ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Dangerous Love *Chapter5
[กลางดึกที่ห้องคยูฮยอน]
ร่างบางเดินเข้าไปในห้องของคยูฮยอนให้เงียบที่สุด ซองมินเห็นร่างสูงนอนอยู่บนเตียงไม่ขยับ จึงค่อยๆขึ้นไปคร่อมร่างสูงแล้วจับข้อมือหนาทั้งสองขึ้นมาก่อนจะเอาเชือกมัดไว้กับหัวเตียง แต่อยู่ดีๆร่างสูงก็ตื่นขึ้น
"ซองมิน นี่นายเข้ามาทำอะไรในนี้"คยูฮยอนถาม แต่ก็ต้องตกใจที่มือทั้งสองข้างถูกมัดไว้อยู่ ซองมินเห็นว่าร่างสูงทำอะไรไม่ได้รอยยิ้มแห่งชัยชนะก็ปรากฎบนใบหน้าหวาน
"ว่าไง คุณชายคยู ตกใจเหรอ"ซองมินพูดเสียงนิ่มๆ มือก็เลื่อนลงไปปลดกระดุมทีละเม็ด
"นายจะทำอะไรน่ะ"คยูฮยอนรู้สึกอึดอัด จะดิ้นก็ดิ้นไม่ได้
"ก็ทำอย่างที่นายเคยทำกับฉันไงล่ะ"แล้วซองมินก็ถอดเสื้อร่างสูงออกไป ก่อนจะเอามือบางลูบไล้ไปทั่วแผ่นอก ทำให้ร่างสูงที่อยู่ข้างใต้เกิดอารมณ์ไม่น้อย
"หยุดเถอะ"คยูฮยอนพูด
"ทีฉันขอทำไมนายไม่ให้ล่ะ"ซองมินพูดแล้วก้อลงไปจูบร่างสูงที่อยู่ข้างใต้ แต่โดนรุกกลับ ร่างสูงยกหัวขึ้นมาบดขยี้ริมฝีปากบางอย่างร้อนแรง ซองมินเผลอเคลิ้มไปกับจูบนั้นเลยรีบถอนตัวออกมาก่อนที่จะระทวยไปหมด
"แฮ่ก แฮ่ก"ซองมินหอบหายใจถี่ คยูฮยอนมองก่อนจะยิ้มมุมปาก
"เป็นอะไรไปล่ะซองมิน จะเมะไม่ใช่เหรอ หยุดทำไมล่ะ"ซองมินมองอย่างเจ็บใจ
ในเมื่อจูบไม่ได้ผลก็ต้องทำอย่างนี้ล่ะมั้ง
ซองมินเลื่อนมือลงไปตรงแกนกายที่มีกางเกงกั้นอยู่ มือเรียวบางลูบคลำไปมา ร่างสูงเห็นแบบนั้นก็ยกขาขึ้นไปถูไถกับส่วนอ่อนไหวของร่างบางที่มีกางเกงกั้นอยู่เหมือนกัน
"อือ......"ซองมินหลุดครางออกมา ร่างกายเริ่มระทวยไร้เรี่ยวแรงไปหมด ซองมินรีบลุกออกมาจากตรงนั้นทันที
"ไปทำอะไรอยู่ตรงนั้นล่ะซองมิน"ตอนนี้คยูฮยอนรู้สึกว่าได้เปรียบร่างบางมาก
"นะ นะ นี่นาย ขนาดมือถูกมัดอยู่ยังจะใช้ขาอีกเหรอ"ซองมินพูดแบบไม่อยากจะเชื่อ
"ก็นายทำมา ฉันก็ทำกลับ เป็นไง อารมณ์มาแล้วล่ะสิ"คยูฮยอนยิ้มเจ้าเล่ห์
"นาย.....รู้ได้ยังไง"ร่างบางหน้าแดง
"ถ้าไม่อยากค้าง ก็มาแก้เชือกให้ฉันสิ"ร่างบางค่อยๆลุก แล้วเดินเข้าไปช้าๆก่อนจะ....
"แบ่ร!!!!!"ซองมินแลบลิ้นใส่ร่างสูง ทำเอาร่างสูงเอ๋อไปพักใหญ่
"นี่นายคิดว่าฉันโง่หรือไง ให้แก้เชือกให้นายเนี่ยนะ มีหวังพรุ่งนี้ฉันไม่ต้องไปโรงเรียนกันพอดี เชิญนอนค้างไปคนเดียวเถอะ!!!"ซองมินพูดเสร็จก็วิ่งออกจากห้องไป
"นี่เจ้าบ้า! อย่างน้อยก็มาแก้เชือกให้ฉันก่อนเซ่!"คยูฮยอนตะโกนไล่หลังซองมิน
[รุ่งเช้า]
ซองมินลุกขึ้นบิดขี้เกียจไปมา แล้วเดินไปอาบน้ำแต่งตัว พอซองมินแต่งตัวเสร็จก็เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าตัวเองกำลังลืมอะไรบางอย่าง ร่างบางรีบวิ่งไปที่ห้องคยูฮยอนทันที พอเข้าไปก็เห็นคยูฮยอนมองมาที่เขาอยู่ ซึ่งดูแล้วก็รู้ว่าตื่นนานแล้ว
"มาแล้วเหรอ เจ้าตัวแสบ ทีนี้จะแก้เชือกให้ฉันได้หรือยัง"คยูฮยอนยังอยู่สภาพเดิมไม่ต่างจากเมื่อคืนแต่ก็ยังหลับได้ลง ซองมินรีบเข้าไปแก้เชือกให้ พอแก้เชือกเสร็จร่างสูงก็จับข้อมือไปมาแล้วมองมาที่ร่างบางอย่างเจ็บใจ ซองมินเห็นอย่างนั้นก็ทำตัวไม่ถูก
"อะ เอ่อ นะ นี่ฉันทำอะไรลงไปเหรอ"ร่างบางพูดตะกุกตะกัก
"อย่าทำเป็นไม่รู้เรื่องหน่อยเลย ระวังตัวไว้ให้ดีล่ะ ฉันเอาคืนแน่"คยูฮยอนพูดแล้วเดินไปอาบน้ำ ร่างบางยืนหน้าซีดเหมือนรู้ชะตาตัวเอง
[โรงเรียน]
"ว่าไงซองมิน เรียบร้อยหรือยัง"ดงแฮวิ่งเริงร่าตรงมาที่ซองมิน ซองมินค่อยๆหันหน้าไปช้าๆอย่างเซ็งๆ
"ทำหน้าแบบนั้นหมายความว่าไงล่ะเนี่ย"ดงแฮเอียงคอสงสัย
"ก็หมายความว่าไม่ได้ผลน่ะสิ เผลอๆจะโดนทำกลับด้วยซ้ำ ฉันไม่น่าหาเรื่องใส่ตัวเลย ทำยังไงดีดงแฮ?"ซองมินหันไปขอความช่วยเหลือจากดงแฮ
"เอ่อ ฉันก็ช่วยอะไรนายไม่ได้ด้วยสิ พอคิดแผนนั้นออก ฉันก็คิดอะไรไม่ได้แล้ว"ดงแฮส่ายหน้า
"ดงแฮ นายส่งการบ้านหรือยัง"คิบอมเดินเข้ามาถาม
"ยังเลย ฝากส่งหน่อยสิ"ดงแฮเอ่ยแล้วก้มไปหยิบสมุดในกระเป๋าออกมาก่อนจะยื่นให้คิบอม คิบอมรับมาก่อนจะส่งยิ้มหวานให้ดงแฮ ดงแฮมองแล้วทำหน้างง
"นี่ดงแฮ นั่นใครเหรอ"ซองมินเอ่ยถาม
"ก็คิบอมไง ที่เรียนเก่งรองลงมาจากคยูฮยอนน่ะ"ดงแฮอธิบาย
"อย่าพูดชื่อหมอนั่นให้ฉันได้ยินได้ไหม รู้สึกเหมือนชะตาจะขาด"ซองมินสะบัดหัวไปมา
"เฮ้อ ช่วยไม่ได้ เอาตัวให้รอดนะเพื่อน"ดงแฮตบไหล่ปลอบ
พอสักพักคยูฮยอนก็เดินเข้ามาในห้อง แล้วเผลอไปสบตากับซองมินพอดี ร่างสูงกระตุกยิ้มให้ ร่างบางรีบหลบหน้าหนีทันที คยูฮยอนนั่งลงข้างๆก่อนจะเลื่อนมือไปโอบเอวบาง
"นี่นายทำอะไรเนี่ย ปล่อยฉันนะ"ร่างสูงได้ยินก็เอามือออก ซองมินมองหน้าสงสัยว่าทำไมเขาถึงว่าง่ายขนาดนี้
"ไม่ต้องสงสัยหรอก เพราะคืนนี้นายไม่มีสิทธิ์ขัดขืนแน่"คยูฮยอนกระซิบข้างหู ร่างบางนิ่งเป็นหินไม่กล้าขยับเขยื้อน
"เอ่อ ซองมินครับ"มีเสียงหนึ่งเรียกขึ้น
"หืม?"ซองมินหันไปตามเสียง
"ฉันชื่อคังอินนะ ยินดีที่ได้รู้จัก"คังอินแนะนำตัวก่อนจะยื่นมือมาเป็นการฝากเนื้อฝากตัว ซองมินยิ้มแล้วยกมือไปจับแต่พอจะปล่อยอีกฝ่ายกลับจับแน่น ซองมินเริ่มรู้สึกท่าไม่ดีจึงเริ่มสะบัด
"นี่นาย ปล่อยมือฉันได้แล้ว จะจับแน่นได้ถึงไหน"ซองมินสะบัดมือ คยูฮยอนได้ยินอย่างนั้นก็หันมาจ้องเขม็งคังอิน ร่างหนาเห็นก็รีบปล่อยมือบางลง
"เอ่อ ไว้เจอกันใหม่นะซองมิน"คังอินพูดเสียงหวานก่อนจะเดินไปอีกทาง คยูฮยอนรีบดึงแขนร่างบางมา
"จะทำอะไรหัดระวังตัวหน่อยสิ"คยูฮยอนดุ
"รู้แล้วน่า"ซองมินพูดแล้วแกะมือหนาออก
[กลางดึกที่ห้องซองมิน]
ร่างบางนั่งกอดเข่าอยู่บนเตียง มองไปรอบๆอย่างระหวาดระแวง แต่ก็ไม่พบอะไรเกิดขึ้น ประตูก็ล็อคอย่างแน่นหนาแล้ว ทีนี้เขาคงนอนหลับได้อย่างสบายใจ
แก๊ก แก๊ก แก๊ก
มีเสียงหนึ่งดังขึ้นทำให้ร่างบางต้องสะดุ้งขึ้นมา ซองมินมองไปรอบๆก็พบว่าเสียงนั่นมาจาก......ห้องน้ำ ซองมินจ้องไปที่ประตูห้องน้ำอย่างไม่วางตา มันดังขึ้นเรื่อยๆจนร่างบางเริ่มทนไม่ไหวต้องเอามือมาปิดหูทั้งสองข้าง แต่อยู่ดีๆเสียงก็เงียบหายไป ซองมินค่อยๆเอามือออกช้าๆ
ปัง!!!!!!!!
ประตูห้องน้ำปิดเอง ซองมินเริ่มเกิดอาการตื่นตนก
"ไม่!!!!!!!!!!!!!!"ซองมินร้องลั่นก่อนที่จะวิ่งไปที่ประตูห้องอย่างลุกลี้ลุกลนแต่ก็ต้องใช้เวลาเปิดประตูอยู่นานเพราะดันล็อคไว้ซะแน่นหนาหลายชั้น พอเปิดได้ก็วิ่งแจ้นไปที่ห้องคยูฮยอนอย่างรวดเร็ว
ปัง! ปัง! ปัง!
ซองมินรัวทุบประตูอย่างรุนแรง จนร่างสูงต้องรีบออกมาเปิดประตู
"อะไรกัน บุกมาถึงห้องฉะ...อุ๊บ"คยูฮยอนยังพูดไม่ทันจบประโยค ร่างบางก็พุ่งเข้ามากอดเขาแน่น
"ผี! ผีๆ ในห้องฉันมีผี! ช่วยด้วย!"ซองมินสติใกล้กระเจิง
"นี่ๆ โอเคๆ ฉันจะไปดูให้ นายเลิกโวยวายได้แล้ว เดี๋ยวก็ตื่นกันทั้งบ้าน"คยูฮยอนรู้สึกรำคาญเสียงใสๆของร่างบางตรงนี้
[ในห้องซองมิน]
"โธ่เอ๊ย ก่อนจะโวยวายอะไร หัดดูให้ดีก่อนได้ไหม ก็เล่นเปิดหน้าต่างกว้างขนาดนี้ จะไม่ให้ประตูมันปิดเองได้ไงเล่า"คยูฮยอนแทบกุมขมับกับร่างบางที่ชอบเอะอะโวยวาย
"ก็ฉันไม่รู้นี่นา คนยิ่งกลัวผีอยู่ด้วย"ซองมินเกาหัว แต่ค่อยโล่งใจหน่อยที่ไม่ใช่ผี หลังจากนั้นร่างบางก็ถูกผลักลงมานอนบนเตียง ซองมินรีบหันไปมองร่างสูง
"นะ นี่นาย!!!"ซองมินชี้หน้า คยูฮยอนดึงเชือกในมือไปมา
"ฉันลืมไปเลยว่าคืนนี้ต้องทำอะไรกับนาย"
------------------------------------------------------------->
Talk to me to NooN SuPeR MoNkEy
มาถึงตอนนี้อยากจะถามอะไรหน่อยค่ะ
ว่า ตอนต่อไปจะNCดีอ๊ะป่าว
ถ้าไม่อยากNCก็จะไม่NCให้ค่ะ
แต่ถ้าอยากNCก็จะNCให้ค่ะ
ถ้าอยากให้NCถึง10คอมเม้นก็จะNC
แต่ถ้าไม่ถึง10ก็จะไม่NC(เฉพาะตอนที่5นะค่ะ)
ยังไงก็เม้นบอกด้วยน้า~
เม้นแล้วใครๆก็รัก โหวตแล้วใครๆก็หลง
ทั้งเม้นทั้งโหวต
SJก็รัก SJก็หลง~♥
ร่างบางเดินเข้าไปในห้องของคยูฮยอนให้เงียบที่สุด ซองมินเห็นร่างสูงนอนอยู่บนเตียงไม่ขยับ จึงค่อยๆขึ้นไปคร่อมร่างสูงแล้วจับข้อมือหนาทั้งสองขึ้นมาก่อนจะเอาเชือกมัดไว้กับหัวเตียง แต่อยู่ดีๆร่างสูงก็ตื่นขึ้น
"ซองมิน นี่นายเข้ามาทำอะไรในนี้"คยูฮยอนถาม แต่ก็ต้องตกใจที่มือทั้งสองข้างถูกมัดไว้อยู่ ซองมินเห็นว่าร่างสูงทำอะไรไม่ได้รอยยิ้มแห่งชัยชนะก็ปรากฎบนใบหน้าหวาน
"ว่าไง คุณชายคยู ตกใจเหรอ"ซองมินพูดเสียงนิ่มๆ มือก็เลื่อนลงไปปลดกระดุมทีละเม็ด
"นายจะทำอะไรน่ะ"คยูฮยอนรู้สึกอึดอัด จะดิ้นก็ดิ้นไม่ได้
"ก็ทำอย่างที่นายเคยทำกับฉันไงล่ะ"แล้วซองมินก็ถอดเสื้อร่างสูงออกไป ก่อนจะเอามือบางลูบไล้ไปทั่วแผ่นอก ทำให้ร่างสูงที่อยู่ข้างใต้เกิดอารมณ์ไม่น้อย
"หยุดเถอะ"คยูฮยอนพูด
"ทีฉันขอทำไมนายไม่ให้ล่ะ"ซองมินพูดแล้วก้อลงไปจูบร่างสูงที่อยู่ข้างใต้ แต่โดนรุกกลับ ร่างสูงยกหัวขึ้นมาบดขยี้ริมฝีปากบางอย่างร้อนแรง ซองมินเผลอเคลิ้มไปกับจูบนั้นเลยรีบถอนตัวออกมาก่อนที่จะระทวยไปหมด
"แฮ่ก แฮ่ก"ซองมินหอบหายใจถี่ คยูฮยอนมองก่อนจะยิ้มมุมปาก
"เป็นอะไรไปล่ะซองมิน จะเมะไม่ใช่เหรอ หยุดทำไมล่ะ"ซองมินมองอย่างเจ็บใจ
ในเมื่อจูบไม่ได้ผลก็ต้องทำอย่างนี้ล่ะมั้ง
ซองมินเลื่อนมือลงไปตรงแกนกายที่มีกางเกงกั้นอยู่ มือเรียวบางลูบคลำไปมา ร่างสูงเห็นแบบนั้นก็ยกขาขึ้นไปถูไถกับส่วนอ่อนไหวของร่างบางที่มีกางเกงกั้นอยู่เหมือนกัน
"อือ......"ซองมินหลุดครางออกมา ร่างกายเริ่มระทวยไร้เรี่ยวแรงไปหมด ซองมินรีบลุกออกมาจากตรงนั้นทันที
"ไปทำอะไรอยู่ตรงนั้นล่ะซองมิน"ตอนนี้คยูฮยอนรู้สึกว่าได้เปรียบร่างบางมาก
"นะ นะ นี่นาย ขนาดมือถูกมัดอยู่ยังจะใช้ขาอีกเหรอ"ซองมินพูดแบบไม่อยากจะเชื่อ
"ก็นายทำมา ฉันก็ทำกลับ เป็นไง อารมณ์มาแล้วล่ะสิ"คยูฮยอนยิ้มเจ้าเล่ห์
"นาย.....รู้ได้ยังไง"ร่างบางหน้าแดง
"ถ้าไม่อยากค้าง ก็มาแก้เชือกให้ฉันสิ"ร่างบางค่อยๆลุก แล้วเดินเข้าไปช้าๆก่อนจะ....
"แบ่ร!!!!!"ซองมินแลบลิ้นใส่ร่างสูง ทำเอาร่างสูงเอ๋อไปพักใหญ่
"นี่นายคิดว่าฉันโง่หรือไง ให้แก้เชือกให้นายเนี่ยนะ มีหวังพรุ่งนี้ฉันไม่ต้องไปโรงเรียนกันพอดี เชิญนอนค้างไปคนเดียวเถอะ!!!"ซองมินพูดเสร็จก็วิ่งออกจากห้องไป
"นี่เจ้าบ้า! อย่างน้อยก็มาแก้เชือกให้ฉันก่อนเซ่!"คยูฮยอนตะโกนไล่หลังซองมิน
[รุ่งเช้า]
ซองมินลุกขึ้นบิดขี้เกียจไปมา แล้วเดินไปอาบน้ำแต่งตัว พอซองมินแต่งตัวเสร็จก็เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าตัวเองกำลังลืมอะไรบางอย่าง ร่างบางรีบวิ่งไปที่ห้องคยูฮยอนทันที พอเข้าไปก็เห็นคยูฮยอนมองมาที่เขาอยู่ ซึ่งดูแล้วก็รู้ว่าตื่นนานแล้ว
"มาแล้วเหรอ เจ้าตัวแสบ ทีนี้จะแก้เชือกให้ฉันได้หรือยัง"คยูฮยอนยังอยู่สภาพเดิมไม่ต่างจากเมื่อคืนแต่ก็ยังหลับได้ลง ซองมินรีบเข้าไปแก้เชือกให้ พอแก้เชือกเสร็จร่างสูงก็จับข้อมือไปมาแล้วมองมาที่ร่างบางอย่างเจ็บใจ ซองมินเห็นอย่างนั้นก็ทำตัวไม่ถูก
"อะ เอ่อ นะ นี่ฉันทำอะไรลงไปเหรอ"ร่างบางพูดตะกุกตะกัก
"อย่าทำเป็นไม่รู้เรื่องหน่อยเลย ระวังตัวไว้ให้ดีล่ะ ฉันเอาคืนแน่"คยูฮยอนพูดแล้วเดินไปอาบน้ำ ร่างบางยืนหน้าซีดเหมือนรู้ชะตาตัวเอง
[โรงเรียน]
"ว่าไงซองมิน เรียบร้อยหรือยัง"ดงแฮวิ่งเริงร่าตรงมาที่ซองมิน ซองมินค่อยๆหันหน้าไปช้าๆอย่างเซ็งๆ
"ทำหน้าแบบนั้นหมายความว่าไงล่ะเนี่ย"ดงแฮเอียงคอสงสัย
"ก็หมายความว่าไม่ได้ผลน่ะสิ เผลอๆจะโดนทำกลับด้วยซ้ำ ฉันไม่น่าหาเรื่องใส่ตัวเลย ทำยังไงดีดงแฮ?"ซองมินหันไปขอความช่วยเหลือจากดงแฮ
"เอ่อ ฉันก็ช่วยอะไรนายไม่ได้ด้วยสิ พอคิดแผนนั้นออก ฉันก็คิดอะไรไม่ได้แล้ว"ดงแฮส่ายหน้า
"ดงแฮ นายส่งการบ้านหรือยัง"คิบอมเดินเข้ามาถาม
"ยังเลย ฝากส่งหน่อยสิ"ดงแฮเอ่ยแล้วก้มไปหยิบสมุดในกระเป๋าออกมาก่อนจะยื่นให้คิบอม คิบอมรับมาก่อนจะส่งยิ้มหวานให้ดงแฮ ดงแฮมองแล้วทำหน้างง
"นี่ดงแฮ นั่นใครเหรอ"ซองมินเอ่ยถาม
"ก็คิบอมไง ที่เรียนเก่งรองลงมาจากคยูฮยอนน่ะ"ดงแฮอธิบาย
"อย่าพูดชื่อหมอนั่นให้ฉันได้ยินได้ไหม รู้สึกเหมือนชะตาจะขาด"ซองมินสะบัดหัวไปมา
"เฮ้อ ช่วยไม่ได้ เอาตัวให้รอดนะเพื่อน"ดงแฮตบไหล่ปลอบ
พอสักพักคยูฮยอนก็เดินเข้ามาในห้อง แล้วเผลอไปสบตากับซองมินพอดี ร่างสูงกระตุกยิ้มให้ ร่างบางรีบหลบหน้าหนีทันที คยูฮยอนนั่งลงข้างๆก่อนจะเลื่อนมือไปโอบเอวบาง
"นี่นายทำอะไรเนี่ย ปล่อยฉันนะ"ร่างสูงได้ยินก็เอามือออก ซองมินมองหน้าสงสัยว่าทำไมเขาถึงว่าง่ายขนาดนี้
"ไม่ต้องสงสัยหรอก เพราะคืนนี้นายไม่มีสิทธิ์ขัดขืนแน่"คยูฮยอนกระซิบข้างหู ร่างบางนิ่งเป็นหินไม่กล้าขยับเขยื้อน
"เอ่อ ซองมินครับ"มีเสียงหนึ่งเรียกขึ้น
"หืม?"ซองมินหันไปตามเสียง
"ฉันชื่อคังอินนะ ยินดีที่ได้รู้จัก"คังอินแนะนำตัวก่อนจะยื่นมือมาเป็นการฝากเนื้อฝากตัว ซองมินยิ้มแล้วยกมือไปจับแต่พอจะปล่อยอีกฝ่ายกลับจับแน่น ซองมินเริ่มรู้สึกท่าไม่ดีจึงเริ่มสะบัด
"นี่นาย ปล่อยมือฉันได้แล้ว จะจับแน่นได้ถึงไหน"ซองมินสะบัดมือ คยูฮยอนได้ยินอย่างนั้นก็หันมาจ้องเขม็งคังอิน ร่างหนาเห็นก็รีบปล่อยมือบางลง
"เอ่อ ไว้เจอกันใหม่นะซองมิน"คังอินพูดเสียงหวานก่อนจะเดินไปอีกทาง คยูฮยอนรีบดึงแขนร่างบางมา
"จะทำอะไรหัดระวังตัวหน่อยสิ"คยูฮยอนดุ
"รู้แล้วน่า"ซองมินพูดแล้วแกะมือหนาออก
[กลางดึกที่ห้องซองมิน]
ร่างบางนั่งกอดเข่าอยู่บนเตียง มองไปรอบๆอย่างระหวาดระแวง แต่ก็ไม่พบอะไรเกิดขึ้น ประตูก็ล็อคอย่างแน่นหนาแล้ว ทีนี้เขาคงนอนหลับได้อย่างสบายใจ
แก๊ก แก๊ก แก๊ก
มีเสียงหนึ่งดังขึ้นทำให้ร่างบางต้องสะดุ้งขึ้นมา ซองมินมองไปรอบๆก็พบว่าเสียงนั่นมาจาก......ห้องน้ำ ซองมินจ้องไปที่ประตูห้องน้ำอย่างไม่วางตา มันดังขึ้นเรื่อยๆจนร่างบางเริ่มทนไม่ไหวต้องเอามือมาปิดหูทั้งสองข้าง แต่อยู่ดีๆเสียงก็เงียบหายไป ซองมินค่อยๆเอามือออกช้าๆ
ปัง!!!!!!!!
ประตูห้องน้ำปิดเอง ซองมินเริ่มเกิดอาการตื่นตนก
"ไม่!!!!!!!!!!!!!!"ซองมินร้องลั่นก่อนที่จะวิ่งไปที่ประตูห้องอย่างลุกลี้ลุกลนแต่ก็ต้องใช้เวลาเปิดประตูอยู่นานเพราะดันล็อคไว้ซะแน่นหนาหลายชั้น พอเปิดได้ก็วิ่งแจ้นไปที่ห้องคยูฮยอนอย่างรวดเร็ว
ปัง! ปัง! ปัง!
ซองมินรัวทุบประตูอย่างรุนแรง จนร่างสูงต้องรีบออกมาเปิดประตู
"อะไรกัน บุกมาถึงห้องฉะ...อุ๊บ"คยูฮยอนยังพูดไม่ทันจบประโยค ร่างบางก็พุ่งเข้ามากอดเขาแน่น
"ผี! ผีๆ ในห้องฉันมีผี! ช่วยด้วย!"ซองมินสติใกล้กระเจิง
"นี่ๆ โอเคๆ ฉันจะไปดูให้ นายเลิกโวยวายได้แล้ว เดี๋ยวก็ตื่นกันทั้งบ้าน"คยูฮยอนรู้สึกรำคาญเสียงใสๆของร่างบางตรงนี้
[ในห้องซองมิน]
"โธ่เอ๊ย ก่อนจะโวยวายอะไร หัดดูให้ดีก่อนได้ไหม ก็เล่นเปิดหน้าต่างกว้างขนาดนี้ จะไม่ให้ประตูมันปิดเองได้ไงเล่า"คยูฮยอนแทบกุมขมับกับร่างบางที่ชอบเอะอะโวยวาย
"ก็ฉันไม่รู้นี่นา คนยิ่งกลัวผีอยู่ด้วย"ซองมินเกาหัว แต่ค่อยโล่งใจหน่อยที่ไม่ใช่ผี หลังจากนั้นร่างบางก็ถูกผลักลงมานอนบนเตียง ซองมินรีบหันไปมองร่างสูง
"นะ นี่นาย!!!"ซองมินชี้หน้า คยูฮยอนดึงเชือกในมือไปมา
"ฉันลืมไปเลยว่าคืนนี้ต้องทำอะไรกับนาย"
------------------------------------------------------------->
Talk to me to NooN SuPeR MoNkEy
มาถึงตอนนี้อยากจะถามอะไรหน่อยค่ะ
ว่า ตอนต่อไปจะNCดีอ๊ะป่าว
ถ้าไม่อยากNCก็จะไม่NCให้ค่ะ
แต่ถ้าอยากNCก็จะNCให้ค่ะ
ถ้าอยากให้NCถึง10คอมเม้นก็จะNC
แต่ถ้าไม่ถึง10ก็จะไม่NC(เฉพาะตอนที่5นะค่ะ)
ยังไงก็เม้นบอกด้วยน้า~
เม้นแล้วใครๆก็รัก โหวตแล้วใครๆก็หลง
ทั้งเม้นทั้งโหวต
SJก็รัก SJก็หลง~♥
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น