[Fic SJ] Day Dream คุณคือคนคนนั้นของผม

ลำดับตอนที่ #3 : chapter 1

     ****อัพ 80 เปอร์เซ็นต์****                                                                                                                                   ณ สนามบินอินชอนที่มีผู้คนผลุกพ่าน..ชายหนุ่มร่างหนาสูง จมูกโด่ง ปากได้รูป สวมสูทสีดำ สมาร์ตสใกับเป็นลูกเจ้าของธุรกิจใหญ่โตอันดับสองของประเทศเกาหลีอย่างชเว ซีวอน กำลังเดินออกจากเกทมุ่งหน้าไปยังรถสปอร์ตสีดำสุขุม มีระดับโดยมีคนขับกำลังยืนเปิดประตูต้อนรับอยู่นั้น ร่างโปร่งก็เดินเปิดประตูหลังเข้าไปนั่ง                                                                                                  ขณะที่ร่างหนาของซีวอนกำลังนั่งพักผ่อนอยู่นั้นก็มีเสียง " เนกา บูจุกเค ซอนอน.."  เป็นท่อนเพลงในเพลง Y ของวงSuper Junior ซึ่งเป็นวงระดับตำนานซึ่งเดบิวต์มาได้ปีที่แปดแล้ว และยังเป็นเพลงที่ร่างหนาชื่นชอบด้วย
     เขาปลดล็อกหน้าจอไอโฟนซึ่งมีรูปเด็กตัวเล็กๆน่ารักคนหนึ่งซึ่งถ้ามองโดยผิวเผินแล้วทุกคนจะคิดว่าเป็นเด็กผู้หญิงน่ารักๆคนหนึ่ง แต่ถ้าสังเกตดีๆจะรู้ได้ว่าเค้าเป็นเด็กผู้ชาย  พอเค้าปลดล็อกหน้าจอเสร็จจึงเห็นได้ว่าพ่อของเขาซึ่งเป็นประธานบริษัทชเวกรุ๊ปโทรมา เขาจึงรีบรับสาย
  "ซีวอนตอนนี้ลูกถึงไหนแล้วฮึ แกมาหาพ่อที่บริษัทด้วยนะ บริษัทเตรียมต้อนรับการกลับมาของแกอยู่ โดยเฉพาะแม่แกเค้ารอแกอยู่นะ" ร่างหนาสูงรูปร่างแทบไม่ผิดเพี้ยนไปจากซีวอนเพียงแต่ดูมีอายุกว่าซึ่งกำลังนั่งอยู่ที่เก้าอี้ทำงานของเขาพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ
   "ครับพ่อ เดี๋ยวผมเข้าไปผมว่าจะไปเคลียร์เรื่องฟาร์มของผมที่แถบๆชานเมืองพอดีครับ"
ร่างหนาบอกคนขับรถให้รีบขับเพื่อให้ไปถึงจุดหมายโดยเร็ว คนอื่นจะได้ไม่ต้องรอเขานาน



   "ฮีชอลตื่นได้แล้วนะ"  ร่างโปร่งจุมพิตลงบนริมฝีปากอวบอิ่มของร่างบางเบาๆ
   "งื้อออ"  ร่างบางกอดซุกกับอกกว้างของร่างโปร่งแน่นราวกับลูกแมวน้อยที่ต้องการความอบอุ่น  ดูแล้วคงไม่ยอมตื่นง่ายๆแน่ๆ ร่างโปร่งทำท่าครุ่นคิดอยู่สักครู่แล้วก้มลงไปกระซิบคนในอ้อมกอดอย่างแผ่วเบา........
   "ถ้าไม่ตื่น.......ฮันจะจับซินกดนะคร้าบ......"  ร่างโปร่งพูดด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์
   "ไม่เอาน้าา"  ร่างบางรีบตื่นเอาหัวถูๆแขนร่างโปร่งอย่างอ้อนๆ พร้อมกับเงยหน้ามองร่างโปร่งตาแป๋วราวกับลูกแมวน้อยไร้เดียงสา
   "ฮึๆๆ"  ร่างโปร่งแก้งไม่สนใจร่างบาง เขารู้ว่าถ้าขู่อย่างงี้ฮีชอลจะรีบตื่นเพราะตั้งอต่เป็นแฟนกันมาหลายปีเขาทะนุถนอมฮีชอลขนาดไหน สิ่งที่เขาทำมากที่สุดก็แค่จูบ..เท่านั้น  เขาอยากจะทะนุถนอมร่างบางที่ยังขาวบริสุทธิ์ของเขาเอาไว้
   "ฮันอ่าาอย่าทำอะไรชอลเลยนะๆๆ"  ร่างบางกอดร่างโปร่งแล้วเงยหน้าขึ้นมามองตาแป๋ว 
   เฮ้อฮันคยองมาเฟียที่สั่งฆ่าคนไม่เลือกอย่างเขาต้องมาแพ้กับตาแป๋วๆของร่างบางซะจริงๆ เห็นแล้วฮันคนนี้ทำอะไรไม่ลงเล๊ยย ร่างบางเป็นคนเดียวที่เค้ายอมอ่อนโยนขนาดนี้..
   "อ่าคร้าบฮันไม่ทำอะไรชอลก็ได้คร้าบ แต่ชอลต้องรีบไปอาบน้ำแต่งตัวสวยๆ เตรียมตัวไปรีสอร์ทที่เราจะไปเที่ยวกันนะครับ โอเคไหม? "  ร่างโปร่งลูบผมร่างบางเบาๆอย่างอ่อนโยนแล้วเผลอยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว
   "รีสอร์ทๆๆๆ ที่รีสอร์ทมีสวนดอกไม้ไหมฮะ?? " ร่างบางตาโตเพราะสิ่งที่เขาชอบมากที่สุดนั้นก็คือ "ดอกกุหลาบสีขาว"สาเหตุที่ชอบน่ะเหรอ? ก็เพราะสีขาวบริสุทธิ์ของมันซึ่งพออยู่ท่ามกลางแดดยิ่งเปร่งประกายและมีหนามในตัวทำให้จับต้องได้ยากเนื่องจากหนามของมันนั่นเอง ทำให้มันเปรียบเสมือนของสูงที่ยากจะจับต้อง นี่แหละสาเหตุที่ร่างบางชอบ
   ร่างโปร่งยิ้มกว้างเมื่อเห็นร่างบางทำท่ากระตือรือร้นอยากไปขนาดนั้น 
   "มีคร้าบ รีบไปอาบน้ำแต่งตัวซะครับเดี๋ยวฮันพาไปนะ^^"   
   รา่งบางรีบกระตือรือร้นวิ่งไปเปลี่ยนเสื้อผ้าอาบน้ำแต่งตัว  20นาทีต่อมา......ร่างบางออกมาพร้อมกับเสื้อฮูดหูแมวลายดำสลับขาวกับกางเกงแลกกิ้งสีดำพอดีตัว ช่างเหมือนแมวน้อยซะจริงๆ
   "ฮันฮะๆๆไปรีสอร์ทกันๆๆๆ"   ร่างบางรีบวิ่งมาคล้องแขนร่างโปร่งพร้อมเขย่าๆแบนเร่งเร้าให้ร่างโปร่งพาตนไปรีสอร์ท
   "อ่าคร้าบบ ไปกันเถอะๆ"   ร่างโปร่งใส่ชุดไปรเวสเสื้อยืดสีขาว กางเกนยีนส์ สวมแว่นกันแดดเบรนเนมสีดำสนิท จูงมือร่าบางลงบันไดไม้สักที่ออกแบบรูปทรงสวยงามราวกับบันไดในราชวังสมัยก่อนเพื่อนเดินไปขึ้นรถปอร์เช่สีแดงเลือดนก ป้ายแดงของร่างโปร่งพร้อมกับขับรถไปยังจุดมุ่งหมายของพวกเขาโดยมีร่างโปร่งเป็นคนขับและมีร่างบางนั่งอยู่ข้างๆคนขับ ร่างบางชมวิวทิวทัศน์ของเส้นทางที่เดินทางผ่านด้วยความตื่นเต้น