ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : • รักมาก
• รัมา (มันยาแย)
26-30/09/64-17-18/10/64 ☀︎♡
12/02/66 ☀︎♡
รัแรอนายทิศเหนือ
ื่อ 'แพรพลอย' าวะนิเทศ ปี1
ผัมมันเป็นนไปสืบหามาให้ ผัมือเพื่อนที่ีสุอผมเลย แพรพลอยัวเล็ ๆ น่ารั แ้มป่อ ๆ นผมใเ็บแอบเอาไปเพ้อถึ น่ารันอมว่าน่ารัไม่ไ้
นอะไรน่ารัแบบนี้
ไม่รู้ินอะไรเ้าไปถึไ้น่ารันานี้
ยิ่รอยยิ้มที่ผมไ้เห็น ทำเอาผมแทบละลายลไปอับพื้น แม้ไ้เห็นแ่รั้เียว็าม
“อีเหนือ น้ำลายไหลแล้ว”
เสียเรียื่อผมอผัม ทำให้ผมที่ำลัเพ้อถึแพรพลอย ถึลับหันมามอ้อน ำลัไ้ที่เลย ผัมมันไม่น่าัผมเลยริ ๆ
่อนที่ผมะหันไปมอทาเ้าอโรอาหารอะผมอีรั้ ั้แ่วันนั้นที่ผมเอแพรพลอย ผม็ไม่ไ้เอเธออีเลย
มันเหมือนราวับวามฝัน
เลยทำให้ทุวันอนเที่ย ผม้อรีบมาโรอาหาระ เพื่อที่ผมะมานั่ะเ้ออมอหา ว่าวันนี้ผมะไ้เอแพรพลอยหรือเปล่า
“ไอ้เหนือ ูว่ามึไปะนิเทศ ็ไ้เอน้อแพรพลอยอมึแล้วมั้ย”
“ไม่ไป ูอยาให้มันเป็นพรหมลิิ”
“…”
ผมหันไปพูับไอ้โยทันที ที่แน่ใว่าวันนี้แพรพลอยไม่มาิน้าวที่ะผมแล้ว พร้อมับทำหน้าเศร้าทันที ผมรู้ว่าวิธีอไอ้โยมัน่ายนิเียว
แ่
มันไม่น่าประทับใไ
ผมอยาให้แพรพลอยเอผมรั้แรแล้วประทับใ ให้มันเป็นเหมือนพรหมลิิอเราสอนที่ไ้มาเอัน
“พรหมลิิที่มึสร้าเอนะเหรอ อีเหนือ”
"T_T”
อ์แม่ผัมมาแล้ว
ผัมเบะปาใส่ทันทีที่แะผมไ้ ่อนะหันไปหาไอ้ะวันที่นั่ทำหน้านิ่เหมือนเิม ไม่ออวามิเห็นอะไร
เออ ูรู้มึหล่อ
ไอ้ะวัน
“ะวัน มึไม่เบื่ออีเหนือมันหรือไ”
“…”
“เพ้อถึน้อแพรพลอยลอแบบนี้ ทั้ที่น้อเายัไม่รู้ัมันเลย้วย้ำ”
“ไอ้ม มึอย่ามา ูอบอูไหม”
ผมหันไปโวยวายใส่ผัมอีรั้ ที่ผัมหาแนวร่วมอย่าไอ้ะวัน แ่อโทษทีรับ
ไอ้ะวันนะ มันเพื่อนผมรับ
"อบเา แล้วเาอบมึไหม อีเหนือ"
"T_T"
ำพูอผัมทำผมแทบร้อไห้ แทใำผมเ้าเ็ม ๆ
“แล้วมึะทำยัไ่อ ไอ้เหนือ”
ผมิหนัับำถามอไอ้โย ถึผมะูเหมือนเ้าู้ ุยับนนั้นที นนี้ที แ่ผมไม่เยีบใร่อน มีแ่นอื่นที่เ้ามาหาผมเอ และที่สำัผมยัไม่เยมีแฟนสัน ผมเลยไม่รู้ว่าัวเอ้อทำยัไ่อานี้
“เอาริ ๆ ปะ ไอ้โย”
“…”
ผัม ไอ้โย หรือแม้แ่ไอ้ะวัน็หันมอผม เหมือนลุ้นับำอบที่ผมำลัะอบออไป
“ไม่รู้วะ”
“โห่!!!”
ผัมับไอ้โยทำหน้าผิหวัใส่ผมทันที เมื่อผมอบแบบนั้นออ มีแ่ไอ้ะวันเท่านั้น ที่ไม่ไ้แสอาารอะไรออมา นิ่สนิทราวับ
รูปปั้นประิมารรมิ้นเอ
็ผมไม่รู้ริ ๆ ว่า้อเอาไ่อ ะ้อีบแพรพลอยแบบไหน ะ้อทำยัไให้แพรพลอยอบผม
ผมโรโ่เลยในเรื่อนี้
ไอ้โยยับหน้าเ้ามาใล้ผมทันที เหมือนลัวว่าใระไ้ยินสิ่ที่มันะพูออมา
“ไอ้เหนือ ูมีอยู่วิธีหนึ่ มึสนใปะ”
ำพูอไอ้โย ทำให้ผมหรี่ามอมันอย่าับผมทันที ถึไอ้โยมันะูไม่น่าเื่อถือเท่าไร แ่ผมะฟัำแนะนำอมันหน่อย็ไ้
“ว่ามา”
“ถ้ามึเอแพรพลอยอีรั้”
“…”
“ูแนะนำให้มึพุ่นเลย เ้าไปทั ทำยัไ็ไ้ให้น้อแพรพลอยอมึ เารู้ัมึ ไอ้เหนือ”
“…”
“เพราะเท่าทีู่สัเวันนั้น น้อแพรพลอยอมึยัไม่เยไ้รู้ั หรือเห็นมึั ๆ สัรั้เลย”
“…”
ผมิามำพูอไอ้โย ็ริอยาที่มันพู ผมแทบไม่ไ้สัเอะไรเลย นอาหน้าอแพรพลอย
“เื่อู น้อแพรพลอยอบมึแน่นอน ไอ้เหนือ”
ำพูอไอ้โย ทำให้ผมมีำลัใึ้นมา ผมมามั่นในใ ถ้าผมมีโอาสเอแพรพลอยอีรั้ ผมะเ้าไปทำวามรู้ัับเธอทันที ะไม่ปล่อยโอาสให้เสียเปล่า
และะทำทุวิถีทาให้แพรพลอย
มาเป็นแฟนนแรอนายทิศเหนือให้ไ้
ทุนอยู
☀︎☀︎☀︎☀︎☀︎☀︎☀︎☀︎☀︎
และเหมือนวามั้ใผมะเป็นผล
เพราะว่าวันรุ่ึ้น เมื่อถึเวลาเที่ยแบบทุวัน ผม็รีบเินนำลุ่มเพื่อน เ้ามาในโรอาหาระแบบทุรั้ ็เอเ้าับลุ่มอแพรพลอยเ้าพอี
ผมะัทันที
พรหมลิิอผมมาแล้ว
และลุ่มอแพรพลอยเอ็เหมือนัน แุ่สนใอผมอยู่ที่นนเียวเท่านั้น
แพรพลอย
แพรพลอยอยู่รลาในลุ่มเพื่อนอเธอ ่อนที่เราะสอบาัน และแพรพลอย็เป็นนหลบสายาผมไป่อน ทำให้ผมยิ้มออมา และนึเอ็นูในวามน่ารัอเธอ
และผม้อมอแพรพลอยนานไปหน่อย เลยทำให้เพื่อนในลุ่มอแพรพลอยทัผมึ้นมา่อน
“เออ อโทษ่ะ พี่เหนือวิศวะใ่ไหมะ”
และนที่เรียสิผมให้ลับมาโฟัสับนอื่นนอาแพรพลอย ็ือเพื่อนอแพรพลอยอีนที่ผมไม่ไ้สนใเลยสันิ
“รับ พี่ื่อ ทิศเหนือ”
ผมยิ้มว้าอย่ามีเสน่ห์ทันที เมื่อหันไปอบ ่อนสายาะหันลับไปมอแพรพลอยเหมือนเิมอีรั้ เอาให้รู้ไปเลยว่า
นายทิศเหนืออบนนี้
และแพรพลอยเอ็รู้ว่าผมำลัมอเธออยู่ เพื่อนอผมนอื่น็เินมาสมทบ้านหลัผมเรียบร้อยแล้วอนนี้ ผมเลยรีบเปิโอาสให้ัวเอ ้วยารวนเพื่อนแพรพลอยุย
“น้อ ๆ รู้ัพี่้วยเหรอรับ”
“พี่เหนือ่ะ พี่เหนือออะันานี้ มีใรไม่รู้ัพี่็บ้าแล้ว่ะ”
“อ๋อ รับ”
ผมรู้ัวีว่าัวเอั แ่อนนี้ผมอยาให้แ่นนเียวเท่านั้นที่รู้ัผม ผมเริ่มปิบัิารรุีบแพรพลอยทันที ้วยารเินเ้าไปใล้แพรพลอย
“เออ พี่อโทษนะรับ”
“…”
“พอีพี่อยารู้ัน้อรับ”
“…”
“ไม่ทราบว่าน้อื่ออะไรรับ”
ำถามอผมเรียเสียรี๊ร๊าาลุ่มเพื่อนแพรพลอยไ้เป็นอย่าี ส่วนนที่ผมอยารู้ัลับหน้าแ และหลบหลัเพื่อนทันที เลยทำให้ผม้อะโหน้าไปมอหน้าอีน แพรพลอยเม้นปาัวเอ ่อนะหันมายิ้มว้าให้ผม โยมีเพื่อน ๆ อเธอ่อยเียร์อยู่ใล้ ๆ
รอยยิ้มที่สะให้หัวใผมหยุนิ่
เหมือนโลนี้ มีแ่ผมับแพรพลอยเท่านั้น รอยยิ้มที่ผมิว่าไม่มีใรในโลใบนี้ยิ้มสวยเท่านี้แล้วริ ๆ ่วเวลาหลุมรัอผมเิึ้นอีรั้ เมื่อแพรพลอยแนะนำัวเอับผม
“เออ แพรพลอย่ะ”
และผมิว่าไม่มีใรเหมาะสมที่ะเป็นแฟนนายทิศเหนือไ้เท่าับ….
แพรพลอย
อีแล้ว
☀︎☀︎☀︎☀︎☀︎☀︎☀︎☀︎☀︎
ผมนอนมอมือถือัวเอ แล้วยิ้มน้อยยิ้มให่ออมา อ่าน้อวามอแพรพลอยที่อบโ้ลับมา
ยิ้มว้านไอ้ะวันที่นอนอ่านหนัสือ้า ๆ หันมามอ ่อนะมวิ้วเหมือนสสัยว่าผมเป็นอะไร ผมเลยวามือถือัวเอ เมื่อแพรพลอยอัวไปนอน และผมบอฝันีแพรพลอยไปแล้ว ่อนหันไปุยับไอ้ะวันแทน
“ไอ้ะวัน”
“…”
“มึว่าูะอแพรพลอยเป็นแฟนยัไีวะ”
“เหนือ นนี้”
ผมมอไอ้ะวันที่ทำสีหน้าแปล ๆ และที่สำัมันะพูอะไรออมา ็ไม่ยอมพู อ้ำอึ้อยู่ไ้ เหมือนมันำลัลัเลอะไรสัอย่า นผม้อยับเ้าไปใล้ แล้วเอียหน้ามอมันอย่าสสัย
“นนี้?”
"..."
“มึริัเหรอ เหนือ”
“เออิวะ ูโรริัเลย ไอ้ะวัน”
“…”
“ูฝันไปถึอนาอูับแพรพลอยแล้ว้วย”
"..."
"อนาทีู่ะมีวามสุับแพรพลอย"
"..."
ไอ้ะวันมันไม่ไ้พูอะไร่อหลัาที่ผมอบำถาม แ่ผมทำหน้าเพ้อฝันไปแล้ว อนาที่มีแพรพลอยอยู่้วยมัน้อีมาแน่ ๆ ็แ่ิผม็มีวามสุแล้ว ผมหันไปมอไอ้ะวันอีรั้ ่อนะับแนมันเย่าเบา ๆ
“ไอ้ะวัน มึ่วยูิหน่อย”
“…”
“ูอยาอแพรพลอยเป็นแฟน”
“เหนือ มึุยับน้อเานานหรือยั”
ำถามอไอ้ะวัน ทำให้ผมิทบทวน ผมเริ่มุยริัับแพรพลอยั้แ่วันที่เราทำวามรู้ััน และแล่อทาิ่อันนถึวันนี้็ประมา
“หนึ่เือน”
“..”
“ไอ้ะวัน แ่เวลามันไม่เี่ยวเปล่าวะ ูมั่นใว่าู”
“…”
“อบแพรพลอย”
ผมทำหน้าริั ให้ไอ้ะวันมันเื่อแบบนั้น ผมไม่เยมั่นใอะไรเท่านี้มา่อนเลย ผมอบแพรพลอยริ ๆ ยิ่ไุ้ย ยิ่ไ้รู้ั ผมยิ่อบแพรพลอยมาึ้นเรื่อย ๆ และมันมาพอที่ะเปลี่ยนเป็น
รั
ผมรัแพรพลอย
สายาที่ไอ้ะวันมันมอผมวูบไหวไปั่วะ ่อนะลับมาเป็นปิ ผมว่าไอ้ะวันมันไม่เยเอผมในหมวริัแบบนี้ับใรสันที่ผ่านมา เพราะที่ผ่านมาผมยัไม่เอใร แ่อนนี้เอแล้ว และนนี้ผมริัและริใ้วย
ผมวาฝันอนาอเราไว้แล้ว้วย
“อืม ูะ่วยมึ เหนือ”
ผมยิ้มว้าทันที เมื่อไอ้ะวันมันอบลับผมมาแบบนั้น ผมรู้ว่าถ้าไอ้ะวันมันรับปาแล้ว มันะ่วยผมอย่าเ็มที่ นผมไ้เป็นแฟนับแพรพลอยแน่นอน
"ูอบุมึล่วหน้าเลย ไอ้ะวัน"
ผมยิ้มว้าให้ไอ้ะวัน แ่ิผม็มีวามสุแล้ว
ทุน
☀︎☀︎☀︎☀︎☀︎☀︎☀︎☀︎☀︎
“่ะ พลอย”
[พี่เหนืออยู่ไหนแล้วะ]
“พี่อยู่ในร้านแล้ว่ะ พลอยอยู่ไหนแล้ว่ะ”
[พลอยำลัถึ่ะ พี่เหนือรอพลอยหน่อยนะะ”
“่ะ ไม่้อรับ พี่รอไ้”
[่ะ]
ผมยิ้มออมา อนที่แพรพลอยัสายไปแล้ว วันนี้ผมมีนัเอับแพรพลอยที่าเฟ่แห่หนึ่ไม่ไลามหาลัยเท่าไร ามวามิอไอ้โยและเพื่อนนอื่น อนที่ผมปรึษาเรื่อ
วิธีอแพรพลอยเป็นแฟน
วันนี้แพรพลอยลับบ้าน เลยทำให้ผมไปรับเธอไม่ไ้ เราเลย่าน่ามา วันนี้ผมเลือแ่ัวที่หล่อที่สุในีวิ ้วยเสื้อเิ้สีฟ้ายี่ห้อัอไอ้ะวันที่มันให้ผมยืมมาใส่อีที ับาเสแล็สีำ มันูแ่าาุที่ผมอบใส่ในีวิประำวัน แ่ผมอยาูีในสายาแพรพลอยให้มาที่สุในวันนี้
เพราะมันะเป็นวันพิเศษ
อเราลอไป
ไอ้ะวันให้ผมยืมรถมาใ้้วย ไม่ใ่ไอ้แหรอ แ่เป็นรถเ๋อพี่อาทิย์ที่มันับลับมาอนโเมื่อวัน่อน เหมือนไอ้ะวันมันรู้ว่าผม้อใ้รถ
ไอ้ะวัน
โรเป็นเพื่อนที่รู้ใผมริ ๆ
ผมนั่รอในร้านไม่นาน แพรพลอย็เินเ้ามา ับนที่เราอบไม่ว่าะอยู่ท่ามลาผู้นมามายแ่ไหน เรา็ะยัมอเห็น
ผมมอเห็นแพรพลอยทันที
วันนี้แพรพลอยแ่ัว้วยุเรสสีฟ้าลายอเี่สีาวทีู่เ้าับเธอมา ๆ แพรพลอยยิ้มว้าอนที่มอเห็นผม และผมเอ็ไม่่าับเธอเท่าไร
ผมยิ้มว้าที่สุเท่าที่ีวินี้ะยิ้มไ้ ่อนะลุึ้นยืน แพรพลอยเินมาถึที่โ๊ะที่ผมรออยู่
“พี่เหนือ รอพลอยนานไหมะ”
“ไม่นาน่ะ”
“พลอยอโทษ รถมันิมาเลย่ะ”
่อให้ผมรอนานว่านี้สั 2-3 ั่วโม หรือทั้วันผม็รอไ้ ถ้าเป็นแพรพลอย ผมเินไปเลื่อนเ้าอี้ให้แพรพลอยนั่ทันที
“อบุ่ะ พี่เหนือ”
“่ะ”
่อนะเินไปนั่ฝั่ร้ามามเิม เราสบาัน แววาอเราทัู้่มันเ็มไป้วยวามรัที่มีให้ัน
“พลอยอยาทานอะไระ สั่เลยมื้อนี้พี่เลี้ยเอ”
“อบุ่ะ พี่เหนือใีที่สุเลย่ะ”
แพรพลอยยิ้มว้า ่อนะเปิเมนูที่มีพนัานเอามาให้ เธอทำาโ เมื่อไ้เห็นรูปประอบในนั้น ่อนะส่ยิ้มหวานมาให้ผมอีรั้
“พี่เหนือ่ะ พลอยัสินใไม่ถูเลย่ะ”
“…”
“น่าินทุอย่าเลย”
“็สั่มาหลาย ๆ อย่า็ไ้่ะ เี๋ยวพี่่วยินเอ”
“อบุ่ะ”
แพรพลอยยิ้มีใ ที่ผมามใเธอ ็ว่าที่แฟนทั้น แ่นี้ผมทำให้ไ้อยู่แล้ว ่อนที่เธอะรายารอหวานที่เธออยาินลไป
ำแนะนำอไอ้ะวันมันไ้ผล มันบอว่าผู้หิอบอหวาน แ่ผม็อบนะ และไม่รู้ว่าไอ้ะวันมันไปรู้ไ้ยัไ ผมไม่เยเห็นมันีบใรสัน
หรือว่ามันเยับใรมา่อน
ผมิในใ แ่่ามันเถอะ ไม่ใ่เรื่ออผมอยู่แล้ว ผมมอแพรพลอยไม่วาา เหมือนมันมีประายแสสีมพูออมาาแพรพลอยเลย ไม่ว่าเธอะยิ้ม ะพูอะไรออมา มันูีนผมหลไม่ไหว หรือว่าผมะลั่รัแพรพลอยไปแล้ว
“พี่เหนือ”
“พี่เหนือ่ะ”
“รับ พลอย”
“พี่เหนือเป็นอะไรหรือเปล่าะ”
“…”
“มอหน้าพลอยแล้ว็ยิ้ม”
“เป็นรับ”
“พี่เหนือเป็นอะไระ ไม่สบายรไหนหรือเปล่า”
บาทีนเรา็ไม่้อรอัหวะหรือเวลา แ่ิว่ามันใ่ ็แ่พูมันออไปเท่านั้นเอ
“พี่ว่า พี่ไม่่อยสบายเท่าไร่ะ”
ท่าทีอแพรพลอยเปลี่ยนเป็นร้อนรนทันที ที่ผมพูแบบนั้นออมา เธอรีบยืนมือมาเะหน้าผาผมทันที
และผมใ้โอาสนี้ับมือแพรพลอยเอาไว้ เธอทำหน้า แ่ผมลับยิ้มว้า
“แพรพลอย่ะ”
“่ะ”
“พี่เหนือ ว่าพี่เป็น”
“เป็นอะไระ พี่เหนือไปหาหมอไหมะ เี๋ยวพลอยพาไป”
“พี่เหนือเรว่าหมอะรัษาโรอพี่ไม่ไ้่ะ”
แพรพลอยเอามืออี้ามาับมือผมทันที เมื่อผมพูแบบนั้น และทำท่าเหมือนะร้อไห้ ผมึรวบมือทั้สออแพรพลอยเอาไว้
“เพราะว่าโรที่พี่เป็นมีแ่นเียวเท่านั้นที่รัษาไ้่ะ”
“ใระ พี่เหนือบอพลอยไ้ไหม เผื่อพลอยรู้ั ะไ้อร้อให้เารัษาพี่”
“แพรพลอย่ะ”
“่ะ”
แพรพลอยทำหน้า ที่อยู่ ๆ ผม็เรียื่อเธอึ้นมา ่อนที่ผมะยิ้มอย่าอบอุ่นส่วามรู้สึอัวเอที่มี่อแพรพลอยให้เธอไ้รับรู้
“เป็นแฟนับพี่เหนือนะะ”
“…”
แพรพลอยทำาโทันที ่อนะเริ่มปะิปะ่อเรื่อราวที่ผมพู และผม็ไม่ปล่อยให้แพรพลอยินาน ็เริ่มรุ่อทันที
“นที่ะรัษาพี่ให้หายาโรนี้ไ้ มีแ่นเียว่ะ”
“…”
“เพราะพี่อบพลอย ็้อเป็นพลอยเท่านั้น่ะ ที่้อรัษาพี่เหนือนนี้”
ผมมอปิิริยาอแพรพลอยทันที เธอเม้นปาแน่น หน้าแ้วยวามเินอาย ไม่ยอมสบา ผมเลย้อเอียหน้า้มลไปถามเอาำอบอแพรพลอยอีรั้
“ว่าไะ พลอย”
“…”
“เป็นแฟนับพี่เหนือนะะ”
แพรพลอยใ้เวลาิไม่นาน ็เยหน้าึ้นมาสบาและยิ้มว้า และผม็ไ้ำอบอำถามทันที
“่ะ พลอยะเป็นนรัษาพี่เหนือเอ”
และแฟนนแรอนายทิศเหนือ
ือ แพรพลอย
นั้นเอ
tbc
#เหนืออะวัน
ไม่ร้อนะ บอัวเอ T_T
26-30/09/64-17-18/10/64 ☀︎♡
12/02/66 ☀︎♡
รัแรอนายทิศเหนือ
ื่อ 'แพรพลอย' าวะนิเทศ ปี1
ผัมมันเป็นนไปสืบหามาให้ ผัมือเพื่อนที่ีสุอผมเลย แพรพลอยัวเล็ ๆ น่ารั แ้มป่อ ๆ นผมใเ็บแอบเอาไปเพ้อถึ น่ารันอมว่าน่ารัไม่ไ้
นอะไรน่ารัแบบนี้
ไม่รู้ินอะไรเ้าไปถึไ้น่ารันานี้
ยิ่รอยยิ้มที่ผมไ้เห็น ทำเอาผมแทบละลายลไปอับพื้น แม้ไ้เห็นแ่รั้เียว็าม
“อีเหนือ น้ำลายไหลแล้ว”
เสียเรียื่อผมอผัม ทำให้ผมที่ำลัเพ้อถึแพรพลอย ถึลับหันมามอ้อน ำลัไ้ที่เลย ผัมมันไม่น่าัผมเลยริ ๆ
่อนที่ผมะหันไปมอทาเ้าอโรอาหารอะผมอีรั้ ั้แ่วันนั้นที่ผมเอแพรพลอย ผม็ไม่ไ้เอเธออีเลย
มันเหมือนราวับวามฝัน
เลยทำให้ทุวันอนเที่ย ผม้อรีบมาโรอาหาระ เพื่อที่ผมะมานั่ะเ้ออมอหา ว่าวันนี้ผมะไ้เอแพรพลอยหรือเปล่า
“ไอ้เหนือ ูว่ามึไปะนิเทศ ็ไ้เอน้อแพรพลอยอมึแล้วมั้ย”
“ไม่ไป ูอยาให้มันเป็นพรหมลิิ”
“…”
ผมหันไปพูับไอ้โยทันที ที่แน่ใว่าวันนี้แพรพลอยไม่มาิน้าวที่ะผมแล้ว พร้อมับทำหน้าเศร้าทันที ผมรู้ว่าวิธีอไอ้โยมัน่ายนิเียว
แ่
มันไม่น่าประทับใไ
ผมอยาให้แพรพลอยเอผมรั้แรแล้วประทับใ ให้มันเป็นเหมือนพรหมลิิอเราสอนที่ไ้มาเอัน
“พรหมลิิที่มึสร้าเอนะเหรอ อีเหนือ”
"T_T”
อ์แม่ผัมมาแล้ว
ผัมเบะปาใส่ทันทีที่แะผมไ้ ่อนะหันไปหาไอ้ะวันที่นั่ทำหน้านิ่เหมือนเิม ไม่ออวามิเห็นอะไร
เออ ูรู้มึหล่อ
ไอ้ะวัน
“ะวัน มึไม่เบื่ออีเหนือมันหรือไ”
“…”
“เพ้อถึน้อแพรพลอยลอแบบนี้ ทั้ที่น้อเายัไม่รู้ัมันเลย้วย้ำ”
“ไอ้ม มึอย่ามา ูอบอูไหม”
ผมหันไปโวยวายใส่ผัมอีรั้ ที่ผัมหาแนวร่วมอย่าไอ้ะวัน แ่อโทษทีรับ
ไอ้ะวันนะ มันเพื่อนผมรับ
"อบเา แล้วเาอบมึไหม อีเหนือ"
"T_T"
ำพูอผัมทำผมแทบร้อไห้ แทใำผมเ้าเ็ม ๆ
“แล้วมึะทำยัไ่อ ไอ้เหนือ”
ผมิหนัับำถามอไอ้โย ถึผมะูเหมือนเ้าู้ ุยับนนั้นที นนี้ที แ่ผมไม่เยีบใร่อน มีแ่นอื่นที่เ้ามาหาผมเอ และที่สำัผมยัไม่เยมีแฟนสัน ผมเลยไม่รู้ว่าัวเอ้อทำยัไ่อานี้
“เอาริ ๆ ปะ ไอ้โย”
“…”
ผัม ไอ้โย หรือแม้แ่ไอ้ะวัน็หันมอผม เหมือนลุ้นับำอบที่ผมำลัะอบออไป
“ไม่รู้วะ”
“โห่!!!”
ผัมับไอ้โยทำหน้าผิหวัใส่ผมทันที เมื่อผมอบแบบนั้นออ มีแ่ไอ้ะวันเท่านั้น ที่ไม่ไ้แสอาารอะไรออมา นิ่สนิทราวับ
รูปปั้นประิมารรมิ้นเอ
็ผมไม่รู้ริ ๆ ว่า้อเอาไ่อ ะ้อีบแพรพลอยแบบไหน ะ้อทำยัไให้แพรพลอยอบผม
ผมโรโ่เลยในเรื่อนี้
ไอ้โยยับหน้าเ้ามาใล้ผมทันที เหมือนลัวว่าใระไ้ยินสิ่ที่มันะพูออมา
“ไอ้เหนือ ูมีอยู่วิธีหนึ่ มึสนใปะ”
ำพูอไอ้โย ทำให้ผมหรี่ามอมันอย่าับผมทันที ถึไอ้โยมันะูไม่น่าเื่อถือเท่าไร แ่ผมะฟัำแนะนำอมันหน่อย็ไ้
“ว่ามา”
“ถ้ามึเอแพรพลอยอีรั้”
“…”
“ูแนะนำให้มึพุ่นเลย เ้าไปทั ทำยัไ็ไ้ให้น้อแพรพลอยอมึ เารู้ัมึ ไอ้เหนือ”
“…”
“เพราะเท่าทีู่สัเวันนั้น น้อแพรพลอยอมึยัไม่เยไ้รู้ั หรือเห็นมึั ๆ สัรั้เลย”
“…”
ผมิามำพูอไอ้โย ็ริอยาที่มันพู ผมแทบไม่ไ้สัเอะไรเลย นอาหน้าอแพรพลอย
“เื่อู น้อแพรพลอยอบมึแน่นอน ไอ้เหนือ”
ำพูอไอ้โย ทำให้ผมมีำลัใึ้นมา ผมมามั่นในใ ถ้าผมมีโอาสเอแพรพลอยอีรั้ ผมะเ้าไปทำวามรู้ัับเธอทันที ะไม่ปล่อยโอาสให้เสียเปล่า
และะทำทุวิถีทาให้แพรพลอย
มาเป็นแฟนนแรอนายทิศเหนือให้ไ้
ทุนอยู
☀︎☀︎☀︎☀︎☀︎☀︎☀︎☀︎☀︎
และเหมือนวามั้ใผมะเป็นผล
เพราะว่าวันรุ่ึ้น เมื่อถึเวลาเที่ยแบบทุวัน ผม็รีบเินนำลุ่มเพื่อน เ้ามาในโรอาหาระแบบทุรั้ ็เอเ้าับลุ่มอแพรพลอยเ้าพอี
ผมะัทันที
พรหมลิิอผมมาแล้ว
และลุ่มอแพรพลอยเอ็เหมือนัน แุ่สนใอผมอยู่ที่นนเียวเท่านั้น
แพรพลอย
แพรพลอยอยู่รลาในลุ่มเพื่อนอเธอ ่อนที่เราะสอบาัน และแพรพลอย็เป็นนหลบสายาผมไป่อน ทำให้ผมยิ้มออมา และนึเอ็นูในวามน่ารัอเธอ
และผม้อมอแพรพลอยนานไปหน่อย เลยทำให้เพื่อนในลุ่มอแพรพลอยทัผมึ้นมา่อน
“เออ อโทษ่ะ พี่เหนือวิศวะใ่ไหมะ”
และนที่เรียสิผมให้ลับมาโฟัสับนอื่นนอาแพรพลอย ็ือเพื่อนอแพรพลอยอีนที่ผมไม่ไ้สนใเลยสันิ
“รับ พี่ื่อ ทิศเหนือ”
ผมยิ้มว้าอย่ามีเสน่ห์ทันที เมื่อหันไปอบ ่อนสายาะหันลับไปมอแพรพลอยเหมือนเิมอีรั้ เอาให้รู้ไปเลยว่า
นายทิศเหนืออบนนี้
และแพรพลอยเอ็รู้ว่าผมำลัมอเธออยู่ เพื่อนอผมนอื่น็เินมาสมทบ้านหลัผมเรียบร้อยแล้วอนนี้ ผมเลยรีบเปิโอาสให้ัวเอ ้วยารวนเพื่อนแพรพลอยุย
“น้อ ๆ รู้ัพี่้วยเหรอรับ”
“พี่เหนือ่ะ พี่เหนือออะันานี้ มีใรไม่รู้ัพี่็บ้าแล้ว่ะ”
“อ๋อ รับ”
ผมรู้ัวีว่าัวเอั แ่อนนี้ผมอยาให้แ่นนเียวเท่านั้นที่รู้ัผม ผมเริ่มปิบัิารรุีบแพรพลอยทันที ้วยารเินเ้าไปใล้แพรพลอย
“เออ พี่อโทษนะรับ”
“…”
“พอีพี่อยารู้ัน้อรับ”
“…”
“ไม่ทราบว่าน้อื่ออะไรรับ”
ำถามอผมเรียเสียรี๊ร๊าาลุ่มเพื่อนแพรพลอยไ้เป็นอย่าี ส่วนนที่ผมอยารู้ัลับหน้าแ และหลบหลัเพื่อนทันที เลยทำให้ผม้อะโหน้าไปมอหน้าอีน แพรพลอยเม้นปาัวเอ ่อนะหันมายิ้มว้าให้ผม โยมีเพื่อน ๆ อเธอ่อยเียร์อยู่ใล้ ๆ
รอยยิ้มที่สะให้หัวใผมหยุนิ่
เหมือนโลนี้ มีแ่ผมับแพรพลอยเท่านั้น รอยยิ้มที่ผมิว่าไม่มีใรในโลใบนี้ยิ้มสวยเท่านี้แล้วริ ๆ ่วเวลาหลุมรัอผมเิึ้นอีรั้ เมื่อแพรพลอยแนะนำัวเอับผม
“เออ แพรพลอย่ะ”
และผมิว่าไม่มีใรเหมาะสมที่ะเป็นแฟนนายทิศเหนือไ้เท่าับ….
แพรพลอย
อีแล้ว
☀︎☀︎☀︎☀︎☀︎☀︎☀︎☀︎☀︎
ผมนอนมอมือถือัวเอ แล้วยิ้มน้อยยิ้มให่ออมา อ่าน้อวามอแพรพลอยที่อบโ้ลับมา
ยิ้มว้านไอ้ะวันที่นอนอ่านหนัสือ้า ๆ หันมามอ ่อนะมวิ้วเหมือนสสัยว่าผมเป็นอะไร ผมเลยวามือถือัวเอ เมื่อแพรพลอยอัวไปนอน และผมบอฝันีแพรพลอยไปแล้ว ่อนหันไปุยับไอ้ะวันแทน
“ไอ้ะวัน”
“…”
“มึว่าูะอแพรพลอยเป็นแฟนยัไีวะ”
“เหนือ นนี้”
ผมมอไอ้ะวันที่ทำสีหน้าแปล ๆ และที่สำัมันะพูอะไรออมา ็ไม่ยอมพู อ้ำอึ้อยู่ไ้ เหมือนมันำลัลัเลอะไรสัอย่า นผม้อยับเ้าไปใล้ แล้วเอียหน้ามอมันอย่าสสัย
“นนี้?”
"..."
“มึริัเหรอ เหนือ”
“เออิวะ ูโรริัเลย ไอ้ะวัน”
“…”
“ูฝันไปถึอนาอูับแพรพลอยแล้ว้วย”
"..."
"อนาทีู่ะมีวามสุับแพรพลอย"
"..."
ไอ้ะวันมันไม่ไ้พูอะไร่อหลัาที่ผมอบำถาม แ่ผมทำหน้าเพ้อฝันไปแล้ว อนาที่มีแพรพลอยอยู่้วยมัน้อีมาแน่ ๆ ็แ่ิผม็มีวามสุแล้ว ผมหันไปมอไอ้ะวันอีรั้ ่อนะับแนมันเย่าเบา ๆ
“ไอ้ะวัน มึ่วยูิหน่อย”
“…”
“ูอยาอแพรพลอยเป็นแฟน”
“เหนือ มึุยับน้อเานานหรือยั”
ำถามอไอ้ะวัน ทำให้ผมิทบทวน ผมเริ่มุยริัับแพรพลอยั้แ่วันที่เราทำวามรู้ััน และแล่อทาิ่อันนถึวันนี้็ประมา
“หนึ่เือน”
“..”
“ไอ้ะวัน แ่เวลามันไม่เี่ยวเปล่าวะ ูมั่นใว่าู”
“…”
“อบแพรพลอย”
ผมทำหน้าริั ให้ไอ้ะวันมันเื่อแบบนั้น ผมไม่เยมั่นใอะไรเท่านี้มา่อนเลย ผมอบแพรพลอยริ ๆ ยิ่ไุ้ย ยิ่ไ้รู้ั ผมยิ่อบแพรพลอยมาึ้นเรื่อย ๆ และมันมาพอที่ะเปลี่ยนเป็น
รั
ผมรัแพรพลอย
สายาที่ไอ้ะวันมันมอผมวูบไหวไปั่วะ ่อนะลับมาเป็นปิ ผมว่าไอ้ะวันมันไม่เยเอผมในหมวริัแบบนี้ับใรสันที่ผ่านมา เพราะที่ผ่านมาผมยัไม่เอใร แ่อนนี้เอแล้ว และนนี้ผมริัและริใ้วย
ผมวาฝันอนาอเราไว้แล้ว้วย
“อืม ูะ่วยมึ เหนือ”
ผมยิ้มว้าทันที เมื่อไอ้ะวันมันอบลับผมมาแบบนั้น ผมรู้ว่าถ้าไอ้ะวันมันรับปาแล้ว มันะ่วยผมอย่าเ็มที่ นผมไ้เป็นแฟนับแพรพลอยแน่นอน
"ูอบุมึล่วหน้าเลย ไอ้ะวัน"
ผมยิ้มว้าให้ไอ้ะวัน แ่ิผม็มีวามสุแล้ว
ทุน
☀︎☀︎☀︎☀︎☀︎☀︎☀︎☀︎☀︎
“่ะ พลอย”
[พี่เหนืออยู่ไหนแล้วะ]
“พี่อยู่ในร้านแล้ว่ะ พลอยอยู่ไหนแล้ว่ะ”
[พลอยำลัถึ่ะ พี่เหนือรอพลอยหน่อยนะะ”
“่ะ ไม่้อรับ พี่รอไ้”
[่ะ]
ผมยิ้มออมา อนที่แพรพลอยัสายไปแล้ว วันนี้ผมมีนัเอับแพรพลอยที่าเฟ่แห่หนึ่ไม่ไลามหาลัยเท่าไร ามวามิอไอ้โยและเพื่อนนอื่น อนที่ผมปรึษาเรื่อ
วิธีอแพรพลอยเป็นแฟน
วันนี้แพรพลอยลับบ้าน เลยทำให้ผมไปรับเธอไม่ไ้ เราเลย่าน่ามา วันนี้ผมเลือแ่ัวที่หล่อที่สุในีวิ ้วยเสื้อเิ้สีฟ้ายี่ห้อัอไอ้ะวันที่มันให้ผมยืมมาใส่อีที ับาเสแล็สีำ มันูแ่าาุที่ผมอบใส่ในีวิประำวัน แ่ผมอยาูีในสายาแพรพลอยให้มาที่สุในวันนี้
เพราะมันะเป็นวันพิเศษ
อเราลอไป
ไอ้ะวันให้ผมยืมรถมาใ้้วย ไม่ใ่ไอ้แหรอ แ่เป็นรถเ๋อพี่อาทิย์ที่มันับลับมาอนโเมื่อวัน่อน เหมือนไอ้ะวันมันรู้ว่าผม้อใ้รถ
ไอ้ะวัน
โรเป็นเพื่อนที่รู้ใผมริ ๆ
ผมนั่รอในร้านไม่นาน แพรพลอย็เินเ้ามา ับนที่เราอบไม่ว่าะอยู่ท่ามลาผู้นมามายแ่ไหน เรา็ะยัมอเห็น
ผมมอเห็นแพรพลอยทันที
วันนี้แพรพลอยแ่ัว้วยุเรสสีฟ้าลายอเี่สีาวทีู่เ้าับเธอมา ๆ แพรพลอยยิ้มว้าอนที่มอเห็นผม และผมเอ็ไม่่าับเธอเท่าไร
ผมยิ้มว้าที่สุเท่าที่ีวินี้ะยิ้มไ้ ่อนะลุึ้นยืน แพรพลอยเินมาถึที่โ๊ะที่ผมรออยู่
“พี่เหนือ รอพลอยนานไหมะ”
“ไม่นาน่ะ”
“พลอยอโทษ รถมันิมาเลย่ะ”
่อให้ผมรอนานว่านี้สั 2-3 ั่วโม หรือทั้วันผม็รอไ้ ถ้าเป็นแพรพลอย ผมเินไปเลื่อนเ้าอี้ให้แพรพลอยนั่ทันที
“อบุ่ะ พี่เหนือ”
“่ะ”
่อนะเินไปนั่ฝั่ร้ามามเิม เราสบาัน แววาอเราทัู้่มันเ็มไป้วยวามรัที่มีให้ัน
“พลอยอยาทานอะไระ สั่เลยมื้อนี้พี่เลี้ยเอ”
“อบุ่ะ พี่เหนือใีที่สุเลย่ะ”
แพรพลอยยิ้มว้า ่อนะเปิเมนูที่มีพนัานเอามาให้ เธอทำาโ เมื่อไ้เห็นรูปประอบในนั้น ่อนะส่ยิ้มหวานมาให้ผมอีรั้
“พี่เหนือ่ะ พลอยัสินใไม่ถูเลย่ะ”
“…”
“น่าินทุอย่าเลย”
“็สั่มาหลาย ๆ อย่า็ไ้่ะ เี๋ยวพี่่วยินเอ”
“อบุ่ะ”
แพรพลอยยิ้มีใ ที่ผมามใเธอ ็ว่าที่แฟนทั้น แ่นี้ผมทำให้ไ้อยู่แล้ว ่อนที่เธอะรายารอหวานที่เธออยาินลไป
ำแนะนำอไอ้ะวันมันไ้ผล มันบอว่าผู้หิอบอหวาน แ่ผม็อบนะ และไม่รู้ว่าไอ้ะวันมันไปรู้ไ้ยัไ ผมไม่เยเห็นมันีบใรสัน
หรือว่ามันเยับใรมา่อน
ผมิในใ แ่่ามันเถอะ ไม่ใ่เรื่ออผมอยู่แล้ว ผมมอแพรพลอยไม่วาา เหมือนมันมีประายแสสีมพูออมาาแพรพลอยเลย ไม่ว่าเธอะยิ้ม ะพูอะไรออมา มันูีนผมหลไม่ไหว หรือว่าผมะลั่รัแพรพลอยไปแล้ว
“พี่เหนือ”
“พี่เหนือ่ะ”
“รับ พลอย”
“พี่เหนือเป็นอะไรหรือเปล่าะ”
“…”
“มอหน้าพลอยแล้ว็ยิ้ม”
“เป็นรับ”
“พี่เหนือเป็นอะไระ ไม่สบายรไหนหรือเปล่า”
บาทีนเรา็ไม่้อรอัหวะหรือเวลา แ่ิว่ามันใ่ ็แ่พูมันออไปเท่านั้นเอ
“พี่ว่า พี่ไม่่อยสบายเท่าไร่ะ”
ท่าทีอแพรพลอยเปลี่ยนเป็นร้อนรนทันที ที่ผมพูแบบนั้นออมา เธอรีบยืนมือมาเะหน้าผาผมทันที
และผมใ้โอาสนี้ับมือแพรพลอยเอาไว้ เธอทำหน้า แ่ผมลับยิ้มว้า
“แพรพลอย่ะ”
“่ะ”
“พี่เหนือ ว่าพี่เป็น”
“เป็นอะไระ พี่เหนือไปหาหมอไหมะ เี๋ยวพลอยพาไป”
“พี่เหนือเรว่าหมอะรัษาโรอพี่ไม่ไ้่ะ”
แพรพลอยเอามืออี้ามาับมือผมทันที เมื่อผมพูแบบนั้น และทำท่าเหมือนะร้อไห้ ผมึรวบมือทั้สออแพรพลอยเอาไว้
“เพราะว่าโรที่พี่เป็นมีแ่นเียวเท่านั้นที่รัษาไ้่ะ”
“ใระ พี่เหนือบอพลอยไ้ไหม เผื่อพลอยรู้ั ะไ้อร้อให้เารัษาพี่”
“แพรพลอย่ะ”
“่ะ”
แพรพลอยทำหน้า ที่อยู่ ๆ ผม็เรียื่อเธอึ้นมา ่อนที่ผมะยิ้มอย่าอบอุ่นส่วามรู้สึอัวเอที่มี่อแพรพลอยให้เธอไ้รับรู้
“เป็นแฟนับพี่เหนือนะะ”
“…”
แพรพลอยทำาโทันที ่อนะเริ่มปะิปะ่อเรื่อราวที่ผมพู และผม็ไม่ปล่อยให้แพรพลอยินาน ็เริ่มรุ่อทันที
“นที่ะรัษาพี่ให้หายาโรนี้ไ้ มีแ่นเียว่ะ”
“…”
“เพราะพี่อบพลอย ็้อเป็นพลอยเท่านั้น่ะ ที่้อรัษาพี่เหนือนนี้”
ผมมอปิิริยาอแพรพลอยทันที เธอเม้นปาแน่น หน้าแ้วยวามเินอาย ไม่ยอมสบา ผมเลย้อเอียหน้า้มลไปถามเอาำอบอแพรพลอยอีรั้
“ว่าไะ พลอย”
“…”
“เป็นแฟนับพี่เหนือนะะ”
แพรพลอยใ้เวลาิไม่นาน ็เยหน้าึ้นมาสบาและยิ้มว้า และผม็ไ้ำอบอำถามทันที
“่ะ พลอยะเป็นนรัษาพี่เหนือเอ”
และแฟนนแรอนายทิศเหนือ
ือ แพรพลอย
นั้นเอ
tbc
#เหนืออะวัน
ไม่ร้อนะ บอัวเอ T_T
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น