คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ปฐมบท แห่ง ตำนาน วู๊ว ~ [เค้าจาหรูอ่ะ ทำไม]
สถานีรถไฟชื่อดังในประเทศ ญี่ปุ่น
เด็กสาว ร่างเพรียว ไม่สูงมากนัก (จัดว่าเตี้ย) เดินปะปนไปกับ หมู่คนมากมาย ในยามเช้าที่เร่งรีบ แต่เธอกลับ ดูไม่กลมกลืนไปหมู่คนทั่วไปซักเท่าไหร่ . . หญิงสาวห่อตัวเล็กน้อยเพราะอากาศยามเช้าดูจะหนาวเย็นเป็นพิเศษ เสื้อโค๊ชขนฟูตัวใหญ่ดูจะช่วยอะไรเธอไม่ได้มากนัก เรือนผมสีกาแฟสะบัดไปมาอย่างคนรีบเดิน ใบหน้ารูปไข่ ออกไปทางเรียวเริ่มขาวซีดแต่พวงแก้มสองข้างของเธอกลับขึ้นสีจัด เธอดูเหมือนคนป่วยว่ามั้ย ?
แชะ ~
เสียงกล้องถ่ายรูปดังขึ้น ซึ่งจะเปิดของใครไปไม่ได้นอกจากฉันเองนางเอกของเรื่องค่ะ
> <’’ รูปนี้สวยนะแต่ดันติด คน(หล่อ)ผู้เดินไม่ดูทางเอาซะเลย
เกริ่นมาซะยาวมักจะไร้สาระเสมอค่ะ
“โซฮี” เสียงหม่าม๊าผู้น่ารักของฉันซึ่งเรียกชื่อฉันกังวานมาแต่ไกล ตอนนี้ครอบครัวของพวกเราเดินทางมาที่ประเทศญี่ปุ่น ขณะนี้ดิฉันและครอบครัวอยู่ในสถานที่ท่องเที่ยวที่มีชื่อว่า วัดศาลาทอง หรือ วัดคิงกะกุ
จากนั่งรถไฟมาเป็นเวลา 1 ชั่วโมง..มั้ง (เอ่อ ไม่รู้หรอกเพราะฉันเผลอหลับ แหะๆ)
“ไชน่า กับ เซนเบ อยู่ตรงโน้นแหนะลูกไปตามมาถ่ายรูปให้ม๊าทีซิจ๊ะ ><” ทันทีเชียว
“อ่าค่ะ หม่าม๊า”ฉันตอบรับและเดินออกมา ว่าแต่ โน้น ของหม่าม๊า
นี่มันอยู่มุมไหนของโลกวะเนี่ย คือ ฉันหาไม่เจอ จบข่าว O_O!
หนึงชั่วโมงต่อมา . .
“โซ ไม่ทราบไปเดินหาเค้า กับ เบ้ ยังไงอ่ะ เค้าเจอม๊าก่อนโซอีก”
(ไชน่า = ขนมจีน) (เซนเบ = เบ้) เสียงของยัยขนมจีนที่ไม่เคยเรียกฉันว่าพี่ซักครั้ง เยาะเย้ย อย่างสะใจ แล้วแกจะทำไม ก็ชั้นเทพจัดอ่ะ
“แล้วไม่ทราบเมิงสองตัวไปมุดหัวอยู่ใต้โคนต้น ซากุระ หรอฟะ หายากหาเย็น”
ปวดเฮดกับนาง
“เค้าไม่ได้บ้าเหมือนเจ๊นี่ เฮ๊ย เบ้ เจ๊เค้าด่าเมิงง่ะ >[]<”
พอเถียงไม่ได้นางมารขนมทรีนเลยไปแฉใส่น้องใหม่ผู้ ไร้(าย)เดียงสาของฉันทันที
“อ่ะ จริงเหรอจีน ใหม่ว่าไม่หรอกมั้ง พี่โซ ฮึก ฮืออ อ T[]T”
เอาแล้วไง นางมารร้ายตัวจริงออกโรงซะแล้ว “ฟูจ๊ะ ^ ^+”
เสียงหวานซ่อนอำมหิตของหม่าม๊า แว่วกระทบหูซ้ายทันที แอ๊ ~
“โอ๋ๆใหม่จ๋า (หยุดร้องดิฟะ ยัยนางมารล้านเล่มเกวียน)”
“หยุดร้องน้า~ (ไว้เจ่เจ้จะหาแกรบให้กิน >__<)”
ปล. ในวงเล่มนั่นคิดถ้าพูดจริงๆมีหลังไม่ตายดี แม่เค้าหวงลูกสาว ((คนเล็ก))
“ร้าน DE’boria แมวน้ำบูชิๆ ลิมิเตจอิดิชั่น ล่าสุด =_=*”
ท่าไม้ตาย ปราบจอมโจร[โคตะระ]งก
“ซึกๆ ฮึกๆ อึก ฮึบ ! . . ไฮยะ(ให้เยอะ เอ๊ย!! ก็ได้ค่ะ)”
หมดแล้วๆ ค่าขนม ช้าน ฮือ . . ซักวันๆ แม่จะเอามันถีบกลับ ขั้วโลก ( ? )
น้องเวล T T กร๊าซซซซซซ #$%^*
“ม๊า หนูไปซื้อของนะ T_T”เอาเลยม๊าฉุดรั้งหนู รั้งหนู รั้งหนู >[]< ไม่ให้ไป ม่ายย
“ได้จ่ะ” เพล้ง ~!! ความฝันแตก ชะ -หลาย แง๊งง T T
ร้านโทนสีครีมอ่อนๆสุดฟู่ฟ่า ตรงหน้าฉันมันเป็นที่ดูดเงินชัดๆใช่ค่ะ มันคือ
‘เดอโบเรีย ช๊อปส์’ ตุ๊กตามากมายหลายหลาก ที่ ต้องแลกด้วยเงินมากมายมหาศาล(เช่นกัน) กำลังเรียงรายส่งยิ้มกว้าง น่าสะพรึงกลัวมาให้ฉัน = =’’ ที่นี่ไม่ว่าจะเป็นตุ๊กตา กระเบื้องเครือบยันตุ๊กตาขนสึ่งมีชิวิต[เว้นแต่มนุษย์] SHE มีหมดค่ะ
(ได้ค่าโฆษณามั้ยเนี่ย >O<//)
เดินมาซักพักฉันก็พบเจอกับ เจ้า บูชิบูชิ พ่อ แม่ ลูก ทำไมของไม่หมดๆไปอ๊ะ T T
รุ่นที่นางมารสั่งตรงมาจากนรกเชียวนะ เอาหล่ะ ต้องหยิบพวกแกเดินไปที่เค้าน์เตอร์ แล้ว จ่ายตังค์จำนวนมากมายเกินความจำเป็นซินะ =[]=^^
ให้ตาย แคชเชียร์ที่น่าเนียนยังกะตุ๊กตากระเบื้องเครือบ น่าหมวยแบบสาวเอเชีย น่าจะอายุเท่าๆ ยัยจีน ยัยใหม่ (14 ปี) แฝดนรกสะเทือนแน่ๆ
หวา ! มัวแต่ยืนมองแคชเชียร์ ร้านไกล้จะปิดแล้ว ง่า จริงๆแล้วเราก็มาเย็นด้วยละมั้ง “ทั้งหมด XXXX เยนค่ะ”เธอพูดกับฉันเป็นภาษาญี่ปุ่น ทำไมเธอถึงได้มีแผลเล็กๆเต็มตัวเลยล่ะ ฉันคิดระหว่างที่เดินออกมาจึงทำให้เหม่อหน่อยๆแล้ว . . พลั่ว~ เฮ้ย ! โอ้ยย~!
5 นาที ต่อมา . .
ในขณะที่ยัยหมวยน่าเนียนกำลังทำแผลบนหน้าผากที่ถูกขอบประตูกระแทก(เข้าจังๆ)ของฉันอย่างเมามัน = =’’ ใช่ เมามัน ต้องใช้คำนี้แหละ เพราะมันกดเอาๆ เลยอ่ะ
ส่วนคนเปิดประตูเข้าแสกกลางหน้าจนแว่นกันแดดฉันแหก ก็ไม่ได้มีความรู้สึกผิดมากมาย
แต่อย่างใด เพราะ มันไม่ใช่คนอื่นคนไกลแต่อย่างใด มันผู้นั้น คือ ไกด์ทัวร์สุดรักสุดสวาท พ่วงด้วยดีกรีลูกชายคุณหญิงป้าเพื่อนรักแม่ฉันเอง ชเว ซึงฮยอน !
........................................................................
ขอแย้มนิดนึง คู่ G-SO [หรือ Heedragon] ไม่รู้ว่าถูกใจกันอ่ะเปล๊า คือ ชอบของแปลกอ่ะ หุๆ ส่วนที่เจอ ตาเทมป์ ก็อย่าคิดลึกไป อ่ะ หุๆ รับรอง ไม่มีเพื่อนรัก แทงข้างหลัง ! ชะนีกรีดร้อง ผั้วว วว ~
[ชะอุ้ย หรือจะเปลี่ยนเป็น..เทมจี..ดีเค๊อะ ท่านผู้อ่าน ฮี่ๆๆ -.,-]
ปอ ยอ ออ. ในที่นี้ คุณปู่ ของเรามิได้เป็นไกด์แต่อย่างใด
ประมาณว่ามาช่วยเป็นไกด์ แบบมีความนัย แอบแฝง !
ความคิดเห็น