สีดวงตาจึงอ่อนลง
“ผม ผมขอโทษ”
“นายพูดคำนี้มากี่ครั้งแล้วแจจุง!” มือหนาสะบัดใบหน้าสวยของผู้เสพความตายเลือดบริสุทธิ์ออกห่างด้วยแรงโมโหจนร่างบางนั้นล้มลงกับพื้น ไอโกรธที่เย็นยะเยือกจากร่างของจอมมารคุกรุ่นไปทั่วห้อง แม้หวาดกลัวจนแทบขาดใจแต่แจจุงก็ไม่มีทางเลือก น้ำตาเอ่อล้นที่ขอบตาสวยอย่างหักห้ามไม่อยู่ “ต่อให้ช่วยมนุษย์สกปรกตนนั้นไว้ก็อย่าหวังว่าฉันจะปล่อยให้มันรอด ฉันจะพิสูจน์ให้นายเห็นว่าสิ่งที่นายคิดมันผิดมหันต์เลยละแจจุง!”
“อย่าทำเขา ปล่อยเขาไปเถอะนะครับ ผมขอร้อง”
“หึ ขอมากไปหรือเปล่าทาสผู้บริสุทธิ์” รอยยิ้มเหยียดจากร่างสูงที่ส่งมาให้ทำเอาตัวแจจุงสั่นไปทั้งตัวด้วยความกลัว ถึงอย่างนั้นร่างบางก็ค่อยๆพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นยืนพร้อมมองสบตาคมสีแดงเย็นชาทั้งน้ำตาเอ่อล้น
“ฮึก แลกกับการปฏิญาณตนไม่คืนคำของผม นายท่าน ฮึก จะให้ในสิ่งที่ผมขอได้ไหมครับ”
“บังอาจ! ” เสียงตวาดลั่นอย่างโกรธจัดดังไปทั่วห้อง ทำเอาแจจุงน้ำตาไหลพรากก่อนจะสัมผัสได้ถึงไอเย็นยะเยือกรอบตัว “ฉันสร้างนายขึ้นมาด้วยมือขอองฉันเอง ถ้าอยากแปดเปื้อนนักฉันก็จะทำให้นายแปดเปื้อนด้วยมือของฉันเองคิม แจจุง!”
การปฏิญาณตนไม่คืนคำ คือการปฏิญาณตนว่าจะให้ผู้เสพตายตัวอื่นสามารถเสพความสุขจากตัวเองได้ทั้งทางจิตใจและร่างกายเพื่อแลกกับการที่จะได้รับพลังความตายจากผู้เสพความตัวนั้นเป็นสิ่งตอบแทน และเมื่อพลังความตายนั้นมีมากพอก็จะสามารถหลอมรวมจนกลายเป็นจิตวิญญาณของตนได้
แต่จิตวิญญาณที่ได้มาใหม่นั้นจะเป็นสีดำเพราะถือว่าไม่ใช่จิตวิญญาณที่ถูกสร้างขึ้นแต่แรก ดังนั้นจึงถือว่าเป็นผู้เสพความตายชั้นต่ำและแปดเปื้อนเพราะได้พลังความตายมาจากผู้เสพความตายหลายตัว
และเมื่อแจจุงบอกว่าจะปฏิญาณตนไม่คืนคำเพียงเพื่อแลกกับการให้เขาปล่อยตัวมนุษย์สกปรกคนนั้นไป ยิ่งทำให้เจ้าแห่งโลกความตายโกรธหนัก
ชอง ยุนโฮขบกราบแน่นข่มความโกรธก่อนเอ่ยกับร่างบางตรงหน้าอีกครั้ง “ไปเอาจิตวิญญาณนายคืนมาแจจุง ไม่อย่างนั้นฉันจะถือว่านายอยากลองดีกับฉัน”
“นายท่าน ไม่ ฮึก” ใบหน้าหวานส่ายไปมาทั้งน้ำตา ถ้าแจจุงไปเอาจิตวิญญาณของตัวเองคืนมานั้นเท่ากับว่าจุนซูต้องตายทันที “ผมจะปฏิญาณตนไม่คืนคำ ผมจะไม่ทำให้ตัวเองดับสลาย ฮะ ฮึก แต่อย่าทำอะไรเขาเลยนะครับ โอ้ยย”
เสียงหวานร้องเจ็บออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่เมื่อจอมมารกระชากต้นแขนบางของตัวเองเข้าไปใกล้ มือนึงบีบต้นแขนอีกมือบีบลำคอเนียนไว้เกือบรอบลำคอ
“อย่าพูดว่าจะปฏิญาณตนไม่คืนคำอีก! นายมันเลือดบริสุทธิ์ จะอยู่ก็อยู่ในกำมือฉัน จะตายก็ต้องตายเพราะน้ำมือฉันเท่านั้น! อย่าทำให้ฉันขายหน้าด้วยการทำให้ร่างของนายแปดเปื้อนด้วยมือโสโครกของผู้เสพความตายตัวอื่น อย่าแม้แต่จะคิดแจจุง” ไอเย็นยะเยือกรอบตัวแจจุงทวีคูณความเย็นขึ้นเมื่อความโกรธของเจ้าแห่งความตายไม่มีท่าทางว่าจะลดลง ใบหน้าคมโน้มต่ำลงกระซิบข้างหูแจจุง “ในเมื่ออยากช่วยชีวิตมนุษย์สกปรกตนนั้นด้วยชีวิตของตัวเอง ฉันก็จะทำให้ชีวิตที่เหลืออยู่ของนายต้องอยู่อย่างแปดเปื้อนสมใจเลยละแจจุง!”
“ไม่! นายท่าน ผมไม่ได้ต้องการแบบนี้ อย่า! ฮึก” แจจุงดิ้นเมื่อโดนลำแขนแกร่งของเจ้าแห่งโลกความตายโอบกอดเอวบางของตนไว้ รู้ทันทีว่านายท่านจะเป็นผู้ให้พลังความตายแก่เขาเอง ตอนนี้จิตใจของเขาอ่อนแอไม่มีทางที่จะมอบความสุขทางใจให้ผู้เสพได้
ทางเดียวที่ยุนโฮจะเสพความสุขจากเขาไปได้นั้นคือทางร่างกาย
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
just a little talk about fiction~*
- แต่งฟิคเรื่องนี้เพราะรอยเพ้นท์รูปตรามารที่แขนซ้ายแจจุง
ดังนั้นศัพท์ที่มีในฟิคจะคุ้นหูคุ้นตานั่นเพราะยืมมาจากภาพยนตร์เรื่องแฮร์รี่ พอคเตอร์นะคะ
- แค่ยืมศัพท์มาไม่ได้ยืมอิมเมจหรือพล็อตมา ดังนั้นอย่ายึดติดกับคำศัพท์เหล่านั้นนะคะ แต่อาจจะมีคล้ายๆบ้างบางที เท่านั้น
- สงสัยศัพท์ไหนถามได้นะคะ
มนุษย์สกปรก - คำที่ผู้เสพความตายใช้เรียกมนุษย์ที่สิ้นอายุขัย
ผู้เสพความตายเลือดบริสุทธิ์ - มนุษย์ที่สิ้นอายุขัยแล้วถูกจอมมารทำให้เป็นผู้เสพความตายด้วยตัวเอง
จอมมาร - เจ้าแห่งโลกความตาย , ชอง ยุนโฮ
ความคิดเห็น